IN DE MMM: Calani (25): 1e ICSI mislukt. 1e cryo TP mislukt, 2e cryo TP eind september (slechte kwaliteit sperma) Cynnie1984: 2e sperma onderzoek uitslag 21 aug + 1e afspraak gyn 26 aug (19 miljoen zaadcellen 90% onbewegelijk+afwijkende vorm) Gaby (23): 1e ICSI mislukt Hypo (31): 1e ICSI : 1 oktober 1e spuit (slechte kwaliteit sperma) Ieoor (33): 5 IUI en 1 IVF mislukt. Begin oktober start ICSI (slechte kwaliteit sperma) Mijs (28 ): weinig tot geen zaad. 23 november 1e afspraak FA Sjan (24): geen goed kwaliteit sperma 15 okt naar ZH om te kijken welke behandeling Timon (34): 2e IUI mislukt, ga voor ICSI Traantje: 4 IUI's mislukt Zonnetje1980: (29) Volgende cyclus hsg, eind nov beginnen met iui.(slechte kwaliteit sperma) ZWANGER: Esser: zwanger na 2e ICSI Jewel83: zwanger na 1e ICSI Merel81: zwanger na 2e ICSI Moos76: slechte kwaliteit sperma; spontaan zwanger van tweeling Mouse: spontaan zwanger vóór behandelingen Suzan: zwanger na 1e ICSI Zon1980: spontaan zwanger vlak voor ICSI Mootje: spontaan zwanger voor behandeling!
Calani, je bent zwanger! Nog steeds met meer dan 1 in de zetel!! Nu spannend hè, of je zwanger bent van 1 ICSIwonder of van 2!! Timon, jullie gaan het doen! Het staat er! Je bent dapper!
Calani dit is echt geweldig nieuws!!!!! van harteeeee gefeelliiccciiiteeerd de duimen werken hahahaha. Dit geeft natuurlijk ook ons weer moed ! whoppaaaa nu wij nog we worden steeds minder ik hoop dat neimand hier blijft van ons alle hahaha ( ik bedoel dat we zwanger raken )
goedeavond dames, allereerst gefeliciteerd Calani. Ik heb me al een hele tijd niet vertoond hier. Moest het even over me heen laten komen!! Zijn nu allebei doorgelicht. En hebben 1 iui poging gehad maar aks opvulling en kijken hoe ik reageer op de hormonen. Ik ging dus veel te snel naar mijn eisprong. Bijna gemist!!! We moeten nu de dna onderzoeken afwachten in november en dean waarschijnlijk icsi in januari starten.... spannend. wat zijn iederren zijn ervaringen?? xxx
hihi gaby ik wacht nog even de bloedname van vrijdag af maar bedankt voor de enthousiaste reactie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! jessy, succes gewenst en goed dat ze je op voorhand al eens nagekeken hebben!! sjan, jij hebt belangrijke duimen, verzorg ze maar goed!!
Gefeliciteerd calani. Ga er maar vanuit dat je gewoon zwanger bent met aan de hand van die testen. Geweldig. @hypo: zorg voor geen druppel vloeistof op de naald, kan schelen. En inderdaad geen koude vloeistof. Misschien wat langzamer inspuiten. Zijn wat tips die kunnen helpen. @timon: balen dat het icsi wordt. Weten ze hoe het komt dat het ineens zo veel slechter is? Succes. Het geeft ook wel rust inderdaad, heb nu ook wel even de rust genomen van geen verplichtingen. Geen verplichte sex enz. @sloppy: voor jou bijna het einde. Gelukkig dat ze bij jou vriendin de oorzaak hebben gevonden. En hopen dat de operatie effect heeft. Bij mijn man hadden ze een kleine spatader gevonden, maar daar deden ze niks aan. Ik heb zoveel gelezen dat ik de helft alweer vergeten ben, sorry als ik dingen over het hoofd heb gezien,. Vanmorgen kon ik de site niet op, nu gelukkig wel. Zeggen wat je van de omgeving verwacht schiet ook niet altijd op. Heb al zo vaak gezegd dat ik er moeite mee heb, maar daar trekt mijn schoonfamilie zich schijnbaar weinig van aan. Gezien hoe ze elke keer reageren. Dus ja, ik heb die hoop maar opgegeven en ga gewoon minimaal. Ben in feb dit jaar niet naar een verjaardag geweest, wat zeggen ze dan tegen familie: ik ben ziek. En er werd toen niet gezegd dat ik er moeite mee had door schoonfamilie. Mijn man had dat wel tegen mensen gezegd. Iedereen wist dat het bij ons niet lukt en schoonzusje zwanger was. Dus ja, waar doe ik goed aan. En op het moment dat ik zeg dat het niet goed gaat met me, dan krijg ik minimaal antwoord/ reactie. Of de reactie dat ik er minder mee bezig moet zijn. Ik ga me zo maar eens aan huishoudelijke taken wijden. De kabouters doen het jammer genoeg niet.
Jessy, ICSI, spannend! Zonnetje. Ik herken zo wat je vertelt uit het 'Open Zenuw' boekje. Het is duidelijk dat je schoonfamilie zich totaal geen voorstelling kan maken van wat jij en je man doormaken. Misschien toch dat boekje eens aan ze geven? Je dacht dat ze dat niet echt als een compliment zouden opvatten. Maar ja, nu is de band toch al flink verstoord. Het enige risico dat je loopt, is dat dat zo blijft. Er is een kans dat ze na het lezen, zich er iets beter in kunnen verplaatsen. Ik heb even met potlood een aantal passages onderstreept dat precies overeenkomt met mijn gevoel. Dan kan ik dat zeggen als ik het aan familie/vrienden geef. Ik zal voor jou, Calani, even een paar overtypen. Nu is het even wachten op mijn man tot die aangeeft dat hij het voldoende gelezen heeft, dan kan ik het uitlenen. Ik moet echt een wachtlijstje gaan maken met mensen die het willen lenen, hahaha! Ik zou het erg op prijs stellen als mensen waarvan ik houd, aangeven het zelf wel te willen bestellen/hebben. Dat zou ik een een enorme steun vinden, een enorme blijk van interesse en meeleven. Maar dat durf ik ze niet te zeggen... Mijs doet even een rondedansje met Calani!
Selena (24): Zwangere vrouwen die roken en drinken tijdens de zwangerschap, vreselijk. Dan denk ik: wij moeten er zoveel voor laten om zwanger te raken, jij krijgt het als cadeautje en vergiftigd het meteen! Cassandra (44): Ik leg uit hoe iedere maand opgedeeld is in twee weken wachten op de vruchtbare periode en daarna twee weken wachten of die vruchtbare periode geleid heeft tot een zwangerschap. En dat iedere maand opnieuw. Manon (35): na vier lange jaren was ik dan uiteindelijk zwanger. Ik vertelde het grote nieuws aan een vriendin die net zelf was bevallen. Zij zei lief dat ik haar wiegje straks wel mocht lenen. Maar ze werd onderbroken door haar vriend, die riep: "Daar komt niets van in, want wij gaan er snel nog eentje maken." Zelfs nu ik zwanger was, schoot deze opmerking mij in het verkeerde keelgat Kata (33): Ik ben er heel open over omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik andere dingen belangrijker vind dat kinderen. Want ik voel me juist een echte moeder. Ik heb nooit iets zekerder geweten dan dat ik moeder wilde worden. Mijn moedergevoelens zijn een deel van wie ik ben. Stella (34): ik geniet minder van het leven. Ik ben dag en nacht bezig met onze kinderwens en de IVF-behandelingen. Altijd is er een stukje hersens in je hoofd gereserveerd voor het onderwerp kinderwens. Ik kijk uit naar de dag dat ik weer volop kan genieten van het leven en ergens mee bezig kan zijn, zonder altijd in mijn achterhoofd te hebben: ik kan geen kinderen krijgen. Willemijn (37, vriendin): Wij brengen onze kinderen wel eens naar oma en gaan dan een weekend weg met onze vrienden die helaas nog geen kinderen hebben. Zo kunnen we ook eens gewoon lekker onder elkaar zijn. Die laatste vind ik zo lief!
Ik heb eraan zitten denken om het ze te lenen, ze weten niet eens dat ik het heb. Mijn man heeft er ook geen blik in geworpen om eerlijk te zijn. Die weet wel dat ik het heb. Vraag het me af of ze dan veranderen, want al zeg ik het tig keer tegen ze, zelfs dan doen ze er nog weinig mee. Heb er om eerlijk te zijn ook geen zin meer in om het te proberen. En de schade herstellen doe ik ook weinig moeite voor. Want ik heb het zo vaak geprobeerd om het uit te leggen. Hun idee is nogsteeds dat de vreugde van de baby voorgaat op ons verdriet. Is me 2 keer duidelijk gezegd. En als ik ze spreek proberen ze foto's te laten zien of gaan ze zo met neeftje zitten dat ik er niet omheen kan. Bijna op schoot zoals afgelopen weekend. Maar het komt gewoon niet aan lijkt het. Of wel, maar willen ze het niet weten. Kies er wel gewoon voor om weinig te gaan, heb het druk genoeg met andere afspraken in weekend. Zo druk zelfs dat ik weinig tijd heb voor mijn caravan. Heb er zelf heel veel aan gehad en ik verander zo door deze ervaringen dat ik veel meer voor mezelf kies en een eigen leven kies. En zolang mijn man er ook weinig moeite voor doet om erheen te gaan vind ik het prima. Hij heeft in feb tegen zijn ouders gezegd dat ze veel vaker bij zwager en schoonzusje kwam dan bij ons. Nee dat is niet zo. De eerste keren dat je belt zitten ze daar/ komen zo langs. En wij zien ze niet. Gelukkig wel goed met eigen ouders. En met kerst misschien wel lekker samen weg, denk dat mijn ouders dat niet leuk vinden maar jammer dan. Niet naar de een dan ook niet naar de ander. Dus heb er dan ook weinig last van. Maar misschien zijn we ook gewoon thuis hoor, dat weten we nog niet. Toch makkelijk een vakantieadres het hele jaar door.
Zonnetje1980: Ik denk toch dat je t meer moet gaan loslaten hoor dat gevoel m.b.t. je schoonouders. Als ze het niet willen begrijpen dan is het gevolg dat je daar minder bent. Maar zoals je er nu zo uitgebreid over vertelt dan denk ik dat het je heel veel doet zoal ze reageren. Kan ik me ook heel goed vorostellen hoor. Maar je hebt er nu alleen jezelf maar mee. Heb je geen behoefte om dat er een keer allemaal uit te gooien? Ze eens goed te vertellen hoe je erover denkt? Zo niet, dan moet je toch proberen om te accepteren dat zij er dus niet mee om kunnen gaan en je er dus ook minder zult zijn. Anders kost het je alleen maar heel veel negatieve energie. Soms lijkt t ook of mensen bewust dingen doen om je te kwetsen (bv neefje op schoot e.d.), maar soms is het gewoon zo dat mensen het zo moeilijk vinden om ermee om te gaan. Misschien denken ze wel dat je dat prettig vindt. En ondanks dat ik begrijp dat dat heel moeilijk is om je neefje op schoot te hebben....ook daarin is het goed om een manier te vinden om er mee om te gaan. Natuurlijk doet het je pijn, maar als t alleen maar pijn doet lijkt me dat ook niet goed. Kinderen zijn soms ook om erg van te genieten. Snap je een beetje wat ik bedoel? Groetjes, hypo
Minder van de reactie van je omgeving aantrekken is erg lastig, omdat het zo menselijk is. Toch is dit het beste wat je voor jezelf kan doen. Juist als ze niet met je mee kunnen/willen leven in een lastige situatie. Het eeuwige lastige loslaten.... Ik ben erg blij dat mijn familie erg meeleeft en onze sitautie ook wilt snappen. Mijn schoonmoeder snapt het niet, maar hoopt heeeel snel oma te worden. Ja, ze zal toch moeten wachten tot het hier een keer raak mag zijn. De hints ben ik al even zat en omdat ik er niet vaak bij ben merk ik ze ook niet op. Degenen buiten mijn familie om die het weten zijn erg meelevend, maar weten ook dat ze het vanzelf horen. We krijgen dus niet elke keer de vraag hoe het daarmee staat. Gelukkig maar.
hey zonnetje, wat hypo zegt is wel heel juist ik verlang er juist altijd naar om mijn nichtje op de schoot te mogen houden, zo erg dat ik soms wel lastig ben dat mijn schoonma haar weer eens de hele tijd in een houdgreep heeft gehouden, vorige zondag nl nog ... en ik wou haar zooooo graag ook even knuffelen ik denk echt dat je hun dat boek even moet lenen!!! en als dat niet helpt, tja dan helpt niets mijs wat lief dat je een paar anekdotes hebt overgetypt! heel herkenbaar idd
Is denk ik ook stukje jaloezie die erbij zit. Want met de buurkinderen heb ik het niet. Dat gaat prima. Die zijn 1 en 3 ondertussen. Contact met schoonzusje was al niet helemaal geweldig. Ze overheerst al vanaf het begin. Op een of andere manier irriteert ze me hoe dan ook altijd met wat ze doet. Zodra ze binnen komt is de sfeer meteen anders en trekt ze alle aandacht naar haar toe. Als we met zijn zessen (nu zevenen zijn) hoor ik er nooit bij. Ik vind haar ook wel heel kinderachtig, dus wil ook niet meedoen. Heb geen zin in allerlei kinderliedjes, rare spelletjes enz( dit was voordat er kinderen waren) En wij hadden graag de 1ste geweest. Zijn getrouwd, zijn al stuk langer samen enz. Al langer bezig. Dus ik denk dat er ook meer achter zit hoor. De behoefte om het vast te houden heb ik niet eigenlijk. Waarom precies weet ik niet. Kost me ook steeds meer moeite de baby's; maar ik loop al bijna jaar in het ziekenhuis bij allerlei doktoren, en nogsteeds zonder 1 kans op een zwangerschap gehad. Dus dat geeft ook wel beetje frustratie. En elke keer als zijn ouders bellen probeert hij of ik wil opnemen. En als we naar het ziekenhuis zijn geweest dan is het ook, je mag mijn ouders ook wel bellen hoor. Zeg dan elke keer braaf dat hij dat zelf mag doen. Dus ja, het even zomaar laten rusten is best lastig dan. En als ik dat boek aan ze leen, dat vind mijn man vast niet goed. Want ja, het zijn zijn ouders. En hij vindt dat ze niks fout doen. En dan heb ik weer huis vol ruzie als ik pech heb Het ligt niet heel makkelijk allemaal. Vorige keer voorgesteld om op vaderdag op andere dag te gaan, want we hadden een hele volle planning. Met verjaardag, mijn ouders waren er alleen op zondagavond. En dan de reistijd naar schoonouders. Nee, het moest op vaderdag zelf. Want ja dan kwam de rest ook. Nu heeft hij het wel minder hoor. Want verjaardagen van zijn tantes vindt hij niet nodig. Maar wat betreft verjaardagen van ouders enz, dat moet op die dag zelf. Ik laat het wel steeds meer los, gaat allemaal steeds beter, maar met moeite soms. Volgende verjaardag pas in november gelukkig, dus weer even rust voor me. En allerlei andere leuke dingen. En als mijn man zijn ouders wil zien, stuur ik hem misschien wel alleen op pad.
@hypo; ik snap volkomen wat je bedoelt hoor. Kan het alleen niet altijd opbregen. Vroeger genoot ik er helemaal van, heb zelfs ooit kraamverzorgster willen worden. Vond dat helemaal geweldig. Daarna ben ik verder gaan leren als verpleegkundige, zodat ik op de kraamafdeling kon gaan werken. Alleen de stage in het ziekenhuis viel tegen, dus ben ik de wijkverpleging in gegaan. Omdat het allemaal heel lang duurt bij ons wordt het steeds moeilijker soms. Zit al een jaar te wachten totdat er een kans komt om mogelijk zwanger te worden. De wens is er al 3 jaar, waarvan we 2 jaar bezig zijn. Dus ja, ik trekt het niet altijd even goed meer. En het zijn soms ook de personen erbij die me irriteren. En daardoor wordt het steeds lastiger. Paar weken geleden vroegen buren of we evt een avondje konden oppassen op kind van 3 en 1. Dat vond ik geen probleem.
Ziet er lief uit inderdaad. heb ook weleens zitten denken voor hond, maar nadeel vind ik het uitlaten paar keer per dag. En waar laat je zo beestje als je aan het werk bent. Veel plezier ermee.