Hier dacht ik dus ook aan. Ik vind 3 maanden dus echt belachelijk vroeg. Vanaf 6 maanden lijkt mij veel beter. Borstvoedingsperiode zit er dan voor de meeste mensen erop ( hulde aan de langvoedsters hoor ) Baby's hebben al meer een ritme. Zelf voel ik dat ik langzaam weer wat mee ga doen met het "normale"leven. Ik ben blij dat ik dit deze keer rustiger kan doen. Ik heb Isabella met 4 maanden naar een KDV gedaan voor 2 maanden en dat voelde niet goed.
Ik vind het woord slachtoffer gewoon grof en maak me er erg druk over. Je kan twisten over of het voor ieder kind de beste oplossing is om naar een kdv te gaan, maar om ze bij voorbaat het stempel potentieel slachtoffer te geven als beide ouders werken kan er bij mij niet in. En NL heeft zéker niet het kortste verlof van Europa, ik had het laatst ook al eens opgezocht, we staan in de middenmoot. Van mij mag het meer zijn en dan vrij in te delen naar inzicht van de ouders want ik zie mezelf echt niet een jaar thuis zitten na de geboorte van mijn kindje, zou helemaal gefrustreerd worden... (alhoewel ik 12 weken na geboorte ook wel heel kort vind, ik neem dan ook ouderschapsverlof). En helaas zijn we hier thuis wel zo rolbevestigend dat ik minder verdien dan mijn man... Maar wel weer zo modern dat we beiden 4 dagen per week werken
Alleen Duitsland heeft korter verlof dan ons. Welgeteld 14 weken in totaal. Qua uitkeringshoogte zit nederland in de middenmoot. Echter heb je daar geen ene F*** aan als je geen hoog salaris hebt. Want je krijgt gewoon 100% uitbetaald, ook als dat maar 300 euro per maand is. Logisch natuurlijk maar ja aan de hoogte van de uitkering in nederland heb je als individu niks. Dat verschilt namelijk per persoon. Polen, Spanje en Frankrijk hebben net zo lang verlof. Ierland 22 weken Hongarije 24 weken Groot Brittanie 26 weken Tsjechie 28 weken Italie 47 weken Denemarken 50 weken Noorwegen 52 weken Zweden 96 weken....
Ik vraag me af dat wanneer de babyopvang zou sluiten, er een alternatief gaat komen voor mensen die moeten werken. Alleenstaande ouders bijvoorbeeld. Of krijgen die dat tot het kind baby-af is een uitkering gelijk aan het laatstverdiende loon om stress bij kinderen te verlagen?
Nou zoiets zou enkel haalbaar zijn bij volledig uitbetaald verlof. Net als in de andere landen die langer verlof hebben. Dus zowel de alleenstaande ouders, de minimum inkomens en bijv de grootverdieners zouden al die tijd gewoon verlof krijgen. Ze kunnen en zullen niet van mensen gaan verwachten dat ze onbetaald thuis kunnen zitten. Willen hun de babyopvang sluiten dan moeten ze dat langere verlof ook doorbetalen.
Het gaar hier echt om babyopvang he en dan moet je dus uitgaan dat je je baby naar een omgeving brengt waar het continu allemaal andere gezichten ziet. (zo vat ik het stuk op) Ik vind zeker dat een vrouw niet alleen geboren is om achter het aanrecht te zetten. Mannen kunnen dat net zo goed of soms zelfs nog beter (in mijn geval)
Ik kies ervoor om wel een jaar thuis te zijn na de geboorte. We kunnen met het salaris van mijn vriend net rondkomen en hebben geen auto dus dat scheelt een hoop. Maar als we verder willen komen (een huis willen kopen,...) dan zal ik ook aan het werk moeten. Ik zit intussen twee maanden thuis en de eerste weken vond ik dat verschrikkelijk, nu begint het te wennen en loop ik niet meer zo tegen de muren op. Ik denk dat het voor een kind ouder dan een jaar wel goed is om in contact te komen met andere kinderen, maar zoals in Nederland met 3 maanden naar de opvang vind ik wel erg vroeg. Zoals al iemand eerder gezegd heeft, ligt het er natuurlijk aan wat voor eisen je aan het leven stelt. Wil je een BOSE home cinema systeem en regelmatig nieuwe kleren of koop je tweedehands en knip je je eigen haar?
Er staat niet dat een kind slachtoffer is. Er staat dat onderzocht is dat kinderen die rond de 3 maanden naar een crèche worden gebracht verhoogde stresswaarden hebben (ook die heel rustig zijn). Dat een kind rond die leeftijd veel vastigheid en 1 op 1 contact nodig heeft en dat het nog steeds (vaak) zo is dat er 1 leidster op ongeveer 4 kinderen wordt gezet. Daarbij is het doel met name de lichamelijke verzorging en ligt het accent veel minder op de ontwikkeling.
Is ook wel waar. Ik had gisteren zo'n borstvoedingsavond en de verpleegkundige vertelde oa over het geven van borstvoeding dat het zeker niet gratis is. De maatschappij betaald, we geven eigenlijk met zn allen borstvoeding. Doe je dat niet, is deze zorg voor je kind dus al niet mogelijk op het moment dat je gewoon moet werken. Ik kan ook niet helemaal thuis zitten straks hoor. Dat is ook niet helemaal alleen omdat ik mijn diploma op waarde wil houden. Financieel zal er toch ook íets binnen moeten komen. We moeten namelijk ergens van eten. Ik denk dat ik echt ga proberen om opa en oma in te zetten. Hopelijk willen die mee werken. Ik vind trouwens die kinderopvang echt schrikbarend duur!! Als wij het daar naar toe zouden moeten brengen, kan ik net zo goed niet werken. Maar dat is een andere discussie.
Ja hier ook.. In 2011 is het nog wel net te betalen (omdat mijn moeder 1 dag op wilt passen) maar als alles doorgaat wat in de planning staat moet ik zowiezo vanaf 2012 thuis blijven. En ja, voor die paar maanden die er tussen zit, dan blijf ik ook liever thuis. Het scheelt wel enorm als je familie als oppas hebt. Ook voor het kindje. Want die krijgt dan toch de 1 op 1 zorg die in dit artikel aangegeven wordt.
De schrijfster van het stuk begint toch met de stelling dat vrouwen worstelen met de balans tussen werk en kind omdat ze niet willen dat het kind slachtoffer wordt van hun keuze om te werken? Dat impliceert toch dat als je "te veel" zou werken of je kind naar een kdv brengt, dat het dan DUS een slachtoffer zou zijn van je keuze? Ik wil gewoon mijn kind niet bij voorbaat in de positie van slachtoffer van mijn eventuele keuzes duwen, dáár gaat het mij om. En de discussie over of kdv dan een goede oplossing is, is weer een ander verhaal. Jouw quote is 1 onderzoek, er zijn er talloze! De uitkomsten daarvan zou je kunnen etaleren als in een snoepwinkel bijvoorbeeld zodat iedere ouder het resultaat eruit kan pikken dat het beste bij ze past. Want er zijn ook genoeg onderzoeken gedaan die dit resultaat weer tegenspreken. Maar ik kijk niet naar onderzoeken, ik kijk naar mijn kind. En ik zie dat ze het hartstikke goed doet op het kdv, dat ze niet bang is voor vreemden, dat ze niet alleen aan mamma's rokken hangt, dat ze ontzettend zelfstandig is, dat ze weet wat ze wel wil en wat ze niet wil en dat ze dat aan kan geven, dat ze ontzettend veel leert daar, van de andere kinderen en van de leidsters. Dat zit in haar persoonlijkheid, maar ik zie dat haar omgeving dat versterkt. Ik zie in niks een potentieel slachtoffer van mijn keuze om te werken of van onze keuze om haar naar een kdv te brengen. En nogmaals, past een kdv niet bij jou of bij jouw kind, dan zijn er gelukkig andere oplossingen. Maar alle kinderen over één kam scheren en dan de kinderopvang in het eerste jaar maar afschaffen vind ik enorm kortzichtig en niet van deze tijd.
Mijn zoontje is rond 3 maanden gestart op het KDV en ik ben blij toe! We hebben een enorm sociaal ventje, dat elke dag geniet van het contact met zijn 'juffies' en de andere kindjes en doordat hij al zo vroeg ging (en toen de volle aandacht kreeg van de leidsters, omdat hij maar 1 van de 2 baby's in de groep was) is hij niet anders gewend en is het dus ook nooit een probleem (geweest) hem daar te brengen. Ik denk dat het belangrijkste blijft dat je als ouder doet waar je je goed bij voelt. Ik zou me boos kunnen maken om mensen die zeggen dat ik mijn kind teveel naar het KDV breng (ene week 3 dgn, andere week 4 dgn), maar dat doe ik niet. Ik doe wat goed is voor ons. Als ik ook maar enigszins zou merken dat mijn kind er onder lijdt, dan zou ik meteen een andere oplossing gaan zoeken, maar in ons geval is het KDV alleen maar positief. Ik zou er echt niet gelukkiger van zijn geworden als ik een jaar thuis had moeten blijven en ik denk dat het ook alleen maar moeilijker wordt als je na dat jaar pas weer gaat werken. Alsof je kind dan begrijpt wat er gebeurt als je hem achterlaat bij 'vreemden'... Dat zou 1 groot drama worden, lijkt me. Nee, hoor, blij dat het is zoals het is
Het is ook niet bewezen dat ieder kind dergelijke problemen ontwikkeld. Er is alleen aangetoond dat ook kinderen die er wel rustig bij zijn een verhoogd stresshormoon in hun lichaam hebben. Dan nog geloof ik niet dat je dus kan zeggen dat álle kinderen die er rustig uitzien dit hebben. Je kunt moeilijk álle kinderen gaan testen. Dit onderzoek is er inderdaad 1, die een antwoord geeft op andere en zo ga maar door. Zo zit het vaak in elkaar, er wordt een onderzoek gedaan, daar komt iets uit, daar doen ze dan ook weer onderzoek naar en vervolgens is het weer achterhaald. Zo gaat dat in de zorg rondom de mens. Het heeft te maken met ontwikkeling en gelukkig ontwikkelen we ons. Je kan moeilijk alles ter harte nemen, dan zit je met pagina's vol met regels en kan je niet meer leven. Zolang je keuzes voor jezelf kunt verantwoorden is het ook goed denk ik. Ik denk wel dat het goed is om op de hoogte te blijven, niet omdat je dan alles op moet volgen, maar om jezelf te ontwikkelen. Hoe dan ook, alles is een keuze en blijft een keuze. Dat niet willen slachtofferen vind ik wel een goeie. Weet je, ik heb er altijd moeite mee als kinderen zo snel een plakaat op hun hoofd krijgen met één of andere stoornis (waar ze vervolgens de rest van hun leven mee te maken hebben). Ipv dat er gekeken wordt naar de mens en wat díe nodig heeft. Ik denk altijd, ook een kind met adhd (ik noem zomaar wat) mag straks de maatschappij in, dus ook die zal zich aan bepaalde regels moeten houden. Het jong heel bijzonder maken van een kind (te snel) beperkt een kind later ook is mijn gevoel. Ik zou dat bv ook niet te snel doen. Ik vind dat ook slachtofferen en ik denk dat het sowieso niet goed is omdat te doen. Alleen is dit wel mijn persoonlijke mening.
Je komt er pas achter hoe positief is op latere leeftijd als ik het goed begrepen heb. Dan ben je dus al een soort van 'te laat'. Er is ook een middenweg he, niet jij had perse thuis hoeven zitten. Je kan ook een alternatief zoeken voor een kdv met meerdere leidsters. Mocht je dat willen naar aanleiding van zo'n onderzoek. Er zijn mogelijkheden. Het is en blijft je eigen persoonlijke keuze waar je in mee gaat en waarin niet. Zelf vind ik dat dus één van de moeilijkste dingen in het geheel. Dat ik iets kan kiezen wat een gevolg voor mijn kind kan hebben waar je achteraf niet blij mee bent. Dat hou je trouwens altijd. Het is voor mij wel een reden waarom ik me in dit soort dingen verdiep. Wat betekend het voor je dat de keuze die je als volwassene maakt en hoe je kind zich daarbij ontwikkeld. Inderdaad, hoe voel je je bij het maken van bepaalde keuzes. Blijft toch persoonlijk hoor, ik volg ook lang niet alle regels en onderzoeken op
Mijn dochter heeft 2 maanden op een KDV gezeten en daarna thuis. Maar is ook zelfstandig en hangt niet aan mijn rokken. Ik denk niet dat dit een vaardigheid is die je ontwikkeld omdat je op een crèche hebt gezeten. Denk alleen aan de mensen die geen keus hebben en dus hun kind wel moeten wegbrengen. Alleenstaanden bijvoorbeeld. Het is onderzocht dus kun je er misschien niet omheen maar dubieus vind ik wel dat vroeger in grote gezinnen wel 10 kinderen rondliepen en die ook niet elk 1 op 1 contact konden krijgen er verder geen last van hebben. Op een KDV is het niet anders
Nou krijg je meestal je kinderen niet alle 10 tegelijk Maar daar zit wel wat in. Aan de andere kant was de moeder vroeger wel meer vanzelfsprekend gewoon zelf thuis. Ze volgden toen denk ik wel meer hun gevoel, terwijl ik nu vaak het gevoel heb dat we gedreven worden door wat de maatschappij van ons verwacht. Onze verwachtingen ten opzichte van wat we nodig hebben is denk ik ook veranderd.
andere landen waar het verlof langer is zijn niet te vergelijken. In denemarken weet ik van een deense, hebben ze bijna een jaar, maar zijn daarna wel verplicht 5 dagen te gaan werken. Nou over mn lijk. Dan liever kort verlof en verder lekker 2 dagen werken. Over het artikel, ik kan je verzekeren dat 70% van de kinderen veel meer stress oploopt als het met een jaar ineens naar een dagverblijf moet. Heel weinig kinderen kunnen dat goed ondergaan, vaak is het een drama van hier naar tokio.