hallo meiden,.. Ik zit met een probleem, word zelf helemaal gek van me eigen, ik ben de laaste tijd zo erg onzeker en niet zo zeer over de zwangerschap, maar over mijn relatie,het gaat allemaal heel goed tussen ons hoor! maar ik haal continu rare dingen in me hoofd, zoals.. vind hij me nog wel aantrekkelijk..? kijkt hij niet na andere meiden...? heeft hij geen ander? als hij een sms krijgt dan denk ik gelijk zie je wel daar het ie een sms van een ander meisje,,, ik heb dit zo nooit gehad, ik maak me helemaal gek, zulle dit de hormonen zijn? wie herkent dit.. en wat kan ik er aan doen... want hierdoor word ik enorm sjagerijnig,.. waardoor er dus ruzies onstaan niet echt ruzie, want me mannetj houd rekening met me hormonen echt heel lief, en dan voel ik me daarna zo´n bitch als ik zo gedaan heb tegen hem...
Maak je geen zorgen.. Ik denk dat het er allemaal bij hoort.. Heb ik ook gehad. Er komen nog veel meer dingen.. ik heb elke keer geprobeerd de lol ervan in te zien.. Geef trouwens niet je hormonen de schuld van je boze buien.. (e.a.) Er bestaat ook nog zoiets als 'controle'... Mijn hubbie houd nergens rekening mee en zo is het voor mij een eitje om ze onder controle te houden..
Hoi Scheetjuh, het is niet zo gek dat je onzeker bent. Je lichaam is immers begonnen aan de grootste verandering ooit in je leven, en je lijf wordt nooit meer hetzelfde. Je relatie ook niet en dat zorgt voor al die gedachten. Probeer daar open over te zijn en maak het bespreekbaar met je vriend. Het klinkt of hij daar wel voor openstaat. Kortom, vertel hem op een rustig moment hoe je je voelt zodat ie begrijpt waar die "bitchy" aanvallen vandaan komen. Dan kan ie je geruststellen en zal jij hopelijk je gevoelens wat beter onder controle krijgen.
hormonen... welkom... Ik ben ook continue aan het grijnzen tegen mn man, dit is me 2e dus hij pikt het ook niet meer en gaat steeds tegen me in en gaat streien... heel fijn want lijdt tot knallende ruzies! om niks!! En het onzekere is ook heel normaal, heel vervelend, misschien kun je er met je man over praten...
Ik heb soms ook de neiging om dingen te zien die er niet zijn. Mijn vriend pikt dat niet altijd gelukkig. Het ergste vind ik dan, dat ik gewoon ga huilen op een bepaald moment. Ik weet dat niet alles hormonen is, maar ik denk ook dat je lichaam en je 'geest' aan het veranderen zijn. Straks heb je de gedachten van een moeder en niet meer van een niet-moeder. Lijkt me dat een zwangerschap daarom negen maanden duurt. Je moet toch de kans krijgen om te wennen aan de nieuwe invulling van/in je leven.
Goh, ik heb hier ook last van joh! Ik ben ook echt bang dat hij mij niet aantrekkelijk meer vind en dat hij anderen leuker vind, enz.. Ik kan soms zo'n zielig jankerig hoopje ellende zijn, terwijl ik juist zo positief, sterk en vol vertrouwen in onze relatie stond. Ik baal echt van mezelf en voel me soms zo schuldig omdat ik zo naar kan doen... Nou ja, ik ga er van uit dat dat weer over gaat
Ik heb gelukkig geen last van onzekerheid, mijn man zegt nog steeds vaak dat hij me heel mooi vind en dat hij mijn buikkie ook geweldig vind. Gisteren zei hij nog ik vind je nog steeds sexy hoor wijffie!! Dat er af en toe ruzie is neemt hij maar voor lief, hormonen hormonen roept hij dan en weet dat hij me dan maar even met rust moet laten. Ik heb het dus getroffen met mijn mannetje!
Ik denk dat het ook gaat om hoe jij je nu over jezelf voelt. Dat komt voor een groot deel gewoon door de hormonen. Ik heb die onzekerheid (nog?) niet zo, maar ik voel me wel een muts van een vriendin/aanstaande vrouw op dit moment. Ik voel me zo ranzig door de misselijkheid dat ik zelfs zoenen niet lekker vind laat staan seks... Nu hoop ik dat dat niet zo blijft, maar ik denk wel dat ik me niet sexier ga voelen, zeker niet op het eind. Ik weet zeker dat jouw vriend helemaal gek op jou alleen is, en dat je misschien gewoon wat extra bevestiging nodig hebt. Hij weet ook niet hoe het is om een zwangere vriendin te hebben (het is je eerste toch?). En hij weet al helemaal niet hoe jij je voelt en kan niet ruiken wat je nodig hebt, niet altijd tenminste. Ik zou het dus gewoon zeggen, dat je je zo voelt en vooral wat hij daar aan kan doen om je van zulke ideeen af te brengen