slik... na wikken en wegen vragen: ervaringen psychaiter/psycholoog na relatiebreuk?

Hoi Krisje,

hier geen ervaring met een psycholoog na een relatiebreuk, maar wel ervaring met een psycholoog.
Ik heb na lang wikken en wegen besloten het te doen omdat ik op een ontzettend nare manier ben weggegaan bij mijn vorige werk. Ik merkte dat ik er zelf erg onzeker van werd en ook op mijn relatie had dit zijn invloed.

Hier alleen maar profijt van gehad. Ik kwam terecht bij een wat grotere praktijk, waar ze naar aanleiding van een hele boel vragen en testen keken welke psycholoog het beste bij mij zou passen. In mijn geval klopte dit als een bus en na 5 gesprekken hadden we alles boven tafel. En ik kan je vertellen, heb nog nooit beter in mijn vel gezeten.

Heel veel succes iig

 

ken zoals mijn voorganger ook geen psychische hulp na een relatiebreuk maar wel psychische hulp vanwege andere oorzaken.

Ik denk dat het voor jou heel goed zou zijn om er eens met je huisarts over te hebben wat voor jou het beste is. Misschien zijn het maar een paar sessies die je nodig hebt maar waarin je wel dat stukje kwijt kan wat je niet aan je familie en vrienden wilt laten zien. Want je mag best verdriet hebben. Tuurlijk wil je je groot houden voor je dierbaren maar dat wil niet altijd zeggen dat dat de juiste manier is. Misschien heb je wel wat aan een praatgroepje of juist individuele therapie.

Bij mij zit het trouwens gewoon in het ziekenfonds. Zit bij het riagg en heb hiervoor bij psyq gezeten. Je betaald uiteraard wel eerst je eigen risico maar die heb ik altijd in januari al versnoepd.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt en dat je ook je hart kan luchten bij iemand waar je dat zou willen. En misschien is het makkelijker om dat bij een "vreemde" te doen. Succes ermee!

 

Tja, ook hier alleen ervaring met een psycholoog naar aanleiding van een andere ervaring. Ik heb er gewoon veel over mezelf geleerd. Niet zozeer over de gebeurtenis waarvoor ik bij de psycoloog terecht kwam, maar vooral over de manier waarop IK daar mee omging. Waarom kon ik het niet op eigen kracht verwerken? Waarom drukte ik mijn emoties weg? Waarom ben ik maar door blijven gaan, terwijl het eigenlijk niet meer ging? Hoe zou ik er op een andere manier mee om kunnen gaan?

Dit heeft mij niet alleen geholpen bij het verwerken van die ene gebeurtenis. Ik sta sowieso sterker in mijn schoenen. Ik herken nu ook in andere situaties als de druk even te groot wordt. En ik kan daar mee omgaan, door mijn emoties te uiten of even gas terug te nemen.

Kortom: ik ben er alleen maar beter van geworden en ik kan het iedereen aannemen.

(Hoewel ik de eerste keer dat ik in de wachtkamer van GGZ zat toch even bij mezelf dacht: "Hier zit ik nu, in het zottenkot." )

 

Hoi Krisje,

Ik ben ook wel een beetje zoals jij beschrijft. Heb een hoop (ellende) meegemaakt in mijn korte leventje maar ga altijd door. Heb tuurlijk wel mijn momenten dat ik rot in me vel zit maar kruip daar snel weer uit. Na mijn moeders overlijden heb ik wel een paar keer hulp gezocht maar had daar echt niks aan. Het vervelende aan mij is, is dat ik altijd kan doen alsof alles goed gaat. Ik weet precies wat ik moet zeggen zodat de psych denkt dat alles oke is. Ik kan er niks aan doen dat ik dat doe. Ik laat gewoon niet merken als het k*t gaat. Je ziet het niet aan de buitenkant zeg maar. Soms wel heel vervelend. Ben af en toe weleens bang dat de grote klap nog gaat komen ofzo. Juist omdat ik maar doorga en alles wegstop en toch probeer overal het positieve van in te zien.
Ik weet het gewoon echt niet. Sinds mijn moeders overlijden leef ik al zo(11 jaar geleden) En eigenlijk daarvoor ook al wel want heb daarvoor ook al aardig wat meegemaakt. Ik weet niet of die bom ooit gaat barsten, of dat ik nou eenmaal gewoon zo ben en zo zal blijven. De tijd zal dat denk ik uit moeten gaan wijzen.

Ik kan jou dus ook niet vertellen ofdat je hulp moet zoeken of niet. Misschien ben je wel gewoon een sterk persoon die altijd doorgaat. Of misschien gaat toch ook ooit de bom barsten.
Wil je iig heel veel sterkte wensen

 

He lieve Kris,

ik ben naar aanleiding van mn moeder (je weet wel waarom) een keer bij een psycholoog geweest. Ze trekken echt wel alles uit je maar of ik er baat bij heb gehad? Het lucht misschien wel op eens het hele verhaal te vertellen. Misschien kun je gewoon eens een intake gesprek aanvragen? Bij mij was het ook verzekerd.

In ieder geval voor jou een hele dikke *knuffel*.

xx

 

Zo te lezen ben je een echte doorzetter.

Wat je in je beschrijving laat zien.

Als je op basis van het verwerken van je relatie naar een psycholoog gaat. Geef ik je weing kans, maar ga je op basis voor je zelf geef ik je een grote kans van slagen.

Het kan al opluchten de dingen eens te bespreken die je dwarszitten of je verdriet bij een onbekende te bespreken.

Je schrijft dat je altijd al iets onzeker bent geweest vandaar ik ook zeg dat het dan niet alleen gebaseerd moet zijn op het ververken van je relatie. Maar juist over het geen waar je, je hele leven al last van heb je onzekerheid. En andere dingen onzekerheid heeft de helft van de bevolking last van. Toch? Verlegen of andere dingen je hebt een sterk karakter.

Dat je nu in je vakantie andere dingen aan het doen ben in plaats van stil zitten is ook een vorm van van verwerking. Maar ook van dan hoef ik er niet aan te denken en ga je even zitten dan komt het in alle hevigheid terug. En waarom zou je niet boos zijn je hebt alle reden om boos/verdrietig te zijn. Om toch na een paar maanden na je ondertrouw te worden gedumpt al hoe wel hij onbewust vreemd is gegaan is toch voor jou een mokerslag zoals ik dat zie.

Kortom meis ga eens lekker naar een psycholoog en lucht eens lekker je hart. Het kan opluchten. Meer hoeft het niet te doen.

Alvast een voorspoedige tijd toegewenst en kom eens heerlijk tot je zelf.

 

Hoi jufkrisje,

Ik heb psychologie gestudeerd en ook ervaring met een psycholoog. Niet vanwege een relatiebreuk al kan ik me wel goed voorstellen dat het een aanleiding is om te gaan, zeker als het zo lang geduurd heeft.

Eerlijk gezegd, ik wou dat mensen het net zo normaal zouden vinden om naar een psycholoog te gaan als naar de huisarts. Je hoeft niet compleet gestoord te zijn om in behandeling te gaan
Wat Tupp ook al zei, je leert vooral veel over jezelf en hoe je met dingen om gaat. Vaak is de specifieke aanleiding uiteindelijk minder belangrijk. Overigens, je gaat niet alleen om je hart te luchten, er gebeurt wel iets meer. Een goede psycholoog zal het niet bij "je hart luchten" laten, maar er samen met jou voor zorgen dat je de onderliggende valkuilen (bijv. altijd een positief gezicht laten zien) leert herkennen en bestrijden.

Wat volgens mij heel belangrijk is bij het beslissen of je wel of niet gaat en hoe, is dat je je goed laat informeren over wat er allemaal te halen is. De ene therapie is de andere niet, de ene psycholoog is anders dan de andere. Ik heb destijds specifiek voor vrouwelijke psycholoog gekozen die niet al te zweverig is.

Ben je meer op zoek naar een manier om met je symptomen om te gaan? Of juist meer iemand die dieper wil graven? Wil in psychoanalyse, psychoanalystische psychotherapie, RET-therapie, cognitieve gedragstherapie, ...? Ril je van het idee op een bank te liggen, of bij een man of juist een vrouw terecht te komen of ben je op zoek naar een ouder iemand? Je kent jezelf het beste. Twijfel ook niet om naar een andere therapeut op zoek te gaan als het niet klikt. Je huisarts kan je hierbij enigszins helpen, maar heeft vaak niet een heel breed beeld van de mogelijkheden.

Besef je wel, de term "therapeut" is niet wettelijk beschermd. Iedereen mag zich therapeut noemen. Ik ken - geen geintje - verhalen van mensen die terecht kwamen bij "therapeuten" die begonnen met vage lichaamsmetingen, magnetische energie metingen, beetje in de ogen staren etc. Die intake kostte 150 euro!

Wat er vergoed wordt is recentelijk gewijzigd. Het maakt volgens mij nog steeds verschil of het een eerstelijnspsycholoog is of niet, of het een grote instelling is of niet (verzekeringen vergoeden vaak een aantal malen het RIAGG, hoewel dat aantal keer vrij weinig is) en of je doorverwezen bent of niet. Ook kan je indicatie hebben waardoor je bepaalde fondsen kan aanspreken. Volgens mij is er op internet wel het een en ander te vinden, ik ben niet helemaal meer op de hoogte. Ik heb het gegoogled maar kom op verschillende websites van verzekeringen en instellingen, dus het verhaal verschilt een beetje afhankelijk van welke verzekering en instelling jij hebt. Deze is wat algemener. Veelgestelde vragen

Dapper dat je het overweegt en ik hoop dat - of je nou wel of niet in therapie gaat - je je uiteindelijk een stuk beter gaat voelen. Dit lijkt me echt heel moeilijk om te mee te maken!

 

Ja hoor, geen probleem. Er zijn ruwweg twee verschillende soorten therapie. de meer symptoom gerichte therapievormen en de therapieen die meer ingaan op de ontwikkeling en de persoonlijkheid van de client. Symptoomgerichte therapieen letten daar ook op hoor, maar daar is de therapie meer gericht op het omgaan met symtomen.

Cognitieve gedragstherapie en RET (lijken op elkaar) zijn gericht op de gedachten die je hebt die je ondermijnen. Bijv. het idee dat je altijd vrolijk moet zijn. Hoezo? Wat gebeurt er als je dat masker laat vallen? Waar ben je bang voor? En geven oefeningen mee om te ervaren hoe het is als je het niet doet (schrijf oefeningen, bijv., maar ook oefeningen in de praktijk).

De therapieen die meer ingaan op de persoonlijkheid en de ontwikkeling van de client zijn bijv. psychoanalyse en psychoanalytische psychotherapie. Hierbij lijkt de therapie meer op wat je nu ziet in de serie "In Therapie" (Ned. 2 of 3). Aan de hand van gesprekken duidt de therapeut verschillende, tja... gedachtekronkels, patronen, etc. die je nu in de weg zitten. Binnen de client - therapeut relatie worden die problemen besproken en verholpen. Dit duurt meestal wat langer.

NVP Internetsite

Dit is een website waarop verschillende vormen besproken worden en de links/adressen naar betrouwbare beroepsverenigingen. Ik kan je aanraden, als je overweegt om in therapie te gaan, contact op te nemen met zo'n beroepsvereniging die je kan helpen aan een therapeut bij jou in de buurt. Dan weet je in ieder geval zeker dat je straks niet in de magneet-instraler staat tijdens de intake