Zucht, ik wist vanaf het begin dat ik liever in het zh wilde bevallen. Maar sinds een paar dagen lijk ik van gedachten te veranderen en overweeg ik ook een thuisbevalling. Lekker thuis . Maar ik ben iemand die zich snel druk maakt over of ik overlast veroorzaak. Ik woon in een flat, een portiekflat dus we komen met 14 huishoudens uit op hetzelfde afgesloten trappenhuis; dat galmt lekker. Ik ben bang dat ik hard schreeuw tijdens de bevalling. Ik vind dat ten eerste genant als anderen dat horen, en ten tweede weten de meeste buren niet dat ik zwanger ben (misschien komt dat nog, maar we komen ze niet veel tegen en tot nu toe ben ik niet opvallend zwanger). Ik ben dus bang dat ik mij laat remmen tijdens de bevalling, of dat ik dat niet doe en dat er dan midden in de nacht wordt aangebeld door buren of de politie Ik heb begrepen dat dat soort spanningen tijdens de bevalling ervoor kunnen zorgen dat deze minder goed doorzet dus dat het nog zwaarder wordt. Iemand ervaring of tips?
Ik wil ook graag weer thuis bevallen . Wij wonen ook in een flat en heb er ook wel aangedacht dat de buren het zouden kunnen horen. Maar nu ik er zo verder over nadenk, hebben onze buren van ons eengezinswoning dat waarschijnlijk ook wel gedaan. Ik kan me niet herrineren dat ik veel herrie heb gemaakt de eerste keer, volgens mij was ik aardig rustig. Maar mocht dat deze keer anders zijn, dan is dat maar zo . Denk niet dat ik me op het moment zelf daar veel van zou aantrekken .
Tja ikzelf heb hier nooit zoveel geschreeuwd tijdens de bevallingen....' (tv-series, films zijn overdreven hoor...) Volgens mij heb ik bij de laatste een keer mn stem wat verheft en dat was met het "staan" van het hoofdje.... heb het toen achteraf aan buren gevraagd (wel rijtjeshuis), maar hadden niets gehoord.... op DAT moment kon het me niet schelen..... Denk dat het wel mee zal vallen... anders misschien voor je eigen "gevoel" een muziekje op de achtergrond... (?) maar flat... ? alles wel goed bereikbaar enzo... (daar zou ik me dan weer eerder druk over maken... nouja nu ben ik raar, ga hier ook gewoon (net als vorige keer) in woonkamer bevallen)...
Dat is precies de reden dat ik me beter op mijn gemak zal voelen in het ziekenhuis dan thuis... je wil je toch niet geremd voelen door iets, ook al ga je niet luid zijn. De gedachte alleen al dat onze buren me zouden kunnen horen, werkt volgens mij heel erg tegen.
Dat is inderdaad een ander puntje van zorg. Moet dat nog overleggen met de vk maar die zie ik pas over drie weken weer. Er is een lift, maar die is te klein voor een brancard (weet niet of dat een noodzaak is) en betwijfel of dat wel zou passen in het trappenhuis en door onze wat vreemd gevormde ingang (was al een hele klus om daarvoor een geschikte kinderwagen te vinden). En de lift gaat niet helemaal naar beneden, er zijn nog zes traptreden. Er kan wel een hoogwerker bij de flat komen Zo heb ik wel eens buren naar beneden zien komen als ze naar het zh moesten.
Ja bij nood neem ik aan.. ik zou dan liever voor het ziekenhuis gaan om eerlijk te zijn. Stel dat je overmatig gaat bloeden oid, dan is echt haast geboden.
Qua geluid zou ik zeggen, maak je niet druk. Hier 2 behoorlijk rampzalige bevallingen, maar behalve gezucht geen geluid hoor en zeker geen geschreeuw.
Nou is elke bevalling anders... En ieders pijngrens ook... Ik zou me (maar dat is persoonlijk uiteraard) niet druk maken om de buren... Op t moment zelf is de kans ook klein dat je uberhaupt WEET dat je buren hebt... Qua praktisch zou k t idd overleggen met de vk, want mocht er haast/spoed of iets zijn en je moet naar t zkh is t wel prettig als je er kan komen zonder dat ze n kraanmachinist van zn bed moeten lichten... Sorry flauw... Maar kon t nieh laten...
Nou ik heb bij de tweede wel gegild tijdens het persen. Niet omdat het pijn deed, maar omdat de kracht zo hevig was dat ik dat op die manier ventileerde. (8 ponder in 1 x persen eruit werken is best heftig) Maak je niet druk, ik heb bij de buren wel even aangekondigd wat er speelde. Wel fijn anders denken ze straks hele andere dingen.
Daar zit ik ook aan te denken. Maar omdat ik ze verder zo zelden spreek, vind ik het ook een beetje gek om een briefje in de bus te doen over zoiets persoonijks. En om nou bij alle 13 langs te gaan...
Haha dat was ook en reden van mij waarom ik niet thuis wilde bevallen! Ik heb niet zoveel herrie gemaakt tijdens de bevalling, een keer een auw geroepen hier en daar maar meer niet. Zou me daar niet druk over maken hoor.. zonde van je energie/tijd.
Als het goed is, maak je niet zoveel geluid tijdens de bevalling. Tijdens de omtsluitingsweeën ben je vooral bezig met je ademhaling en tijdens het persen moet je juist persen zonder geluid, omdat je niet goed kan persen als je ook geluid maakt
Zo te lezen ben ik hier de enige ´schreeuwerd´tijdens de bevalling. Gelukkig, voor mijn buren, ga ik in het ziekenhuis bevallen.
Hihi ik schijn enkel na afloop gezegt te hebben . Jeez dat was niet heel lekker. Maar weet er zelf weinig meer van ging zo snel en was wel afwezig direct na geboorte. Wel heb ik gedreigd tegen vriend dat als ie nog een keer zou zeggen schatje nog even dat ie zijn koffers kon pakken
Nou ik heb ook niet heel veel herrie gemaakt in het ziekenhuis... Was erg in mezelf gekeerd.. vandaar dat ik het nu thuis wel aandurf.. Al hoor ik als ik in bed lig wel mijn buurvrouw hoesten hahahah.. Ach ja...
Dat was voor mij een van de rederen om naar het zkh te gaan buren die ik niet ken, maar wel alles van hoor... Bovendien is er een trap met rare draai waar twijfel over bestond of er een brancard paste. In een noodsituatie zou it lastig worden, kijk daar dus goed naar. Bij mij had dit zeer ws problemen opgeleverd.
Ik heb tijdens mijn bevalling in het ziekenhuis 2 babies geboren horen worden, even kort gegil van de moeder, gevolgd door gehuil van de baby. Het enigste wat ik registreerde was: aaaah er is weer een baby geboren! Mn buurvrouw ( Gehorige huizen ) gaat van haar 3e kindje ook weer thuisbevallen, de andere 2x hebben we ook niets van meegekregen. Behalve dan wat meer in en uit lopen qua deur-geluiden.
Ik heb ook wel geluid gemaakt, hoor. Ik kreeg met 7 cm al persweeën, waar ik dus niks mee mocht.. Ja, zuchten. Nu was ik daarvoor heel rustig en op m'n gemak aan het puffen, maar toen lukte me dat echt niet meer, hoor! Wat deed ik dan wel? Tsja, dat was meer (volgens mij zachtjes) grommen tegen die sterke weeën. Proberen tegen te houden. Haha! Toen morfinepompje, waardoor ik de weeën weer kon wegzuchten. Bij de 10 cm en het persen ook wel meegekreund. Moest ik vooral doen, zei de gyn. Gaf extra (oer)kracht. Levi was er ook met een halfuurtje. Dus nee, niet geschreeuwd. Maar ja, wel wat geluid gemaakt.
Ik heb ook bij beide bevallingen geschreeuwd. Allebei in het zkh bevallen.. Maar eerlijk, als je je nu al zo druk maakt om wat je buren denken zou ik kiezen voor het zkh.. je kan het namelijk zowel bewust als onbewust tegenhouden.. zou zonde zijn als je onnodig lang bezig bent en je slecht kan ontspannen.. aan de andere kant schreeuwde ik alleen tijdens het persen en met reden.. de eerste keer 2 uur en 24 minuten geperst en op het laatst zo kapot van alles dat ik niet anders kon en de 2e keer slechts 3 minuten geperst maar in die 3 minuten zat lotte ook vast met haar schouder waardoor ze haar op verschillende manieren tijdens een perswee los moesten krijgen.. Als jij het genoeg vind om bijvoorbeeld een briefje in de bus te gooien bij je buren en je daardoor voldoende kan ontspannen is het natuurlijk wat anders.. Succes met je keuze!