Ik moet even iets met jullie delen, weet niet of het raad vragen is maar het vreet aan me.. krijg er echt een heel naar gevoel bij. Onze zoon is 4 en gaat nu 4 maanden naar de basisschool, hij zit in een gemengde groep 1 / 2 klas met natuurlijk allemaal verschillende kinderen. Ik merk wel als ik hem breng dat er kinderen in zijn klas zitten met een behoorlijk grote mond en treiter gehalte. En het valt me vooral op dat de oudere groep 2 kinderen echt al en stuk verder zijn in hun ontwikkeling dan onze zoon. Persoonlijk leek mij dit juist positief, zo kunnen de kinderen zich aan elkaar optrekken maar nu, ik weet het niet eigenlijk. Onze zoon is afwachtend, lief, bang en vooral onzeker. Sinds vorige week wil hij niet meer naar school, niet in extreme mate, maar als we naar school moeten dan begint hij te treuzelen en uiteindelijk huilend dat hij thuis wil blijven. Als ik hem breng wil hij eigenlijk niet dat ik weg ga, hij maakt er nog geen drama van maar laat me we duidelijk merken dat ik echt moet blijven. Vrijdag vertelde hij me.. kindje X zei tegen kindje S dat hij mij moest pakken mama. Waarop ik hem vroeg, jou pakken? Ja en dat deed hij ook, hij ging me de hele tijd achterna en achtervolgen. Mijn hart brak. Ik heb nog wat doorgevraagd en zoals hij zegt, doen ook veel andere kinderen boos tegen hem. 2 meisjes zijn wel heel lief, maar de rest doet altijd boos. ''slik''... dit wil je als ouder niet horen! Hij vertelde nog dat juf zegt dat ze moeten ophouden maar dat ze dat dan niet doen. Het gaat dan met name om het brutale jongetje dat me vanaf het begin al opviel, wat oudere groep 2 jongens, maar ook meisjes die pas net bij hem in de klas zitten. Misschien gaat het wel helemaal nergens over, en was het een spelletje dat hij op dat moment niet leuk vond. Maar wat nou als dit erger is dan het spelletje.. Hij is onzeker en bijt niet zomaar van zich af. Ik wil niet meteen de ongeruste moeder uithangen terwijl er niets aan de hand is natuurlijk. Dat ik na elk spelletje straks op school sta omdat ik zo mijn conclusies trek. Misschien is het dan toch verstandig om het een paar dagen aan te kijken? Of zouden jullie maandag wel meteen een gesprekje plannen met de juf? Het zit me niet lekker en doet mij als moeder pijn dat hij het niet leuk vind op school en kindjes hem blijkbaar bang maken.. maar goed, misschien horen die kleine spelletjes juist bij de ontwikkeling?? Lastig hoor..
Het ''brutale'' jongetje weet donders goed dat onze zoon bang voor hem is. Hij was een tijdje terug bij ons in de straat en we kwamen net terug van het boodschappen doen. Hij riep de naam van onze zoon waarop hij me vertelde dat hij bij hem in de klas zat, en onze zoon bang voor hem is op school. Daar verder niet op ingegaan maar toen baalde ik al natuurlijk.
Ten eerste vind ik het ontzettend vervelend voor je zoontje, school kan heel leuk zijn, maar ook een vreselijke periode. Ik zou dit eens aankaarten bij de juf, zo kan je even polsen of het haar ook opgevallen is en kan ze er misschien wat extra opletten en de kinderen er eventueel op aanspreken. Kinderen zijn en blijven kinderen, en af en toe een plagerijtje hoort erbij, maar ik vind dit toch vrij ver gaan en krijg zelfs een beetje medelijden met je zoon, heel sneu. Hopelijk komt het gauw allemaal goed en vind hij gauw zijn plekje in de klas.
Absoluut nu al de juf aanspreken en niet wachten tot het uit de han loopt. Vertel de juf wat je zllntje je heeft verteld en of ze er op wil letten. En vraag af en toe je zoontje hoe het gaat in de klas en luister naar wat hij zegt.
wat vervelend. Het feit dat je zoontje niet meer naar school wil, lijkt me al voldoende reden om met de juf te gaan praten. Vraag of ze een oogje in het zeil kan houden. Helaas zitten er vaak in elke klas wel een paar pestkoppen.
Maandagochtend direct de juf aanspreken. Die moet dit in de gaten gaan houden. Kleuters kunnen al echte pestkoppen zijn, maar ze moeten vanaf dag 1 op school leren dat pesten niet mag.
Dankjewel! Ik wil geen overbezorgde moeder zijn maar ga morgen meteen even de juf aanspreken zodat ze er beter op kan letten!
Naast de juf zou ik, afhankelijk van het "soort ouders" , de ouders in kwestie er ook op aanspreken. Ik zou het zelf zeker willen weten als mijn kind een ander kindje zou pesten. Ik wil absoluut geen pesters opvoeden en zou het kunnen waarderen als een andere ouder mij hierover informeerde, mits het natuurlijk op een vriedenlijke manier zou gebeuren. Verer ligt er op deze leeftijd wat mij betreft een enorme verantwoordelijkheid bij de juf en uiteindelijk het schoolhoofd (als de juf er niet goed mee omgaat). Zulk gedrag kan het beste in de kiem gesmoord worden...
Ik zou een gesprek aangaan met de juf en wat je hier zegt vertellen. Misschien valt het mee zo niet kun je samen een oplossing zoeken.
Zeker een gesprek met de juf aangaan. Wat bij ons ook goed helpt is het kind zelf direct aanspreken. Ik denk dat veel kinderen en ouders mij een tijgermoeder vinden, maar ik spreek kinderen (als de ouders het niet doen) altijd zelf aan op hun gedrag, vreemde ogen dwingen. En onthoud dat hij pas vier is: je mag hem nog volledig beschermen en helpen
haha, zo herkenbaar! Ik ben ook die moeder op de speelplaats die dat ene aggressieve kindje aanspreekt en terechtwijst, zelfs als mijn kind niet eens in de buurt is. Soms gebeurt het voor ik er zelf erg in heb en schaam ik me bijna een beetje .