De afgelopen 1,5 jaar moest ik er niet aan denken om weer zwanger te raken, maar om heel eerlijk te zijn begint het nu stiekem toch wel een heel klein beetje weer te kriebelen. Maar, mijn hart zegt 'waarom niet' en mijn hoofd zegt 'niet aan beginnen'. Mijn eerste twee zwangerschappen waren heel zwaar, met name de tweede. Twee keer ivm zwangerschapsvergiftiging (laatste keer zelfs met HELLP) ingeleid en geen leuk kraambed gehad (kindjes opgenomen, borstvoeding niet vlot op gang, zelf nog weer opgenomen, etc). Daarnaast kunnen we nu net rondkomen, eigenlijk niet sparen en als straks de ouderschapsverlofkorting komt te vervallen dan moeten we echt flink gaan besparen (nog meer). Met een derde kindje erbij zou het dus echt krap worden financieel. Plus dat we maar een klein huis hebben en eigenlijk niet voldoende ruimte hebben (kindje zou dan bij ons op de kamer moeten slapen). Dus... Genoeg redenen om niet voor een derde te gaan, maar toch, blijft het kriebelen...