Hallo allemaal!!! Woensdag 6 september ben ik 's ochtends mijn slijmprop verloren. Omdat ik ook last had van ongesteldheidspijn, druk naar beneden en last van mijn onderrug, heb ik 's morgens gebeld met het ziekenhuis. Ik moet op medische indicatie daar bevallen (hoge bloeddruk) en het verliezen van de slijmprop is één van de redenen om naar het ziekenhuis te gaan. Het was geen reden om meteen te komen, maar ze wist me wel te vertellen dat dit het begin is en ik niet nog weken zo door bleef lopen. Een beetje opgelucht heb ik opgehangen. Om 16:40 uur begon ik met weeen. Na het bijhouden van de tijd bleken ze vrij geregeld om de 5 a 6 minuten te komen en hielden ze ook een minuut of meer aan. Na 2 uur deze weeen gehad te hebben, heeft mijn man gebeld met het ziekenhuis en daar zeiden ze dat we rustig aan naar het ziekenhuis moesten komen. Ik werd aan de ctg gelegd waardoor de hartslag van de kleine en het samentrekken van de baarmoeder word geregistreerd. De weeen werden steeds minder en ik heb pas 1 cm ontsluiting. Rond 9 uur zijn we weer naar huis gereden. Rond 10 uur zijn we naar bed gegaan en toen begonnen de weeen weer. Ik dacht bij mezelf, natuurlijk, hier gaan ze wel weer verder en in het ziekenhuis stoppen ze..... Deze weeen waren heftiger en pijnlijker dan die van vanmiddag. Rond 12 uur ben ik uit bed gegaan want zo kon mijn man in ieder geval nog wat slapen. Op de bank heb ik ook niet kunnen slapen; heb alleen het hondje uit zijn slaap gehouden Om 3 uur ben ik weer naar boven gegaan omdat ik de weeen niet goed op kon vangen en ze toch best wel zeer begonnen te doen. Rond 6 uur heeft mijn man weer gebeld met het ziekenhuis want ik verloor ook een klein beetje bloed. Rond 7 uur waren we weer terug in het ziekenhuis en na een tijdje aan de ctg gelegen te hebben, zwakte de weeen weer af en heb ik zelfs een half uurtje kunnen slapen...... ik dacht bij mezelf, dat wordt weer onverrichter zaker naar huis. Ik zou om 08:40 uur een controle afspraak hebben bij de gynacoloog, maar in plaats van dat wij naar haar gingen, kwam ze samen met de verloskundige en twee verpleegkundige de kamer binnen. Ze kwam me vertellen dat ze eigenlijk iemand op controle zou hebben, maar die was niet komen opdagen, dus kwam ze hier maar even kijken Inmiddels had ik 4 cm ontsluiting en vertelde ze dat ze mijn vliezen gingen breken. Onwetend heb ik gevraagd wat dat in zou houden; Je gaat niet eerder naar huis dan dat je je kleintje in je armen hebt............ WOW en ik dacht nog wel dat naar huis toe zou moeten Rond kwart voor 9 zijn mijn vliezen gebroken. Mijn man heeft mijn moeder gebeld zodat ze bij de bevalling aanwezig kon zijn. Ze was er natuurlijk heel snel! Na het breken van de vliezen duurde het niet lang of de weeen werden steeds hefiger en best lastig om op te vangen. Ik was heel blij dat mijn man erbij was, want af en toe wist ik niet meer hoe ik moest puffen en hij hielp me dan met het juiste ritme. Ook mijn moeders hand heb ik behoorlijk fijn geknepen Rond 12 uur had ik al 7 cm ontsluiting! Dus dat ging de goede kant op! Daarna ben ik nog even onder de douche geweest, omdat ik heel erg last van mijn rug had. Het was fijn om even een andere houding aan te kunnen nemen, maar als er een wee kwam, was het weer heel erg lastig om hem op te vangen. Omdat het hartslagje van de kleine op een gegeven moment sterk afnam, hebben ze de gynacoloog erbij gehaald en die heeft het besluit genomen dat ik vanaf 13:50 uur mocht gaan persen. Van te voren hadden ze gezegd dat het bij een eerste kindje heel normaal was dat het persen 1 a anderhalf uur duurde, maar bij mij ging het gelukkig een stukje sneller. De verpleegkundige hebben warme natte washandjes tegen mijn onderkant aangehouden om uitscheuren te voorkomen. Na bijna een half uurtje geperst te hebben zei de verloskundige dat ik bij de volgende wee mijn handen onder mijn benen vandaan moest halen en ik ons kleintje aan moest pakken. Ik was helemaal van slag en wist totaal niet waar ze het over had Maar bij de volgende wee zei ze het nog een keertje en toen had ik onze kleine in mijn armen en moest hem er zelf uithalen ik heb toen nog gevraagd wat ik ermee moest doen, zo in de war was ik...... Ze zeiden dat ik hem op mijn buik mocht leggen Omdat de navelstreng nog voor het geslacht lag, kon ik niet zien of het een jongen of een meisje was, dus dat was echt tot het einde aan toe heel erg spannend! Ook mijn man kon niets zien door die navelstreng! Uiteindelijk gaf de verloskundige het verlossende antwoord: het is een jongetje! Om 14:20 uur is onze Silvester geboren! Mijn man heeft de navelstreng door mogen knippen en daarna is de kleine gewassen en hij zijn kleertjes aangekregen. Doordat ik een hele hoge bloeddruk (onderdruk van 117) had tijdens de bevalling, moesten Silvester en ik een nachtje in het ziekenhuis blijven. 8 september om half 10 zijn we ontslagen uit het ziekenhuis en werden we door een mega trotse papa opgehaald om mee naar huis te gaan. Heel veel liefs, Qwizzle en Silvester.
Van harte met de geboorte van jullie zoon. Als ik het zo lees, klinkt het als een fijne bevalling. Ook fijn dat je man zo'n steun voor je kon zijn. Nog een fijne kraamtijd toegewenst!
Dank je wel allemaal!! Het was (denk ik) inderdaad een fijne bevalling. Ik vind het wel dat als je je ukkie in je armen kunt sluiten dat je de pijn van de bevalling heel erg snel vergeten bent Silvester is een wolk van een ventje en hij doet het ook heel erg goed! Hij ligt heerlijk tevreden te slapen en drinkt al goed!
Klinkt inderdaad als een ideale bevalling meid! Van harte gefeliciteerd met jullie kleine ventje! Geniet lekker van de kraamtijd en van elkaar ofcourse!
Van harte gefeliciteerd meid!! Tegen mij zeiden ze ook 1 uur persen is normaal bij de eerste.... Ik heb maar 13 minuten hoeven te persen... Lekker is dat he? Geniet van je kereltje en van de kraamtijd!