Jeetje wat heftig! Weet ook niet zo goed wat ik moet schrijven, behalve sterkte en ik hoop voor dat je het allemaal een plekje kunt geven. Ik ben er zelf ook eigenlijk niet de persoon er naar om zo haatdragend te zijn. Maar ik ben emotioneel zo bij haar betrokken dat ik het moeilijk vind om letterlijke en figuurlijk afstand te nemen. We wonen op 5 minuten van elkaar. De meiden komen mijn ouders dus geregeld zomaar ergens tegen. Verder heb ik me altijd al het zwarte schaap van de familie gevoeld. Ik moest mijn eigen studie betalen (mijn broertje niet), ik mocht geen scooter (mijn broertje wel) en ga zo maar door. Tijdens mijn opleiding, heeft me dit ook echt in de weg gestaan en heb ik het met supervisie besproken. Dit heeft veel helder gemaakt en kon ik het ook wat losser zien en het meer bij haar laten. Onze band is er toen ook beter op geworden. Wel heel oppervlakkig, maar ook dat is een stukje van haar. Ze kan haar emoties gewoon niet uiten. Heeft ontzettend veel behoefte aan controle en iedereen moet daar aan voldoen. Ze heeft haar huis altijd tip top op orde en dat gaat ook voor. Ik ben precies het tegenovergestelde. Rommelig, ik heb iets te veel emoties, lichtelijk chaotisch en ja dat botste toen ik nog thuis woonde. Zij was ook blij dat ik eindelijk wegging. Ik had nog geen gordijnen of iets in de slaapkamer, maar mijn koffer stond al ingepakt. Nu nadat de kinderen zijn gekomen, voel ik me weer zo gekwetst. Het knaagt weer. Bijzonder trouwens om te lezen dat er toch zoveel meiden zijn die ook geen beste band hebben met hun ouders. Als ik zo om me heen keek dacht ik echt dat ik een van de weinige was, maar nu blijkt het toch wel veel vaker voor te komen.
Inderdaad veel herkenning en geeft niks hoor dat je lekker aan het meeklagen bent. Ergens wel prettig om wat herkenning te hebben en me niet zo alleen in deze situatie voelen...
Inderdaad dat vind ik ook echt het lastige eraan. Dat gun ik ze gewoon echt niet. Ik wil niet dat ze zich afgewezen voelen, maar hoe zorg je ervoor dat dat niet gebeurt, zonder de band helemaal te verbreken?
Ik heb niet alles gelezen maar val hier ook bijna van mijn stoel..... Hier een moeder die idd aangeeft geen vaste oppas te willen zijn (haar goed recht!) En ze vind het zwaar om voor de kleinkids te zorgen. en als we regelmatig ziek zijn of een hoofdpijn hebben dan vind ze ook dat we zelf maar wat moeten regelen. (moet je meer van het verhaal weten dan snap je m ook nog!) Maar als de nood echt hoog is staat ze er voor ons. Ze moet zichzelf alleen in acht nemen dat ze zelf daarna niet de klos is. Ze is DOL op de kleinkinderen, maar heeft ook een eigen leven. Ik kan me voorstellen dat je graag iets van een balans had gezien. En idd op kraam komen en je pas geboren kleindochter niet willen vasthouden!! of 3 weken niet op kraam komen! bah! sterkte ermee.
Pfff wat moeilijk. Je voelt dan niet alleen de afwijzing maar je ziet het ook in daden. Jeetje, wat kunnen ouders toch ondoordacht zijn. Wbt de redenen die je schrijft heb ik inderdaad het idee dat het haar ontzettend is tegengevallen. Ze wilde graag carriere maken, maar mijn vader wilde graag kinderen. Ze is toen gestopt met werken/studeren om fulltime voor ons te zorgen en daar heeft ze altijd spijt van gehad zegt ze. En zoals ik al schreef botsen onze karakters ook heel erg. Wij zijn precies het tegenovergestelde terwijl mijn moeder en broertje 2 handen op 1 buik zijn.
Meiden wat doen jullie hier eigenlijk met moederdag. Ik persoonlijk doe nooit echt wat. Toch zitten dit soort dagen mij dwars. Kerst is net zoiets. Wij worden werkelijk waar gedurende het jaar nooit uitgenodigd. Echt nooit he. Waarom dan ineens wel? Ik denk ook dat ik dit jaar voor het eerst ga weigeren.
Ik heb niet alle tussenliggende berichten gelezen maar wat ik uit de begin post haal is dat Oma gewoon geen oppas wil zijn. Nou prima. Jij wilde kinderen en Oma is er klaar mee met de kleine kinderen. Zij heeft nu haar eigen leven. Ik vind altijd dat opa en oma, opa en oma moeten blijven en geen oppas. Tuurlijk als het soms zo uitkomt en beide partijen willen het een keer, geen probleem. Maar ik vind dat als jij als mama wilt/moet werken dan moet je ook een andere oplossing vinden. Als je moeder zelf ook nog een baan heeft van 3 dagen in de week vind ik het niet gek dat ze niet ook nog eens een dag wil oppassen. Ik werk ook 3 dagen door de weeks en moet er ook niet aan denken om ook nog eens 1 dag vast op te passen op andermans kinderen. Sorry als ik bot overkom maar ik lees in je verhaal alleen maar dingen waarin jouw moeder klaar moet staan voor jou....waar in je verhaal sta jij klaar voor je moeder en toon je begrip dat ze niet wil oppassen? Succes ermee!
Met moederdag ga ik genieten van een ontbijtje op bed met mijn gezinnetje . Mijn man maakt het natuurlijk want mijn zoontje is pas anderhalf maar dat mag de pret niet drukken. Daarna gaan we waarschijnlijk wel even langs onze ouders, als ze thuis zijn. Wij worden wel nog eens uitgenodigd dus dan gaan we wel maar ik kan me jouw situatie wel indenken en zou dan ook niet gaan. Dan ben je gewoon kamervulling voor de feestdagen.
pff herkenbaar,wat moederdag betreft.Mijn dochter geeft me wel altijd wat maar toch denk ik ook aan mn eigen moeder terwijl ik dat helemaal niet wil. Zij wil geen contact en heeft het begin dit jaar abrupt verbroken.Ik hoop dat de pijn en teleurstelling na verloop van tijd minder worden.
Hier worden wij ook alleen uitgenodigd met kerst of verjaardagen. Toen we afgelopen jaar met kerst besloten hadden om als gezin lekker op vakantie gegaan, waren ze pislink. Omdat ze toen ineens niks anders te doen hadden. Verder worden we nooit uitgenodigd om gezellig met zijn allen te eten. Mijn man heeft wel eens voorgesteld om met zijn allen op zondag 1 keer in de zoveel tijd gezamenlijk te eten, maar daar was geen animo voor. Met moederdag doen wij eigenlijk nooit wat met hun, ook geen behoefte aan.....
Wij worden ook nooit uitgenodigd. We moeten maar "spontaan" langskomen. Als ik daar dan 10 keer een (mislukte) poging toe doe, is het nog steeds van "jullie komen nooit hier". Doodmoe word ik ervan. Wij worden ook niet uitgenodigd met kerst. Houdt de vriendin van mijn vader niet van. Als we hen uitnodigen, komt mijn vader 9 van de 10 keer alleen. Maar goed, dat is allemaal een heel ander verhaal . In dit geval zou ik ook niets doen aan moederdag als ik jullie was. Gewoon lekker thuis met het gezin. Paar hints geven aan manlief en dan lekker samen cocoonen.