Ik zal eerst het verhaal vanaf het begin uitleggen...: Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1 jaar oud was, omdat mijn vader niet van de drank af kon blijven en al ons geld op maakte. Ik bleef bij mijn moeder, en zag mijn vader 1x in de twee weken. Toen ik wat ouder werd, wilde ik mijn vader elke week zien. Ik mocht bij hem van alles en kreeg dure dingen, en als kind ben je dan natuurlijk zo om te kopen! Vanaf mijn 14e ging het weer mis met mijn vader, hij dronk teveel en viel me lastig. Hij belde me op dat ik langs moest komen. Als ik zei dat ik daar geen zin in had omdat hij dronken was zou hij een eind aan zijn leven maken. Dus elke keer ging ik weer naar hem toe, omdat ik bang was dat hij dat echt zou doen. Hij nam me mee naar zijn vrienden, en ik moest van hem ook blijkjes drank drinken. Dit deed ik niet en hij vond me een watje. Zijn vrienden maakten vieze opmerkingen en ik mocht niks tegen mijn moeder zeggen. Uiteindelijk heb ik dit toch gedaan en mijn mkoeder schrok enorm. Als mijn vader me belde nam mijn moeder op, en zei dat ik niet naar hem toe kwam. Mijn vader begon dan te dreigen dat hij me wel kwam halen, en dat niks hem tegen zou houden. Dit ging een tijdje door. Af en toe ging het lange tijd goed, maar daarna weer helemaal fout. O[p de dag van mijn keizersnee zou mijn vader pas aan het eind van de dag langs komen, zodat er geen ongemakkelijke situatie zou zijn tussen mijn moeder stiefvader en hem.. Dit had hij me beloofd. Ik kwam terug van de uitslaapkamer en raad eens wie er een kwartier daarna in mijn kamer stond; mijn vader. Hierdoor voelde ik me klote en was mijn geluk van de geboorte van brandon verstoord. Mijn vader zat me maar te aaien en ik kon wel kotsen van hem en wilde het liefst dat hij weg ging, maar ik zei niks. Tot en met nu heb ik mijn vader na de geboorte van brandon ongeveer 1x in de twee maanden gezien. Dit vond ik prima. (mijn vader zit trouwens in een speciaal huis voor begeleid wonen). Nu gaat het erg slecht met mijn oma, en mag mijn vader veel vaker weg daar. Gelijk word ik weer gebeld door mijn vader, of hij vanavond langs mag komen, en of ik dan wel wat lekkers voor hem in huis had. Ik wist wel wat hij bedoelde, volgens hem. Bier dus!! Hij zegt dat als mijn oma overlijdt ik het enige ben wat hij nog heeft, en ik voel me nu heel bang. Ik zie het alweer helemaal gebeuren dat hij elke keer dronken aan de deur staat en agressief doet... Ik wil niet dat Brandon hier ook maar iets van mee krijgt en wil het zelf ook niet meer mee maken.. Zit nu op van de zenuwen in huis Wil het liefst mijn vader helemaal uit mijn leven hebben.. en uit dat van Brandon... Alleen al de gedachte dat hij met zijn dronken poten aan mijn mannetje zit maakt me gek..
Ik zou gewoon tegen je vader zeggen dat hij welkom is maar dat je '' niets lekkers voor hem is huis haalt '' je gaat iemand toch niet verder aan z'n verslaving helpen ?? zo kan die zelf kiezen of hij dan nog langs wilt komen of niet, komt hij niet dan weet je zelf denk ik ook wel genoeg..Nou meid heel veel succes. Liefs Starry
Ik heb gezegd dat ik wel wat lekkers voor hem in huis heb; chips en koekjes! Maar ik wil hem eigenlijk helemaal niet in huis hebben. Kwam er net achter dat ik een vergadering heb vanavond, dus bel hem op om te zeggen dat het eigenlijk niet uit komt.. Zegt hij: Maar Erik is toch thuis?! Ik kom niet voor jou hoor, maar voor brandon.. En hij is al aan het mompelen enzo, dus waarschijnlijk heeft hij al wat gedronken
oh wat een rotsituatie meid!! ik zou hem ook duidelijk maken dat jij dit niet wilt en ik zou zo'n man ook niet in de buurt van mijn kind willen hebben!! het is verdrietig wat je hebt meegemaakt en zulke mensen die jou zo'n pijn hebben gedaan kan je beter verbannen uit je leven en die van je zoon... krijg je alleen maar ellende mee... ik heb zelf ook zo'n vader die aan de drank was en ook nog eens aan de drugs.. hij sloeg mij als baby al en heeft mij erg mishandeld.. nadat ik 6 jaar was geworden is hij voorgoed uit mijn leven gegaan en ik heb hem ook nooit meer gezien.. heb er ook geen behoefte aan eigenlijk... zoiemand verdeind dat niet en goedmaken kan hij het nooit meer... hij weet nieteens dat ik 2 dochters heb hij weet niks van mij... soms ben ik er weleens verdrietig om en dan vraag ik me af waarom hij zo doet, bij de geboorte van mijn dochters bijvoorbeeld miste ik toch wel een vader en een moeder... maarja mijn ouders heb ik niks aan... dus zou zo'n moment ook niet graag willen delen met ze maar toch doet het je wel zeer als je tegenover je in de kraamkamer ouders ziet die komen kijken bij hun kleinkind en helemaal trots zijn.... kan me je verhaal een beetje indenken... dat hij zomaar ongevraagd op kraambezoek kwam bij jou en ook nog aan je zit terwijl je het helemaal niet prettig vond is wel rot zeg! als ik jou was en ik mag mijn mening geven zou ik zeggen weg met die vent!
ik wil ook het liefst van alles geen contact meer met hem, maar hij word zo agressief als hij iets te horen krijgt wat hem niet aan staat en ben zo bang dat ie ons lastig gaat vallen.. toen ik nog bij mijn moeder woonde belde hij ook elke keer midden in de nacht enzo.. ik ben zo bang voor hem..
ik ken dat gevoel dat je dan bang bent dat hij je komt lastig vallen... wij hebben hier ook jaren last van gehad totdat mijn moeder hertrouwde en mijn vader vreselijk op zn lazer heeft gehad van mijn stiefvader.. we hebben hem toen nooit meer gezien.. misschien moet jou vader ook op zn lazer krijgen.. het klinkt hard maar zulke mensen krijg je anders niet weg hoor.. je moet jezelf en je zoon beschermen tegen hem want dat kan nooit lang goedgaan.. stel je voor dat hij uit kwaadheid je zoon wat aandoet!!! ik zou in alle staten zijn!! daarom wil ik ook niet dat mijn vader weet waar ik woon en dat wij 2 dochters hebben ben dan ook bang dat hij me komt opzoeken... heb eens gehoord via een betrouwbare bron dat hij bezig was met zijn maatschappelijk werker om mij en mijn zus te vinden... ik kon via een omweg dat tegenhouden... wij willen die creep nooit meer zien en hij mag van mij vandaag nog doodvallen zo kwaad ben ik op hem..
Kan je aan hem horen/zien of hij gedronken heeft? Dan kan je hem misschien weigeren binnen te laten als dat zo is? Ik weet niet of hij ook agressief wordt als hij niet gedronken heeft, maar anders zou ik hem dit zeggen. In geval van agressie buiten de deur de politie bellen dat hij niet weg wil gaan. Lastig. Ik weet niet of je er wat aan hebt, want ik heb er zelf totaal geen ervaring mee. De alcoholist die wel eens bij ons aan de deur kwam vond ik wel griezelig, omdat ik hem niet kende (mijn moeder wel), maar dat ik hem niet binnenliet en mijn moeder hem aangaf dat hij naar huis moest was voor hem genoeg.
maar ik kan nu toch nog niet (zonder dat hij dronken aan de deur is geweest ofzo) zeggen dat ik hem niet meer wil zien?
Wat naar zeg wat je hebt meegemaakt met je vader. Ik zou ook echt breken met die man. Je geeft aan dat je bang voor hem bent en dat je bang bent dat als het contact verbroken zou zijn, hij toch agressief aan de deur zou staan. Kun je niet naar de politie gaan en met hun praten en afspreken dat als hij daadwerkelijk voor de deur staat, je de politie mag bellen zodat ze komen. Wie weet krijgt hij dan ook wel een straatverbod. Veel sterkte met de situatie.
maar aan een straatverbod heb je toch weinig? daar luisteren mensen heel vaak niet naar.. Pff.. Zodra hij nog een fout maakt moet ik het hem denk ik maar gaan zeggen he? Denk dat ik dan die avond bij mijn moeder ga slapen samen met Brandon.. Mijn vriend werkt altijd 's nachts
Kun je hem niet als hij nuchter is eens uitnodigen voor een gesprek en hem vertellen dat je geen contact meer met hem wil zolang hij zo drinkt? Zou dat geen wake up call zijn voor hem? Misschien zeg ik wel iets heel geks hoor, ik heb er geen ervaring mee, maar ik probeer met je mee te denken! Sterkte meis, het lijkt me niet makkelijk!
dit heb ik in het verleden al eens gedaan, en als het dan goed met hem gaat zoekt hij contact.. het probleem is, het gaat ook altijd weer fout en dan blijft hij ook weer komen.. ik wil eigenlijk het liefst helemaal geen contact meer maar dat durf ik niet te vertellen..
Als ik het zo lees wordt jouw hele verhaal geregeerd door angst. Je wilt het liefste niks meer met hem te maken te maken hebben maar durft dat niet tegen hem te zeggen. Ik begrijp dat dat een verschrikkelijke moeilijke situatie is. Maar als jij de angst voor je vader de overhand laat houden dan zal er niks veranderen. Je kunt ervoor weglopen en je ogen dichtdoen maar daar zal hij zich niks van aantrekken. Je zult hoe dan ook tegen je vader moeten zeggen dat je geen contact meer met hem wilt hebben. Dat hij je teveel pijn en verdriet heeft gedaan en dat je zonder hem wilt verder leven. Hij zal dat moeten accepteren. Dat gesprek zou ik overigens wel voeren met iemand erbij of in de buurt. Je vader zal waarschijnlijk laaiend worden en dan is een getuige of hulp wel handig. Dus wees sterk, denk aan je kind en zijn toekomst en je eigen geluk. Wees duidelijk!
Je hebt helemaal gelijk..! Ik stel dit moment al zo lang uit omdat ik bang ben.. bang voor zijn reactie, bang voor wat er daarna komen gaat.. En ik voel ook een heel klein beetje medelijden, omdat hij zonder ons helemaal niks meer heeft.. Bang wat hij dan gaat doen. Maar het beste voor ons, en dat weet ik heel zeker, is als we hem nooit meer zien.
je kan idd maar beter duidelijk zijn en proberen je angst te overwinnen in deze situatie... een straatverbod heeft denk ik weinig zin aangezien een dronken man daar dan echt niet aan denkt... ik zou hem contineu de deur wijzen als hij langs komt en keer op keer duidelijk maken dat je hem niet in jullie leven wilt hebben... en als hij dat vervelend gaat doen dan je man hem op zn donder laten geven!! als mijn pa zo zou doen hier aan de deur dan had mijn man heb letterlijk voor de deur weggeschopt... wie niet horen wil moet maar voelen in dit geval... ik zou zo'n creep niet bij mn kind in de buurt willen hebben ookal is het je vader... hij is ongecontroleerd door die drank en je weet nooit wanneer hij iets gaat doen.. dat is het enge eraan.. ik zou geen risico nemen met hem en vandaag nog het contact verbreken.. en erbij zeggen dat als hij lastig komt doen hij een pak op zn donder krijgt... net zo lang tot hij wegblijft... helaas doet de politie hier niks mee aangezien je eerst halfdood geslagen moet zijn voordat ze wat kunnen doen.. klinkt hard maar dat is de werkelijkheid hoe dat gaat... wens je heel veel sterkte en wijsheid toe en ik hoop dat je voor jezelf en je zoon de juiste keuze maakt... wat ik me wel afvraag is, waar is je man in dit verhaal? wat vindt hij ervan? en wat doet hij als je vader weer eens dronken aan de deur staat of jou belt en gemeen doet?
mijn vriend vind het een rot-situatie en vind ook dat we het contact moeten verbreken.. alleen, helaas, is ook hij een beetje bang voor mijn vader.. hij zegt weinig als mijn vader op bezoek is en weet niet hoe hij ermee om moet gaan.. mijn moeder raadt me aan om het contact met hem te verbreken als hij in een nuchtere toestand is, zodat ik de minste kans heb dat hij agressief gaat doen.. pfff... vind het echt moeilijk..
je zegt dat hij in een huis zit met begeleid wonen. Letten ze daar helemaal niet op je vader dan? Het lijkt mij dat hij daar een aanspreekpunt heeft. Zou je niet met die persoon en je vader om de tafel kunnen zitten om te komen tot een oplossing. Misschien zou je ook eens contact op kunnen nemen met iemand van de verslavingszorg om te vragen wat er mogelijk is voor je vader. Ik zou in ieder geval wel het contact verbreken, zeker vanwege de kleine!
oh je kunt ook contact opnemen met een van zijn begeleiders en daar het verhaal uitleggen.. hun kunnen meer doen dan jij... als hij een gevaar dreigt te vormen voor zichzelf en anderen dan kan een rechter hem gesloten plaatsen aangezien hij al in een begeleidwonen traject zit.... kon bijna mijn verhaal zijn dit, mijn vader woont ook begeleid... is aan de drank en is heel ontoerekenbaar in zijn gedrag en vooral erg agressief.. jaren geleden heeft hij eens contact gezocht en dat ging gelijk op een dwingende toon.. ik heb toen heel duidelijk gemaakt met angst in mn benen dat ik echt niet bang voor hem ben en dat hij me met rust moet laten en ik nooit geen contact meer wil in de toekomst.. heb ook gezegd dat hij zich geen vader mag noemen en zn eigen problemen maar moet oplossen en niet mij ermee moet lastig vallen... tuurlijk werd hij erg boos en dreigde met vanalles.. gelukkig had ik toen een zwager die erheen is gegaan en we hebben er nooit meer last van gehad tot op de dag van vandaag... zo af en toe hoor ik via via weleens hoe het nu met hem gaat en dat hij veel aan ons denkt en spijt heeft bla bla... tja iedereen krijgt wat hij waard is denk ik dan... moederziel alleen en niemand geeft meer om hem... echt je moet proberen sterk te zijn en je angst even wegstoppen als je dat lukt... als je in gedachten hebt dat hij je zoon wat zou aandoen dan wordt je ineens heel sterk hoor en kan je alles!!!
Meid ik heb er geen ervaring mee tenminste niet met een verslaafde vader. Maar ik weet een ding zeker. Zodra je die knoop door hakt valt er een ENORME last van je schouders. En dan kan je waarschijnlijk de ellende die hij je mogelijk een tijdje zal bezorgen echt wel aan. Denk aan je kleine, denk aan je gezin en de rust in je kop als dit een eind heeft! Maar denk vooral NIET aan medelijde omdat hij niemand meer heeft dan. Daar heeft hij toch zelf voor gezorgt!? Al die keren dat hij beterde had hij door kunnen zetten. Hij zit in begeleid wonen, daar kan hij OOK begeleiding krijgen om er mee te stoppen. Kansen genoeg gehad neem ik aan. Nu is JOU tijd meis. En neem die tijd want hij gaat zo snel!