Lieve Melissa, Ik wilde allereerst even zeggen dat ik beheer een bericht heb gestuurd omdat ik me gigantisch erger aan mensen die hun religie niet voor zich kunnen houden en hun grenzen niet kennen. Dat is geen vrijheid van meningsuiting maar gewoonweg je mening opdringen en iemand lastigvallen. Ik vind dit erg ongepast en trek je daar alsjeblieft niets van aan. Verder wilde ik je zeggen dat inderdaad alles in je leven kan gebeuren. Sommige dingen overkomen je gewoon. Maar het wordt een ander verhaal als je iets vantevoren weet. Dan kun je daar over nadenken en een keuze maken. Voor deze keuze sta je nu en jij weet het beste welke keuze je kunt maken. Zelf heb ik een stiefbroer met down en ik heb om deze reden bij mijn zwangerschap de Nipt test laten uitvoeren. Als het een kindje met down zou zijn had ik voor zwangerschaps beëindiging gekozen. Heel veel mensen roepen van alles maar jij zult degene zijn die voor je kindje zal moeten zorgen en ik weet uit ervaring, het is niet makkelijk. Ik houd zielsveel van mijn broer maar het wordt met de jaren zwaarder voor ons allemaal. Hij heeft ook best een zware gradatie van down en daarbij veel lichamelijke problemen gehad. Inmiddels is hij in de dertig en de omgang verslechterd. Hij is moeilijk verstaanbaar en heeft veel angsten en frustraties. In het programma 'down for dummies 'stond ik versteld van hoe goed de mensen met down daar functioneerden. Dat is bij mijn broer echt niet het geval. Nou om een lang verhaal af te sluiten, je weet zelf wat je beste keuze is en d emensen die gelijkgestemd met je zijn zullen je steunen, de rest is gewoonweg niet belangrijk hierin. Ik wens je veel sterkte met hoe het zal gaan verlopen en heel veel kracht toegewenst!
Lieve Skye, Dank je wel voor je openhartig bericht. Het is inderdaad verschrikkelijk als dingen gebeuren in je leven die je pijn doen, maar dat je vantevoren weet wat er moet gaan gebeuren maakt het echt ondraaglijk. Je blijft er maar over nadenken en wat je ook doet het gaat niet meer uit je hoofd. Het voelt alsof ik in een nachtmerrie zit maar ik word niet wakker. Het is verschrikkelijk. Elke dag voel ik me een beetje meer sterven van binnen. Dank je wel dat je beheer een bericht hebt gestuurd. Het is al pijnlijk en verschrikkelijk genoeg zonder die veroordelingen en dat er gezegd wordt dat je in het hiernamaals zwaar gestraft voor zult worden. Nogmaals bedankt voor je verhaal. Sommige mensen denken dat mensen met down altijd alleen maar vrolijk en gelukkig zijn maar ik weet dat dat niet zo is. Jouw verhaal bevestigd dit tevens. Liefs
Vreemd dat mijn bericht aan die mam201 of hoe ze ook maar heet ineens weg is. Anyway, hierbij een oproep aan mensen TS te steunen maar geen onbenullige religieuze onzin te gaan verkondigen. En dringend een oproep aan beheer dit een halt toe te roepen en zich aan hun eigen regels te houden. Nogmaals Melissa héél veel sterkte en liefde en kracht en alles wat je nodig zult hebben om hier doorheen te komen. We even met je mee en stralen je goede liefdevolle energie toe meid!
Mijn reactie betreffende de respectloze en radicale uitlating van mam201 is ook verwijderd. Uit respect voor Melissa zal ik dit topic niet verder vervuilen maar mag hopen dat dit niet de enige actie is die het beheer heeft ondernomen en haar voorgoed van dit forum af kegelt. Nogmaals sterkte Melissa.
Lieve Melissa, wat een zware tijd zul je nu moeten doorstaan. Echt verschrikkelijk. Ik hoop dat je steun aan je man hebt in deze. Ik vind de reacties van tegenstanders van het afbreken van deze zwangerschap, niet voor de poes, maar de tegenreacties ook niet. Iedereen heeft zijn of haar mening en dat mag. De een vind een kind met down prima, die is welkom, een ander wil en kan het niet. Ook prima. Ik vind dat je ontzettend goed naar je eigen grenzen moet kijken. Dan is iedere keuze goed. Er zijn nu eenmaal mensen die andere keuzes maken, verkeerde opmerkingen plaatsen, maar of onkunde of geen ervaring betekent dat er zo over een ander gesproken mag worden... Helaas zien we maar een fractie van iemand, hier op het forum, en echt Melissa, ik hoop dat je het langs je heen kunt laten gaan, jij maakt je keuze samen met je man, en de rest gaat niemand wat aan. Niemand, behalve jullie. Heel veel sterkte
Lieve Melissa, vol ongeloof heb ik dit topic gelezen. Wat kunnen mensen harteloos zijn zeg. Wat gaan jullie door een moeilijke tijd. Vreselijk! Wij hebben in 2014 voor dezelfde keuze gestaan. Al had ons kindje een andere chromosoomafwijking. Met 12 weken kregen wij dit te horen. Het was niet niks, maar wij zouden het kindje laten komen. Uiteindelijk kreeg ons kindje steeds meer vocht en was er nog maar 0,1% overlevingskans buiten de baarmoeder. Wij hebben toen besloten om de natuur zijn gang te laten gaan. Uiteindelijk is ons kindje bij 23 weken overleden en bij 24 weken geboren. Stichting Make a Memory heeft bij ons foto's gemaakt waar wij nog steeds heel blij mee zijn. Ook hebben wij ons kindje de mooiste naam gegeven en gewoon vernoemd naar de oma's. Dit hadden we ook gedaan als we er voor mochten zorgen. Een kennis van ons heeft een mandje voor ons gevlochten en in dat mandje is ons kindje begraven. (Ik zeg bewust trouwens geen zoon of dochter ivm herkenning op deze pagina, in een pc mag je dat altijd vragen). We hadden al veel knuffeltjes gekregen, maar hebben er zelf 1 gekocht om mee te geven. 1x in de 1 of 2 weken gaan we even naar de begraafplaats. Het is een iets ander soort begraafplaats dan een gemeente begraafplaats. Bij de prenataal heb ik zelf 2 badcapes gekocht. We wilden ons kindje er in 1 wikkelen zolang het thuis was en in de mooiste begraven zodat aan de andere de geur zat. Helaas kon dat niet en is ons kindje in de cape begraven waarin het gelijk gewikkeld werd na de geboorte. Wel heb ik een stuk van de cape afgeknipt en dat ligt dag en nacht naast mijn bed. Als ik het moeilijk heb neem ik het mee naar de woonkamer. Ook als ik op vakantie ga moet het stukje mee. Ik wil en kan niet zonder dat stukje. De dag dat ons kindje geboren zou worden zou de moeilijkste dag uit ons leven worden dachten wij. Maar door het ziekenhuis personeel hebben wij eigenlijk een hele mooie en bijzondere dag gehad. Ze maakten grapjes met ons en uiteindelijk werden wij papa en mama van het mooiste kindje. Heel voorzichtig lieten ze steeds meer zien van ons kindje. Dit omdat ons kindje er wat anders uit zag, maar ik zagen niet. Het was prachtig! De tijd er na was erg zwaar. Mensen gaan weer verder met hun leven, wat heel begrijpelijk is. Maar zelf ben je leeg en voel je je zo alleen. Je lichaam weet dat en bevallen bent en er komt een oer gevoel naar boven. Je wilt zorgen voor je kind, maar dat kan niet. Gesprekken met een psycholoog heeft mij goed gedaan. Ook op fb de pagina: vlindersite. Allemaal lotgenoten. Het was fijn om te weten dat je niet alleen bent met wat je voelt. Mijn man en ik voelden in het begin totaal niet hetzelfde, dat maakte het ook wel eens moeilijk. Lieve Melissa, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht. Alles wat je doet, is uit liefde voor je kind. Mocht je nog vragen hebben, pc mag altijd. Heel veel liefs X
Natuurlijk kijk je op tegen de punctie morgen! Dat is ook gewoon hardstikke spannend Ik kan al niet slapen als ik naar de tandarts moet Ik zal aan je denken morgen en ook dinsdag met de uitslag, want dat zal waarschijnlijk weer een hele harde klap zijn. En dan de bevalling, al moet ik eerlijk zeggen dat ik na de afbreking iets rustiger was dan ervoor. Ik keek er heel erg tegenop, maar daarna was het lijden van mijn dochter eindelijk voorbij. Dat vond ik het ergste, dat zij zou lijden. Ze heeft niet geleden, ze zijn op die termijn nog zo klein. Dat hielp mij veel. En toen dat voorbij was kon ik pas echt gaan rouwen en was de eerste paniek weg. Neem daarna echt de tijd om bij te komen, dat heb ik niet gedaan en zat na een week weer in de collegebanken, maar ik had liever een paar weken in bed doorgebracht en me bezig gehouden met enkel haar en mezelf. Wees lief voor jezelf, zorg goed voor jezelf, dan komt de rest later weer. Heb je hulp qua zorg voor je andere kinderen? Neemt je man vrij?
Lieve Mimi, Vol tranen heb ik je verhaal gelezen, wat sterk dat je dit wilt delen. Het idee wat me donderdag te wachten staat maakt me kapot van binnen, voor zover dat nog kan. .. Wat betreft het gevoel van jou en je man snap ik precies. Mijn man staat hier ook anders in. Voor hem is het natuurlijk al anders, het zit in mijn buik, en ik voel het al bewegen. Die pijn is ondraaglijk, het hartje horen en zien klopen, je baby bewegen en weten dat je hier een einde aan moet maken. De pijn is ondraaglijk. Voor mij staat de wereld stil sinds ik vorige week dinsdag het telefoontje kreeg met de uitslag van de nipt test. Het lijkt zo oneerlijk dat de wereld verder gaat, hoe kan dat terwijl jij van binnen sterft. Ik kan momenteel niks opbrengen, ik weet dat het moet voor mijn man en kinderen maar ben een wrak. Wel heb ik veel steun aan de lieve berichten en verhalen van de lieve vrouwen hier. Ik heb het gevoel dat ik mijn gevoel een beetje kwijt kan, mijn verdriet kan delen. Soms lees ik verhalen over de vlindertjes maar soms kan ik dat even niet meer aan. Het doet zoveel pijn. Nogmaals dank voor je lieve bericht. Liefs
Mijn man is maandag, donderdag en vrijdag vrij. Dinsdag en woensdag kon niet ivm werk. Ik zie er wel tegenop om woensdag naar het gesprek over de bevalling te gaan zonder hem. Een vriendin gaat mee maar dat is toch anders. Mijn moeder is er voor me als is het voor haar ook zwaar. Mijn broer is na 4,5 maand geleefd te hebben gestorven aan wiegendood. Voor haar komt er heel veel boven. Het liefst wil ik alleen maar slapen zodat ik niet hoef te denken aan de komende dagen maar dat kan niet. Ten eerste doe ik geen oog dicht en ten tweede moet ik door voor mijn gezin. Ik zit heel de dag achter de computer zoekend naar wat,,, geen idee hoop ik weet niet. Ik probeer van alles om afleiding te zoeken maar loop alleen doelloos rond. Er komt niks uit mijn handen, kan alleen huilen... Dank je wel lieve vlinder Liefs
Dat je opzoek bent naar hoop begrijp ik heel goed. Ik deed dat toen ook. Er was 1 verhaal van een kindje metezelfde syndroom wat het gered had. Ik heb toen zelfs met de moeder gemaild en het artikel naar mijn gyn gestuurd. Vanaf het moment dat ik wist zwanger te zijn dacht ik: dit kindje komt er wel. En ons kindje is er ook gekomen, het heeft gevochtend als een leeuw. Maar het is niet zo gekomen als ik dacht. In 2015 heb ik een mk gehad, vanaf het moment van testen dacht ik: dit zit niet goed en dit gaat fout. Dat was ook zo. Nu ben ik opnieuw zwanger en denk ik weer:,dit kindje komt er wel. Ben ook vrij relaxed tot nu toe. Wat ik wil zeggen: volg je eigen gevoel! Wil je slapen, ga je slapen. Wil je schreeuwen, schreeuw. Doe wat jij denkt dat goed is. Fijn dat je man een paar dagen vrij heeft. Ook de dagen na de bevalling zullen zwaar zijn en zal je je man, familie en vrienden nodig hebben. Weten jullie al of jullie het kindje gaan begraven? Krijgt hij/zij een naam? Mag ik vragen in welk ziekenhuis je gaat bevallen? Liefs X
Gefeliciteerd met je zwangerschap, wat fijn. Ik had nooit meer gedacht zwanger te worden, dat kon niet meer hadden ze 6 jaar geleden gezegd. De tweede via ivf gekomen. De tweede poging. De eerste keer heb ik met 7 weken een miskraam gehad. Dan na 6 jaar een wonder en dan van een droom in een nachtmerrie. Ja we gaan het een naam geven, dat verdient het. En ik wil het begraven. Ik snap dat sommige het achterlaten in het ziekenhuis mar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het achter te laten en te laten cremeren met ander kindjes. Ik wil het zelf begraven. Ook zadat we een plekje hebben waar we altijd naar toe kunnen. Ik beval in het Amphia ziekenhuis in Breda. Liefs
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Een kindje verliezen of uit liefde laten gaan is gewoon ontzettend moeilijk in welke termijn dan ook. Je bent iig in goede handen in het amphia. Ik loop daar bij een special care team
Dat is mooi! Op sommige begraafplaatsen hebben ze speciale vlinder veldjes. Ons kindje ligt ook op een vlinder veldje. Wij vinden dat heel mooi. Bij leeftijdgenootjes. In het Zh waar wij zijn bevallen hebben we een jaar later een herdenkingsdienst gehad. Ontzettend mooi. Op YouTube staat een liedje: dierbaar kind (my precious child).Ontzettend mooi. Misschien nu nog te vroeg voor, maar zeker de moeite waart om een keer te luisteren.
Het spijt me Melissa, dat jij naast het meest verschrikkelijke waar jij nu doorheen gaat, ook nog ontzettend stupide reacties over je heen krijgt. Ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk jij je nu moet voelen, hoe je alles zou willen doen om dit kindje gezond te laten zijn en niet zo'n verschrikkelijk moeilijke keuze hoefde te maken. Ik steun je in je keuze en ik denk heel veel dames op dit forum. Ontzettend jammer dat er een aantal kortzichtige, vooral gezien het feit waar zij zelf doorheen zijn gegaan, loeders zijn die de behoefte hebben om op jou te reageren, alsof ze in jouw schoenen staan en nu zelf de keuze moeten maken. Sorry namens die 2 loeders. Aangezien ze het zelf niet doen. Ik hoop dat je die meningen niet eens leest en je er niks van aan trekt. Ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen voor nu en in de toekomst. Heel veel liefs xxx
heb ook je verhaal gelezen en ben ook verbijsterd van sommige reacties. ook ik wil je hier bij heel veel sterkte en kracht toe wensen in de moeilijke tijd die komen gaat. wij krijgen nu ook onverwacht een derde en ook wij hebben gekozen voor en combinatie test. bij ander 2 niet gedaan. gelukkig zag dit er zeer goed uit. maar als er wat zou zijn dat het geen leven of een zeer moeilijk leven zou krijgen ook wij zouden dit doen om onze andere kinderen te sparen. wij hebben fam die derde hebben en ontzettend moeilijk is. dit heeft de 2 oudsten helemaal te niet gedaan en zijn niet meer de meiden die ze vroeger waren. ook moeders zit aan de zware medicijnen omdat ze de zorg gewoon niet goed meer aan kan. hij is nu uit huis maar zo als het vroeger voor hem was zou het nooit meer worden. veel liefs en sterkte
Melissa, ik wil je heel veel sterkte wensen de komende week en ik hoop op een wonder en dat jullie kindje die 1% is en alles goed is! Zelf heb ik mijn zwangerschap afgebroken en met 15 wkn bevallen van een zoontje met trisomie 18. Bij mij was de combinatietest-uitslag heel slecht op alle 3 de trisomieen en werd het bij de punctie bevestigd dat het niet goed was. Hierdoor hoop ik van harte dat het anderen bespaart blijft met een slecht uitslag. Want hoe moeilijk is de keuze...onmenselijk! Ik herkende je ook helemaal in je verhaal over het uitkiezen van een knuffel! Heb er ook een met tranen in mijn ogen uitgekozen..de meest zachte die ik kon vinden, om hem toch behaaglijk in te kunnen leggen. Vanaf het moment dat ik de knuffel had heb ik er elke avond mee geslapen zodat de knuffel mijn geur had en zo het idee had dat ik bij hem was in zijn kistje. Nogmaals heel veel sterkte morgen voor jou en je gezin en ik zal een kaarsje branden!
Dat klinkt mooi mimi, een vlinder veldje. Ik weet niet hoe dat hier is. Mijn broer ligt tussen de kinder graven maar die was 4,5 maand. Het liedje zal ik zeker luisteren maar kan het nu nog niet. Veel muziek laat me nu nog harder huilen dan ik al doe. Muziek krijgt een andere betekenis. xx
Lieve Karlijn, Dank je wel voor je lieve reactie. Je hoeft echt geen excuus voor hun te maken.Echt niet! Ja de pijn is niet niet te beschrijven, er zijn geen woorden voor. Soms voelt het alsof het mij niet overkomt. Ik kan het niet geloven. Dank je wel voor je steun, dank je wel. Liefs.