Ruim een week geleden is onze baby geboren en heeft mijn dochter van 2 jaar er een nieuw broertje bij! Ze lijkt m erg leuk te vinden en is lief voor m maar voor de rest is ze ontzettend druk, vervelend, huilerig en ons als ouders heel erg aan t uittesten. Eigenlijk is er geen land met haar te bezeilen Ik weet dat t pas kort is een weekje maar vroeg me af wie deze ervaring ook heeft en hoe lang deze wenperiode duurt en hoe er best mee om te gaan? Ze krijgt echt genoeg aandacht, we proberen t negatieve gedrag te negeren en t positieve te belonen en ook tijd alleen met haar door te brengen. De baby is erg rustig, huilt amper dus daar heeft ze ook niet veel 'last' van... Help aub want word hier nogal moedeloos van vooral icm met mn hormonen en volgende week is mn man weer aan t werk en sta ik er alleen voor
Ik denk dat dat per kindje zo verschillend is. Mijn oudste heeft helemaal niet hoeven wennen maar die was ook nog een stuk jonger toen dr zusje geboren werd. Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen laten jullie haar ook veel meehelpen met dr broertje? En idd veel aandacht aan haar (juist een beetje extra nu) en ook 1 op 1 dingen doen. Komt echt wel goed, sterkte ermee!
Iris denk ik een week of drie / vier. Maar bij ons was t extra lastig dat ik een KS had gehad, 5 dgn in het ziekenhuis lag en veel minder met haar kon doen. Het was niet elke dag zo heftig hoor; de 1e week wel en de weken erna in 'golven'
Ik heb gehoord dat er officieel 8 maanden voor staat, maar mijn zoon gedroeg zich na twee weken weer helemaal als zichzelf... Misschien dat er onbewust dan toch nog wat doorspeelt in zn koppie, maar niet echt gemerkt.
Dank jullie wel hoop echt dat t niet al te lang duurt. Zal misschien ook de peuterpuberteit zijn maar normaal gesproken is t echt een lieverd en helemaal niet moeilijk maar ze is de laatste dagen echt vrij onhandelbaar... Ze helpt wel met de baby (als ze wil) maar hij slaapt nog veel en als wij m te lang vast hebben (naar haar zin) vindt ze dat ie weg moet, dus nog wat wisselende gevoelens over hem denk ik
Mijn dochter moet nog steeds wennen lijkt wel, want ze toont nog steeds jaloers gedrag naar haar broertje toe. Als hij op bed ligt is ze heel lief en is er niets aan de hand, maar zodra hij weer beneden is begint het... Het zal ook zeker de leeftijd zijn hoor. En het ene kind gaat er beter/anders mee om dan de ander. Maar hier hoop ik binnenkort ook op verbetering... moedeloos en doodmoe wordt je er soms van.
Hier een meisje van 3 die ook sinds een week een broertje heeft, gaat eigenlijk best goed, ze is heel lief voor hem en we vragen haar ook om te helpen met klein dingetjes; de fles aangeven, kleertjes aangeven die op de verwarming klaarliggen, luier weggooien, dat soort dingetjes. We merken wel dat ze sneller van streek is als ze op haar kop krijgt, maar dan zeggen we wel dat we heel veel van haar houden maar dat sommige dingen niet mogen (zoals aan zijn hoofdje zitten bijv , dat gaat hier best goed moet ik zeggen..... (maarja, een week... dus wie weet hoe het zich nog ontwikkelt...). Heel veel succes he volgende week als je man weer aan het werk is, het komt vast wel goed hoor!
Ik zou het eigenlijk niet weten hoelang het precies heeft geduurd. Ze was wel behoorlijk van haar padje af, maar dat kwam, omdat ik heel onverwachts 6 weken te vroeg ben bevallen. Ze werd wakker en mama was er niet, die lag in het ziekenhuis en ze had er een zusje bij, die lag ergens anders in het ziekenhuis aan de slangetjes en draadjes. Het heeft hier toch wel wat maandjes geduurd, eer dat er weer rust in de tent was.
Hier was onze dochter op zich niet echt jaloers, maar ze had wel heel snel door dat de baby uit bedje gehaald werd zodra hij huilde. En ze vond blijkbaar dat ze daar ook recht op had. We hebben dus een week of twee een aardig slaapdrama gehad, maar daarna was het over en hebben we verder niet echt veel aanpassingsproblemen gezien. Ben heel benieuwd hoe dat met de volgende gaat.
Hier een kind dat ook best moeite heeft met de verandering. Niet naar haar broertje toe. Die vindt ze lief. Maar wel is ze meer stout geworden en test meer uit. Is natuurlijk ook de leeftijd. Julian is nu bijna 4 maanden dus we hebben nog even te gaan. Straks gaat ze naar de basisschool en dan zal het ook anders zijn.
Tja hoop ook dat ze snel bijdraait. Ik moest ook onverwacht in t ziekenhuis blijven en al was t maar een nachtje mn dochter heeft me gezien aan t infuus en is daar erg van geschrokken. Die nacht heeft ze ook bij opa & oma gelogeerd waar ze overigens dol op is maar ze snapt t toch niet allemaal. Ik probeer maar niets te forceren en vooral tot 10 te tellen Vind t aan de ene kant heel zielig voor haar en mis mijn vrolijke meisje maar aan de andere kant zal ze er toch aan moeten wennen...
mijn zoon was 3,5 toen hij een zusje kreeg en de eerste weken was hij flink dwars tegen ons tegen zn zusje is hij wel ontzetten lief en wil haar de hele dag wel nufelen enzo... hij heeft en bij een week of 6 echt geaccepteerd, hij heeft zo zn momenten nog wel eens hoor, maar het zal ook zeer wel een beetje de leeftijd zijn denk ik blijf in ieder geval zo kalm mogelijk naar je kindje en duidelijk maken wanneer het de tijd is voor je oudste en wanneer er even geen tijd is voor de oudste en ook erg belangrijk, kom beloftes na! ik zeg altijd tegen valentijn bijv.. nu is het even baby/madelief tijd als ze op bed ligt gaan we even kleuren oid tis niet altijd makkelijk, maar voor z'on kleintje al helemaal niet
Ik denk zelf eerder in termen van maanden dan van weken. En zo af en toe zit de kleine meid haar grote broer nog steeds aardig in de weg (als ze zijn speelgoed wil pakken, of zich aan hem wil optrekken tot staan, of als ze te lang bij mij op schoot zit). Maar meestal is hij superlief voor d'r en zij hoort er ook voor hem helemaal bij.
Onze meid moet ook ngo wel een beetje wennen. Ze zegt ook vaak dat ze soms gewoon wil hguilen, want dat doet haar zusje ook. Het gaat vanzelf over.
Erg herkenbaar Ook wil Vigo af en toe weer baby zijn hahahaha. Hij wil ook met Milan's rammelaars spelen en op het speelkleed enz.