Heey, Misschien dat jullie wat tips hebben want ik weet het even niet meer. We hebben over het algemeen een hele lieve dochter met een sterke eigen wil, alleen de laatste week is het een draak. Nu moet ik ook zeggen dat het vrij hectisch is, ik ben natuurlijk zwanger, mijn vader ligt weer in het ziekenhuis en vorige week toen ik met mijn dochter achterop de fiets naar het ziekenhuis ging, ben ik aangerand. Ze heeft dit bewust mee gemaakt helaas.. Mijn dochter kan redelijk goed zelf eten normaal gesproken maar nu wil ze geholpen worden. Puzzels die ze normaal legt 'snapt' ze niet meer en moet ik mee helpen. Het lijkt alsof ze een soort terug val heeft. En luisteren, ho maar! Gooien met spullen, boos om alles worden.. Ik weet even niet wat ik er mee aan moet.. Maar vermoeiend is het wel.
Meid, wat vreselijk! Heb je aangifte gedaan? Praat je dochter over wat er is gebeurd en wat ze heeft gezien? Mijn meisjes zijn nog niet die leeftijd dus weet niet of haar gedrag bij die leeftijd hoort. Maar er is nu wel erg veel gaande in haar leventje. Sorry, ik kan je niet echt helpen maar wil je even veel sterkte wensen.
Wat erg dat je dat hebt meegemaakt! En dat je dochter het gezien heeft Zou heel goed kunnen dat ze daarop reageert. Verder geen tips want mijn kind is nog een baby. Sterkte, ook voor je pa!
Ja zeker heb ik aangifte gedaan. Ze hebben dezelfde dag mijn vest opgehaald voor eventueel dna sporen, maandag heb ik aangifte gedaan en te horen gekregen dat hij vrijdags was opgepakt. Een knul van 17.. Zelf praat ze er niet over, net nadat het gebeurde heb ik naar hem geroepen dat hij ziek was, toen zei mijn dochter: Mama is die meneer ziek? Is je jas nu ook ziek? Mijn hart brak echt. Later heb ik haar verteld dat die stoute meneer is opgepakt en dat hij nu in de gevangenis zit. Toen reageerde ze wel opgelucht: o gelukkig maar, dan kan hij ons niet meer pakken als we naar opa gaan. Maar ik hoop dat hij de sleutel niet krijgt. Het is zo lastig in te schatten wat er in dat koppie van haar omgaat op moment. Zelf kan ze het ook niet echt goed benoemen helaas.
Ik word gewoon misselijk terwijl ik je bericht lees. Wat erg voor je dat je dit hebt moeten meemaken. En dan ook nog met je kindjes erbij, waarvan 1 nog ongeboren. Kan me zo voorstellen dat je alles ondergaan hebt met het idee, "als hun maar niets gebeurt"... Misschien kun je je dochtertje vragen of zij iets vertellen/vragen wil/kan over hetgeen ze samen met jou meegemaakt heeft. Dat ze alles mag zeggen en/of vragen wat ze wil. Ookal kan ik me indenken hoe vreselijk dat voor jou moet zijn om wellicht terug in de beleving gesleurt te worden. Dat is nu even de enige "tip" die bij me opkomt. Hoe gaat het met jou, kun je je verhaal bij iemand kwijt? Ik weet gewoon niets te zeggen, zo erg vind ik het dat je dit tijdens je zwangerschap moet meemaken. Begrijp me niet verkeerd, ook als je niet zwanger bent is het iets vreselijks (weet ik uit eigen ervaring) maar, nou ja...., weet gewoon niet hoe ik het beter/anders kan formuleren. Heel veel sterkte gewenst hiermee en natuurlijk ook met de situatie rond je vader.
Echt verschrikkelijk! Wie doet zoiets?! Kan me voorstellen dat jouw meisje even tijd nodig heeft om tot zichzelf te komen, dat is nogal wat. Komt vast goed met zo'n stoere moeder. Zorg ook goed voor jezelf hѐ
En anders misschien eens overleggen met een maatschappelijk werkster / iemand van slachtofferhulp? -x- Mooiezomer
Dat zou ik inderdaad nog is kunnen proberen.. het is alleen niet zo'n makkelijke prater. Maar misschien is ze daar ook nog een beetje te jong voor. Gelukkig heeft hij 'alleen' in mijn bil geknepen, maar het kwam wel totaal onverwachts. Ik voel me wel redelijk okee, alleen snap ik gewoon niet dat hij het doet terwijl ze achter op zit. Als ik alleen was had ik het misschien wat beter kunnen begrijpen ofzo. En ergens voel ik me rot omdat mijn dochter dit heeft mee gemaakt, terwijl wij er niks aan kunnen doen, dat weet ik wel. Maar dat moeder gevoel en willen beschermen he.. Maar dat is natuurlijk ook nog extra door de zwangerschap. Vandaag zijn we weer op de fiets gegaan alleen ze wou dus absoluut niet door het bos want ze is bang voor fietsers en mensen in het bos.. Ik kan sowieso wel praten met mensen, krijg ook nog een afspraak met slachtofferhulp. En verder hoop ik dat hij nog wat langer blijft vast zitten, al is dat waarschijnlijk lastig met een minderjarige
Ja daar kan ik met mijn hoofd dus ook echt niet bij.. Als je dit op deze leeftijd al doet.. er zijn ongeveer 25 meldingen/aangiftes binnen gekomen, dus hij is sowieso niet helemaal lekker. Wat me dan aan de ene kant wel steekt is dat ze het al sinds oktober wisten maar het bewust stil gehouden hebben om hem te kunnen pakken. Maar een dag na mijn melding wel gaan surveilleren waardoor ze hem te pakken hebben gekregen. Had dat dan wat eerder gedaan ipv dat ik de druppel was..
Dat is inderdaad erg zuur hè! Je zegt in de post waarin je mij citeerde: "hij heeft me alleen in mijn bil geknepen". Ik snap wat je bedoelt, maar dat is niet het enige dat hij gedaan heeft hè. Hij heeft jou en je dochter aangetast in je privacy en veiligheid(sgevoel). Zonder dat ik het wil overdramatiseren, hoop ik wel dat je het voor jezelf niet bagatelliseert om ermee om te (kunnen) gaan. Het is gewoon echt niet oké wat dit r*tj*ng gedaan heeft! Hopelijk zit hij een poos vast maar ik vrees ervoor.. Nogmaals sterkte. Ik hoop dat je dochtertje snel weer beter in dr velletje gaat steken.
Daar heb je ook gelijk in hoor, het is zeker niet okee. Maar aan de andere kant heeft hij ook 'alleen maar' geknepen. Als je het vergelijkt met bijv. Anne faber is het niks natuurlijk... Maar sowieso had hij met zijn handen van me af moeten blijven. Maar met al het gedoe van mijn pa is dit al een heftige zwangerschap, en dit er ook nog bij. Ik wil deze laatste weken gewoon genieten.. Ik hoop ook dat onze dochter zich snel beter voelt.. we zullen het zien. Als ik het gesprek met slachtofferhulp heb zal ik het ook wel aangeven.