5 weken geleden ben ik bevallen van onze zoon. De zwangerschap verliep niet bepaald vlekkeloos met verschillende ziekenhuisopnames. Onze dochter van net 2 heeft het hier nog steeds moeilijk mee. De eerste keer moest ik halsoverkop weg en lag ze al te slapen (oma heeft toen bij ons geslapen). Toen ze wakker werd was ik (en papa ) dus opeens weg. De andere keren mocht ik eerst naar huis (na controle bij vk) om zelf te kunnen vertellen dat ik weer weg moest. Nu vraagt ze elke dag of ik weer naar het ziekenhuis moet. Hoe kan ik haar hierbij helpen? Ze is hier niet emotioneel bij maar het zit haar dus wel dwars!
Misschien vaker weggaan juist? Avond en overdag en veel met andere laten met papa en oma. Wel duidelijk afscheid nemen en zeggen waar je gaat en dat je komt terug etc. Als je steeds terugkomt van afwezigheid zal ze ook dat verwachten dat je altijd terugkomt. Ik ging hier vanaf haar geboorte vaak weg express nou ja niet express buiten gaan maar ik speelde toernooien bijna elke avond dus ik was niet maar kwam terug steeds. Ze vond dat nooit een probleem lekker zwaaien en daaaaaag! Maar ze gaat ook naar kdv dus misschien helpt dat ook. Misschien als je dochter naar psz gaat zal dat snel overgaan
Ze vind het totaal geen probleem als ik weg ga. Ze kan alleen slecht met onverwachte dingen overweg en ze had vooral problemen met het feit dat ik ochtends weg was zonder wat te zeggen. Maar ze vertrouwd het nu dus niet helemaal als ze avonds op bed gaat (soms ook zomaar midden op de dag) oma woont op 200 meter afstand en daar gaat ze zeer regelmatig even heen dat is helemaal geen probleem.
Als ze er niet emotioneel bij is, zou ik er wel een beetje van uitgaan dat het zo'n typisch 2-jarigendingetje is: onze jongste kan ook eindeloos terugkomen op alles wat een meer dan gemiddelde indruk heeft gemaakt en dingen die je niet hebt kunnen voorbereiden met ze, zitten voor een 2-jarige eigenlijk sowieso al in de categorie: meer dan gemiddelde indruk Denk dat blijven herhalen dat alles weer OK is en jij weer helemaal beter, voldoende moet zijn. Groter zou ik het niet maken
Dat zeg ik haar ook elke dag de afgelopen 5 weken dus maar vind het wel lang blijven hangen. Maak er ook geen ding van naar haar toe! Hoop alleen dat ze het zelf los kan laten...
Zou het negeren. Ik heb mijn dochter een paar keer microlax gegeven (mini klysma) en nu zegt ze al ruim een maand elke ochtend als haar luier uit gaat, niet dinges he ( bedoeld ze dus die microlax mee), eerst zei ik nee dat moet pas weer als jij niet meer poept en je poept nu prima hoor. En nu reageer ik er niet op.
herherkenbaar... ik ben tijdens mijn tweede zwangerschap ook opgenomen geweest en onze zoon was er ook erg mee bezig toen. Misschien in spelvorm laten verwerken?.... hij speelde hier toen heel vaak doktertje .. ging mih beter maken met zijn doktersset en bracht telkens mensen naar het ziekenhuis met een ambulance... uiteindelijk ging het vanzelf over.
Dit. Bij onze meiden kunnen zaken die induk hebben gemaakt maanden blijven hangen. En op bepaalde momenten steeds hetzelfde herhalen. Onze jongste is ook twee en zit er midden in. Bij de oudste is het inmiddels wel over. Ik denk dat het een soort controle dingetje is.
Zelf negeer ik angsten bij mijn kinderen niet. Ik probeer ze erbij te helpen dingen te verwerken en, in kindertaal, uit te leggen dat bepaalde dingen niet eng zijn. Ik zou uitleggen dat mama soms even weg gaat/moet maar dat ze altijd weer terug komt, net als ze bijvoorbeeld even boodschappen gaat doen. Het kan soms moeilijk zijn voor kinderen om dat te begrijpen en angst oproepen maar voor hen is het wel een reële angst. Ik zou er ook geen groot iets van maken maar spelenderwijs wel uitleggen en leren hoe en waarom sommige dingen gaan zoals ze gaan. Ik ben van mening dat je kinderen op die manier je kinderen helpt hun angst te overwinnen en dingen te begrijpen. Ik vind het idee van die doktersset en op die manier uitleggen waar je geweest bent, ook een goed idee. Succes ermee, hoop dat je meisje het snel achter zich kan laten en zich weer meer gerust voelt!