zonnetje: erg lastig zeg allemaal...terwijl eigenlijk jij degene bent die alles moet ondergaan.. je mannatje hoeft alleen maar z'n potje in te leveren.. maar zonder steun van je mannetje heeft t geen nut.. want dit kun je niet alleen doen. joey zegt..we gaan zover als dat we kunnen totdat jij aangeeft dat je niet meer wilt.. omdat ik alles moet ondergaan. hoop zo dat je mannetje een beetje bij draait en jou gaat steunen met dit alles. want bij zo'n traject als dit ga je samen in vind ik en niet alleen! veel succes vandaag!
net mijn neef gebeld, zijn vrouw heeft van de week een kleine gekregen.. hij heet stijn.. en we gaan 7 november op kraamvisite.. ben benieuwd.. hoe ik dat ga vinden.. wel leuk shoppen voor kraamkadootje
Dit zou je inderdaad samen moeten doen ja. Mijn man heeft nog nooit van het ziekenhuis en doktoren gehouden. Want ook met andere dingen gaat hij niet naar de dokter toe. Ik hoop ook dat hij bijdraaid ja. Ik moet het meeste ondergaan nu ja, hij heeft het al gehad een half jaar lang. (pillen slikken, onderzoeken enz). En toen was hij ook niet te genieten als hij moest. Meestal komen deze buien ook omhoog als ik een slechte bui heb. Mijn probleem is dat ik elke cyclus tussen mijn eisprong en ongi erg veel last heb van allerlei klachten. Zoals misselijkheid, buikpijn, rugpijn, stemmingswisselingen enz. En die buien is hij zat. Hij zegt zeker niet we gaan ervoor. Zijn oude baas kon ook geen kinderen krijgen, dus hij heeft ook een voorbeeld. Die man was verder gelukkig zo. Zijn vrouw volgens mij ook minder, maar die er nooit echt over gesproken. Dat had ik niet toen ik de pil slikte. Net zoals mijn buien dat ik terughoudend ben naar zijn familie toe. Want ja volgens hem doen ze niks verkeerd. Nee sommige dingen zeggen ze tegen mij, raken mij hoe dan ook meer enz. Maar ik hoor hem nooit zeggen van joh zullen we vandaag even bij jou ouders langs gaan. Daar ga ik altijd zelf heen. Maar andersom vindt hij het niet leuk als ik niet meega. En hij kan beter omgaan met de situatie als hij ergers is met baby's. En mij doet dat gewoon soms pijn. Probeer me altijd goed te houden. Maar dat lukt niet altijd. Ik vind dat je er goed mee omgaat gaby als ik het zo lees. Ik heb best moeite met kraamvisite om eerlijk te zijn. Moet dan echt moed verzamelen.
zonnetje: ik ben sinds de mmm nog niet op kraamvisite geweest.. dus heb echt geen idee hoe ik dit ga vinden.. maar ik denk dat t scheelt dat ik er goed positief in sta nu en ook echt zin heb om weer te beginnen. tuurlijk heb ik ook mijn verdriet.. en huil ik lekker uit bij joey.. en andersom ook.. joey heeft ook wel eens uitgehuilt bij mij.. ik denk dat dat gewoon super veel scheelt.. en soms fantaseren we ook wel eens samen van stel dat ik zwanger ben.. of stel dat we een baby'tje hebben..
Het scheelt een heel stuk als je er inderdaad positief instaat. En dat sta ik al bijna het hele jaar niet. Want ik lig al heel lang overhoop met mijn man. En zijn familie. En huilen doet hij helemaal niet. Alleen boos worden dus. Ik fantaseer daar ook wel over hoor dat ik zwanger ben. Gisteren heeft mijn man zijn babykruik meegekregen. Meer omdat we het over kruiken hadden ivm de kou in caravan. Dacht meteen o die kan ik mooi gebruiken voor ons kindje. Heb dat ook tegen mijn man gezegd, maar kwam toen geen reactie terug om eerlijk te zijn. En zolang gebruiken we hem zelf. Die van zijn broer was uitgeleend destijds, dus die krijgt er geen. Maar zo zie ik dingen dan wel. Hoop dat hij vanmiddag is bijgedraaid. Ga gewoon vanavond proberen weer lief te zijn zo mogelijk. En wat lekkers te eten halen om onszelf te verwennen.
zonnetje: misschien kwa iets leuks doen... gewoon een keertje naar de bios gaan ofzo.. reserveer zonder dat hij t weet.. en ga naar een film die hij ook echt leuk vind.. een soort van verassing.. is moeilijk ja dit soort dingen.. kan me niet goed voorstellen omdat t bij ons niet speelt..
Ik had het beetje kunnen weten hoor vooraf. Want voordat we samen waren ging hij ook weinig tot niet weg. En ik hoef ook echt niet elke avond op pad, maar op zondag even lekker naar buiten om een stukje te wandelen vind ik toch wel lekker. Zit hele week al veel binnen. Maar toen we samen waren was hij wel enthousiast om weg te gaan, maar tegenwoordig weer minder. Gelukig afgelopen weken heel veel dingen gehad dat we wel weg waren. En ik probeer in de week gewoon lekker zelf op pad te gaan. Mits ik me een beetje goed voel, want afgelopen week had ik nergens zin in. Op dinsdag ben ik al op pad met, dus dat scheelt. Hopen dat ik dat morgen niet hoef af te zeggen. Vorige week dinsdag niet weggeweest, dus ja dat merk ik nu. En deze week hele week vrij, man niet. Dus dan merk ik dat ik me beetje verveel. En huishouden vind ik ook niet alles. Komt toch elke week weer terug. Maar laatste tijd weinig zin hierin. Weet niet of het bioscoop wordt of wat anders, maar wie weet wat ik binnenkort bedenk. Nu heerlijk mijn keuken aan het soppen, was hard nodig. Begin met de buitenkant, als ik zin heb doe ik het ook nog wel in kastjes. Knapt wel weer lekker op. Wees blij dat je het niet hebt, want dit is ook niet alles. Hoewel ik ook geen man hoef te hebben die alle avonden op pad is.
@ zonnetje, pfff het zijn nogal wat verhalen zeg over jou en je mannetje en je schoonouders. het is behoorlijk gecompliceerd als ik het zo allemaal hoor. wel erg vervelend als hij bijna de deur niet uit komt vooral als jij al hele dagen thuis zit. maar idd wat gaby zegt probeer je man te verrassen met iets leuks iets wat hij leuk vind om te doen. misschien kun je dan gelijk de lucht een beetje klaren. ik kan het me ook niet goed voorstellen omdat het bij ons ook niet speelt. maar heb altijd tegen me man gezegd dat we moeten blijven praten vooral nu aangezien het niet niets is wat je doormaakt je moet met zijn 2 en blijven vechten. ik hoop dat je het uit kan praten met je man en hopelijk komt alles op zijn pootjes terrecht wat betreft je schoonouders dat blijven lastige wezens haha. ik kan me goed voorstellen dat je aangeeft dat je het moeilijk vind om met je neefje om te gaan. en blij te zijn voor een ander. mensen hebben altijd makkelijk praten maar te meeste snappen niet dat jij het gewoon te moeilijk vind. ik heb het ook een tijd gehad en mijn beste vriendin heeft net een kleine gehad en een andere vriendin is binnen 2 weken uitgerekend moest wel huilen toen ze het tegen me zeiden dat ze zwanger waren maar probeer er toch van te genieten ondanks dat het zwaar is voor me. heb alleen wel gezegd als er nu nog een iemand komt die verteld dat ze zwanger is dan word ik gek .... maar meis ik kan nu wel zeggen blijf positief maar je schijft zelf al dat dat heel moeilijk is maar misschien is er iemand in je omgeving een vriendin ofzo die jou kan steunen door deze moeilijke tijd... xx meriam
Ik heb een moeder die me wel steunt inderdaad. Verhaal van schoonouders gaat nog veel langer terug en van neefje. Schoonzusje riep altijd heel hard dat ze nog lang geen kinderen wilde hebben. Toen wij op het punt stonden om op kort termijn te gaan vertellen dat het niet lukte kregen we die avond te horen dat ze zwanger was. En al 6 maanden bezig was om zwanger te worden. Nee, ik wil nog geen kinderen. En steeds maar vissen bij ons. Wij waren namelijk jaar daarvoor getrouwd. Dus dat ging ook moeizaam. Vriendin is ook zwanger, maar die zie ik niet meer. Want ik heb haar altijd gesteund toen het moeilijk ging, maar nu andersom hoor ik minimaal van haar tot niet. Periode daarvoor belde ze eigenlijk ook al niet echt, kwam zelden langs (eens in de 2 maanden als ze tijd had doordeweeks). Weekenden stonden al vol met mensen van de vriendengroep van haar man. Dus daar heb ik een punt achter gezet. Heb het nog geprobeerd de eerste maanden van haar zwangerschap. Maar werkte laaste tijd al niet meer, dus voor haar zwangerschap al niet. Man vind het zelf prima zo, alleen ik dus niet. Hij vind het heerlijk thuis te zijn op zondag. Gaat lekker computeren enz. Terwijl ik vanuit huis gewend ben om lekker op pad te gaan. Probeer nu gewoon in de week vaak weg te zijn, dan heb ik het weekend minder last ervan. Met dit slechte weer vind ik het ook niet erg om binnen te zitten, maar met mooi weer dus wel. Heb wel een idee wat ik zou kunnen doen, maar wacht er nog even mee om dat ten uitvoer te brengen. Doe ik later in de week wel. Als ik zeg dat ik alleen op pad ga op zondag gaat hij meestal wel mee, maar alles komt bij mij vandaag. Zijn jaren ook wel weggeweest hoor.
ok nou wel fijn dat hij dan in ieder geval mee gaat. ik weet niet of met je vuisten op tafel slaan helpt zodat hij wat meer initiatief neemt? hopelijk veranderd het wat misschien kun je een lekker weekendje weg plannen met je ventje lekker ontspannen. hij zal toch een keer moeten praten neem ik aan. heb je geen andere vriendinnen bij wie je terecht kunt om even lekker te spuien. xx meriam
Dat praten ga ik me afvragen hoor, gezien we al een jaar in de mmm lopen. Zijn ouders en baas zeggen ook dat hij er weinig over wil praten. Dat blijkt ook wel gezien ze de helft van de situatie niet weten. En wat hij verteld is maar minimaal. Zonder gevoelens. Maar als hij soms wel laat vallen dat hij het ook moeilijk vind. Maar dat moet ik er bijna uit trekken. Heb nog wel een kennisje waar ik terecht kan, mits de rest van de familie niet thuis is. Echt een grote vriendengroep heb ik nooit gehad. Ook geen behoefte aan hoor om eerlijk te zijn. Gewoon wat mensen waar ik mee weg ging wel. Maar heb met sommige weinig contact meer, gezien het leeftijdsverschil en leefwijze. Maar heb wel wat mensen waar ik terecht kan hoor. Ook wat collega's waar ik het heel goed mee kan vinden. Maar vorige week had ik gewoon even pech, 2 collega's waar ik veel mee praat waren er niet. Ouders ook op vakantie. Met mijn vuist op tafel slaan heeft jammer genoeg weinig zin, werkt avenrechts. We gaan regelmatig weekendje weg hoor, maaar onze caravan. Maar ook daar heeft hij niet altijd zin in. Man is gewoon lekker eigenwijs. En we merken toch dat we de omgeving daar wel beetje gezien hebben. Wij zijn geen cultuurmensen. Dus kom je al snel op de boswandeling uit. Caravan staat in duitsland. En daar is op zaterdagmiddag geen leven in de dorpjes. Alles is dicht. Dus ja is ook niet echt gezellig lopen dan. Volgende caravan komt denk ik in nederland te staan. Waarschijnlijk is het zo dat als ik weer een goede bui hebt hij ook wel weer beter te spreken is. Werkt vaak op elkaar door.
Zo, ik heb mijn hsg gehad. Het viel mee en tegen. Had al wat verhalen gelezen, dus was al voorbereid op een vervelend onderzoek. Was gelukkig een hele aardige gyn die het deed. Het aanbrengen van de spullen was dus wel gevoelig, voornamelijk het moment dat hij mijn baarmoedermond pakte (volgens mij). Het inspuiten viel in princiepe mee, alleen laatste stukje was pijnlijk. Alleen toen ik weg liep werd ik helemaal licht in mijn hoofd, dus daar nog even gezeten en nu maar op de bank geploft. Ruzie van man en mij was toch echt deel spanning/ stress voor vandaag. Want hij is nu weer goed te spreken. Heeft me heel lief bijgestaan tijdens het onderzoek. En vertroetelt me nu ook weer nu het niet zo gaat met me. Heb er nog wel wat van gezegd net dat ik het toch niet leuk vind. En dat het me veel pijn doet. Hij was gister ook niet blij met mij, dus ja was wederzijds. Zover ik nu weet gaan we in elk geval gewoon op voor de iui. Het hsg was goed volgens deze gyn. 3 nov hoor ik de definitieve uitslag van mijn eigen gyn, maar hoefde niet te twijfelen. Dus hopen dat de rust is wedergekeerd (voor zolang het weer duurt). Hebben met regelmaat vlak voor de ziekenhuisonderzoeken weer ruzie. Dan lopen de spanningen erg op schijnbaar. Wat meriam al zei, dan wordt hij er weer mee geconfronteerd dat het niet lukt. Man vroeg zelf hoe en wat het precies werkte in mijn binnenste. Dus ben weer happy. Maar is wel heftig zo allemaal. Vanavond dus verder niks doen voor mij, beetje kramp in buik en licht hoofd. En dan hoop ik morgen weer op pad te kunnen. Dank jullie allemaal voor jullie steun vandaag. Zat er weer even helemaal doorheen, maar is dus weer opgelost. knuffels van mij
Bij een hsg spuiten ze contrastvloeistof in je baarmoeder om te kijken of je eileiders doorgankelijk zijn. Want anders kan je geen iui doen. Ze brengen eerst een eendebek in, zetten dan je baarmoedermond vast met een tang, dan spuiten ze langzaam de vloeistof in en maken dan röntgenfoto's. Door de vloeistof kan je baarmoeder verkrampen. Scheelt wel als ze het langzaam inspuiten schijnt. En de duizeligheid is vast ook deel emoties die eruit kwamen. en een nawerking van het onderzoek.
Hey zonnetje, fijn dat het toch wel mee is gevallen. is dat hsg echt iets als je iui krijgt? krijgt iedereen die iui moet dit ook? liefs
Hee zonnetje heb alles ff meegelzen gelukkig is het meegevallen. nu ben ik ook weer wat rustiger haha ik moet 10 nov heen. dus nu maar op na de eerst IUI. Mooi dat de rust tussen jou en je man weer iets is weder gekeerd, Sjan bij ons ziekenhuis wel, als je aan iui begint hoord dit bij de stappen onderzoekjes voordat je iui krijgt>
hey zonnetje, fijn dat het onderzoek is meegevallen hopelijk is de uitslag goed duim voor je en graag gedaan hoor. iedereen heeft wel eens een oppepper nodig toch. ik moet morgen weer voor het eerst gaan werken voor 3 uur zit nu lekker aan een wijntje zodat ik me niet te druk ga maken om morgen pff. heb er helemaal geen zin en zit nu al te piekeren over hoe me collega zullen gaan doen. ik ben toch 4 maanden weg geweest. xx meriam
Zonnetje, wat heb jij toch een lastige situatie met man en schoonouders. Misschien kun je jullie situatie (niet praten) aan de ha voorleggen. Zou relatietherapie kunnen helpen? Ik vind je heel sterk dat je je nog steeds zo stevig neer probeer te zetten, terwijl je ook je zwakke kant (met tranen) laat zien. Jammer dat je man tussen de onderzoeken door soms laat blijken dat hij jouw buien zat is terwijl hij niet praat. Zo krijg je wel spanningen. Bij het lezen van al je verhalen kreeg ik wel een opstandig duiveltje die zich afvroeg waarom je hem zou 'verwennen' met een bioscoopje of zo terwijl hij jou amper iets leuks biedt. Misschien hard, maar toch... laat hem maar eens meer moeite voor jou doen. Wat fijn dat de hsg je aardig goed is verlopen. Nu op weg naar de IUI! Hopelijk met 2 mensen die hier helemaal achter staan. Dikke knuffel!! Sjan, in het UMCU is hsg niet standaard. Omdat het inwendig onderzoek en de bloeduitslag goed waren hoefde ik dit niet te ondergaan. Na de semenonderzoeken konden we starten met IUI. Anja, spannend! Nog even en dan hebben jullie ook de 1e IUI. Hier de eerste maand in de wacht voor ICSI en helaas ongi geworden. Ik heb geen ovutesten gebruikt. Probeer dmv dit meer afstand te houden. Al was het nu lastig met vaag gedoe van bruinverlies na de ei. Och, even doorbijten en toch proberen er minder mee bezig te zijn. Volgende week hebben we op dezelfde dag vrij en gaan we wat leuks doen. Helaas is manlief geen ster in verzinnen, dus heb ik mijn hersenen weer laten kraken. We zullen dan naar Intratuin Duiven gaan om naar de kerstshow te kijken. Ben er nog nooit geweest, maar hoor er altijd goeie verhalen over.
hee timon Wat balen dat je ongie bent geworden, Tja we hopen eigelijk dat we nog net de dans ontspringen voor onze iui, ik had een progesteron van 57. zit nu in me wachtweek moet do of vrijdag ongie worden. maar dat zal vast wel doorbreken dus alsnog iui. maar we gaan er gewoon voor. Wij willen ook nog even weekendje weg ofzo maar goed ik werk om het weekend. maar we zijn er wel ff aan toe, helemaal niks,even tot ons zelf komen dun kunnen we er met goede moed tegen aan,
timon balen dat je ongi bent geworden. Ovutesten kunnen verlichting geven inderdaad. Dan weet je wanneer het in elk geval moet. En wanneer het mag. Hoewel ik bijna helemaal met testen gestopt ben afgelopen maanden. Het hsg is in ons ziekenhuis ook een verplicht onderzoek. Volgens hun is dat de enig manier om te kijken of je eileiders doorgankelijk zijn. Hoewel er bij mij geen rede voor was om daaraan te twijfelen. Maar was dus geen ontkomen aan. Heb vandaag alleen toch nog wel beetje last van moeheid, gevoelige buik en slapjes. Maar heb gisteravond ook geen rustige avond gehad om eerlijk te zijn. Kwam iets tussen. Gelukkig hele week vrij, dus alle tijd om bij te komen. voor anja: het kan erg wisselen per persoon hoe pijn het doet. Had ook 2pijnstillers ingenomen, dus ach. En dus vragen of ze het rustig inspuiten. Maar het is niet prettig en pijnloos. Wil je net op stang jagen, maar dat is toch de waarheid. Ik sta er inderdaad nog voor, ondanks alles. Ben schijnbaar dan toch sterker dan ik dacht. Zijn ook een deel de emoties die hoog oplopen hier hoor. Want gistermiddag was het spontaan allemaal opgelost en gaat manlief gewoon weer mee naar ziekenhuis en staat er weer achter. Heeft zelfs uitleg gevraagd hoe het dan precies werkt in mijn eileiders/ baarmoeder enz. Nooit opgelet bij biologie schijnbaar. En gisteravond heeft hij mij wel lekker verwend (zover mogelijk was door omstandigheden) We komen er ooit nog weleens hoor samen, maar het gaat niet makkelijk. De ruzies ontstaan namelijk vaak vlak voor de ziekenhuisbezoeken over het algemeen. En daarna zijn ze weer opgelost. Voor timon: hij heeft het er al moeilijk genoeg mee, dus ik verwen hem af en toe dan maar. Doet hij ook wel bij mij hoor, alleen niet altijd als ik het wil. Verschil tussen man en vrouw. Zal ik maar niet over beginnen de relatietherapeut, ben bang dat het alleen maar schade toebrengt. De uitslag was eigenlijk al goed wat ik begreep, alleen officieel moet je hem krijgen van je eigen gyn. @meriam hoe is je eerste dag verlopen, want het lijkt me lastig inderdaad na 4 maanden weer te moeten beginnen? @anja; succes nog even en hopen op een goed onderzoek voor je. Is erg rommelig geworden mijn tekst en alles door elkaar, maar kon er niks moois van maken vandaag