Vind het nog een beetje onwerkelijk.. Vanmorgen bij VK geweest voor termijnecho, 3 weken geleden 1e echo gehad met een kloppend hartje en vanmorgen niet... Net voordat we weggingen werd ik ineens heel zenuwachtig en had zoiets van 'ik weet het niet'.... VK probeerde eerst uitwendige echo, maar zag het niet duidelijk, toen inwendig en ik had gelijk zoiets van 'dat is te klein...' En zoeken naar "het knipperlichtje", maar zag niets. Ik vind het nu zo dubbel, voel me zo 'belazerd' door mijn eigen lichaam, voel me zo zwanger als maar kan ! En ik weet ook wel, dat het niet goed was en dat "de natuur" zijn werk gaat. Het kindje was erg welkom, maar als ik het mag zeggen, wel heel graag een gezond kindje ! Ik hoop nu alleen dat, hoe noem je het eigenlijk, de uitvloeiing van zelf op gang komt, anders dinsdag weer naar VK en gaat ze bellen voor een verwijzing naar het ziekenhuis voor een curettage.
Nairam, heel veel sterkte. Ik weet hoe onwerkelijk het voelt, je kunt er met je verstand en gevoel gewoon echt niet bij. Laat volgende week ook nog eens een echo maken, dat is goed voor je eigen gevoel, de bevestiging. En spreek de opties die je hebt goed door. Curettage hoeft namelijk niet per se, je mag ook afwachten (als je dat trekt), en er is medicatie die de miskraam op gang kan helpen. Er staan hier wel wat topics over dat onderwerp, mocht je een dezer dagen meer willen weten. Heel veel sterkte. Suus
@suus Thx voor je berichtje !! Heb afgelopen dagen een beetje rondgeneusd, hier en internet. En ben tot het besluit gekomen om het vanzelf te laten komen. (mits het niet te lang duurt, geen weken dan) Heb vanmorgen met VK mogelijkheden besproken en er zijn, gelukkig, ook nog andere mogelijkheden dan curettage. Daar ben ik een beetje huiverig over, ben vaak het pech geval, als er een kleine kans op complicatie is... zit ik er helaas vaak bij Heb met haar afgesproken, mocht er zondag nog niets zijn, bel ik haar en krijg ik iets homeopatisch. Moet volgende week donderdag weer heen en dan wil ze me iig doorverwijzen naar ziekenhuis, om het te laten 'bekijken'. Dus... even afwachten. Maar heb 'goede hoop', had gisteravond flinke krampen en vandaag af en toe een vervelende steek. Maar ik lees in jouw onderschrift, ook een pittig iets. Dus ik kan jou ook veel sterkte/ succes/ kracht toewensen !! En hopen dat je kindje nog zo lang mogelijk mag blijven zitten !!
Nairam, fijn dat het allemaal zo bespreekbaar is. Ik ben ook zo'n pechvogel, als er complicaties kunnen optreden, dan krijg ik ze geheid. Heel goed dus, in mijn optiek, dat je het even aankijkt. Die pillen kunnen evt ook nog, maar het zou zomaar kunnen dat het vanzelf al komt. Veel sterkte! Suus
Goh Niaram: Wat ontzettend verdrietig dit. Zo zie je maar dat knaltesten en goede echo's nog helemaal niks zeggen. Ik wil je veel sterkte wensen en hoop dat de natuur zijn werk doet. Liefs
Hoi meis, kwam je even heel, echt heel veel sterkte wensen. Ik weet niet of ze vandaag ook nog een keer gekeken hebben? Het klinkt misschien stom maar ik zou daar om vragen... Waarom? Mijn buurvrouw was drie weken langer zwanger dan ik. Ze kreeg precies hetzelfde te horen. Intrns verdrietig natuurlijk. Bij het terugkomen om te kijken wat ze moesten doen hebben ze nog een keer gekeken en.... Toch een hartje! Waarom het de keer daarvoor niet meer te zien was weten ze nog steeds niet maar inmiddels hebben ze een gezonde zoon gekregen. Wil je geen valse hoop geven maar ben er zo van geschrokken.. Wat als ze het wel af hadden katen komen...? Hoe dan ook... Heel veel sterkte iig...
Er was niet alleen geen hartje meer te zien, het kindje was ook veels te klein voor de duur van de zwangerschap. Ze kon doordat ze de inwendige echo moest gebruiken en het kindje er niet goed voorlag niet goed meten, maar ze schatte het op ongeveer 3 cm en dat had natuurlijk wat groter moeten zijn. En je zag eigenlijk alleen maar 'een bolletje', niet echt een mini-mensje. En achteraf, 'wist' ik het... Bij mijn eerste zwangerschap, had ik zoiets van, heel blij dat ik zwanger kon raken, maar het gevoel van, eerst zien dan geloven: MA met 6 ½ week. Tweede zwangerschap, toen ik me zwanger begon te voelen, met 5 weken ofzo, heel sterk het gevoel van, zit goed: gezonde zoon !! Derde zwangerschap, deze zwangerschap, de hele tijd in mijn achterhoofd, ik weet het niet..... We moesten vrijdagochtend om 11 uur bij VK zijn en om 10.15 werd ik enorm zenuwachtig, tegen mijn man, ik weet het niet en hij had zoiets van, doe niet zo negatief, het is goed, we hebben 3 weken terug nog een kloppend hartje gezien... en nogmaals had ik zoiets van, ik weet het niet. Dus, ik denk dat ik een volgend keer en ook dat gevoel heb ik, dat het wel goed komt, dan vertrouw ik 'gewoon' op mijn gevoel ! Maar nu eerst maar dit... Hoewel ik toch wel heel erg opzie, tegen het moment dat het gaat komen en hopelijk op een natuurlijk manier dan, maar weet nog van de 1e keer, dat het ondanks dat het nog maar zo'n frummeltje is, dat het niet erg fijn is.... VK zei ook al, je krijgt gewoon echt weeën, je baarmoeder gaat goed zijn best doen, om het vruchtje eruit te zien krijgen..
Lieve meis ik weet hoe jij je voelt. WIj hebben gister ook te horen gekregen dat ons kindje niet mer leeft. en idd ook eerst uitwendig en vervolgens inwendig. maar beide keren heel duidelijk. dat het kidnje nauwlijks geggroeid was met de vorige echo en ook niet mer leefde. he is zo onwerkelijk het ene moment zit ik nog te kijken wat ik allemaal nog moet kopen. en het andere moment vraag je je af, hoe ga ik dit een plekje geven?! Ik voel me ook zo rot. morgen moet ik naar de gyn/. ik hoop dat ze het snel weg halen. want ik draag het al 2 weken dood bij me. meis heel veel sterkte liefs mamavand
Ben maandag nog bij VK geweest, opnieuw echo gehad.. de placenta zag er nog te goed uit, baarmoedermond nog gesloten, niets wat er op lijkt dat het één dezer dagen zou komen. Heb vandaag homeopatisch middeltje gekregen, moet het om de 2 uur innemen, tot ik naar bed ga ( ga zo ook ) en morgenvroeg weer verder.. Tot ik krampen krijgen, die aanvoelen als een flinke menstruatie. Maar heb een klein beetje hoop dat het vannacht gaat beginnen. Had vanavond ineens erg zere voeten en die kreeg ik ook de avond voordat de vliezen bij vorige zwangerschap braken... Dus, ik hoop dat het eindelijk doorzet. Ben er eigenlijk wel een beetje 'klaar' mee, wil graag verder !
Ik heb eind vorig jaar besloten om mijn mk ook vanzelf te laten komen, ik kreeg twee weken tijd na de constatatie van de gyn. Toen was het vruchtje reeds 2/3 weken gestopt met groeien. Het is vanzelf gekomen, zonder medicatie zelfs. Het voelde en leek op een sterke menstruatie, ik had net ook een ontstoken tandzenuw waar ik zware pijnstillers voor moest nemen, dus dit kon de mogelijke menstruatiepijn ook onderdrukken. Ik was erg opgelucht dat het vanzelf kon 'afkomen', heb het bloedverlies zelf niet geanalyseerd,omdat ik geen slijmpropje wilde zien. Bij mij begon dit op een dinsdag en de week later maandag heb ik mijn laatste verlies gehad. Dags nadien, dinsdag is het eigenlijke begin van mijn huidige zwangerschap gebleken. De eerste dag van de theoretische 40w dus, dus 14 dagen voor mijn nieuwe eisprong. Wonderlijk toch! Ik voelde ook sterk aan dat de mk 'niet goed zat', heb zelfs nooit de vermoedelijke bevaldatum gevraagd of uitgerekend. En deze zwangerschap had ik vanaf het begin bloedverlies en tóch had ik er een beter gevoel bij. Dus soms kan je echt wel op je intuitie en gevoel vertrouwen als vrouw, geloof ik! Veel succes en sterkte! Dat er snel een gezond brusje voor jullie zoontje op komst mag zijn!
Dankjewel Suus ! Tot op heden (helaas) nog niets, nog geen krampje. Vind het overigens super, gezien jouw eigen situatie, dat je zo belangstellend/ betrokken met anderen bent ! Lief !! En daarom: viruetele knuffel !! Boerdeijmama, ik heb van de VK ook een zo'n beetje 2 weken gekregen om het vanzelf te laten komen, nu dan met behulp van homeopathie, maar als er morgen nog helemaal niets is/ wat er op lijkt, moet ik wel even (telefonisch) contact opnemen, wat dan te doen. Maar dan wel super dat je dus gelijk weer zwanger was !! Mag van mij ook wel hoor Zou nu rond dezelfde periode zijn uitgerekend als van mijn zoontje, die 16 dagen te vroeg op zijn vaders verjaardag kwam... mocht ik nu weer gelijk zwanger raken.... dan ben ik rond mijn eigen verjaardag uitgerekend... dus dat zou wel heel bijzonder zijn ! Maar mocht het weer zover komen, waar ik overigens 'gewoon' van uit ga, ook daar heb ik een goed gevoel over dan vertrouw ik wel op mijn eigen gevoel/ moedersinstinct ! Maar nu eerst maar 'hopen' dat 't snel gaat komen... (overigens ook geen zere voeten meer )
Hai Nairam, Ik lees helaas sinds vandaag ook even mee in dit deel van het forum. Ik wil je veel sterkte wensen. Het is nu bijna 2 weken geleden voor jou? Pfff, dat is lang, zeg... Ik hoop dat het snel gebeurt...