Ik merk de laatste tijd dat ik moeite heb om alle ballen de lucht in te houden. Ik werk 34 uur (man ook, ieder 1 dag thuis) heb 2 kids en ben net verhuisd. Het hele bouwproces (in eigen beheer gebouwd) heeft super veel tijd gekost. Ales uitzoeken enz bah ben er helemaal klaar mee. Inmiddels wonen we er maar het uitzoeken blijft maar doorgaan... (tuin, gordijnen, meubels). In ons oude huis kwam 1x per week iemand poetsen en daar buiten deden wij nauwelijk iets (wat zuigen rondom de tafel of een x door de wasbak/wc vegen). Doordat we nu echter in een nieuwbouwwijk wonen is er overal super veel zand omdat alles in aanbouw is. Er valt dus niet tegen op te poetsen. Ik heb de afgelopen weken vaker gestofzuigd als ik in mijn hele leven gedaan heb. Waar ik ook tegen aanloop is dat ik mijn vrienden minder “aandacht” geef dan normaal. Normaal bel ik uren en ga ik alle verjaardagen af of ga vaak uit eten. Ik heb er nu gewoon geen tijd voor omdat er nog zoveel moet gebeuren (ik ga nog steeds naar de meeste dingen maar zeg soms iets af). Ik merk dat een paar vriendinnen dat niet zo waarderen. Eigenlijk vind ik dat irritant want gezien de situatie vind ik dat het wel normaal is dat ik ff wat minder tijd heb. Ik weet niet zo goed hoe ik daar mee moet om gaan. Verder merk ik dat ik onrustig ben omdat mijn to do list eindeloos lijkt. We hebben een paar kamers gewoon nog leeg staan omdaf ik geen tijd heb om meubels te kopen. Overal waar je kijkt zie ik gewoon nog klusjes... normaal gespeoken ben ik een harde tante en en zelden gestrest. Ik begin nu ook me te irriteren aan mijn man omdat hij dingen verkeerd doet (niet naar mijn zin). Mijn man doet overigens ook constant klusjes dus taken aan hem overdragen is geen oplossing. Hebben jullie tips hoe ik weer relaxed wordt?
Een 2x2 tabel maken met daarin belangrijk/niet belangrijk en urgent/niet urgent? Google er maar eens op. Bijvoorbeeld kamers inrichten die je nu niet (veel) gebruikt is wel belangrijk maar niet urgent. En je kunt niet alles tegelijk doen! Goed dat je al in dingen bent gaan schrappen. Echte vriendschappen overleven zo'n drukke periode wel.
Loslaten!! Ga lekker sporten, gun jezelf een avondje uit. Leer iedereen schoenen uit te doen op de mat als ze binnenkomen. Leg je vriendinnen uit dat je het druk hebt en dat je wel wat hulp kunt gebruiken, spreek gezellig met ze af in de meubelboulevard. Een echte vriendin begrijpt dat toch? Zorg dat je woonkamer en je slaapkamer maar een beetje rustig en opgeruimd zijn, zodat je wel ergens tot rust kan komen. Wij wonen al 3 jaar in ons huis, maar ik heb nog steeds een kluslijst van hier totaan de maan, komen ook steeds meer dingen bij... tja ik geniet er enorm van als ik iets af kan strepen, maar lukt het niet dan gaat het niet! Het is maar een huis, ... als we maar een dak boven ons hoofd hebben; gezond zijn, genoeg liefde in je leven hebben vind ik veel belangrijker.
Ow herkenbaar. We zijn in april verhuisd, niet zelf gebouwd, maar mijn vriend heeft in die periode een andere baan gekregen en ik volg naast mijn fulltime baan nog een deeltijd studie. We werken beide ongeveer 40 uur per week, wisselende tijden dus de kinderen gaan 3 dagen per week naar de opvang. Ook wij hebben nog een ruimte leeg en in de kamer van de jongste is ‘snel’ een bed en een kast neergezet. Daaf moet nog iets komen. Ook in de tuin en de werkkamer moet nog veel gebeuren en nog niet alle dozen zijn uitgepakt. We hebben toen we zijn verhuisd vrij snel een oppas gezicht. Hij komt sowieso 1 keer per maand oppassen zodat wij samen uit eren ofzo kunnen. Dat is echt een rustmomentje voor ons. Daarnaast heb ik tegen vrienden en familie gezegd dat we 1 verjaardag of feestje oer weekend doen. Naar de eerste uitnodiging gaan we. Aangezien mijn vriend ook regelmatig in het weekend werkt geeft het niet naar alle feestjes gaan echt rust. Niet iedereen heeft er begrip voor, maar daar tegenover zijn er wel steeds meer vrienden die deze ‘regel’ hanteren. Als iemand dan niet kan is daar begrip voor. Op een rustiger moment kletsen we bij en dan heeft iedereen ook veel meer rust wat het écht gezellig maakt. Samengevat, ik leer mezelf vaker ‘nee’ zeggen.
Herkenbaar, ik vond de combi van een bij a fulltimebaan, nieuwhuisproject, zorgen voor je gezin en een sociaal leven ook bijna niet te doen. Wat mij heeft geholpen is om echt mn verwachtingen (van mezelf) bij te stellen en enerzijds minder te willen en anderzijds zoveel mogelijk (wat financieel kan) uitbesteden. Daarmee kocht ik tijd om weer leuke dingen met mn kinderen te doen. Of met mn vrienden af te spreken en dingen te doen, maar dat kwam in de topdrukte eerlijk gezegd wel een beetje onderaan t lijstje. Dat begrepen ze ook wel. Denk dat iedereen wel eens zo’n periode heeft. En als vrienden het niet begrijpen, tja dikke pech dan niet. Je moet het ook een beetje leuk houden voordat je er aan onderdoor gaat. Misschien helpt het dat expliciet te benoemen bij je vrienden? Zo van sorry vriendinnen maar het lukt me even niet jullie zo vaak te zien want zoals jullie weten moeten we nog heel veel aan t huis doen, maar als er iets is ben ik er natuurlijk en alle feestjes etc dat komt echt wel weer enz.. zoiets?
geen ervaring met verhuis/verbouw stress, maar wel als alleenstaande moeder schrijf alle dingen op die nog moeten gebeuren plus de dingen er naast, dat geeft rust in je hoofd 1x per week een schoonmaakhulp schoenen uit trekken buiten of bij de deur laat de boodschappen thuis bezorgen laat je man op zaterdag uitslapen en jij op zondag (of andersom) doe 1 avond per week je man oppassen en andersom dan heb je allebei ff tijd voor jezelf maar plan minstens ook 1 keer per maand een moment voor jezelf zet kruizen in je agenda/op de agenda dat er op die dagen niks mag worden afgesproken -> rust! succes!
Vooral accepteren dat je nu eenmaal niet alles tegelijk kan! En vriendinnen enz, uren bellen is leuk als je geen kinderen hebt, dat snapt toch iedereen? Gewoon de boel loslaten. Doen wij ook, scheelt ons veel stress!
Ik herken het zeker wel. Maar je legt de lat voor jezelf wel erg hoog. Wat maakt het uit dat bepaalde kamers nog geen meubels hebben? Wij hebben al een jaar of vijf een plastic zeil op de grond geplakt als vloer in het waskot, wegens geen tijd om daar te vloeren. Sommige zaken zijn gewoon niet zo belangrijk. Het maken van die 2*2 tabel, zoals hierboven aangegeven, is een goeie tip! Relax! Je hoeft geen perfect huis te hebben, en je hoeft al helemaal geen perfect mens te zijn.
Herkenbaar! Wij verhuisden in een jaar tijd 2x, kregen een kind, moesten in dat jaar ook alles uitzoeken voor het nieuwbouwhuis, en ik heb een eigen bedrijf dat veel tijd vraagt, en wilde ook nog een goede moeder zijm voor 2 kleine kinderen, sporten, een leuke vrouw en vriendin etc. Het was... pittig! Blijf wel dingen doen waar je van ontspant. Want dat huis is nooit klaar, en als je daarop wacht voordat je weer leuke dingen kunt doen kun je nog wel 10 jaar wachten. Ga weer leuke dingen doen, spreek af met je vriendinnen, ga nasr een feestje of iets doen waar JIJ blij van word. Dat is belangrijker dan die muur schilderen of een buitenlamp uitzoeken
Misschien moet je even geen harde tante zijn van jezelf, ik lees alleen maar dat je heel veel moet. Je stelt zowel hoge eisen aan het huis, je kinderen (huishouden), jezelf en ook je man, ow en je werk. Vaak breken dit soort ' harde maskers' als je aan veel stress wordt blootgesteld. Zoals meerdere hierboven zeggen: probeer het los te laten. Wat lukt wel? Waar ben je wel blij mee? Zodat je ook weer het plezier van verhuizen gaat terugvinden, hoevaak in je leven maak je dit mee? En heb je de kans om te shoppen voor meubels.
Inderdaad een urgent lijst maken. Wat is ECHT belangrijk. En wat kan nog wel een paar weken wachten? En echte vriendinnen begrijpen wel dat je het ontzettend druk hebt nu toch? Andere weet je meteen wie niet hele goede vriendinnen zijn. Wat iemand hier boven zei, plan een dag met die vriendin(en) naar de meubel boulevard. Super gezellig toch? En als ze niet mee willen dan heb jij je best gedaan. Oh en plan over een paar weken een dagje met je man naar de sauna ofzo. Even opladen. De boel de boel laten.
Heel herkenbaar. Wij hebben zo'n 3 jaar van eindeloos bouwen, uitzoeken, regelwerk achter de rug. Toen kreeg ik gedurende die periode ook nog geheel onverwachts een zeldzame opleidingsplaats aangeboden, dus ja, kans gegrepen, maar dat hield wel in dat ik bovenop ons project thuis werkweken van 70 uur maakte (inclusief reistijd). En ik heb pittig werk. Dan eiste ik ook nog van mezelf dat ik alle ballen sociaal hoog hield (2 a 3 keer per week afspreken met vrienden) én 2 a 3 keer per week ging sporten. Ik telde ook nog calorieën want ik wilde wat afvallen. Oh ja, ook nog paarden aan huis dus per dag daar ook nog een uur aan kwijt (uitmesten etc) wat ik van ellende dan maar om 5.30u sochtends ging doen want verder geen tijd. Relatiecrisis eroverheen, want man maakte nog langere weken dan ik; het recept voor langs elkaar heen leven. Gevolg: ik hield het niet meer vol en ging hyperventileren. Achteraf denk ik dat ik knettergek was Ik probeer nu meer te relaxen, heb expres wat contacten laten gaan waar ik zelf niet zoveel uit haalde. Zeg idd vaker "Nee" en probeer bewust meer ruimte voor mezelf te maken. Ga nu weer lekker paardrijden (nou ja, straks dan weer) in plaats van hardlopen en krachttraining. Ben dan wel minder strak maar wel gelukkiger. De sleutel is voor mij om me te richten op wat goed is voor míj (en mijn bijna- gezin) en niet meer op wat anderen van me willen. Maar dat veeleisende zit wel in mij, ik moet me daar echt blijvend van bewust zijn.