Wij hebben een oude kat, waarbij onlangs een tumor is ondekt en die niet zo lang meer zal leven. Omdat het volgens de dierenarts nog slechts een kwestie van weken zal zijn, mag hij van ons inmiddels op alle kamers komen, geven we hem extra veel aandacht en lekker eten en proberen we zijn leventje nog zo aangenaam mogelijk te maken. Ik merk dat ik het best moeilijk vindt dat mn oudste dochter (5) minder empathisch is over de toestand van de kat dan ik zou willen. De kat stinkt momenteel behoorlijk en er loopt snot uit zn neus. Daarnaast is hij erg mager. Al met al is hij dus niet zo uitnodigend om te aaien en knuffelen. Waar mn oudste hem voorheen veel aaide en knuffelde, ontloopt ze hem nu een beetje en noemt ze hem vies. Ze wil hem liever niet op haar kamer en aait hem nog maar nauwelijks. Ze lijkt vooral bang te zijn dat er snot op haar speelgoed of kleren komt. Ze vindt hem ook wel een beetje zielig, maar ze lijkt haar spullen en kleren toch belangrijker te vinden dan hem aandacht geven. Ze weet dat hij niet zo lang meer zal leven, hier zijn we heel eerlijk over geweest, maar dit vindt is blijkbaar geen reden om extra lief voor hem te zijn. Ik wil haar absoluut niet pushen en laat haar haar eigen ding doen, maar ik merk dat ik het toch wel een beetje jammer vindt. Ik had liever wat liefdevoller gedrag gezien. Zijn mijn verwachtingen te hoog denken jullie? Heeft iemand ervaring?
Ah wat sneu! Kan me voorstellen dat jullie hem nog even lekker in de watten leggen! Kan het niet zijn dat je dochter er stiekem moeite mee heeft dat hij er straks niet meer is en dat ze alvast afstand aan het nemen is? Mijn nichtje had rond die leeftijd heel veel moeite met afscheid nemen en wanneer het bijna zover was dat iemand die ze lief vond wegging, ging ze heel afstandelijk en soms zelfs onaardig doen.
Ahh wat naar voor jullie en jullie kat Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is om te zien hoe je dochter doet, maar ik denk wel dat je teveel van haar verwacht. Misschien is "niet meer lang leven" te abstract voor haar? Ik snap dat je geen bepaalde periode kan geven, maar volgens mij kijken kinderen hier heel anders tegen aan. Ik herinner het me ook nog van mijn broertje van eerder. Ik was 7, hij 5, het ging slecht met onze hond, was ook einde oefening zeg maar. Ik vond dat heel erg, mijn broertje boeide het niet.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dochter het nu niet leuk vind hem te aaien en te kroelen. Ik weet ook niet of je van haar kan verwachten dat ze de kat zielig vind en er daarom dus lief voor doet. Ze doet hem niets kwaad en dat vind ik al heel inlevend voor een kind.