Ons zoontje woog 4425 gram (bijna foetale macrosomie) zonder bekende reden, met als gevolg een vacuümextractie en een diepe scheur in de vaginawand die één was geworden met de knip. (Al was ik super veel aangekomen door me vol te vreten en ben ik nooit getest op zwangerschapsdiabetes dus wellicht was er een duidelijke reden voor) Ik ben nu zwanger van de tweede en weet niet wat nu het plan zal zijn of wat verstandig is. Ik wil eigenlijk lekker thuis in een bevalbad bevallen want dat was bij de eerste ook de bedoeling maar is toen dus niet gelukt. Maar aan de andere kant ben ik heel blij dat we er nu allebei gezond uit zijn gekomen en hebben we ook echt geluk gehad dat alles goed is gegaan. Ik denk dat ik wel de keus heb om een keizersnede te vragen? Alleen houdt me nu dus echt bezig dat ons zoontje met 41+3 geboren was en dat hij echt "af" was. Hij was super sterk, hield gelijk zijn hoofd goed omhoog op dag 1, is amper afgevallen na de geboorte en is tot nu toe echt heel gezond en flink. Het heeft hem dus zeker goed gedaan dat hij zo lang is blijven zitten. Ik wil dus eigenlijk niet eerder ingeleid worden of eerder een keizersnede krijgen omdat mijn kind dan wellicht nog niet "af" is. Snap je wat ik bedoel? Dus ik hik op 2 gedachten. Enerzijds denk ik we mogen van geluk spreken en laten we maar een keizersnede doen bij de volgende. En anderzijds denk ik, kies ik nou een keizersnede omdat ik bang ben om weer te scheuren en ben ik niet gewoon egoïstisch als ik de volgende baby eerder laat halen en is dat wel het beste voor de baby? Iemand die hier een mening over heeft? Ik hoor hem graag
Mijn eerste was macrosoom, ook vacuümverlossing, maar dat was geen reden voor een keuze tot ks bij de tweede. Die was ook macrosoom maar die bevalling ging eigenlijk prima. Dat was ook wat de gyn aangaf; de eerste heeft de weg al wat vrij gemaakt, bij de tweede verweekt alles dan nog beter en is er meer ruimte.
Ik denk niet dat het een reden voor een ks is. De risico’s daarvan zijn groter als een gewone bevalling. Maar ik zou het overleggen en wie weet kan je wat extra groeiecho’s krijgen zodat je een beetje een richtlijn hebt voor de grootte van je kindje
Dat de tweede makkelijker zal gaan heb ik ook al gehoord inderdaad. Alleen is dat geen garantie. En daarbij is een volgend kindje vaak nóg groter. Bij ons zoontje schoot de vacuümpomp tot 3 keer toe van zijn hoofd af omdat hij zo knel zat en hebben ze toen zijn hoofdje eindelijk in zijn geheel stond (die stond een hele tijd ter hoogte van zijn voorhoofd want ze kregen hem er niet verder uit), hem eruit gewrikt door zijn hoofd richting het bed te duwen en er tegelijk aan te trekken. Dat duurde een tijd. Ze waren ook erg verbaasd dat zijn sleutelbeen niet gebroken was. Het was dus geen reguliere vacuümverlossing van "knip, trek, daar is de baby", om het zo te zeggen.
Groeiecho's kunnen ernstig afwijken heb ik begrepen. Ik zag net nog een bericht van iemand die te horen kreeg dat de baby enorm zou zijn en die was net 3 kg. Hoewel ik bij ons zoontje trouwens niet één groeiecho heb gekregen.
Als je een hele serie groeiecho's krijgt, is de betrouwbaarheid een stuk groter. Je ziet dan beter het lijntje waarop de baby groeit, en als er een afwijking in een echo zit dan wordt dat meer gecompenseerd door de andere echo's (ze zullen er waarschijnlijk niet 6 keer achtereen erg veel naast zitten). Bovendien zijn de echo's betrouwbaarder voordat het kindje helemaal volgroeid is, dan zit alles zo opgepropt dat het lastiger meten is Je blijft natuurlijk wel het probleem houden dat sommige baby's juist in de laatste paar weken nog flink groeien, dus het blijft altijd een schatting helaas... Maar ik zou zeker om groeiecho's vragen. De gynaecoloog zal die ook willen zien om eventueel tot een keizersnee te besluiten.
Bij mijn 1e is de bevalling na 2 dagen geëindigd in een spoedsectio, het paste niet en wil niet weten wat er gebeurd was als ik die sectio niet had gekregen en door was gegaan met persen en hij klem was komen te zitten Ben nu weer zwanger en geen haar op me hoofd die denkt aan natuurlijk bevallen. Bovendien heb ik een vriendin, haar kindje overleed tijdens de bevalling omdat er niet tijdig ingegrepen is met een KS.. hij kwam ook klem te zitten kon die stress niet aan en is overleden. Hij was ook te groot.. dit riep zij al die tijd al (zijn dagen bezig geweeest met inleiden vanwege zwangerschapssuiker) maar ze bleven maar pushen op een natuurlijke bevalling. Daarom misschien ben ik ook bevooroordeeld maar voor mij is de keuze heel makkelijk. En ben mij zeker bewust van het feit dat het een grote operatie is.
Ik had een heel klein babytje en toch vaccuumpomp en knip, dus dat zegt ook niet altijd wat. Ik ken wel iemand die een ks heeft gehad vanwege een grote baby (enzij is zelf heel klein), waarschijnlijk wisselt t per ziekenhuis weer wat t beleid us...
Ik vind dat je het nu vrij zwart/wit benaderd, en niet op voorhand zo’n keuze kunt maken. Ga er het gesprek over aan met de vk/gyn. Gezien de termijn van je eerste bevalling, zou het denk ik een logischere keuze zijn om in te leiden met bijv 39wkn, als daar op basis van meerdere groeiecho’s aanleiding voor is. Mijn eerste bevalling was echt heel zwaar. Dochter is geboren met 39w en woog maar 6 pond, maar had een schouderdystocie en ze hebben de hele trucendoos opengetrokken om haar er uit te krijgen, oa een vacuüm. Ze heeft er een hersenbloeding door opgelopen. Wij hebben meerdere gesprekken gehad met een gespecialiseerde gyn over de meest veilige (!) (dus niet meest makkelijke..) optie voor een volgende bevalling. Op basis van 5 groeiecho’s, de nodige gesprekken en intern overleg kiezen wij nu wel voor een keizersnede. Maar dat is echt niet iets wat je zomaar even beslist/regelt?
Dat ben ik met je eens. Daarom ben ik nu pas 5 weken zwanger en er al mee bezig om uit te zoeken wat ik zelf graag zou willen en ervaringen te vragen zodat ik goed beslagen ten ijs kom bij de gyn en mijn eigen voorkeur kan onderbouwen. Het gaat mij ook om de meest veilige manier. Ik krijg de indruk van jou dat je vind dat het lijkt alsof het mij daar niet om draait?! Daarom maak ik me er ook druk om dat bij een keizersnede of inleiding mijn kindje wellicht gedwongen eerder ter wereld komt terwijl het daar nog niet klaar voor is. We hebben deze keer gewoon geluk gehad dat alles goed is gegaan maar het was echt een hardhandige boel. Ik wil gewoon vermijden dat dat nog een keer gebeurt, met wellicht ernstige gevolgen. En natuurlijk ga ik in gesprek met de vk en gyn. Maar dan kan ik toch zelf alvast nadenken wat mij goed lijkt?
Ik denk dat je hier gewoon over in gesprek moet gaan met je vk/gyn. Zij kunnen je hierin vast adviseren wat hun het beste lijkt in jouw situatie. Ik ben ook bevallen van een groot kind (4460gr). Ik had geen diabetes, maar was wel heel veel aangekomen (zo'n 30kg). Spontaan bevallen met 40+3 en een totaalruptuur opgelopen. Verder geen ingrepen gehad zoals vacuümpomp of knip ofzo. Nu ben ik ook weer zwanger en mijn vk raad een vaginale bevalling af omdat ze denkt dat de kans groot is dat ik opnieuw zo ver scheur en ik incontinent zal raken o.i.d. Ik krijg met 30 weken nog een gesprek met de gyn. Ben heel benieuwd of hij/zij daar hetzelfde over denkt. Ikzelf zou eerder inleiden (of geplande ks) geen probleem vinden. Ik heb juist altijd het gevoel gehad dat mijn zoontje al veel eerder klaar was om geboren te worden, maar dat mijn lichaam het nog tegen hield. Ik vond hem juist "te" af haha. Hij was ook mega sterk, kon zijn hoofd ook meteen optillen en was heel helder. Maargoed ikzelf hoop nog dat dit kindje toch veel kleiner zal zijn, doordat ik nu wel op mn voeding let en meer beweeg. Laatst de 20 weken echo gehad en toen was hij heel gemiddeld. Hij liep slechts enkele dagen voor. Nu zegt 1 echo misschien niet zo veel, maar heb toch een beetje hoop omdat m'n zoontje toen al een paar weken voor liep.
Je houding tijdens de bevalling kan erg uitmaken. Mijn 2e, liggend bevallen en 4800 gram zat even vast. Ik moest met spoed van houding veranderen. De 3e, 5400 gram, ben ik hurkend van bevallen. Ik verwachtte weer een groot kind en na wat onderzoek en navraag bleek dat er hurkend veel meer ruimte is in het bekken t.o.v. liggend.
Tuurlijk kan je daarover nadenken. Er is ook geen arts die je dat kwalijk zal nemen. Uiteraard is het fijn als je open blijft staan voor hun overwegingen en beslissing en niet bij wijze van spreken je keizersnee al gepland hebt staan als je op gesprek komt, maar dat lees ik bij jou ook niet. Hoe het bij ons ging: de bevalling van de eerste ging op het eind bijna mis door heftige schouderdystocie. Toen kregen we van de gyn meteen te horen dat een tweede niet weer zo ging gebeuren. Op dat moment was ik nog niet direct bezig met een tweede maar twee jaar later wel. Inmiddels waren we verhuisd naar een andere stad, dus toen ik het idee kreeg dat de verloskundige mijn zorgen een beetje wegwuifde heb ik het medische dossier van de eerste bevalling, inclusief advies van de gyn daar, laten opvragen. Dat maakte veel duidelijk, ik kreeg groeiecho's, met 20 weken een gesprek met de gynaecoloog over de mogelijkheden, en toen is met 36 weken een bevalplan gemaakt. We hebben toen afgesproken dat ik tot 38 weken spontaan mocht bevallen, daarna werd het kindje te groot en werd het een keizersnee. Bij de derde weer net zo. Beide zijn uiteindelijk met een keizersnee geboren, en dat was achteraf de juiste beslissing. Dus ik heb daarmee een prima ervaring. Als jij je zorgen open en eerlijk bespreekt en zorgt dat de betrokken vk/arts de nodige informatie heeft, dan zullen zij hun best doen om samen met jou de beste oplossing te vinden. Uiteindelijk hebben jullie hetzelfde doel als de artsen: op een zo veilig mogelijke manier een gezond kindje ter wereld laten komen. Als daar een keizersnee voor nodig is, dan is dat maar zo.
Ik word ingeleid met 38 weken ivm macrosoom kindje. Is voor hen (en mij)ook geen optie om te wachten tot 39 weken of langer. 38 weken vinden ze acceptabel, net niet te groot voor de bevalling en net niet te vroeg. Maar nr1 was een klein kereltje en ben echt giga uitgescheurd (van voor naar achter) dus t zegt niet altijd wat. De tweede gaat vaak minder gecompliceerd. Maar, als ik heel graag een keizersnede zou willen, zouden ze daar wel voor open staan.
Ik snap je dilemma. Mijn 3e woog 4666 gram en ik had een subtotaal ruptuur. Mijn gyn zei bij de na controle dat, als ik voor een 4e zou gaan, ze zouden gaan kijken wat de schade zou zijn en dan eventueel een ks zouden adviseren. Maar ze zei ook dat ik altijd mocht kiezen voor een ks, omdat mijn 1e met een ks geboren is. Met die gedachte gingen wij voor een 4e. Ik wou die ks, want ik wilde niet het risico lopen om weer uit te scheuren. Dit heb ik ook aangegeven bij de gyn. Ik heb extra groeiecho's gekregen en de 4e werd rond de 4 kilo geschat (3e werd 3800 gram geschat). Mijn verloskundige heeft mij afgepraat van een ks. Want dat is ook niet niks (weet ik natuurlijk), ik ben al 2x natuurlijk bevallen zonder veel problemen, dus die 3e keer zou ik ook wel kunnen. Ik heb toen met de gyn afgesproken dat ze mij niet voorbij de 39 weken zouden laten lopen, anders zou ik alsnog die ks willen. Met 38+1 hebben ze geprobeerd te strippen. Met 38+5 nog eens en met 39+1 nog eens. Dat strippen heeft wel voor genoeg ontsluiting gezorgd en met 39+2 hebben ze mijn vliezen gebroken. Diezelfde dag ben ik bevallen van mijn 4e dochter, ze woog 3980 gram. Ik ben wel iets gescheurd, maar heel oppervlakkig. Mijn herstel ging wonderbaarlijk goed. Op dag 6 stond Ik weer op het schoolplein. Iets wat me de andere 3 keren niet zou lukken (toen hoefde ik gelukkig ook nog geen kind naar school te brengen) Praat erover met de gyn en maak goede afspraken. Ik heb trouwens wel een endo echo gehad om te kijken of er schade was en dat was er gelukkig niet.
Bij mijn gynaecoloog was dit geen reden voor een keizersnede. Een natuurlijke bevalling heeft toch de voorkeur. mijn eerste is geboren met de vacuümpomp. Eerst heeft de verloskundige 2 keer getrokken en daarna kwam de gynaecoloog, die duwde haar weg, zette zit met 2 voeten af tegen het bed en trok hem er in een keer uit. Zoontje woog 4080 gram (met 39.5 geboren) Tweede zoon zou ook weer fors zijn. Geen extra groeiecho’s gehad, geen suikertest niets. Ik maakte me verder ook geen zorgen. Hij is geboren met een schouderdystocie. Alle alarmbellen in het ziekenhuis gingen af, hele kamer vol personeel. Een verpleegkundige is op m’n buik gesprongen om en eruit te duwen. Gelukkig heeft ie er niets aan overgehouden, maar dit wilde ik nooit meer meemaken. Ik heb echt een moment gedacht dat we andere kaartjes konden gaan sturen. Hij is geboren met 40.2 en woog 4690 gram. En dan m’n laatste zwangerschap. Een meisje dat ook weer aan de grote kant geschat werd. Groeiecho’s gehad bij zowel de verloskundige als de gynaecoloog. Ik heb bij m’n verloskundige ook aangegeven dat ik best opzag tegen de bevalling gezien de vorige bevalling. Ik ben toen doorverwezen naar de gynaecoloog. De gynaecoloog wilde sowieso niet dat ik thuis zou gaan bevallen (ik zelf eigenlijk ook niet) een keizersnede had ook niet de voorkeur, zij stelde een inleiding voor. En dan met 38 weken, want volgens de groeiecho’s zou deze baby met 40 weken ook weer de 4 kg passeren en dat wilden ze eigenlijk voorkomen. Dus ik ben ingeleid met 38 weken en ik heb echt een geweldige snelle bevalling gehad. Ik vond het heel ontspannen. En qua gewicht hadden ze het redelijk goed geschat ook. Ze woog 3635 gram, gezien de termijn nog best een redelijke baby en ze doet het gelukkig prima. En ik ben er nu ook goed vanaf gekomen. De verloskundige zei ook dat dit formaat baby veel beter bij m’n lijf past. Ik ben zelf 1.70m en woog voor de zwangerschap 58kg. Ik was bijna 20 kg aangekomen, suiker is getest, maar was goed. Baby’s hebben het gewoon heel goed in m’n buik. Als ik niet was ingeleid weet ik zeker dat deze voorlopig ook nog niet uit zichzelf was gekomen.
Ik zou voor dezelfde keuze gaan. Helaas had ik een heel eigenwijze gynaecoloog en mocht ik zelfs na een eerdere keizersnede van een 10 ponder niet voor een ks kiezen. Mijn dochter heeft klem gezeten, ze had een cirkel op haar hoofd staan, gelukkig verder helemaal goed gekomen. Maar bij mij zijn ze überhaupt nooit zover gekomen dat ze met een vacuüm erbij konden, zaten nog veel te hoog. Bij ts is de weg al wel vrij.