Buiten dat ts moet kiezen uit liefde voor haar kindje, vergeten er een hoop mensen dat je ook daarmee kiest voor jezelf. Ik weet zelf helemaal niets van Usher en hoeveel zorg en aandacht daarheen gaat, maar als ik van te voren weet dat ik bijvoorbeeld een gehandicapt kindje zou krijgen die veel zorg nodig heeft zou ik zelf dus eerlijk gezegd die verantwoording voor de zorg helemaal niet willen hebben. En dat klinkt misschien heel naar en cru, maar zoiets is ook gewoon heel zwaar en iedereen heeft het recht om ook voor jezelf na te mogen denken hoe jij je eigen leven in de toekomst voor je ziet. En ik vind al helemaal niet dat mensen dus maar gewoon zieke kinderen op de wereld moeten zetten omdat dat volgens anderen 'gewoon hoort'.
Het lijkt mij fijn als het hier geen discussie wordt over wat nu wel goed is en wat nu niet goed is. Je ziet aan de reacties dat er geen goed is. En zo blijven er over en weer (soms nare) berichten komen. Iedereen denkt er op zijn/haar manier over en dat moet ook zeker kunnen. Dus ik wil zeggen dat we elkaar moeten respecteren om de keuzes die we moeten maken (en anderen hypothetisch zouden maken).
Hoe voel jij je nu ts? Kun je er goed over praten met je man? Heel veel sterkte in deze enorme moeilijke tijd
@Signum Ik voel me beroerd, omdat het niet lukt om een keus te maken. Mijn keus nu is om het kindje te houden, de keus van mijn man om de zwangerschap af te breken. De afspraak in het ziekenhuis is al verzet. Nu moeten we het er zelf heel goed over gaan hebben en eruit gaan komen.
Jeetje dat is al helemaal moeilijk ts. Is er een maatschappelijk werker waarmee jullie samen kunnen praten over jullie keuze? Dit lijkt mij te heftig om niet hulp bij te zoeken. Heel veel sterkte.
Welke keus jullie uiteindelijk ook maken, ik wil jullie veel sterkte wensen! Ik zou zelf echt niet weten wat ik zou doen in zo een situatie. Misschien zoals hierboven aangegeven een maatschappelijk werker inschakelen om erover te praten? In ieder geval een neutraal persoon Nogmaals sterkte!
Het was niet aanvallend bedoeld. Jij gaf aan dat uit dat gesprek met je dochter de conclusie kwam dat je er dan liever niet zou zijn. Jij bent niet blind en doof geboren. Jouw dochter ook niet. Hoe kan je dan weten of je je leven de moeite waard zou vinden als dat het geval zou zijn?! Nu denk je misschien van niet, maar dat zal je nooit weten. Ik haalde die jongen met de open rug aan, omdat ik dat een vergelijkbare situatie vind. Als je van tevoren een oordeel mocht geven over het leven met deze handicap zou je misschien ook van mening zijn dat je dan misschien liever niet zou leven. De artsen wilden hem na de geboorte niet behandelen omdat hij nooit een menswaardig bestaan zou krijgen. In de ogen van velen heeft hij dat ook niet, maar zelf vind hij zijn leven wel heel waardevol.
Het is niet mijn bedoeling om jou een nog vervelender gevoel te geven. Het is jullie gezin, jullie leven. Ik wens je veel wijsheid toe en hoop dat jullie samen tot een oplossing komen waar je beide achter kan staan. Veel sterkte! Ik laat het dan ook hierbij in dit topic.
Wat een oordelen weer van mensen, je weet niet wat het is tot je zelf voor de keuze staat! En dan nog verschilt het. Ts, wat jullie ook beslissen, laat niemand zeggen wat goed en fout is. Jullie weten wat jullie kindje te wachten staat en welke keuze jullie ook maken, het is een keuze uit liefde. Wel de moeilijkste die je ooit als ouder moet maken. Ons eerste kindje hebben wij de keuze voor gemaakt.. mijn onderschrift was, uit egoïsme was je geboren en uit liefde, dieper dan voor wie dan ook, hebben we je laten gaan.. er is me na onze keuze meerdere malen verteld dat we ons kind hebben vermoord. Je hebt altijd mensen die het nodig vinden, hun mening op te dringen. Maar wat voor de ene goed is, hoeft voor een ander niet goed te zijn. Belangrijkste is dat jullie er samen uit komen. Wat jullie ook beslissen, heel veel wijsheid en kracht toegewenst.
Wij zijn jaren geleden met een vergelijkbare keuze geconfronteerd. Onze oudste zoon heeft veel last van klassiek autisme en daarnaast een verstandelijke beperking. Ook heeft hij nog een aantal andere afwijkingen. Dit komt door een unieke microdeletie. Tegen de tijd dat we hier achter kwamen was ik al zwanger, kans op herhaling 25 procent. Wij hebben toen besloten de zwangerschap niet af te breken en dus ook geen vlokkentest uit te voeren. Wat voor ons doorslaggevend was, was dat hij vaak duidelijk veel plezier heeft en op zijn manier erg gelukkig is. Onze jongste zoon bleek dezelfde afwijking te hebben, maar heeft veel minder last van zijn autisme dan zijn broer. Het klinkt misschien raar, maar de komst van een eerste kind met een bepaald type handicap was voor ons veel bepalender dan een tweede met dezelfde handicap. We hadden ons leven er al op ingericht, de contacten met zorgverleners al gelegd, de beschikbare oudercursussen grotendeels al gevolgd. Ik wil je heel veel wijsheid toewensen met je beslissing, welke je ook maakt.
@W3D2409 wat een ontzettend moeilijke keuze zeg. Voor jou en je man. Wat jullie keuze ook zal zijn, ik hoop dat jullie het er samen over eens kunnen worden. Heel veel sterkte!
Mijn oudste dochter heeft downsyndroom. Wij beslisten om de zwangerschap verder te zetten. Ik vind haar leven heel waardevol. Misschien zal ze minder lang leven, misschien zal ze niet alle kansen krijgen door haar beperkingen, misschien zal het voor ons later zwaarder zijn omdat de zorg niet stopt. Al deze zorgen komen erbij en nemen we er graag bij. Ze is gelukkig en ze ontwikkelt heel goed. Al kunnen we de toekomst niet voorspellen, nu gaat het goed. Mijn tweede dochter is gezond en wel. Nu ben ik zwanger van ons derde kindje. Vraag me niet wat ik zou doen mocht blijken dat dit kindje opnieuw een beperking heeft. Ik zou het niet weten. Ik ben niet voor en niet tegen abortus. Ik hoop dat ik geen tweede keer voor dergelijke keuze kom te staan. Soms is meer weten zeker niet beter. Voorkomen is niet genezen in dit geval. Het is wat het is. Zonder schuldgevoel moet je een keuze maken en niemand kan dit in jouw plaats doen. Ik hoop dat je met je partner er uit geraakt wat jullie willen want dat is het belangrijkste. Heb je mogelijkheid om in contact te komen met volwassenen met dit syndroom. Zijn deze mensen gelukkig? Hoe zit het met de zorgen? In welke mate worden ze zelfstandig of is er hulp zodat niet alles op jullie valt als jullie ouder worden? Het is idd maal twee gezien jullie eerste kindje dat ook heeft. Heel moeilijk en wat je ook beslist er is geen juiste en geen foute beslissing. Het is gewoon al oneerlijk dat jullie alweer niet gewoon kunnen genieten van een zorgeloze zwangerschap. Veel moed x
Hoi allen, Wij hebben er heel goed samen over kunnen praten en het voor ons nu genoeg tijd gegeven. We hebben besloten om dit kindje te houden. Er valt een last van mijn (onze) schouders af nu we de keus hebben gemaakt. Niet de zorgen voor straks, ookal zijn we heel positief aangelegd. Opeens kan ik nu ‘genieten’ van deze zwangerschap, althans dat mag. Het lukt nog niet echt, soms. De keus die we hebben gemaakt voelt goed, we hebben het daarna meteen maar verteld aan onze ouders. Waarna mijn vader vertelde dat mijn ouders bijna zo’n zelfde soort keus hebben moeten maken (downsyndroom, hun 1e kindje) maar dat dat kindje in de buik al was overleden. Dat laatste wist ik al, maar dat het kindje downsyndroom had, niet. Toen mijn vader vertelde dat ze het kindje hadden gehouden, hielp dat mij dus enorm. En wist ik 100% zeker dat wij de juiste keus hadden gemaakt.
Wat fijn!! Heel veel sterkte voor nu en in de toekomst!! Hopelijk krijgen jullie ook goede begeleiding voor jullie kinderen! Wij krijgen ook goede gezinsbegeleiding voor ons meisje en dat vinden we erg prettig!!
Beide keuzes vind ik ontzettend moedig en in alle liefde voor jullie kindje. Ik wens je een prachtige zwangerschap toe waarin je volop mag genieten ♡
Owww wat fijn! Geniet van de zwangerschap samen! Zo te horen kun je steun bij de familie krijgen als dat nodig is, super!
Wat fijn dat jullie er samen zijn uitgekomen en dat jullie er allebei achter staan. Ik wens je een goede zwangerschap toe!