Als ik me erin verdiep komt het erop neer dat kinderen uiteindelijke het beste uit de verf komen als ze de veiligheid is geboden die passend is bij de leeftijd. Gewoon ruim genomen. Het is makkelijker om je kop in het zand te steken zodat je je niet schuldig voelt, mijn moeder heeft het zo ook opgelost. Maar ik vind het heel oneerlijk tegenover het kind. Als je kiest voor iets, dan kies omdat je in ieder geval weet waarvoor je kiest en niet omdat het de makkelijkste weg was. Dat is mijn mening. Al met al het geheel op een rijtje gezet is voor mij de massale babyopvang gewoon 'not done'. Zolang er de mogelijkheid is, zou ik het nooit daar naartoe brengen. Ik leg de nadruk op mogelijkheid, want soms heb je gewoon niets anders dan die mogelijkheid om het wel te doen. De meeste ouders doen voor hun kinderen wat ze kunnen en denken zoveel mogelijk in hun belang. Zolang een kind het uitgangspunt is, lijkt er mij geen reden om je schuldig te voelen. Ik ben naast moeder ook een mens, daar zal mijn kind straks ook een levensles over krijgen, dat blijft niemand gespaard. Ik ga ook verder dan alleen de 'babyopvang', ik geloof in het principe van dragen, bij je houden, heel veel veiligheid bieden. Ervan uit gaande dat door het bieden van die veiligheid het juist heel sociaal en zich vrij zal voelen, omdat het een hele veilige basis heeft waar het zolang nodig is, terecht kan. Dat is prima te combineren met kdv en als ik ervoor kies dus vanaf een jaar of 2. Uit de ervaringen die ik gelezen heb, zijn deze kinderen over het algemeen juist minder paniekerig als moeder weg gaat (ook die rond de eenkennige leeftijd van 1 jaar). Voor mij dus genoeg redenen om mijn gevoel te volgen en de drie 'r's over boort te kiepen. Scheeld een boel frustratie en onzekerheid, gewoon je kind volgen, dan komt het goed. Het is voor mij dus niet alleen dít ding, het zijn alle dingen bij elkaar. Maar das misschien wel een beetje geitenwollensok Ik voel me daar in ieder geval het beste bij. Hoe het zal uit pakken als ik het straks werkelijk ga beleven? We zullen zien, ik volg mijn kind
Verder iedereen bedankt voor zijn/haar bijdrage!! Leuk om zo iedereen te lezen en weer wat meer te weten te komen. Ik trek me nu verder terug hiervan (heb ook genoeg te doen).
Ik volg ook helemaal mijn gevoel. En mijn gevoel zegt dat het wél goed is om je kind naar een opvang te brengen en dat het NIET goed is om je kind het eerste jaar alleen maar thuis te houden, TENZIJ je in een soort van community woont, waarbij er continue aanloop is van andere mensen en kinderen. De mens is een sociaal dier. Men leefde altijd met veel mensen bij elkaar. Kinderen werden door de groep opgevoed, niet door de moeder alleen. Kinderen werden bij elkaar gezet. Ze leerden van elkaar en leerden al op vroege leeftijd dat er in een sociale groep altijd sprake is van een pikorde. Een KDV is daarom in mijn ogen ook veel natuurlijker dan je kind thuis houden. Want tegenwoordig zijn het kleine gezinnen waarbij de moeder de enige is die het kind echt opvoed. Oké, de vader doe ook wel mee, gelukkig. Maar dat is niet voldoende in mijn ogen. Kinderen hebben méér interactie nodig. Vaak zie je dat thuisblijfkindjes veel moeite hebben met hoe ze samen moeten spelen en dingen moeten delen. Een klein voorbeeld: Mijn zoontje werd een keer naast een kindje gezet, die niet naar de KDV gaat en bijna geen sociaal contact heeft met andere kindjes. Mijn zoontje ging meteen naar dat andere kindje toe, om te kijken 'wat' dat was. En dat andere kindje raakte in paniek en begon te huilen, omdat het iets bewegends op zich af zag komen. Ze waren allebei van dezelfde leeftijd. Nog een voorbeeld: We hadden bezoek van zijn nichtje, die een half jaar ouder is. Die pakte op een gegeven moment een blokje af. Dat kent mijn zoontje wel en die accepteert dat en pakt gewoon een ander blokje. Een ander kindje, die het niet gewend zou zijn, zou meteen gaan huilen. Ook kwam zijn nichtje hem een paar keer een kusje geven. Dat mocht ook gewoon. Hij houdt van knuffelen! Niet alleen met mama dus, maar ook met andere kindjes. Dat is toch leuk! Ja, de omgeving moet uiteraard veilig zijn en ze moeten ook aandacht en liefde krijgen, want die hebben ze nodig. En op mijn KDV krijgen ze die ook. In het artikel staat: "veel één-op-één contact en de aanwezigheid van een sensitieve vaste leidster." Gelukkig kan ik met zekerheid zeggen dat dat bij ons het geval is. Waarschijnlijk zou ik er anders over denken, als dat niet het geval was geweest. Maar om een lang verhaal kort te houden, mijn conclusie: De situatie op een KDV is vele malen dichter bij de natuurlijke sociale omgeving van 'de mens', dan de meeste thuissituaties. En nee, dit is niet een verhaal dat ik heb verzonnen om me minder schuldig te voelen. Ik heb andere argumenten ook nog buiten beschouwing gelaten, namelijk dat ik me ook prettiger voel als ik kan werken (ik heb een leuke baan met voldoende intellectuele uitdaging en zou niet full time thuis kunnen blijven zitten) en een mama die lekker in haar vel zit, kan meer liefde geven dan een mama die zich rot of afgestompt voelt. Dat ik werk geeft ook meer financiële ruimte, dus minder geldzorgen. En we kunnen altijd iets kopen op het moment dat we het nodig hebben, dus ook voor de kleine. En dan sociaal-economisch gezien kost een thuisblijfmoeder de staat ook nog eens meer geld, terwijl een werkende moeder bijdraagt aan de koopkracht en dus aan de Nederlandse economie.
Ik ben dit helemaal met je eens. Leg me dan eens uit hoe het komt dat wij al zo snel willen dat het kind alleen slaapt, alleen op een kamer, door slaapt, bij de moeder vandaan gaat ect. Dit is allemaal tegen natuurlijk, zo is het niet begonnen inderdaad, het leefde ten midden van ons, maar wel in de veiligheid van ouders bijzijn.
Tja, alleen de mens besteed de verzorging van zijn kind op die manier uit. Honden zijn ook sociaal, heb hier een nest liggen met puppen van 2 weken oud, maar denk maar niet dat 1 van de andere honden ook maar in de buurt mag komen bij de pups. Apen zijn ook sociaal, maar die geven hun jong ook niet uit handen, geen uurtje, en al helemaal geen hele/halve dagen. Ik zou het niet doen, mijn oudste was allang 1 jaar oud geweest voor ze voor de eerste keer een nachtje bij opa en oma ging logeren, en dan nog wel uit pure noodzaak. Ik zal je eerlijk zeggen dat als het vooruitzicht was geweest om ze in een kdv te stoppen omdat ik moest werken had ik ze niet genomen. Ik voed mijn kinderen graag zelf op.
Absoluut niet waar. Kijk maar eens naar de stokstaartjes. En er zullen nog wel meer dieren zijn die dit doen, maar die weet ik niet te noemen zonder te googlen.
Ja? Trommelen stokstaartjes hun groepsgenoten op om 8 uur per dag op hun jongen te letten? Dacht 't niet, als de ouders op jacht gaan, dan word er idd op de jongen gelet, maar dat zijn geen halve dagen/hele dagen Maar ook niet zolang die kleintjes nog compleet afhankelijk zijn van moedermelk.
Dit is gegroeid uit de behoefte om elkaar te vergelijken o.b.v. status en materieel bezit. Arme mensen moesten met z'n alleen in een klein huisje. Rijke mensen konden zich een groot huis veroorloven en konden de kinderen ook allemaal een eigen kamer geven. Sterker nog, rijke mensen namen vaak ook kinderen alleen om de erfenis in de familie te houden, want de kinderen werden verzorgd en opgevoed door een kinderjuf, verzorgster en/of gouvernante. De ouders hoefden zich helemaal niet meer bezig te houden met de kinderen. Laat staan dat dat krijsende ding bij hun op de kamer zou liggen. Dat is nu niet meer zo, maar het hele idee om kinderen niet bij de ouders op de slaapkamer te leggen, maar op een eigen kamer, komt volgens mij van de elite, omdat die er de ruimte voor hadden. Maar goed, in die tijd sliepen vader en moeder ook vaak niet op dezelfde kamer. Een huwelijk was vaak ook (in die klassen) geregeld en er was geen sprake van liefde. Ieder had waarschijnlijk een eigen minnaar... Maar goed, het is dus nog steeds een behoefte van de mensen om ieder kind, als het kan, een eigen kamer te geven, want als je dat kunt, dan heb je wel een groot huis... Ik denk niet dat ik goed beschrijf wat ik bedoel. Snappen jullie wat ik wil zeggen?
Soms zijn ze wel meer dan een dag weg, voor de 'jacht' (het zijn verzamelaars, geen jagers). En de moedermelk komt dan van een ander vrouwtje. Iets wat bij mensen ook wel gebeurde. Je komt overigens een beetje snibbig over door je woordkeus (een constatering, niet een beschuldiging).
Zo hee, er worden hier zogenaamd op de valreep even wat boude uitspraken het net op geslingerd zeg, sjongejonge. Ik voel me helemaal niet schuldig over het feit dat Mini al vanaf 4,5 maand naar het kdv gaat, waarom zou ik? Vanwege een onderzoekje dat is gedaan hier of daar? Alsjeblieft zeg, dan blijven we aan de gang met z'n allen. 'De makkelijkste weg kiezen', 'zelf mijn kinderen opvoeden', wat zijn dat nou weer voor rare uitspraken? Het zal allemaal wel weer aardig bedoeld zijn maar ik vind het echt kort door de bocht. Ik steek helemaal nergens mijn kop voor in het zand, het moet niet gekker worden met dergelijke aantijgingen. Sorry hoor, er zijn nu eenmaal mensen die andere keuzes maken, leer dat nou eens te respecteren en hou je waardeoordelen voor je, ik kan er ook genoeg uiten over andere keuzes dan de míjne...
Kan, ik heb er nog nooit van gehoord. Maargoed, laten we de chimpansee als voorbeeld nemen, we staan dichter bij apen als bij stokstaarten immers, stokstaarten zitten emotioneel niet zo ingewikkeld in elkaar als een mensaap en de mens. Zie jij een chimpansee dit gedrag vertonen?
O, en daarbij vind ik het inderdaad belangrijk dat mijn kinderen op hun eigen kamer leren slapen vanaf het begin. Zowel voor mezelf als voor mijn kinderen. Als andere moeders dat niet zo willen en hun kindje steeds bij zich willen hebben: prima, maar het past niet bij mij.
Ik heb me niet verdiept in de chimpansee. Boeit me ook niet, ik ging alleen in op je uitspraak over dat alleen de mens de verzorging van zijn kind op die manier uitbesteed.
Bron: Animal "Baby-Sitting" May Be Family Affair, Study Says Bron: Howstuffworks "Do jackals use babysitters?" Overigens vond ik ook een interessant feitje: Ook mannelijke 'familieleden' passen wel eens op, in deze groepen.
Nou inderdaad zeg Je kind 'in een kinderdagverblijf stoppen' Alsof het 1 of andere penitentiaire inrichting is. Tjongejonge. Hier gaan ze vanaf volgende week allebei weer naar het KDV, 2 dagen in de week. Ik ben erg blij dat ik weer werk heb gevonden, en ja dan moet ik mijn kinderen naar zo'n verschrikkelijk oord brengen Daarnaast ben ik gewoon een betere moeder als ik een paar dagen in de week werk. Vooral voor de oudste, ik kan zo veel meer van hem hebben. En daarnaast hebben wij meer financiële ruimte, iets wat ook niet verkeerd is. Trouwens, ik ben best wel 'houtje-touwtje' , ik wil de jongste zo dicht mogelijk bij mij hebben. Hij slaapt nog regelmatig bij ons op de kamer ( sowieso de 1e 3 maanden ), heeft veel in de draagdoek gelegen etc. Maar als ik zie hoe sociaal onze oudste is, die vanaf een half jaar op het KDV heeft gezeten, dan weet ik dat ik er absoluut niet verkeerd aan heb gedaan. Helemaal als ik het vergelijk met de kinderen die ik ken die thuis zijn gebleven en vanaf 2.5 jaar naar de PSZ gaan.
Had ik hier net een hele uitgebreide reactie op gegeven.. ligt internet eraf en ben ik m'n hele tekst kwijt! Grrr... :x Hoop dat het me nogmaals beknopt even lukt. Ik ben van mening dat je de manier hoe rijkelui in een vorige eeuw met hun kinderen omgingen niet als voorbeeld kunt nemen hoe wij als 'mens' van origine moederen. Dat was net zo goed een modeverschijnsel van die tijd. Het is beter om terug te gaan naar de tijd toen we nog veel meer op instincten leefden (zoals dieren nu). Toen gingen de mannen op jacht, de vrouwen bleven thuis bij de kinderen. Weliswaar in grotere groepen, maar inclusief de moeder voorzover ik heb begrepen. Heb verder niets tegen KDV hoor, m'n kinderen gingen er ook vanaf 8 maand heen, maar om even duidelijk te maken dat we als mens steeds verder van onze 'natuur' zijn af gaan staan en dat niet altijd ten goede hoeft te zijn veranderd.
Daarover ben ik het met je eens. Ik nam dat ook niet als voorbeeld. Het is juist heel tegenstrijdig. Van nature hielden we de kinderen dichtbij, in het centrum van de groep (al dan of niet met de moeder erbij, dat is een andere discussie) en in de 17e, 18e, en 19e eeuw was het inderdaad een 'modeverschijnsel' om kinderen een eigen kamer te geven. Mijn punt is dat dát er een beetje in is gebleven. Dat laatste is discutabel. Maar daar ga ik even niet op in. Ik ben er geen voorstander van om helemaal terug te gaan naar die tijd, waarin vrouwen thuis blijven bij de kinderen. Tenzij mannen ook alleen maar gaan jagen. Maar dat doen ze ook niet, dusss.... Klopt, maar volgens mij is het geen kwestie meer van 'ten goede' of 'ten kwade'. Feit is gewoon dat de tijden nu anders zijn en we moeten het er naar de omstandigheden het beste van proberen te maken. Ik ben van mening dat dat in deze tijd betekent dat je je kinderen best naar de kinderopvang kunt brengen. Mits deze uiteraard voldoende aan de behoeften van het kind voldoen.
Wat loopt ook deze discussie weer uit op een trieste gebeurtenis! Waarom ALTIJD elkaars keuzes aanvallen en afvallen? Zoals ik al veel eerder in dit topic zei: laten wij als vrouwen elkaar nu eens gaan steunen in de al dan niet vrijwillige keuzes die we maken: KDV of thuisblijven: als mama en baby happy zijn is allebei goed. De reden waarom doet het toch geen ene b.l toe??? Tjonge en dat allemaal door 1 suf onderzoek. Mijn kindje gaat straks 3 dagen naar een KDV omdat ik dat wil, goed vindt voor zijn sociale ontwikkeling als enig kind en omdat ik van onze levensstijl en huis houdt en dus mijn inkomen nodig is. Waarom zou dat nou weer niet ok zijn? Net zo goed dat als wij het financieel een treetje minder zouden willen doen, ik het ook prima zou vinden om thuis te blijven voorlopig.... Zucht....
@Maria, volgens mij wordt er (in ieder geval op de laatst pagina) alleen maar vanuit de persoon zelf gesproken. IK zou het niet doen.... IK doe liever... etc. Maar op deze pagina wordt in ieder geval niemand aangevallen om haar keuzes. Hopelijk houden we dat zo
Ik val niemand aan op zijn keuzes hoor. Ik zou het zelf alleen niet kunnen, ik zie in mijn omgeving hoe dat gaat, 4 dagen in de week werken, kind vroeg uit bed trekken, naar kdv brengen, uit je werk je haasten de kleine ophalen, eten koken, in bad en naar bed, op zulke dagen zie je je kind amper. Ik VIND dat zelf niet gezond voor een kind, maar dat is mijn mening, eenieder die hier wel voor kiest heb ik ook het volle respect voor. Of je nu thuisblijft voor je kinderen of gaat werken, goed is het toch nooit.