Hoi dames! Meriam: mooi zo, weer ongi geworden; nu kan je echt aftellen! En wat betreft de tuin; ik vind t ook niks aan hoor dat onkruidgedoe; dus ik heb mezelf er toe gezet woensdag, maar echt blij word ik er niet van; heb spierpijn in mijn benen en een spier op mijn schouder zit vast. (ik word oud!!! haha) Gisteren voor het eerst de puregon erbij gespoten (ik spuit altijd tussen half 7 en 7). Nou, dat viel ff tegen. Niet het spuiten op zich, maar ik moest ff mentaal een flinke drempel over. Het is toch weer een nieuwe stap en ik vind t allemaal zo spannend! Maar na een paar waterlanders ging ie er goed in. Wel heel anders dan de deca. De prik voel je niet en het inspuiten ook niet, maar naderhand wel een branderig gevoel. Ik vind t trouwens ff wennen dat die pen als het ware terugdraait onder je vinger... Gek hoor, dat je ineens er dan metaal weer even doorheen zit. Dat is wel de conclusie tot nu toe; fysiek lukt t allemaal wel, maar mentaal vind ik t wel zwaar. Dus gisteravond wel een beetje een dipje, maar gelukkig kan ik altijd heerlijk bij mijn mannetje op de bank kruipen! Ik ga zo even lekker naar de schoonheidsspecialist, ff lekker relaxen; heerlijk! xxx hypo
Gaby geweldig dat je je hebt kunnen aanmelden. Succes en hopen op een postieve test uiteindelijk. Kan het me voorstellen dat je het niet wilt vertellen. Hypo: voor jou ook geweldig dat je door mag gaan. Kan me voorstellen dat het lastig is dat spuiten. Meriam: sauna went ook wel snel hoor. Ben 1 keer geweest en vond het meevallen. Maar was ver weg, dus weet je zeker dat je geen bekende tegen komt. Ik zie zelf nog niet zo op tegen het spuiten tot nu toe. Misschien als het zover is wel hoor. Maar kan me jullie gevoel goed voorstellen. Ik vond het jaren geleden ook eng als ik iemand anders moest spuiten. Ik zie toch wel beetje op tegen het hsg. Zeker omdat er zoveel verschillende verhalen de ronde doen. Probeer het nog positief te bekijken, maar toch hik ik er een beetje tegenaan. Afgelopen dinsdag mijn schoonouders een mail gestuurd over hoe en wat. Had echt geen zin om te bellen, aangezien ik al erg emotioneel ben deze week. Zit met regelmaat met tranen in mijn ogen. Denk toch de spanning. Maar door de mail zijn mijn schoonouders er toch achter gekomen dat het allemaal stuk ingewikkelder is dan ze dachten en dat we ook veel vaker naar het ziekenhuis moeten. Heb volgens mij hetzelfde geschreven als verteld, maar als je het verteld blijft er minder hangen. Want ze hebben het 2 keer moeten lezen. En alle dagen tellen vonden ze ook wel lastig. Ben benieuwd hoe ze dan nu gaan reageren op het geheel. Want de laastste tijd was er voornamelijk aandacht voor hun kleinzoon en schoondochter die o zo zielig was tijdens de zwangerschap. En hun geluk ging toch wel beetje voor ons verdriet. Maar ze schrokken toch wel. Vroegen ook of we het nog wel allemaal trokken. Heb geantwoord dat ik dat al een tijdje minimaal doe, maar daar dus nog geen reactie op gehad. Dan heb ik zoiets van als je toch niet weet te reageren als het niet goed gaat, vraag het dan maar niet. Maar ach. Bij mij weten 5 collega's het dat ik eind nov/ begin dec mag beginnen. Heb zelf vakantie genomen. Heb er toen ook bij uitgelegd hoe en wat. Omdat we dan eigenlijk met 1 iemand teveel vrij zijn. Maar ik kreeg wel alle steun gelukkig. Weet niet aan wie ik het verder vertel. Want ik zit inderdaad niet te wachten op de vragen van en weet je het al inderdaad. Misschien wel aan ouders. Nadeel bij mij is dat ik het op mijn werk wel zou moeten vertellen, want ze doen alle echo's alleen smorgens. Dus zou dan toch regelmatig vrij moeten nemen voor de echo. En dat moet ik dus met andere collega's regelen. Maar dat is dan pas de volgende keer aan de orde. Plannen voor het weekend: zaterdagochtend nog werken, daarna vakantie houden voor een weekje. Zondag wilde mijn man zijn ouders toe geloof ik. Dat zei hij gisteravond, maar hij heeft verder nog niks geregeld. Zit er eigenlijk niet op te wachten, maar moeten toch maar weer eens gaan. Hebben ze laatste tijd alleen op verjaardagen gezien. En dan nog maar eens in de maand. Dus ach, beschermingsjasje aan en toch maar erheen. Als ze thuis zijn en hij nog wil. Kijken wat voor opmerkingen ze nu hebben, na aanleiding van de mail. Ze bedoelen het vast goed, maar zo lijkt het meestal niet. En dan hopen dat niet schoonzusje ook ineens langs moet komen die dag. Want dan is er weer alleen aandacht voor neefje. Want ja, het is zo spannend voor haar, want ze gaat eindelijk weer werken na haar verlof. Dat hoor ik haar al weken zeggen dat ze blij is dat ze weer mag werken na haar zwangerschapsverlof. Vandaag nog maar wat in huis proberen te doen, hoewel ik geen zin heb. Moet ook nog wat in de tuin doen, maar alles is erg nat. Dus denk het niet. Ik vind een tuin heerlijk, best leuk alle plantjes, maar onkruid vind ik ook vreselijk. En jammer genoeg kost dat het meeste werk om er weer uit te halen.
hypo: ja de puregon pen is net ff wat anders he.. ik vind hem persoonlijk wel fijner dan die decapeptyl spuitjes.. en dat branderige gevoel herken ik wel ja.. zonnetje: fijn dat je schoonouders je nu wat beter begrijpen..
Ik hoop alleen dat mijn schoonouders zich er nu ook een beetje naar gaan gedragen/ handelen. Want ze zeggen wel vaker dat het rot voor ons is, maar ze handelen er niet echt naar. Dus ben benieuwd als ik er ben hoe en wat ze dan gaan zeggen. Vandaag ben ik niet vooruit te branden. Heb nergens zin in. Zit lekker op de bank te hangen en een beetje rommelen. Maar is nog weinig zinnigs uit me gekomen. Heb wel een lekkere boterkoek gebakken voor aankomende dagen.
Tja Zonnetje; het blijft gewoon lastig voor anderen om zich in te beelden hoe het voor ons is. Heb ook altijd dat ik denk "waarom vragen ze er niet naar?" of "waarom zeggen ze dat nou zo?". Wat heel erg helpt is als je t onderwerp bespreekbaar maakt vind ik. Dus gewoon vragen of ze t lastig vinden om ermee om te gaan. Of zeggen wat je zelf wel/niet wil horen/vertellen. Dat heeft bij mij de lucht wel eens geklaard! Succes! xxx hypo
Wat een verhalen de afgelopen dagen! Hypo, is je dipje helemaal voorbij? Ik moet dat spuiten nog zien bij mij. Gelukkig duurt dat nog verschillende maanden. Gaby, wat goed dat jullie je hebben kunnen aanmelden. Voor jezelf houden; Ik ken het wel. Ben eigenlijk blij dat we nu geen mmm dingen hebben. Iedereen weet dan direct wanneer je kan testen en staan klaar met de welbekende vragen. Nu we in de wacht staan kunnen we het op onze wijze doen en vraagt niemand ernaar. Heel prettig! Schoonouders/ moeder; Omdat mijn schoonmoeder elke keer vroeg hoe het nu met oma worden staat had mijn man verteld dat we met IUI bezig waren. Onlangs heeft hij tot 2x toe het verhaal van ICSI proberen uit te leggen, maar helaas... 'Dat is toch hetzelfde als IUI?' Afgelopen zondag was hij er, net als een oom en tante. Heel fijn als je moeder dan gaat vragen hoe het ervoor staat en tegen de visite zegt het elke keer te vragen 'want je weet maar nooit' en 'het gaat niet altijd vanzelf'. Wow, wat was ik pissig toen hij dit vertelde!:x Daar moet ik nog een hartig woordje over gaan babbelen. Het is niet dat het dorp vaag weet waar wij mee bezig zijn. Dit is waarom wij niet eerder van onze mmm-perikelen hadden verteld. Grrrr..... echt neigingen. Weekendplannen; morgen werken en zondag naar mijn beste vriendin voor een gezellige middag. Even bijkletsen en mijn man stoeien met de kinderen. Zij weten wel van onze volgende stappen en leven mee.
Ik weet dat het voor andere mensen lastig kan zijn ja. Mijn vriendin vertelde al voordat wij aan de kinderwens begonnen dat het niet lukte bij hun. Vond het wel erg voor ze hoor, maar de pijn voel je niet zo nee. Ik heb het al heel vaak geprobeerd te bespreken, maar ergens gaat het toch weer mis. Heb het zelfs gehad dat ik had verteld dat ik het best moeilijk vond om naar mijn neefje toe te gaan, neemt ze een week later allemaal foto's mee, terwijl ze na een maand op visite kwamen voor onze trouwdag. Heb toen ook laten blijken dat ik er op dat moment geen behoefte aan had om foto's te bekijken, gaat ze een heel verhaal ophangen over hoe lief het wel niet is als mijn schoonvader ermee zit. Dan wil je het niet horen lijkt mij. Dus of het bij hun helpt vraag ik me nogsteeds af. Soms heb ik liever vraag maar niks, zolang je niet weet hoe ik me voel kan ik er moeilijk boos om worden, want je weet niet beter. Maar ach, heb het opgegeven dat het veranderd, ga gewoon heel weinig naar ze toe. Ze komen hier nog minder (mag blij zijn als het 5 keer per jaar is, waarvan dan nog 2 verjaardagen en onze trouwdag zijn). Voorheen gingen we er regelmatig heen, maar dan stelde ik het ook regelmatig voor. En dat doe ik niet meer. Dus gaan we stuk minder vaak. Mijn man heeft sinds vorig jaar ook een andere baan, dus is in de week later thuis. Aangezien het zonder file een uur rijden is, wordt het met file helemaal niks doordeweeks. (nadeel van de randstad). Weet wel dat sommige mensen het lastig vinden om ernaar te vragen. En aan degene van wie ik het weet vertel ik het soms zelf. Maar alleen aan degene die dan ook nog beetje begrip tonen. Want als er toch geen begrip getoont wordt begin ik er al niet aan. Meestal houd ik dingen voor mezelf wat betreft gevoel of ga lekker klagen bij mijn man of moeder. Andere mensen houd ik vooral op de hoogte over de voortgang van de onderzoeken. En ik lucht hier even lekker mijn hart. Naar de buitenwereld lijkt het heel vaak alsof ik me prima voel, maar diep in mijn hart is het anders. Heb regelmatig baalbuien, die bewaar ik meestal voor als ik alleen ben op de dag of als ik dus een slapeloze nacht heb. Dus die vallen dan niet zo op. Vanavond gewoon lekker weinig doen, morgen wel vroeg op om te werken. En dan zondag weer last hebben van het tijdsverschil. Dus voor iedereen vergeet niet de klok. (ik dacht eerst dat het pas volgende week was)
Ik denk dat als mijn schoonmoeder me, ondanks de wens er niets van te willen weten, alsnog zou vertellen hoe leuk mijn neefje is ik dan zou zijn opgestapt. Als ik het niet wil horen en zij dat niet wil begrijpen dan maar op de harde wijze. Mocht ze erna vragen over hebben dan kan het nogmaals uitgelegd worden. Nee, met zulke mensen kun je het beste zo min mogelijk te maken hebben, want het kost je alleen maar energie. Waarom denk je dat ik weinig bij mijn schoonmoeder kom? Alleen volgende week toch even langsgaan om even wat duidelijk te maken. Gnagnagna!
ik heb mijn moeder t boekje gegeven over iui/ivf/icsi en daarin staat alles uitgelegd over de spuiten behandelingen en punctie enz.. want ze kwam ook steeds met vragen en ik maar steeds hetzelfde uitleggen.. wij hebben net een boxspring gekocht.. jeej.. helemaal blij.. hij komt in week 47..
Ik heb dat toen ook min of meer gedaan. Op dat moment waren ze bij ons op bezoek, dus ja opstappen is wat lastig. Maar gelukkig moest ik de kat van de buren eten geven dat weekend. En dat moest nog gebeuren. Mijn man en schoonvader waren buiten bezig, dus hadden het niet gehoord. Ben vlak daarna dus naar de buren gegaan ivm de kat. Denk dat de hint duidelijk was, want toen zeiden ze niks meer. Daarna weer even rustig geweest tot de laatste verjaardag. Toen probeerde ze neefje letterlijk op mijn schoot te droppen, terwijl ik daar dus helemaal geen zin in had. Dan had ik er wel om gevraagd. Maar ze schijnt vandaag dus speciaal gebeld te hebben om te vragen hoe het met me ging. Was alleen op dat moment toevallig weg. Maar zagen dat we een oproep hadden gemist. Man heeft terug gebeld, gezien ik toen stond te koken. Toen bleek dat dus. En we gaan zondag die kant op. Heb mijn man al gezegd dat ik niet beloof dat ik het droog houd als ze wat vragen. Want dat red ik al dagen niet. Toch de spanning voor maandag ben ik bang. Ik heb wel een boekje liggen, maar daar staat het volgens mij ook niet helemaal duidelijk in. En dat is helemaal ingewikkeld. Mijn beknopte mail hebben ze al 2 keer gelezen. Ik heb het uitgelegd wat de gyn heeft verteld. Dus eigenlijk beetje in jip en janneketaal. Maar misschien helpt het weer heel even nu ik alles heb uitgelegd en heel duidelijk heb aangegeven dat ik het allang niet meer trek. En dat ik letterlijk per dag leef en kijk waar ik zin in heb. Wordt vervolgd hoe het gaat. Mooi bed gaby. Op zich vind ik een boxspring wel mooi. Nadeel vind ik dat ze van stof zijn. En ik ben dus allergisch voor huisstofmijt. In lichte mate, maar toch. Heb dus ook geen vloerbedekking in huis. Want dan heb ik meteen een verstopte neus of ik moet heel vaak stofzuigen. Wel lekker luxe zo bed. Geniet er straks lekker van.
waw gaby, heeeeeeel mooi bed!!!! zonnetje, ben blij dat het eindelijk precies een beetje de goede kant op gaat met je schoonouders, hoop dat het een betere zondag wordt!
Minder goed nieuws vandaag. Er zaten maar 2 kleine eitjes. Dus de ICSI gaat niet door. Woensdag krijgen we nu een escape IUI..... Krijgen we alsnog onze 6e IUI....... Ach ja, niet geschoten is altijd mis. Ik heb nu weer zoveel medicatie gespoten dat we het toch het proberen waard vinden. Als is het maar het idee, dat het spuiten niet helemaal voor niets is geweest. Het ziet er niet al te best uit voor mij, qua eitjes. Volgende ronde gaan we weer het korte Flare up schema. Echter nu met 375 eenheden Fostimon. Hopen dat dat nog een eitje of 6 tevoorschijn kan toveren........ Ik heb 25 doosjes Fostimon gekregen. Dat is voor 5 dagen!!!! Dus 5 doosjes per dag. Echt bizar. Ik moet haast een kastje leeg halen voor al die medicatie (dit hoeft niet in de koelkast, moeten we namelijk zelf nog mengen).
ieoor: he nee toch! hopelijk is t deze iui dan raak.. goed dat ze je aan andere meds zetten als deze toch niet goed hun werk doen...
o ieoor wat balen voor je. Ik hoop dat je iui raak is. Blijf je nog een beetje hoop houden? En dan hopen dat je op de andere medicijnen beter reageert. Hebben ze een idee hoe het komt dat je zo weinig eitjes hebt/ maakt? Kan me voorstellen dat je een vreselijke baalbui hebt vandaag. Zou ik in elk geval wel hebben. Succes met alles en met de potjes mengen. En dan ook nog 5 per dag. Een hele dikke knuffel en heel veel sterkte
ooooo Ieoor, wat een spijtig nieuws, maar goed anders bekeken, nu 2 eicellen voor je IUI! wel heel raar dat je maar zo weinig eicellen maakt, mss ligt de puregon jou niet, hopelijk helpt het andere klinkt allessinds indrukwekkend 25 dozen voor 5 dagen!
Jeetje Ieoor, wat verschikkelijk!!! Jouw verhaal klinkt echt een beetje als mijn verhaal. Bij mij was er na 450EH Puregon ook maar 1 eitje gevonden. De laatste poging heb ik 225EH Menopur gebruikt ook in het flare up schema en toen waren er toch 4 eitjes gevonden. Ik heb dus wel goede hoop voor je dat er met andere medicatie in een nieuw schema meer wordt gevonden! Fostimon ken ik helemaal niet. Is dat zoiets als Menopur? Meid, voor nu hoop ik dat de IUI jullie een prachtig geschenk gaat brengen. En anders vol goede moed met nieuwe medicatie verder! Liefs Sikki
Wat een teleurstelling, Ieoor. Fijn dat er door wordt gegaan met IUI. Maar (ik ken je nog niet zo lang, maar goed) er is waarschijnlijk niet voor niks gekozen voor ICSI, dus kan niet anders dan een enorme domper zijn..... Sterkte, dikke knuffel!
Ik zit er deze week echt even doorheen dames. Ben ook even alle hoop kwijt dat de iui-pogingen gaan lukken. Vorige maand was ik ervan overtuigd dat het goed ging komen allemaal, deze week echt niet. Begin mezelf wel beetje zat te worden. Heb ook laten pendelen door dames hier en kreeg afgelopen weken er van 2 te horen dat het inderdaad ivf ging worden, dus misschien dat dit invloed heeft op. Hoewel ik er ook weer niet teveel waarde wil hechten aan de pendels, heb er al meerdere gehad die ook niet klopte. Maar toch. Vandaag eerst maar weer schoonouders zien te overleven. Die zijn ook slecht met verdriet, dus wordt nog wat met mijn bui. Mijn eigen man weet ook niet zo heel goed hoe hij ermee om moet gaan merk ik. Want die laat me ook maar beetje rommelen. Gisteren was hij wel heel lief, toen ik in bad lag kwam hij met champagne aanzetten. Dus hij doet wel zijn best op zijn manier. Maar op dit moment ben ik bang dat ik nooit kinderen krijg of nog minimaal jaren moet wachten. Ben het wachten wel beetje zat na meer dan 2 jaar om eerlijk te zijn. Heb nu weleens zoiets van hadden ze de medicijnen maar niet geprobeerd en meteen iui zoals de huisarts zei. Die had ook totaal geen vertrouwen in de medicijnen toen we er een keer waren, maar dan denk je nog de uroloog zou het wel beter weten, die heeft speciaal voor geleerd. Maar ach, weer beetje moed verzamelen.
zonnetje: niet fijn dat je je zo voelt.. gelukkig doet je mannetje wel z'n best voor je.. en van dat pendelen.. ik zou je daar niks van aan trekken.. ! maar ja.. eerlijk gezegd geloof ik er ook niet echt in. nog ff wachten en dan mag je beginnen met iui.. dat kleine maandje wachten kan er ook nog wel bij.. toch? probeer een beetje positief te denken!