Hallo Dames, Mijn kleine meid die wil savonds niet naar bed. IK leg haar in haar bedje en als ik weg wil lopen dan zet ze het op een gillen. (en dit is echt niet zacht een keuken meid is er niks bij ) Na een paar minuten raakt ze in de stress en het lijkt wel of ze erin blijft tot dat ik terug kom.. Hte gekke is dat ze dit niet heeft als ik haar s'ochtends en s'middags in haar bedje leg. Ze sputterd wel tegen maar gaat dan uiteindelijk wel slapen. Weten jullie misschien waarom ze dit doet en wat ik eraan kan doen. Wordt er na een paar weken helemaal gek van. Ik weet dat er ergens op de site over dit onderwerp heb gelezen maar kan het niet meer vinden. Alvast bedankt voor jullie reactie. Groetjes, Rita
Ik zou er bij blijven zitten, haar over dr wangetje aaien, misschien dat ze zo wel in slaap valt. Waarschijnlijk realiseert ze zich dat je echt weg gaat en dat de nacht gaat beginnen, dat kan erg eng zijn voor zo'n kleintje. Nachtlampje werkt misschien ook wel? En muziekje? Sterkte!
hier hetzelfde maar vaker 's nachts. Verlatingsangst zal het wel zijn! Het is 2 nachten wat minder maar voorheen wel 2,5 uur bezig 's nachts. Toen ben ik gewoon erbij blijven zitten tot hij in slaap viel. Beetje over zijn bolletje en rugje aaien. Het duurt inderdaad wel lang maar tenminste huilt hij niet!
Hoi, Ik heb hier ook last van gehad en het is verlatingsangst. Ik ben er ook gewoon bij gaan zitten tot ze in slaap viel, ik liet ze dan wel in haar eigen bed liggen, het gaat over het is een fase die lang kan duren(tenminste bij ons), de fase sloeg bij ons over tot het helemaal niet willen slapen in haar babybed nu slaapt onze stoere meid in een groot bed en dat gaat perfect zelfs zonder slaapzak. Ze slaapt wel regelmatig onrustig maar meestal als ze die dag veel meegemaakt heeft. Veel sterkte Monique76
Hier net ook... ze valt meestal in slaap aan de borst, nu was ze veel te druk met om zich heen kijken. En toen ik haar in bed legde was dat duidelijk niet wat ze wilde en dat ik wegliep al helemaal niet! Ik heb haar heel even laten huilen, heb haar toen even eruit gehaald en bij mij uit laten huilen tot ze haar duimpje begon te pakken en toen weer in bed gelegd. Zette het weer op een brullen, maar werd heel snel minder en nu ligt ze lekker op haar buikje te slapen . Is hier duidelijk verlatingsangst, zolang ik terug blijf komen als ze overstuur raakt, gaat het hier best goed.
Erbij blijven zitten werkt hier trouwens helemaal niet, volgens mij snapt ze dan niet wat de bedoeling is en ze blijft dan huilen, of ze heeft alleen maar aandacht voor mij...