Elke maandagochtend is het weer zover. Dikke tranen met tuiten als we het kinderdagverblijf binnenlopen en ik haar af 'moet' geven aan de leidster. Er komt maar geen verbetering in. Als mijn man haar aan het einde van de middag ophaalt, zegt hij altijd dat het lijkt alsof ze raketjes onder haar schoenen heeft. Zo snel is ze bij papa... De leidster zegt dat ze overdag leuk meedoet, fijn speelt, goed eet en slaapt. Nou ja, laat ik dat dan maar geloven . Dan gaat het dus (denk ik) om het afscheid nemen van papa en mama. Onze dochter hangt heeeeel erg aan ons. Zachtjes aan kan ze nu steeds beter alleen spelen gelukkig. Maar eigenlijk hangt ze altijd aan ons als we thuis zijn. Ik ben elke maandagochtend (als ik zelf ook met tranen in mijn ogen naar buiten loop) geneigd om te zeggen, we stoppen ermee. We bedenken wel iets anders voor de maandag. Maar ja, vind het toch ook echt belangrijk dat ze contact heeft met andere kindjes. Over 2 jaar moet ze toch ook naar school. Herkent iemand dit? En gaat het een keer over? . Dat ze wel met plezier naar het KDV gaat?
Vanochtend mocht ze trouwens trakteren voor haar verjaardag. Mijn man was erbij. Op de vraag welk liedje ze wilde zingen was haar antwoord: "naar huis"....
Heeft ze dit altijd al gehad? Onze jongste had het ook ineens voor haar 2de verjaardag.Huilen en gillen maar was in ene ook weer over en nu loopt ze bijna zingend naar binnen en ik heb het nakijken haha Mijn middelste dochter heeft ook zo'n fase gehad rond die leeftijd maar is ook weer voorbij gegaan.
Vanaf dat ze 4 maandjes oud is, gaat ze naar het KDV. In het begin ging het goed. Ik denk vanaf dat ze een jaar was, dat het huilen begon. En nu is het elke week raak. Vanaf volgende week gaat ze naar het oudere groepje. Ik houd mijn hart vast... Nieuwe leidster, nieuwe kindjes. Stiekem hoop ik dat ze dit juist heel leuk gaat vinden. Oudere kindjes, meer uitdaging. Ben benieuwd.
Voor jullie dochter ook niet fijn, iedere keer die spanning en het huilen omdat zij daar naartoe moet. En voor jullie ook niet, je kind huilend achter laten is gewoon niet fijn. De leidsters geven aan dat het verder goed gaat, geven ze ook voorbeelden? Ik zou anders eens vragen of ze misschien eens een filmpje willen maken, of foto's, zodat je het ook daadwerkelijk kunt zien. En dan niet alleen de leuke dingen, nee, gewoon een eerlijk 'foto/filmverslag'. Heeft ze het bij beiden net zo erg? Afscheid nemen is ook niet leuk, zij voelt zich veilig bij jullie, maar duidelijk nog niet veilig genoeg op het kinderdagverblijf. Vaak is dit het probleem, dat ze het niet goed kunnen overzien, veel prikkels, veel drukker dan thuis enz enz. Ik heb zelf op een kinderdagverblijf gewerkt, waar een kindje kwam wat iedere ochtend moeite had met het afscheid nemen. Maar dit kindje bleef gedurende de dag ook veel huilen. De ouders merkten dat hun kindje duidelijk ongelukkig werd van hun keuze en hebben uiteindelijk besloten het kindje van het kinderdagverblijf af te halen en een andere oplossing te bedenken. En ja, contact met andere kindjes is belangrijk, maar tegen welke prijs? Stel desnoods voor jezelf een datum, tot daar kijk je het aan, en dan neem je een besluit.
Ze gaat alleen op maandag? Ik heb zelf ook op een kinderdagverblijf gewerkt en wij maakte dit het meeste mee met kindjes die maar 1 dag in de week kwamen. Een week ertussen was veel te lang voor die kindjes. Ze konden dan moeilijker wennen. Voor ons is een week niet veel, maar voor kinderen wel. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn hoor, maar dit is mijn ervaring.
Herkenbaar hoor! Onze dochter heeft dit ook gehad, vanaf een jaar ongeveer. Ze is een paar weken geleden overgegaan naar de oudste peutergroep, en ik hield mijn hart vast (ze was erg gehecht aan haar vaste leidster).. Maar blijkbaar heeft ze een stapje in haar ontwikkeling gemaakt ofzo (is net 3), want ze gaat ineens met veel plezier naar de kinderopvang en zonder gehuil! Ook haar (algehele) verlegenheid is ineens wat minder, ze is duidelijk wat 'groter' geworden (en weet zich ook steeds beter uit te drukken). Als de verhalen van de leidsters positief zijn, zou ik me daar aan vasthouden, persoonlijk, tenzij je er echt geen goed gevoel bij hebt.
Bedankt voor je reactie! De leidsters nemen regelmatig foto's van de kindjes en eens in de zoveel tijd krijgen we een fotoverslag. Ze heeft er nog nooit huilend opgestaan, maar ook niet lachend... En thuis is ze zoooo vrolijk en blij! Mijn man kan vanaf juli volgend jaar ouderschapsverlof opnemen. Dan is hij de maandag thuis, en gaat ze sowieso weg bij het KDV. In plaats daarvan gaat ze dan naar de peuterspeelzaal, om toch het contact met andere kinderen te behouden/stimuleren. Een oplossing is dus binnen handbereik, maar dat duurt nog wel een poosje. Alhoewel ik er nu naar neig, om haar vanaf mijn verlof (april) al thuis te houden.
Oh, dat is fijn om te lezen zeg! Leuk dat je dochter het nu zo naar haar zin heeft! Hoop dat de oudere groep ook zo'n effect heeft bij onze dochter.
Hoi, ik herken je volledig. Onze dochter gaat sinds 9 maanden naar het KDV, ook 1 dag per week. Ze is er nooit super enthousiast over geweest, maar nooit drama. Nu houdt ze zich nog in, maar als ik haar smorgens vertel dat ze naar het KDV moet, zegt ze nee nee nee, opa en oma please? Ik zie haar lip trillen als ik haar weg breng.....vreselijk. Toch krijg ik ook altijd blije foto s van haar te zien en aan het eind van de dag verteld ze altijd dat het leuk was???! Ook ik heb nu besloten om haar naar de psz te doen in plaat van het kdv. De leisters hebben ook wel eens aangegeven dat het komt omdat ze maar 1 keer per week komt. PSZ is 2 keer week een dagdeel, lijkt mij voor haar beter te behappen en zo houdt ze toch contact met kindjes...
Oh ja, dat trillend lipje! Vreselijk! Soms merk ik dat ze haar traantjes in wil houden. Dan vecht ze er echt tegen. Dat vind ik nog hartverscheurender dan dat ze huilt . En idd, als ik 's avonds vraag of ze het leuk heeft gehad, zegt ze altijd ja! Gek hè. Denk idd dat de psz beter te behappen is. Mijn gevoel neigt daar ook echt naar.
Ja heel gek, ik heb ook precies hetzelfde, ze gaat niet keihard huilen en een scene trappen. Ik zie dat ze zich groot houd pffff. Maar je bent dus niet de enige, hopelijk voelt je dochter zich op de psz beter!
Als het zolang al is op deze leeftijd zou ik er eerlijk gezegd ook niet mee doorgaan. Het is geen kwestie van wennen meer. Ik denk idd dat het kan komen doordat ze maar 1 dag gaat..maar dit is toch ook geen doen. Zeker omdat ze met ophalen ook direct op papa afvliegt. Mijn ervaring als leidster is dat kinderen die langer moeite met afscheid hebben ook niet mee naar huis willen. Dan is het dus meer het punt van verandering. Terwijl jouw dochter echt laat zien liever bij papa en mama te willen zijn.
Denk je dat helemaal gelijk hebt Tuc... Maar ben je het met me eens dat ik haar dan wel naar de psz stuur? Ik voorzie dezelfde problemen. Nieuwe situatie, geen papa en mama in de buurt... Maar het lijkt me belangrijk om dit toch te stimuleren?
De vraag is niet aan mij gericht, maar ik denk dat het beter kan gaan als je 2-3 ochtenden psz doet in plaats van 1 dag kinderdagverblijf. Dan zitten er minder dagen tussen, zoals al genoemd is. Dus niet maar 1 ochtend psz doen, maar bijv. maandag- en donderdagochtend. Liefst mooi gespreid over de week. De dag is ook minder lang voor die kleintjes.
Ja dat lijkt mij wel verstandig. Het is idd goed dat ze dat proces leert, en de psz is qua tijd korter dus beter te overzien voor haar. En ze kan dan bv 2 dagdelen gaan...dan is ze veel sneller gewend ook. Misschien voelde ze zich op het kdv gewoon niet zo op haar gemak en gaat het straks op de psz veel beter.
Bedankt voor het meedenken Tuc en Aquilegia (en andere dames)! Ik ga nog even afwachten hoe het in de nieuwe groep gaat en of we dat tot april kunnen overbruggen. Blijft het zo'n drama; dan gaan we eerder stappen ondernemen.
Volg je gevoel he? Jij kent je kind het beste en wat hier al is aangegeven, als ze al zo lang daar zit en nog steeds zo reageert . En een psz is dan een mooie oplossing, een kortere dag, misschien ook beter te overzien en wie weet hoe dat gaat. Ik zou zelf wel even een periode aanhouden tussen weg van het kdv en naar psz gaan, even stoom afblazen zeg maar. En met de leidsters van de psz een goed wenschema afspreken, desnoods even wat langer dan gebruikelijk, maar zo kan je dochter in alle veiligheid de kans krijgen te wennen en vertrouwen krijgen in de nieuwe situatie. Gelukkig heb je eventueel verlof of ouderschapsverlof achter de hand, hopelijk geeft dat je wat lucht. Maar ze heeft een lieve papa en mama,die het beste voor haar willen en niet koste wat kost het kdv willen aanhouden! Wij hadden het al veel jonger, met 6 maanden ging mijn dochter naar het kdv, maar ik merkte dat ze er niet lekker in haar velletje zat. Ze was ook veel ziek, maar toch. Ik besloot toen ook haar tijdelijk van het kdv te halen(ze zat in een verticale groep) en toen ze net een jaar was kon ze terecht bij de dreumesgroep en dat was en superkeuze. Ze zat tussen leeftijdsgenootjes en bloeide er helemaal op, ondanks de 'lastige leeftijd' om ergens te wennen. Daarom, volg je hart, je gevoel, jij voelt het beste wat goed is voor je kind!
Herkenbaar. Hier ging het veel beter op de peutergroep. En nu ziet ze ons niet eens meer staan als we haar brengen .