Kom maar op met die verhalen en tips! Met een bijna kraamweek in zicht ben ik heel benieuwd hoe andere mama's dit hebben ervaren. Zijn er dingen geweest die je achter graag anders had gedaan, of juist helemaal niet? Nog goede tips?
Ik vond het erg wennen om iemand om me heen te hebben die ik niet goed ken. En zij was echt een kletskous en toen vond ik het juist moeilijk om te zeggen dat ze echt minder moest theeleuten... Aan het eind van het verhaal schonk ik koffie in voor haar en maakte haar lunch terwijl ze aan de keukentafel verhalen vertelde over haar kinderen en kleinkinderen.. Dus grenzen aangeven. Bedenk die van tevoren en hou je er aan als je die behoefte voelt. Je weet nu nog niet hoe je je gaat voelen, maar als jij bijv zelf de baby in bad wil doen omdat je je fit voelt, dat moet je dat doen. Als jij blij wordt van de was ophangen, doen! Neem ook je rust, maar toch is dat dan is dat jouw regel. En pak een kladblok en schrijf op wat ze zegt. Je bent moe, je nachten zijn onderbroken en je zit vol liefde en emotie. Straks gaat ze weg en dan weet je misschien niet meer wat ze heeft gezegd.
Inderdaad goed zeggen wat je wel en niet wil. En als het niet klikt gewoon om iemand anders vragen. Bij de eerste hadden we een top vrouw. Voelde me zeker in de watten gelegd en ze was echt een aanvulling op een bijzonder moment van ons leven. Bij de eerste hadden we een vrouw waar geen klik mee was. zoon had binnen 2 dagen erge smetplekken en ze nam niet de goede stappen toen hij steeds huilde (KMA). Nee, vond het totaal geen fijne kraamweek en had achteraf spijt dat we niet om iemand anders hebben gevraagd. Gebeurt mij nu geen tweede keer meer. Mocht er een derde komen ga ik zeker naar mijn eigen gevoel luisteren.
Ik vond de kraamweek heel mooi maar ook net een achtbaan. Wat dat betreft is het best lastig om je erop voor te bereiden, omdat alles wat je voelt, pijn, liefde, emoties, vermoeidheid, trotsheid, heftiger is dan je eerder hebt meegemaakt en je je voor kon stellen. Ik had een geweldige kraamverzorgster, hoop dat ze dit keer weer kan komen Wat ik nu anders ga doen is eerder luisteren naar mijn gevoel, kijken wat voor mij en mijn baby prettig is, wat voor ons werkt ipv wat de rest van de wereld daarvan vind. Grenzen aangeven is moeilijk en als nieuwe moeder is het logisch om onzeker te zijn hoe het allemaal moet en of het goed gaat. En je krijgt van alle kanten (ongevraagde) adviezen. Ik heb me in het begin best druk gemaakt dat dingen anders gingen als dat het volgens anderen 'hoorde'. Weet nog dat ik in eerste instantie alleen druk was met dingen 'doen' ipv wat belangrijk is, nl baby knuffelen en rusten. De kraamverzorgster was gelukkig super relaxed! Maar wat die week minder goed ging was sommige bezoek, daarbij kon ik moeilijk mijn grenzen aangeven. Ik had na de bevalling erg veel (meer) last van mijn bekken en dacht dapper op de bank te gaan zitten met bezoek en durfde dan niet goed aan te geven dat ik moest gaan liggen. En vrienden wouden 's avonds komen, nouja vooruit 7 uur afgesproken, kwamen ze pas 8 uur! Ging niet goed, was echt te laat, maar niet durven zeggen. En schoonfamilie kwam, waarmee slechte band is, baby vast laten houden want ja dat 'hoort' zo. Nou baby voelde mijn spanning dus heeft alleen maar gehuild. Dus deze keer gaan we toch duidelijker zijn met bezoek... Verder was ik blij met veel ingevroren maaltijden en makkelijk eten in huis en vrienden die eten kwamen brengen want koken kon ik de eerste tijd nog niet.
Ik zal de volgende keer gaan voor minder of iig later visite. Iedereen wou graag onze dochter zien. Begrijpelijk maar eigenlijk was ik graag even alleen geweest met mijn man. Helemaal toen hij onverwachts na 2 dagen toch weer moest gaan werken de middag/avonden ondanks dat hij vrij zou zijn. De eerste dag had ik heel stellig gezegt wie ik alleen wou zien. Maar dan zijn er toch altijd mensen die op je gevoel gaan inspelen en vervolgens dus ook gewoon afdwingen dat ze mogen komen op hun gewenste moment ipv onze. Zoals hier boven door de andere dames dus beschreven staat grenzen aangeven en blijven herhalen. Ik heb iig besloten pas na een paar uur (of een halve dag) mensen te gaan inlichten als hij geboren is. De eerste momenten zijn van ons.
Ik Ga even meelezen hihi Ik zie er enorm tegenop dat iedereen haar straks gaat vast houden, goede vrienden/familie (mensen die dichtbij staan) helemaal geen probleem maar de rest... En ik heb niet echt m'n mondje bij zeg maar om dat aan te geven.
Mijn kraamverzorgster was TE druk. Het was zo'n lief mens, echt waar. Maar ik was zwaar overprikkeld, superhormonaal en zij was alleen maar bezig met 'nu gaan we dat doen en nu dit'. Ik trok dat slecht en ik had pas door HOE slecht toen ik de eerste ochtend alleen beneden kwam en dacht 'ohhh ik hoef vandaag HELEMAAL niks'.
Dit is voor mij heel erg herkenbaar alleen heb ik het misschien wel een tikkeltje 'erger' omdat ik er dus nu al tegen op zie dat ik hem zoieso uit handen moet geven, zelfs aan naaste familie. Mijn eigen moeder heb ik dan weer totaal geen problemen mee, maar wat dat betreft zijn wij altijd 2 handen op 1 buik geweest. Mijn vriend vind dit overdreven en begrijpt me daar totaal niet in.. Het lijkt me gewoon niet fijn om ONS/MIJN MIJN ( ) frummeltje uit handen te geven de eerste dagen.. Hormonen?
Pfff kraamweek wat verschrikkelijk! Ik was volop in het verwerken van mijn bevalling en zwangerschap dat allemaal niet liep zoals gepland. Had trouwens wel een hele leuke kraamhulp. Ik wilde geen visite ook geen opa's en oma's dus die heb ik allemaal buiten de deur gehouden. Ik voelde me niet lekker hele zware hartkloppingen en paniek aanvallen. Mn blaas werkte niet meer goed door de keizersnede. Ik vond het allemaal heel zwaar vooral. Onze dochter sliep wel veel behalve in de nacht. Ik had gewoon behoefte aan rust. Maar sommige mensen vinden het juist gezellig als ze mensen om zich heen hadden. Ik wilde niet dat andere mensen aan mn kind zaten en dat soort dingen! Vond het heel moeilijk... Zelfs 2,5 maand had ik nog moeite met visite. Gelukkig is het voor iedereen anders! En qua grenzen gewoon stellen hoor! Als jij niet wilt dat iemand ze kindje vast houdt gebeurd dat niet. Laat desnoods je man je hierbij helpen om dat duidelijk te maken. Ik heb een paar keer geroepen ze mogen haar niet vasthouden en om het moment zelf heb ik dr toch even gegeven puur omdat het goed voelde op dat moment. Vooral opa's en oma's kunnen wat opdringerig zijn uit enthousiasme. wij hebben gewoon gezegd prima dat je 1 keer per week komt maar wil je niet dagelijks op de stoep hebben staan.
Wat betreft de kraamzorg was ik niet zo tevreden. Ik had heel erg beschermende moedergevoelens en ik kon er niet tegen dat zij mijn baby elke keer kwam "afpakken" om hem aan mijn borst te leggen (terwijl ik dat zélf juist wilde doen, had het de eerste nacht in het ziekenhuis immers ook gedaan). En heel erg dat zij mijn baby'tje voor het eerst in bad ging doen en ik moest er maar bij staan kijken. Achteraf denk ik ja, had er gewoon wat van gezegd,, maar dat was op dat moment heel moeilijk. Ik had zoiets van "als ik iets wil weten dan vraag ik het wel, als ik wat fout doe dan hoor ik het wel, laat mij nou gewoon mama zijn". Maar goed, verder vond ik het wel fijn dat ze de boel een beetje deed stofzuigen en poetsen. Uiteindelijk is ze wel al een paar dagen eerder gestopt omdat ik het zelf wel allemaal aankon. Verder was mijn kraamweek een soort achtbaan van ups en downs. Ik heb ontzettend genoten van mijn baby en het moeder zijn. Was alsof het nooit anders was geweest en kreeg ook vele lieve complimenten. Mijn baby was ook echt práchtig mooi! Had nog nooit zulke perfectie gezien. Maar voelde me wel heel eenzaam. Mijn ex behandelde me niet zo goed, terwijl hij van tevoren wel had beloofd mij tijdens en na de bevalling te steunen. Heel jammer dat deze mooie tijd zo kan verlopen. Daarnaast heb ik véél te weinig rust genomen! Kraamvisite verbaasde zich erover dat ik zo fit erbij liep. Was ik echt net bevallen? Jazeker. Ben bijv. ook zelf mijn baby gaan aanmelden bij de gemeente (moest ook wel, aangezien mijn ex niet heeft erkend). Had ik maar meer rust genomen. Wat dat betreft had de kraamverzorgster zeker wel gelijk en ze heeft ook een beetje begeleid met visite (nu moet de baby weer terug naar mama! Nu hebben ze weer rust nodig). Heb achteraf wel veel spijt van hoe ik een aantal zaken heb aangepakt. Ben wel blij dat ik deze ervaring kan meenemen naar mijn tweede kraamweek. Ben benieuwd hoe het allemaal zal verlopen!
Ik vond m'n kraamweek echt afschuwelijk.. De kraamverzorgster was écht heel gemeen (achteraf bleek ook dat er veel meer mensen zijn geweest bij wie ze is weggestuurd en die echt vreselijk onzeker van haar zijn geworden, de verhalen die ik heb gehoord.. absurd) en hebben we na de kennismaking 's avonds gecanceld. Een ander hoefden we ook niet meer, wij waren al ons vertrouwen helemaal kwijt en ik stortte echt compleet in na haar bezoek. Mijn man had máánden van tevoren al aangegeven op z'n werk dat hij graag 2 weken verlof op wilde nemen als ik bevallen was. Toen het eenmaal zover was, mocht dat niet meer. Hij mocht op de dag van de bevalling wegblijven ('ik hoor het wel weer als dat kind eruit gefloept is.' ) en ze verwachtte hem de volgende dag weer. Hij heeft aangegeven dat hij ook recht had op een dag om aangifte te doen etc., dat dat ook in het CAO staat ('Nou, dat moet ik dan nakijken, ik laat het je wel weten.'), die heeft hij -omdat het inderdaad in het CAO staat en gewoon wettelijk zo is geregeld- met moeite gekregen. Dus, geen kraamverzorgster en een man die geen vrij kon krijgen, dus stond ik op de eerste dag na thuiskomst weer zelf wassen te draaien etc., na een behoorlijke heftige bevalling met zwangerschapsvergiftiging, een bloeddruk die ook daarna niet omlaag wilde gaan, kwam ik steeds dieper in een PND terecht, enzovoorts.. Ik ging echt aan alles twijfelen. Deed ik dit wel goed, deed ik dat wel goed, kon ik überhaupt wel voor een tweede kind zorgen? De borstvoeding wilde ook totaal niet lopen, hoeveel moeite ik ook deed en de verloskundige (oude man) die langskwam voor de controles, maakte het alleen maar erger door te zeggen dat borstvoeding in Afrika nooit 'niet lukt' want als het daar 'niet lukt' gaan baby's gewoon dood. 'Niet lukken' zou Westerse onzin zijn, ik moest gewoon doorzetten. Nu had ik net een zwangerschap achter de rug waarin ik onder begeleiding was van een medisch psycholoog, omdat ik zo vréselijk bang was dat m'n kindje zou overlijden, dus die uitspraak heeft behoorlijk wat effect gehad.. Achteraf denk ik dat ik gewoon echt héél veel verkeerde mensen ben tegengekomen in die periode. Als ik nu terugkijk naar die periode, begrijp ik echt niet dat ik zo over me heen heb laten lopen. Als die kraamverzorgster hier nu binnen zou stappen en nogmaals de opmerkingen zou maken die ze toen heeft gemaakt, denk ik dat ik haar persoonlijk de trap af zou sleuren om haar de deur uit te zetten. Dat ik die verloskundige zulke dingen heb laten zeggen, in m'n eigen slaapkamer terwijl ik kwetsbaar in m'n bed lag, begrijp ik ook nog steeds niet. Ook dat zou ik nu écht niet meer pikken. Dus, wat ik de volgende keer anders zou doen.. Ik zou zeggen dat ik meer op m'n strepen zou gaan staan, maar ik weet ook dat dat voornemen zo weer weg zou vallen als ik me weer zo slecht zou voelen.. Grenzen aangeven is inderdaad écht heel belangrijk. Wat visite betreft (die ik niet gehad heb omdat ik te erg in de put zat en het echt niet zag zitten om überhaupt iemand onder ogen te komen, ook iets wat ik achteraf vreselijk jammer vindt..), maar ook zeker wat de 'specialisten' betreft..
Gut. Ik vond de kraamweek vooral overleven. Je bent druk met niks en om niks en je moet wennen aan een baby en aan nieuwe verhoudingen in je gezin. Dat vreet energie. Hoe dan ook. Ik vond de kraamhulpen allebei prima. Heel chill om niet al die dingen zelf te moeten doen, ik dacht dat ik het niks zou vinden maar ik vond het ook gewoon prettig om te kunnen slapen als ik wilde slapen enzo. En dan had ik er echt geen moeite mee om m'n kinderen even af te geven, integendeel. Kon ik effe douchen ofzo Het enige wat ik jammer vond in de eerste maanden is dat ik bij de eerste, een huilbaby, niet heb kunnen ontdekken wat er nu aan schortte.
Ik vond de kraamweek heerlijk Mijn kraamhulp was geweldig! Ze was net zo oud als ons en we hadden echt een klik met der. Ze zorgde dat we echt onze rust pakte en hielp ons echt enorm. Ik kon amper lopen en ze zorgde ervoor dat er overal een stoel stond zodat ik wel overal bij kon zijn (in bad doen, wegen, controles) Mijn moeder was er elke dag en hielp ons ook enorm. Visite kwam heel verspreid maar daar hebben we bewust voor gekozen.
Na 4 dagen in het zh mochten wij naar huis. Dus de kraamzorg was beperkt, 3.5 dag. Ik vond het leuk zolang het duurde maar had echt niet langer hoeven te duren. Ik was zelf goed op de been en wij hadden alleen begeleiding nodig, meeste nog met afbouwen borstvoeding en over op fles. Achteraf had ik haar elke dag wel eerder naar huis willen sturen maar dat durfde ik op een of ander manier niet. Vond het helemaal niet leuk dat ze bij de kraamvisite was, toch een soort van indringer ofzo. Had verder een prima vrouw met genoeg ervaring maar soms had ik helemaal geen zin om te kletsen tijdens bijv de lunch. Nogmaals het was goed zolang het duurde maar wij waren blij ons huis weer terug te hebben. @ Shaddixxx jeetje meid wat een verhaal, wat erg
Ik heb genoten van m'n kraamweek, echt lekker relaxen en genieten van alle aandacht. Bezoek vond k heerlijk, k was zo trots m'n dochter en wilde heel graag showen, heb me door de kraamhulp ook heerlijk in de watten laten leggen.
Eigenlijk wat de andere meiden al zeggen.. grenzen aangeven.. Bij de 1e was ik zo overomppeld dat de 2e dag hele huis al vol visite zat.. en mijn schoonfamilie pakte iedere keer die kleine uit handen.. Bij 2e super lieve kraamhulp alleen werd ik ziek in kraamwrrk heb het in een roes beleefd.. Zo verdrietig was ik er om.. En nu heb ik duidelijke grenzen aangegeven bij de kraamzorg instelling wat ik graag wil.. Niet meteen huis vol visite.. opa en omas mogen best komen maar niet iedere dag... En mijn andere kids hebben voorang op zien van de baby voor het eerst 😍 En voor de rest wil ik vooral heerlijk genieten.. En deze keer lekker in bed blijven als ik dat wil..
Ik heb ook genoten van mijn kraamweek. De kraamhulp was ook bij de thuisbevalling en was een superlieve meid. Ik heb me de eerste dagen heerlijk op bed laten verwennen en ben daarna pas naar beneden gegaan. Ik heb echt heel bewust genoten van mijn dochtertje. (Schoon) ouders en vriendinnen wel op visite gehad. Kraamhulp was er echt om mij te helpen met de baby zonder zelf alles met haar te gaan doen. Ik kijk er echt heel positief op terug (ondanks de heftige naweeën en alle nachtelijke huilbuien en voedingen)!
Ging ze niet ergens anders heen? Bij mij gaven ze t bezoek drinken en gingen dan de was ofzo doen, in ieder geval naar een andere ruimte. Ik heb wel geleerd om de eerste dag voor eigen kinderen en opa's en oma's te houden, evt de oppas als dat niet oma was. En liefst verspreid. Gelukkig moeten so uur rijden en hebben nooit veel haast fehad. Bij de eerste ks gehad en savonds 10 man aan mn bed, was echt te veel. Alle 3 de keren kookte kvz het eten/zette het zover klaar dat het bijv alleen nog in de oven moest Laatste kvz is met oudste 2 naar speeltuintje geweest zodat het stil was en ik kon slapen. Vond ik wel erg fijn, zowel de rust als het "uitlaten" van de kinderen
Ik heb bij de oudste een heerlijke kraamweek gehad. Echt een hele lieve kraamverzorgster. Ook heel veel kraamvisite over de vloer gehad en ik vond het heerlijk. Lekker kletsen en de baby laten zien. Moet wel zeggen dat de emoties en hormonen bij mijn enorm meevielen. Ik was echt ontzettend aan het genieten. De tweede keer geen kraamweek gehad ivm vroeggeboorte en langdurige ziekenhuisopname. Heb het toen ontzettend gemist, zeker omdat ik het de eerste keer als heel fijn heb ervaren.
Ik vond het ook pittig en wennen, en heb wel tegen m'n vriend geroepen: "wat hebben we gedaan"? Vond m'n zoontje echt heel lief, maar tegelijk een volslagen vreemde. Ook ik was erg beschermend qua vasthouden enzo, maar eigenlijk was een keizersnee juist m'n redding, want ik kon niks zelf, dus m'n vriend deed alles, en bezoek regelde hij ook vooral. Mijn tip is om, mocht je je ook zo naar en ontheemd voelen (hoop het uiteraard niet), niet in paniek te raken maar weet dat heel veel vrouwen dat zo voelen en dat echt niet direct een depressie is, maar ook een "normale" hormoonexpolosie kan zijn. Belangrijkste: het is een fase en je gaat je echt weer gewoon "als jezelf" voelen...! En ook best snel. Na 3 weken waren bij mij de scherpste randjes eraf, na 6 voelde ik me weer heel fit en wat meer op de buitenwereld gericht, en na 3mnd zat ik alsnog op de roze wolk...!! Een hele Fijne kraamweek en wees lief voor jezelf! Het is nogal wat...! Je kunt het!!