Peuter in slaap huilen. Doen we het juiste?

Het is natuurlijk wel plotseling om zo maar weg te lopen en 45 minuten huilen is wel lang. Ik denk dat de 10 minuten regel initieel beter zal werken. Dat betekent dat je haar 10 minuten laat huilen, terug gaat (niet oppakken) maar alleen even een aai over de bol, weltruste zeggen en weer weggaan. Dit geeft je kindje wel de geruststelling dat je er nog bent, zonder de 'lol' van papa en mama.

Je kindje heeft een 'verkeerd' slaaproutine aangeleerd. Dat moet ze afleren. Dat kan "revolutionair" (dat doen jullie nu) of "evolutionair" (geleidelijk). Ik denk dat beginnen met geleidelijk (zoals boven beschreven) handig is en als het niet werkt kun je altijd nog 'cold turkey' doen.

 

huilt ze aan 1 stuk door? of zitten er pauzes tussen??

bij ons is het slaap ritueel zo

na het eten even spelen, dan schone luier en pyama aantrekken, tandjes poetsen , daarna mag ze zelf nog even poetsen.
slaapzak aan, en dan samen op de bank liggen en krijgt ze nog een fles warme melk (gewone melk)
dan is het papa kus geven (soms mij als hij haar brengt) en samen licht knopje aandoen, alle foto`s dag zeggen, 1 fotocollage van haar, dan een schilderij van een motor, dan haar kamertje gedag zeggen (ze aait haar naam) gordijnen dichtdoen samen, babyfoon aan, haar kus geven, dan haar in bed leggen, aapie geven (knuffel) en tuttie (tutlap) dan muziekje aan van de babyfoon, haar nog een handkus geven, en weltruste wensen.

en dan ga ik gewoon naar beneden.
het heeft even geduurd voordat ze het ritueel zo oppakte, maar nu gaat ze zonder huilen en problemen naar bed.

 

blijf ook uitleggen dat het tijd is om te slapen en dat papa en mama er zijn. Je kind begrijpt veel meer dan je denkt. Het is wel zo dat veel kindjes het moeilijk vinden om uit een soort 'bui' te komen. Mijn tip zou zijn om wel naar je kindje te gaan. Niet oppakken maar wel troosten (over de bol aaien, buikje aaien) en vooral uitleggen dat het tijd is om te slapen.
Mocht je andere kindje in de kamer zijn als je oudste naar bed gaat, dan zou ik daar even wat aan doen. Want het is natuurlijk heel moeilijk om te zien dat je broertje / zusje WEL bij papa en mama mag blijven.

Een duidelijk slaapritueel wat elke dag precies hetzelfde is, is belangrijk voor de herkenbaarheid. Andere tip: ga niet met z'n tweeën naar bed brengen en wissel het wel regelmatig af.

 

Ik zou het niet zo drastisch ineens doen en zéker niet omdat er net een nieuw kindje in t spel is... Ze heeft altijd alle aandacht gehad, die moet ze nu al delen en nu ineens blijven mama en/of papa ook niet meer tot ze slaapt ... Vind t om eerlijk te zijn echt zielig!

 

hoi hoi,

Bij ons ging het met ons kindje eerst wel altijd goed met slapen. We legden haar in bed lazen een verhaaltje en mevrouw ging slapen.
Maar ze is nu net 1,5 en ineens is het anders. Nu gaat ze liggen luistert wel naar het verhaaltje maar zodra ik weg loop begint ze te huilen.
De eerste keren haalde we haar dan ook uit bed maar dat werkte echt averechts.
Nu laten we haar wel gewoon huilen en dan valt ze vanzelf in slaap.
Ik heb hier geen moeite mee en vind het zeker niet zielig. Ze moet gewoon weten slapen is slapen.
Als ik steeds terug ga wordt het alleen maar erger.
Het zal gewoon een fase zijn.

 

ik denk ook dat je de tien min regel moet hanteren. wij hebben dat gelijk vanaf het begin af aan gedaan en hij sliep na een week al door. dus ik hoop dat het bij jullie ook snel gaat werken. maar ik moet eerlijk toegeven ik heb hem ook wel eens een paar avonden gewoon laten huilen hoor. als je elke keer heen gaat dat weet hij nou in jullie geval zij dat je dan elke keer weer komt en dan blijft ze huilen. je moet gewoon eerst tien min heen dan 20 min heen dan na een half uur heen mocht ze dan nog niet slapen na 3 kwartier en dan gewoon weg blijven. dat zou ik doen en hebben we ook gedaan.
bij ons was het een groot succes.

succes er mee

 

Jelisa en ook anderen van wie ik jullie ervaringen lees, die zijn toch niet vergelijkbaar met die van ts? Jullie hebben niet vanaf baby af aan bij t bedje gezeten tot ze sliep, ts wel...

Hier trouwens precies zo..

 

ik zou ook de 10min regel aan houden. Toen Jill een maand of 8/9 was moesten we ook elke keer bij haar blijven tot ze sliep en waren we ook rustig 1,5uur ermee bezig. ik kreeg er helemaal genoeg van en ging de 10min regel invoeren en na al een paar dagen ging mevrouw gewoon rustig slapen zonder te huilen en zonder dat wij er bij moesten blijven zitten

 

Eerlijk gezegd hadden jullie het slaapritueel moeten veranderen toen je nog zwanger was. Nu kan de kleine zich aan de kant geschoven voelen voor de nieuwe baby.

Maar voor de situatie nu: ik zou wat meer rekening houden met je oudste. Wat hierboven gezegd is, vind ik het gewoon zielig dat zij INEENS van alle aandacht naar 0 aandacht in bed gaat. Zo'n klein meisje snapt dat nog steeds niet.
Probeer misschien om het langzaam af te bouwen..

 

Juist.. Dat bedoelde ik er ook voornamelijk mee te zeggen... Vind t sowieso niet slim om dat op deze leeftijd af te leren en al helemáál niet nu er net een 2e bij is gekomen...

 

Onze man heeft sinds een paar maanden ook moeite met inslapen en wij bleven er ook telkens bij maar wilden hier graag vanaf.

Wat we nu doen is hem naar bed brengen en als het tijd is om te slapen vertellen we wat we gaan doen (kopje thee drinken bv) en dat we daarna nog even komen kijken.

Dit begint zijn vruchten af te werpen hij huilt niet meer en valt vaak al snel in slaap.

 

ik kan me voorstellen dat je het als een probleem ervaart, maar voor haar is het waarschijnlijk echt vreselijk. Dit is namelijk haar ritueel geworden en hoort bij het in slaap vallen. Ze begrijpt niet dat dat allemaal voorbij is en in 1x een probleem is. Ik zou proberen om het op te bouwen, misschien langzaam een ander ritueel invoeren?
Ik begrijp het wel, want hier hebben we ons meisje ook een totaal verkeerde methode aangeleerd en ook wij zijn soms vreselijk lang bezig. Soms ervaar ik dit zeer zeker als een probleem, maar we hebben dit zelf gecreeerd en moeten haar opnieuw houvast geven willen we dit doorbreken.

 

ik vind het een beetje zielig eerlijk gezegd. ze moet nu overduidelijk plaats maken voor de baby. voordat de baby kwam bleven jullie wel bij haar en nu is dat lastig dat is logisch maar voor haar voelt dat niet zo. zij voelt zich in de steek gelaten. je had haar voordat de baby kwam al aan dit ritueel moeten laten wennen in stappen. dat ze nu plotsklaps plaats moet maken kan nog voor veel meer problemen in haar gedrag gaan zorgen. haar veilige wereldje is in elkaar gezakt. ze moet ineens helemaal alleen gaan slapen en dat heeft ze nooit gedaan en misschien denkt ze wel dat ze nu overal om aandacht zal moeten gaan schreeuwen. verplaats je eens in haar situatie. heel open een eerlijk en niet zoals jij het ziet maar zoals jij het al klein kindje zou zien. ik zou dat alsnog een stappenplan trouwens, want van alles naar niks vind ik wel een heel grote stap voor zo'n kleintje bij wie zojuist de hele leventje tochal op de kop is gezet door de baby. kan niet 1 van jullie de oudste doen en 1 de jongste? voorlopig eventjes door de zure appel heen bijten als ouders. en bij haar gaan zitten en veiligheid bieden en dan langzaam een ander ritueel aanwennen zodat je uiteindelijk toch het resultaat krijgt wat je wilt maar dan niet zo abrubt. en vergis je asjeblieft niet in de impact van een broertje of zusje op een ander kind. mijn dochter is 15 en ik probeer bewust tijd voor haar vrij te houden en haar overal in te betrekken. maar haar vind ik ook weleens huilend en als je dan hoort hoe alleen ze zich soms voelt als de jongste een paar dagen veel gehuild heeft ofzo. zij snapt wel dat een baby er niks aan kan doen maar toch is het nog steeds een kind dat ook gewoon aandacht van mama wil. en bij wie haar vaste patroon omgegooid is.

 

Hier gaan de kids tegelijk naar bed. Papa gaat met de ene mee en ik met de andere. Is dat ook geen idee voor jullie?

Persoonlijk zou ik niet cold-turkey afkicken hoor! Er is al een nieuwe baby gekomen, dat is een hele impact voor je oudste en dan ook ineens niet meer bij haar blijven tot ze in slaap valt..... Dat doet pijn en kan volgens mij best consequenties hebben voor haar.

Neem de oudste bv. mee de jongste naar bed brengen en dan de oudste naar bed, verhaaltje lezen en zo langzaam het ritme verschuiven van bij haar blijven tot ze slaapt naar een verhaaltje voor het slapen (als je dat nog niet doet).

Duidelijk aangeven dat het tijd is om te gaan slapen, er iets bijzonders van maken dat ze naar bed gaat.....

 

onze oudste kan ook niet zonder ons in slaap vallen. Heeft ie nooit gekunt. De 10 minutenregel was een drama! Werd ie steeds overstuurder van!

Ach we laten het nou zo. Eerst sliep ie alleen maar in ons bed en aan de borst. Toen zonder borst maar wel in ons bed. Toen in zijn eigen bed met een matras ernaast zodat een van ons ernaast kon slapen en nu staat er alleen een stoel.
En dit hele rijtje heeft ie zelf gedaan. Telkens heeft ie zelf aangegeven dat ie er klaar voor was. Soms met beetje hulp van ons. Dus in eigen bedje leggen en kijken hoe ie het doet. Maar als het echt paniek was dan gewoon weer stapje terug.

Nu kan ie nog steeds niet alleen in slaap vallen. De stoel staat er ook maar sinds een paar weekjes. Maar dat is niet erg.
We splitsen ons gewoon op. De een doet de baby de ander de oudste. Of als de baby slaapt dan soms gesamelijk de oudste naar bed brengen. ook wel leuk
Ach en het duurd vaak maar 10 minuten eer Erik slaapt ( na het bedritueel dan he ). Dus wat is nou die 10 minuutjes om ff zijn handje vast te houden tot ie slaapt

Dus zo kan het ook en dan is het zonder tranen

 

mijn complimenten mamzie. over de manier waarop je ermee omgaat. ik merk dat tegenwoordig zoveel kleine kindjes met harde methodes maar moeten wennen aan wat wij vinden dat ze moeten kunnen. er wordt zo weinig gekeken naar wat ze nodig hebben.

 

Toen mijn dochter een periode had waarin ze moeilijk in slaap kon komen ben ik steeds (om de 5 minuten) even terug in haar kamertje gegaan om haar even over haar bolletje te aaien maar ik hield het wel 'zakelijk'.
De eerste keer bleef ik wel even zitten om haar gerust te stellen wanneer ze moest huilen maar ik bleef steeds korter en uiteindelijk zei ik alleen: 'ga maar lekker slapen lieverd' en gaf haar een aai over haar bolletje. Zodoende wist ze dat ik haar niet 'aan haar lot overliet' maar dat ze wel moest gaan slapen.

 

Mamzie dat klinkt super... Hier hetzelfde alleen is t hier nog geen stoel maar nog mijn bed... Hij ligt in zijn bed naast t mijne