Het is wel een verslechtering momenteel maar ik wil niet opgenomen worden. Dat is het enige wat ze me kunnen bieden. Medicatie en therapie heb ik al. Ik bel niet zomaar of overweeg om te bellen. Ik wil niet weer 4 maanden van mijn kindjes gescheiden worden.
Sterkte Jessi. Respect hoe je ermee omgaat. ikzelf slik ook al 16 jaar 1 tabletje. Al meerdere keren gestopt, maar zonder succes. Nu heb ik het inmiddels maar geaccepteerd. De laatste week zit ik ook weer minder in mijn vel. Tegenvaller op mijn werk, man was behoorlijk ziek (nu weer beter gelukkig). Ik heb vooral erg veel last van piekeren, negatief zelfbeeld en het gevoel dat iedereen het om mij heen beter heeft etc. Soms het gevoel van levensmoe. Tis zwaar want je moet elke keer maar weer door....terwijl je zelf eigenlijk soms het liefst even verdwijnt. Vooral voor de kids probeer ik er het beste van de maken.
Ben het hier helemaal mee eens. Ik heb me zoooo ongelukkig gevoeld zonder medicatie en wil dat nooit meer meemaken! Het is het gewoon niet waard.
Dikke knuffel en hoop dat je niet opgenomen hoeft te worden! Ik weet hoe het is helaas,heb geen kindjes maar toch. Dat gescheiden zijn van je familie is echt niet fijn en ik heb er altijd weer het gevoel bij dat ik gefaald heb.
Ik heb kort lichte antidepressiva gebruikt na het overlijden van mijn broer. Hoewel het de scherpe randjes van het verdriet haalde voelde ik me er echt niet goed bij. Heel wankel en vlak. Later heeft een psychologe mij verteld dat de huisarts ze mij niet had moeten voorschrijven omdat rouw nu eenmaal iets anders is dan een depressie. Daar had ze waarschijnlijk wel gelijk in. Ik denk echter wel dat het veel mensen wel kan helpen.
Ninosz: vervelend dat je het herkent. Voor mij dan wel weer dat ik niet de enige ben. Is het ook reël dat je je zo voelt met andere woorden doe jij genoeg leuke dingen, heb je leuke mensen/vriendin(ennen) om je heen etc? Ik heb wel leuke vriendinnen maar nog het gevoel dat ik niet belangrijk bent ofzo. Dat ik gemist kan worden of niet perse om mij zitten te wachten.
Ja dat herken ik ook. Heb veel mensen om me geen maar voor mn gevoel kan ik prima gemist worden. Gek he? Op dit moment heb ik al een week of 2 enorme zenuwen in mn buik. Herken je dat ook?
Ninosz: ja ook dat herken ik wel. Ook leef ik dagelijks met veel zorgen. Of ze terecht zijn of niet.....ik word er gek van en bepaald mijn leven best veel. Een zorgen die ik bijvoorbeeld maak (schaam schaam). Ieder jaar weer rond de kinderen hun verjaardag dat er niemand op hun verjaardag komt of dat ze gaan afbellen ofzo. Tot nu toe is dat niet aan de orde geweest (meestal rond de 18 á 20 volwassenen en 8 kids) Verder denk ik er ook over na om Facebook van mijn telefoon af te knikkeren. Ik merk dat ik daar op de een of andere manier ook onzeker/jaloers van voel. Waarschijnlijk onterecht want zo slecht is mijn leven niet (oops).