Nog even los van of je ooit nog een volgende bevalling gaat hebben dan he. Maar wat willen jullie zeker wel en zeker niet bij een bevalling. Gebaseerd op eerdere ervaringen, maar dat hoeft ook niet natuurlijk. Misschien juist wel wat je hebt gehoord bij een ander of zo. Ik lees in veel bladen over een geboorteplan en bevallen met Doula. Weet niet zo goed wat daar van te vinden. Geboorteplan lijkt me wel handig, maar ja... of je daar op dat moment mee bezig bent... en de VK ook, vraag ik me wel af. Las in de bladen wel wat interessante dingen die je erin kon zetten, zoals pas navelstreng doorknippen als echt al het bloed weg is. Je man de kleine laten aankleden. Bevallen in bad, op de baarkruk, etc. Best interessant om ieders ideeen daarover te horen. Zelf weet ik nog niet helemaal of ik thuis of in het ziekenhuis wil bevallen. Bij mijn eerste twee moest ik naar het ziekenhuis omdat ze in het vruchtwater hadden gepoept. Op zich is me dat prima bevallen , maar thuis lijkt me ook wel wat hebben. Vriendlief wil echt naar het ziekenhuis, vind dat veiliger en zo. Maar ik weet het nog niet. Ga daar nu ook nog geen keuze in maken heb ik besloten. Op het moment zelf wordt het wel duidelijk. Wat me wel heel fijn lijkt, klinkt misschien stom, is een badlaken op me, waar meteen na de geboorte mijn kind op wordt gelegd. Vond het beide keren zo vies zo'n nat bloederig kind op mijn naakte buik. En ik wil ook graag dat de VK wat duidelijker is als ze het hoofdje ziet en als het er bijna is. Dat heb ik vorige keren niet heel bewust meegemaakt. En dat zou ik nu wel graag mee willen maken. Dat was het wel zo'n beetje geloof ik.
Ik heb aangegeven bij de verloskundige dat ik graag wilde dat ze zo lang mogelijk zou wachten met het breken van de vliezen, bij mijn eerste bevalling kreeg ik na het kunstmatig breken van de vliezen bij 5 cm een weeenstorm, vandaar. Achteraf niet nodig omdat mijn tweede bevalling begon met het spontaan breken van de vliezen. Ook wilde ik bij mijn tweede bevalling graag zelf het kindje aanpakken, zelf de navelstreng doorknippen en zelf kijken wat het geslacht was en dat heb ik ook gedaan. Ik heb dit tijdens het spreekuur allemaal aangegeven en ze heeft het op de zwangerschapskaart geschreven. Tijdens de bevalling hoefde ik er niet zelf over te beginnen, de verloskundige wist mijn wensen omdat het op de kaart stond.
Het enige dat ik anders zou willen, zijn dingen die ik niet in de hand heb Ik zou thuis willen bevallen (maar dat mag niet i.v.m. placenta die niet los liet) Ik zou met mijn eigen VK willen bevallen (maar als het hetzelfde gaat als deze keer - langdurig gebroken vliezen & overtijd - zal dat ook niet mogen) Ik zou niet ingeleid willen worden (maar als mijn weeën net als deze keer niet regelmatig worden zal ook dat niet anders zijn) Ach ja, er is genoeg dat ik anders had gewild, maar het is nu eenmaal zoals het is. Ik ben niet van plan het over te doen, dus hoef ook niet verder na te denken over hoe ik het volgende keer zou willen
behalve de dingen die ik niet in de hand had (zoals een kwart cm per uur.... dan duurt 10 cm érg lang met weeën die om de 2 min kwamen) zou ik graag meer willen beseffen dat ik bezig ben mn kindje op de wereld te zetten. Ik was zoooo bezig met de pijn en het bevallen dat ik dat vergat. Toen ze er was had ik het nog niet zo door, wist alleen dat ik van de pijn af was... Ook ga ik me anders instellen op een thuisbevalling, het was nu zo'n teleurstelling dat ik naar t zkh moest, volgende keer wil ik er nuchterder instaan...
Ik zou de volgende keer willen dat de artsen wat beter naar mij luisteren. Dat ze me niet nog een keer vertellen dat de weeen die ik heb nog niets voorstellen, omdat ik er zo rustig bij lig .... Toch gek dat ik 2 uur later persdrang heb en te horen krijg dat ons kindje komt! Nee volgende keer zal ik moord en brand schreeuwen
ik zou volgende keer graag willen meekijken.... Ik heb 5 kwartier geperst voor ze geboren was (met een knip uiteindelijk) en telkens zeiden ze, oh ik zie het hoofdje.. ja, goedzo, weer een stukje verder (man , vlos + verpleegkundige). Maar na 3 kwartier is dat niet zo overtuigend meer... Dan denk je; ze lullen maar wat . Als ik het zo goed deed, dan was ze er allang geweest! Dus vandaar dat ik het nu ook zélf -dus met spiegel- wil zien... Ik denk dat dat me zou helpen.
Wat ik absoluut niet wil, is gehecht worden door een VK in opleiding. Die heeft er een zooitje van gemaakt en het duurde veelste lang! En als ik weer wordt ingeleid, gaan ze eerst wachten als ze mijn vlieze breken. Bij mij dochter werden gelijk de medicijnen aan gehangen en ging de bevalling zo vreselijk, niet leuk meer! Volledige ontsluiting in 40!min, met een vreselijke weeënstorm. Maar ik ga nu gewoon voor natuurlijk bevallen, maar wel in het ZH. Moet piepzak zich nog wel even omdraaien, anders wordt het een keizersnee. Ik doe geen stuitbevalling. Pip
Ik zou bij een volgende bevalling liever niet meer vanaf de eerste wee om de 2 minuten weeën willen hebben ( maarja dat heb je niet voor het zeggen) en de volgende keer wil ik het alleen Samen met mijn man doen, geen moeder schoonzusje en vriendin er meer bij, daarvoor is het eigenlijk een te intiem iets vind ik.
Ik heb hier al wel eens over nagedacht.. Wat ik sowieso anders zou doen is dat ik de opa's en oma's pas zal bellen als ik er zelf weer helemaal bij ben. Bij onze eerste kwamen de opa's en oma's, terwijl ik onder narcose op de ok lag. Vind het jammer dat ik dat gemist heb. Verder wil ik in het ziekenhuis bevallen. Ik wil het dit keer absoluut voorkomen dat ik na een thuisbevalling alsnog naar het ziekenhuis moet (met de ambu). Verder wil ik dat ik voor (of misschien tijdens) het persen een knip met verdoving krijg. Ook wil ik gehecht worden met verdoving (al is het maar 1 hechting..). Dit zijn voor mij de belangrijkste dingen...
Heel herkenbaar! En wat iemand ook al zei: ik was zo opgelucht dat het over was (na 79 uur bezig te zijn geweest) dat het niet eens tot me doordrong dat ik een kindje op de wereld had gezet. Kon alleen maar denken: poehoe...ben klaar En ik zou langer wachten totdat de verloskamer op zou mogen. Ik stond nog onder de douche en iedereen stond Aaron te bewonderen. Dat hele moment heb ik dus gemist en was zelf nog nauwelijks een beetje bijgekomen. We waren nog niet eens verhuisd van verloskamer naar kraamafdeling. En ja dingen die ik niet in de hand heb: geen rare kleur vruchtwater, weeën die niks deden en niet krachtig genoeg waren, gel die nauwelijks zijn werk deed, 6 dagen in het ziekenhuis liggen, navelstreng die om Aaron heen zat waardoor ik me gek perste, ingeleid worden. Wat ik wel weer zou doen: op voorhand zeggen dat ik poliklinisch wil bevallen en een ruggenprik krijgen!
Ik zou een volgende keer graag willen dat het personeel naar me luistert en dat ze het dossier lezen. Ik was met mijn gyn al weken (maanden) aan het overleggen dat we hoogstwaarschijnlijk een keizersnede zouden plannen, wegen mijn vorm van reuma. Ik was al bij de anesthesist geweest en al. Op 15 juni om 12 uur zouden we dit afspreken en vast leggen, ik zou dan 32 weken zwanger zijn. Om 4 uur was ik echt al in het ziekenhuis omdat mijn vliezen gebroken waren. Mijn gyn had geen dienst en de dienstdoende gyn en verloskundigen besloten dat ik natuurlijk ging bevallen. We hebben de hele dag aangegeven dat ik een keizersnede zou krijgen (waar dus ook aantekeningen van in het dossier stonden) maar nee hoor, we gingen de ontsluiting etc afwachten. Ze hebben me tot 11 uur 's avonds zo laten liggen, terwijl de pijn van mijn reuma dwars door de ruggenprik heen kwam en ik verging van de pijn in mijn botten. Uiteindelijk toch een keizersnede gekregen, maar dat was wel bijna 20 uur later dan dat ik binnenkwam. En dat terwijl ik al 7 maanden niet langer dan 1,5 uur kon liggen... Het is dus een redelijk traumatische ervaring geworden, helaas.
Ik zou ook willen dat ze meer naar me luisterden. Ik kreeg geen persdrang toen ik volledige ontsluiting had en toen werd besloten dat ik daar maar op moest wachten, terwijl de rug/been weeen gewoon doorgingen en dwars door de ruggeprik heen kwamen. Ik heb 4 uur moeten wachten tot iemand op het idee kwam dat ik ook zelf mee kon persen... en toen was ik zo op dat ik bijna niet meer kon. Heb ook echt 4 uur lang lopen bidden en smeken of er iets gedaan kon worden omdat ik zoveel pijn had... @angelbaby: echt bizar dat ze gemaakte medische afspraken zo negeren!! Hebben ze daar later nog iets over gezegd?
Oh, ja, helemaaaaaaaaal mee eens!!! Wat heb ik die mensen nog vaak vervloekt dat ze me maar lieten doormodderen, zeg...! Achteraf heb ik ook bij de gyn aangegeven dat ik me heel erg niet-serieus genomen voelde hierdoor. Hij gaf toe dat het "niet helemaal handig was" van de VK (de ziekenhuis vk, welteverstaan, niet mijn eigen) om steeds maar te zeggen dat ik voorweeën had, omdat ik zo rustig was en nog kon praten Achteraf heb ik dus gewoon 2,5 dag met weeën gelopen. Echte weeën!!! Toen werd ik pas ingeleid omdat ze niet vanzelf regelmatig werden. De doos...! :x Idd, dat zou me echt niet nog een keer gebeuren. Dan de hele tent maar bij elkaar schreeuwen... Overigens kwam de VK er in de loop van mijn bevalling wel achter dat ik zo stil blééf, zelfs toen ik al een uur persweeën aan het wegpuffen was! Die heeft zich hopelijk nog eens achter haar oren gekrabd over haar "inschattingsfout"....
In eerste instantie kwam de dienstdoende gyn dus om half 11 of 11 uur binnen met de geweldige mededeling "Ja maar mevrouwtje, bevallen doet nu eenmaal pijn, als u nu ophoudt met dat te zeggen, gaat het vast een stuk sneller" Maar die weeën waren goed te doen... de rest alleen niet. Na een paar dagen heb ik een gesprek gehad en daarin gaf ze eigenlijk alleen maar aan dat natuurlijk bevallen beter is voor de baby's en verder niets. Na 6 weken op de controle hebben we het er weer over gehad. Ik had inmiddels ook röntgenfoto's gehad en nu bleek dat mijn bekken vergroeid is, mijn baby's zouden dus nooit door het geboortekanaal gepast hebben. Het is dus echt dat wij zo aangedrongen hebben op het laatst, anders was het misschien heel anders afgelopen. Toen ik dat vertelde en ook weer aangaf waarom er toch de hele dag niemand geluisterd heeft, heeft ze haar excuses aangeboden. Ze heeft ook beloofd dat ze het met het hele team zouden evalueren en dat er een cases van gemaakt zou worden, zodat iedereen in het ziekenhuis ervan kon leren. Over het dossier gaf ze aan dat er nog een vraagteken achter keizersnede stond... Er is ook beloofd dat er meteen achter mijn naam overal zou komen te staan dat als ik weer zwanger zou worden, het accuut een keizersnede wordt, maar ja... dat was nu ook al voor 99% afgesproken... Als ik er nu nog zo aan terug denk, schieten de tranen gewoonw eer in mijn ogen, wat een rotdag was dat. Ik ging al 2 prematuurtjes krijgen en dan ook nog op zo'n manier... Gelukkig is onze tweeling echt helemaal geweldig, maar het toch wat minder erg.