Hoi meiden, Op dit moment ben ik bijna 27 weken zwanger. Toen ik nog dol enthousiast met een postieve test in me handen stond heb ik vol vreugde gevraagd of mijn moeder, schoonmoeder en schoonzusje ook bij de bevalling aanwezig wouden zijn. Alledrie zeiden ze volmondig ja! Geweldig.... Tenminste dat zou het moeten zijn. Even in vogelvlucht: toen ik 12 weken zwanger was kreeg ik last van me stuit en me heupen. En ik kamp met ernstige angsten mbt de zwangerschap (denk aan kindje kunnen verliezen en meer van dit soort doem scenario's). Hiervoor krijg ik hulp. Van veel mensen krijg ik begrip.. Behalve van me schoonmoeder. Regelmatig krijg ik de volgende uitspraken naar me hoofd geslingert: - stel je niet aan - de pijn zit tussen je oren, jij wou toch zwanger zijn - als je gaat gillen of schreeuwen tijdens de bevalling dan geef ik je een tik in je gezicht, want dat is nergens voor nodig - belachelijk dat je geen zwangerschapscursus gaat doen Meerdere malen heb ik aangegeven dat ze me enorm kwetst door dit soort dingen te zeggen en dat ze me nog onzekerder maakt. Ik ben nu op het punt gekomen dat ik haar liever niet bij de bevalling heb, ik wil 100% mezelf kunnen zijn en dat gevoel heb ik nu totaal niet. Mijn man staat op een of andere manier heel vreemd hier in. Hij zegt: Bevallen doe je samen, ik wil me moeder erbij. Dat moet ik maar begrijpen. Ik moet het me niet zo veel aantrekken. En wat zeur ik nu eigenlijk? Mijn moeder is er toch ook bij. Meiden please wat adviseren jullie? Praten met me schoonmoeder is zinloos want ze blijft doorgaan Het is dat ik MOET bevallen anders had ik gezegd f*ck it ik doe het niet meer.
Wie denkt ze wel dat ze is? Het gaat om JOU hoor tijdens de bevalling! Een tik in je gezicht? Wat is dat voor naar mens? En sorry hoor, je vriend is er om jou te steunen, jij doet het werk! Ik zou Iemand die zo tegen mijn vrouw praat niet in mijn buurt willen hebben, laat staan als je vrouw bevalt! Bevallen is een unieke maar ook heftige ervaring. Als jij je niet kan ontspannen komt de onsluiting niet goed op gang met alle gevolgen van dien. Je moet hier dus op je strepen staan en je schoonmoeder niet meer bij de bevalling laten. Verder zou ik mijn angsten bespreken met je vk of dokter. Zij zijn ervoor en kunnen je schoonmoeder ook wel aan. Als je in het ziekenhuis bevalt mag je volgens mij niet eens zo veel begeleiders mee. Misschien is dat nog een optie? Heel veel succes en ik hoop dat je een mooie bevalling hebt, zonder dat schoonloeder.
Sorry hoor het is JOUW bevalling, als je er nu al zo instaat dan heb je alleen maar meer stress naarmate de bevalling eraan komt en tijdens. Als jij haar er niet bij wil, wat ik volkomen snap, dan is dat jammer voor je man vind ik maar het is jouw keuze jij moet het doen. Misschien heb ik het verkeerd gelezen maar vind het ook zeer bijzonder dat je vriend dit 'goedkeurt'.. Een tik in je gezicht? Seriously?
'Als je gaat schreeuwen of gillen geef ik je een tik in je gezicht'?????? Sorry, maar geen haar op mijn hoofd die zo'n persoon bij mijn bevalling laat zijn. Dit zou ik haar dan ook (bij voorkeur door je vriend, aangezien het zijn moeder is) ruim op tijd duidelijk maken. En wat betreft je man, jij moet het werk doen, jij ligt daar met je benen wijd, jij moet door de pijn heen, niet hij. Lijk mij dus dat jij bepaalt wie er bij je bevalling wel of niet aanwezig is, punt. Maar misschien dnk ik hier heel makkelijk in, bij mij was/is mijn man erbij, en verder echt niemand anders (naast de vk enzo dan, natuurlijk )
Ja ze is raar.. Ben er echt al weken naar van.. En mijn man en ik liggen nu niet op 1 lijn. Dat is nog nooit voorgekomen. Fijn dat jullie zo "streng" zijn dat geeft mij meer kracht en moed om te zeggen wat ik wil. Ik wil dat dit een mooie ervaring word maar zie er nu zo enorm tegenop, terwijl ik totaal niet bang was voor de bevalling. Ik moet vrijdag naar de VK dus dan ga ik het ook nog even bespreken. Mijn moeder en schoonzusje staan wel volledig aan mijn kant en snappen mij helemaal dat is enorm fijn. Bah wat een rot situatie.
Euhh volgens mij ben jij diegene die moet bevallen en bepaal jij wie je wel en niet aan je bed hebt staan om jou te helpen en te ondersteunen. Bevallen moet je voor zover het kan zo ontspannen mogelijk aan beginnen anders ga jij je irriteren, je ontsluiting vordert niet en je houdt er een nare invloed mooie ervaring aan over. Niet doen dus!!! Natuurlijk mag jouw man vertellen hoe hij het graag zou zien of willen, maar uiteindelijk ben jij diegene die moet zeggen en beslist hoe het gaat worden lopen. Doen hoor! Ik wens je nog een fijne zwangerschap toe
Kan alleen maar zeggen doe wat goed voelt! Wil je haar er niet bij hebben, gewoon aangeven. Anders ga je er alleen maar harder tegenop zien!
Ik sluit me aan bij de andere dames! Het is jouw bevalling en jij moet je daar goed bij voelen. Volgens mij is het zelfs zo dat als je je niet op je gemak voelt, de bevalling ook niet doorzet. Ontspanning is erg belangrijk voor goede weeen! Ik zou je vk erbij betrekken want die wil dat namelijk ook niet hebben en als je man niet naar jou wil luisteren, dan kan de vk hem nog eens uitleggen wat de invloed van stress tijdens de bevalling is. Sterkte meis, niet aan jezelf twijfelen! Je hebt echt groot gelijk!
Uhmmm volgens mij moet jij toch bevallen he! Dus lijkt me ook zo dat jij bepaald wie er bij is en wie niet. En als je er dan iemand bij is die dan zo negatief is daar zou ik ook geen zin in hebben, dat werkt voor jou ook niet! Snap je vriend wel dat hij het niet leuk vind als jou moeder erbij is en zijne niet maar dat heeft ze toch aan zichzelf te danken. Zou het haar gewoon zeggen dat ze gewoon normaal kan doen en anders is ze er niet bij, wat je vriend er ook van vind. het moet een bijzonder moment zijn de bevalling en geen stress van je schoonmoeder.
Weet niet of jouw man altijd mee gaat naar de vk, maar neem hem sowieso mee. En vertel dit verhaal tegen je vk. Geen 1 die gaat zeggen dat je het zo moet doen zoals nu staat afgesproken! Kan je man meteen alles horen en dikke kans dat hij dan ook omgedraaid is. Als een ander dingen zegt komt dat soms toch beter aan.
Zooo, die durft. Ik zou zeggen, als ze dát doet, dan gaat ze er gelijk achter komen hoe hard jij ondanks de pijn nog kunt slaan. Nee, maar serieus, bevallen werkt toch het best als het zo ontspannen mogelijk gebeurd, met mensen om je heen die je volledig vertrouwd en waar je je ook bij durft te ontspannen. Als iemand zo'n opmerking maakt, dan geeft dat toch een heleboel stress lijkt me. Buiten dat vraag ik me ernstig af waar zo'n opmerking vandaan komt. Heeft ze soms zelf een onverwerkt trauma opgelopen toen zij beviel van haar kinderen? Want ik vind dit echt geen normale opmerking. Maar je wilt er ook geen ruzie over maken met je vriend, met in het ergste geval dat hij straks tijdens de bevalling gaat zitten mokken omdat zijn moeder er niet bij is. Is het niet mogelijk om met haar te praten (alleen) en te vragen waarom ze zo doet? Misschien zit haar wel iets dwars en kunnen jullie er toch samen uitkomen door erover te praten. Anders gewoon toch voet bij stuk houden, en haar er niet bij laten zijn. Want je moet gewoon niet iemand bij je bevalling hebben die op zo'n manier met je omgaat, dat werkt natuurlijk niet!
Sorry maar dit is onacceptabel! Gezien haar gedrag kan ze NIET bij de bevalling aanwezig zijn. Je man/vriend wil zijn eigen moeder natuurlijk niet afvallen maar hij bepaalt niet wie aanwezig is. Jij bepaalt dat je man, je moeder en zus aanwezig mogen zijn. En nog even iets anders als ze zulke uitspraken doet moet je haar een keer flink de waarheid vertellen. Die schoonmoeder was nog niet klaar met mij Heel veel succes en ik hoop dat je een droombevalling hebt!
Ik geloof dat alles al is gezegd inmiddels. Ik had zelf tegen mijn man gezegd dat ik dan gerust zonder hem en zijn moeder zou bevallen. Maar goed, ik hecht dan ook veel waarde aan een rustige bevalling zonder stoorzenders. Mijn man mag in alles meedenken en mee beslissen, de bevalling moet ik toch echt zelf doen. Je schoonmoeder zal echt niet in een paar maanden tijd veranderen vermoed ik, dus je kan best heel duidelijk zijn in je wensen. Heel veel succes meid, kan me voorstellen dat het voor jou niet zo makkelijk is, maar uiteindelijk zal je je veel beter voelen als jij in control bent op zo'n bijzonder moment in je leven!
Bedankt allemaal voor de antwoorden. Van binnen voel ik een enorme kracht en drang om de eens even flink te vertellen wat IK ervan vind. En ga zeker het onaceptabele gedrag van zijn moeder met jem bespreken. Ik heb inderdaad wel evem gedacht om te zeggen ik doe het wel alleen, misschien dat het dan doordringt. Nu nog even voor mezelf bedenken hoe ik het ga zeggen zodat ik ook sterk over kom. Ik hecht veel waarde aan rust en een vertrouwelijke sfeer op zo een intiem moment. En ja... Ja wat moet ik verder zeggen. Bedankt allemaal voor jullie ijzer sterke mening, ik zal jullie in me achterhoofd houden als een soort "gewetens".
Je kunt altijd tegen je verloskundige zeggen wat er speelt, dan zorgt zij er waarschijnlijk wel voor dat je schoonmoeder er niet bij zal zijn
Je man heeft gemakkelijk praten, die hoeft verdorie niks te doen! Het is JOUW bevalling en JIJ moet al het werk doen dus ik vind ook dat JIJ bepaalt wie er bij de bevalling is en niet je man! Mocht zij mij werkelijk een tik in mijn gezicht geven dan kreeg ze toch een vuistslag in haar gezicht terug Sorry maar wat een naar mens als ik dat zo lees, die zou ik er echt niet bij willen hebben en dat moet je je man dan ook zeker maar duidelijk maken en anders tegen hem zeggen dat als hij zijn moeder graag erbij heeft dat hij dan maar samen met zijn moeder op de gang blijft staan! Misschien snapt hij het dan
anders een compromis sluiten je schoonmoeder op de gang heb jij je rust (dat is het allerbelangrijkste) en je man je schoonmoeder er toch bij..
Nou ik laat me natuurlijk niet slaan. Dat is bij ons nu (en straks als de bebe stout kan doen) een totale no go. Ik hoop ook echt dat ik me scheur open kan trekken, maar ben een hele moeilijke prater. Morgenavond als manlief thuiskomt van ze werk dan gaan we stevig babbelen. Ik hoop dan ook dat ik hem kan doen inzien dat ik hier niet van gediend ben en dat we weer terug op diezelfde lijn kunnen komen. Ik heb mijn schoonmoeder nooit als een vervelend persoon gezien, en tijdens me miskraam is ze heel zorgzaam geweest. Maar geen idee waarom ze nu zo omgekeerd is. Ze is niet alleen tegen mij zo maar ook tegen me schoonzusje (is ook aangetrouwd) ze pakt haar heel erg op d'r uiterlijk terwijl het heus een knappe meid is, door mijn schoonfamilie heeft ze begin dit jaar zelfs plastische chirurgie overwogen. Tsja hoe mensen kunnen veranderen, bah. Maargoed morgen dus een goed gesprek met hubby.
Jeetje zeg wat een raar mens. Daarbij vind ik de reactie van je man ook raar. Ga dus met de dames mee. Wat betreft je angsten is het zn gek idee nog niet hoor een cursus. Ondanks dat ik niet bang was voor de bevalling heeft het mij toen wel rust gegeven, omdat je zo weet wat er kan gebeuren en dat die dingen niet persee ernstig hoeven te zijn. Succes vanavond!
En anders afspreken helemaal geen moeders erbij, dus alleen jij, je man en de nodige hulp (VK, Gyn ofzo) ikzelf wil ook geen gedoe me moeders en schoonmoeders hoe lief ik ze beide ook vind, wil ik me niet druk om moeten maken tijdens de bevallign!