Er is niks tegen mij of achter mijn rug om gezegd, maar ik deed en doe ook niet alles volgens de regeltjes. - kind lag toen ze net geboren was tussen ons in zonder aankleedkussen - kind is een buikslaper, sinds ze 3 weken oud is - kind werd wel eens in een babybjorn gedragen - kind kijkt redelijk wat tv - kind kreeg in de eerste 2 weken soms wat kunstvoeding, omdat de borstvoeding enorm pijn deed zonder verklaarbare reden (uiteindelijk goed op gang gekomen dankzij tips van lactatiekundige en veel doorzettingsvermogen) - ik reageer niet op ieder kikje van kind als ze in bed ligt, in het begin zelfs de 15 minuten regel toegepast met inslapen - kind slaapt al op eigen kamer sinds 6 weken oud - haar ledikant had een omranding, omdat ze omhoog kroop in haar slaap - kind gaat naar de kinderopvang 2 dagen per week terwijl ik geen werk heb, ik vind het goed voor haar ontwikkeling dat ze met leeftijdsgenootjes speelt, kost ons 13,60 per dag waarvan 11 euro aftrekbaar is (peuterspeelzaal hebben ze niet in BE, kind kan vanaf 2,5 jaar naar school) - kind ging toen ik werkte fulltime naar de kinderopvang Ach, dochter doet het heel goed, erg weinig ziek, eet graag gezond, en is met sommige dingen haar leeftijdsgenootjes ver vooruit.
Die twinkeling in zijn ogen als hij mij ziet! Zijn handjes die niets anders willen dan mij vastpakken. Zijn hoofdje op mijn benen als hij moe is. Een onweerstaanbare schaterlach als ik de meest charmante gezichten trek. Tel daarbij op zijn heerlijk natte kwijlende en snotterige "zoentjes". Volgens hem ben ik de aller aller aller beste moeder van de hele wereld! En wat een ander denkt, maakt voor mij dan echt niet uit!
Nee gelukkig niet. Hoor juist vaak hoe goed ik het doe . Vind mijn zelf het ook prima doen eigenlijk. Tuurlijk niet perfect maar wat is dat? Er zijn nu eenmaal geen handleidingen te krijgen en elk kind is anders maar tot nu toe ben ik aardig tevrede. En dat met een huilbaby waar ik echt geen raad mee wist. Ging dan als ik het even niet meer aankon de kleine op bed leggen, babyfoon uit, deuren dicht, op adem komen en even tot mezelf komen en kon er weer tegen aan. De kleine huilde 24/7 en vanwegen nekklachten werd het niet minder door tillen of dragen. Hartverscheurend maar om gek van te worden. Voelde me hier zo schuldig over dat ik hem 10 minuutjes alleen liet maar volgens het Cb zelfs een groot combliment hiervoor gehad. Een goede manier om niet door te draaien en kunt soms beter even afstand nemen dan gek worden. Kleine lag toch veilig in bed. En dat gaf me dan weer moed om door te gaan. Dit icm een dreumes van nog geen 2 was erg pittig. Daarna partime baan, kind op Logepedie, andere 2 x Fysio en ikzelf liep met gezondheidsklachten ( nu nog). Nee geen pretje maar het is gelukt. Nu heb ik prachtige kinderen van 3 en 5, zeggen sorry en dankjewel, hebben manieren, zitten netjes hun straf uit als ze stout zijn geweest en vinden mijn de liefste mama die der is en dat is voor mijn het belangrijkste
Ik ben een slechte moeder omdat ik een kind op de wereld heb gezet met een veels te hoog bmi, blijkbaar doe je je kind heel wat aan als je te dik bent.
Grappig dat jij daar op aan werd/wordt gekeken, terwijl ik er op aan wordt gekeken dat mijn kind geen tv kijkt... Haha het is ook nooit goed! Heb trouwens ook wel eens gehoord dat ik gewoon lui ben. Want ik wilde ruim 2/3 jaar tussen een eerste en eventuele 2e hebben zitten, omdat ik niet snel achter elkaar zwanger mag raken i.v.m cervixinsufficiëntie.
Ik ben volgens meerdere een slechte ouder omdat ik 40 uur werk. Vind het wel altijd grappig dat mijn man evenveel werkt maar niemand daar commentaar op heeft.
Haha, nog nooit zoiets tehoren gekregen. Ik ga namelijk niet om met mensen die zulke dingen tegen me zouden zeggen. Wil het wel graag gezellig houden. Ik snap niet dat sommige mensen zulke personen om zich heen verdragen eigenlijk, wie laat je zo tegen je praten dan?
Was het maar zo. Helaas is dat absoluut niet realistisch. Er zijn zat mensen die denken het beste voor te hebben met hun kind. Onderhand zijn ze wel pedo, slaan ze hun kind dagelijks en ga zo maar door. ' Ja maar ik dacht dat dat het beste was voor mijn kind zeggen ze dan' (yeah right...) Achter een goede ouder schuilen heel veel dingen, dat ben je niet zomaar en denk dat er ook maar heel weinig van zijn op de wereld.
Wow, bizar dit. Dat er zoveel vrouwen zijn die een slechte moeder zouden zijn volgens een ander. Ik heb het nog nooit te horen gekregen en krijg juist altijd te horen dat ik een goeie moeder ben.
Dit komt van de mensen die mij van gezicht kennen, die me wel eens zien lopen in de supermarkt, of me zelfs helemaal niet kennen. Ik ben 23 en verwacht ons derde kindje. Dus tja, dan zal dat allemaal wel zo zijn! Ik ben immers een 'tienermoeder' ( brrr, ik haat dat woord! ) Nou heb ik ook de 'pech' dat mensen mij vaak 15 á 16 schatten, vooral als ik make-up loos over straat besluit te gaan. Maar goed, deze vooroordelen krijg ik dus zo nu en dan gewoon letterlijk in m'n gezicht gegooid. Zo van: 'Waarom heb jij kinderen? er bestaat anticonceptie hoor!' 'Nu moet je moeder zeker overal voor opdraaien?' 'Je kunt zeker geen nee zeggen tegen mannen?' Brrr.. erg kwetsend allemaal!
Ik heb toen ik net moeder was op mijn 18e veel last van vooroordelen gehad. Het zou allemaal vast niet goed met mij en zoon komen! Ach heb ze laten praten .
Ach ik ben hier op het forum zo vaak uitgemaakt voor slechte moeder. Bijv toen ik ervoor koos mijn oudste met 11 maanden snachts te laten huilen zodat hij doorsliep, of omdat ik geen kwaad zie in even snel 5 minuten je hond uitlaten terwijl je kind op bed ligt. Moeders onderling zijn keihard voor elkaar, net een stel kleine kinderen. Gelukkig mag iedereen het lekker zelf weten, en als het niet goed gaat hebben we instanties die dat mogen beoordelen.
Ik zal wel een slechte moeder zijn omdat ik ook behoorlijk mn bekkie bij me heb over hoe ik vind dat het moet en hoe het niet moet. .. er heerst tegenwoordig naar mijn idee ook heel erg een cultuur van elkaar niet durven aanspreken op dingen.. sociale controle is een vies woord geworden. .. en ik ben een moeder die dat heel erg vind. ..
Nee, ik ben nog nooit een slechte moeder genoemd. Ik krijg juist van mijn zus en ouders regelmatig te horen dat ze vinden dat ik het zo goed doe. Dat kan me enorm goed doen om te horen, omdat ik wel eens het gevoel heb dat ik mijn dochter, door omstandigheden, te weinig aandacht geef. Ik heb wel eens gehad dat ik voelde aan de reactie van mijn sm dat zij bepaalde keuzes afkeurde. Dat vond ik soms wel moeilijk, maar ik heb daardoor nooit het gevoel gehad dat zij mij een slechte moeder vindt. Ze zegt iedere keer dat m'n dochter er zo goed uit ziet en dat het zo goed met haar gaat, dus volgens mij vindt ze dat wij het goed doen. (En het kan natuurlijk dat sommige van onze keuzes de hare niet zouden zijn.)
oh ik heb zoveel dingen waardoor men mij een slechte moeder vind... * zoon was 8 maanden toen hij mc kroket at... heel stom waren we zijn potje vergeten uit de koffer te halen op schiphol maar het was wel etens tijd, we hadden 1 fles en poeder maar die was voor in het vliegtuig voor het slapen gaan en daar moesten we nog 4 uur op wachten. en hij had echt honger.... broodjes zaak was dicht daar, dus we hebben hem de ragout en patatjes gegeven en hij heeft heerlijk lopen smullen ! mijn kinderen krijgen beide elke dag een snoepje, ook lolly's mogen ze zo nu en dan best eten, ze drinken geen water thee of diksap maar melk bij het ontbijt en verder ranja en soms appelsap icetea of een pakje caprisone als we op zaterdag naar de markt gaan mogen ze ook een lekker chocolaatje uitzoeken ik werd een paar maand geleden nog raar aangekeken en erop aangesproken of ik wel wist hoe slecht het was om mijn kind echte ranja te laten drinken... ja sorry hoor maar dan ben je bij mij ook aan het verkeerde adres, ik hou van mijn kind, ik zorg ervoor dat ze gewoon hun voedingstoffen binnen krijgen ze eten goed en gezond, drinken goed en ik vind ranja prima . ik zorg dat ze zich veilig voelen bij mij, dat ze weten dat ze altijd eerlijk alles tegen mama mogen zeggen, ik heb ze nog nooit geslagen oid. mijn kinderen zeggen netjes alsjeblieft en dankjewel, en vragen altijd ipv pakken ik vind zelf dat ik nette kindjes heb die tuurlijk ook weleens niet netjes zijn... maar elke dag krijg ik wel 100 kusjes en knuffels van beide kinderen en dat ze dan zeggen : mama, ik vind jou lief, mama ik hou van jou, dan kan een anders zeggen wat hij/zij wil...... ik zal toch vast iets goed doen in de ogen van mijn kind. en daar doe ik het voor! het maakt mij niet uit wat een ander vind, ik voed mijn kind op zoals ik dat wil, ik mishandel ze niet en ik heb ze alleen maar lief, ik zou dus echt not amused zijn als een wildvreemde mij opeens aanspreekt, bemoei je er niet mee...... je kent me niet... je weet niet wat de gelegenheid is dat het het kind heel veel mag, bij midweekjes weg bijv mogen de kinderen echt heel veel hoor, gewoon omdat dat vakantie is, of omdat er bijv net een moeilijke tijd is geweest met opa ziek oid, en dat het kind het daar ook moeilijk mee gehad heeft en we even een lekker dagje van maken met extra verwennen.... als het iemand is die ik ken en die zou mij zeggen ik zie nu al een paar weken dit of dit waarom doe je dat ? waarom doe je het niet zo en zo want zo zou ik het wel doen... prima, thanx for the advise maar nee dankje ik doe het op mijn manier.... of ik zou zeggen hé daar heb ik nog niet aangedacht bedankt voor de tip,
We lezen hier allemaal dingen die we allemaal anders zien en doen in de opvoeding, met de beste bedoelingen. Maar wat ik me nou afvraag: Zijn er ook dingen die jullie wel eens zien, dat het wél gaat knagen en je je niet lekker voelt bij zijn/haar acties als het om kinderen gaat? Zo oordeel ik niet snel, maar laatst reden we in de auto. En er reed dus een auto voor ons met 4 mensen en een baby van een maand of 5/6. Die baby leunde staand tegen de achterbank waardoor ze door de achterruit naar ons keek. Dit vind ik dus zooo erg. Er hoeft maar 1 ding te gebeuren en de baby is niet meer. Of laatst bij de lidl: Een vader, een moeder en oma stonden in de rij bij de kassa met 2 zoontjes. Het ene zoontje was een jaar of 5 het andere zoontje misschien net een jaar. Het zoontje van 5 wilde iets vragen aan zijn ouders en had al 100 keer mama en papa gezegd, maar werd compleet genegeerd. Ondertussen wel kroelen en spelen met het jongste zoontje. Verder was het kind van 5 helemaal niet vervelend of iets. Ineens schreeuwt die vader tegen die moeder dat ze de autosleutels moest geven want het was nu echt afgelopen! Hij pakt het kind bij de nek, geeft het echt een keiharde klap op de billen en loopt naar buiten. En dan zegt de moeder tegen de oma heel rustig: Ja, moet ie maar een keer leren luisteren, dat doet ie nou altijd! Nou iedereen in de winkel stond met open mond te staren! Achteraf had ik zo graag er wat van gezegd! Maar ik was gewoon zo in shock dat ik niet wist wat ik moest zeggen. Tja, en dan kan ik me moeilijk bedwingen te denken: 'wat een slechte ouders!' Hebben jullie dit ook wel eens? En in wat voor een situaties dan?
- ik ben bewust alleenstaande moeder (als het nou een ongelukje was geweest dan was het wel ok geweest) - ik ben te jong (dat ik al 22 jaar ben maakt niet uit) - en dat ik de wens heb om ooit een tweede te mogen opvoeden is al helemaal not done.. Heel even toe krijg ik nog te horen ' je redt het wel hoor meid'... Aaah! Natuurlijk, ben dolgelukkig met mijn zoon en hij ook met mij.