Je verleden delen.

Je hoeft niet alles te vertellen.

 

Waarom zou je alles moeten vertellen? Ik vind dat altijd zo'n onzin. Tenzij het echt serieuze zaken zijn als moord, bankoverval etc. vind ik dat er geen reden is om alles maar te moeten vertellen. Het gaat erom wie jij nu bent, hoe jij nu in situaties staat en daarmee omgaat.

 

Eens je hóeft niet alles te vertellen.
Aan de andere kant denk ik ook, alles wat je hebt gedaan in je verleden heeft je gemaakt tot wie je nu bent. In het geval van je partner is dat de persoon met wie hij zijn leven wil delen. In het geval van je vrienden is dat de persoon om wie zij veel geven en tijd mee door willen brengen.
Ervoor uit komen laat ook zien dat je verantwoordelijkheid neemt voor acties waar je nu niet (meer) trots op bent en toont dus groei. Dan is het toch hartstikke mooi om te zien van hoever je gekomen bent! Zaken openlijk vertellen wil niet zeggen dat je ze nu nog een keer zou doen, toch?

 

Mijn man weet wel alles van mijn verleden. Het is best heftig allemaal en voordat we met elkaar verder konden moest ik het wel vertellen. Anders zou hij er alsnog achterkomen.
Aan de ene kant had ik liever niet dat ‘ie het weet, maar aan de andere kant ben ik ook blij dat ik niet met een groot geheim leef.

 

Ik denk dat het juist in bepaalde situaties wel fijn kan zijn om je verleden te delen. Je zult misschien later een situatie tegenkomen waarin je getriggerd wordt en vanuit een emotie reageert. Als je partner dan weet waarom dan kan dat wel een steun zijn. Maargoed, sommige dingen zijn totaal niet meer relevant en hoef je echt niet te delen tot in detail. Ik vind het zelf wel prima om te bespreken, maar dat is ook meer vanuit interesse naar elkaar. Andersom zou ik ook niet alles tot detail willen weten wat hij heeft uitgespookt.

 

Ik heb dingen in het verleden meegemaakt waardoor ik vaginisme heb ontwikkeld, hier heb ik erg mee gezeten en uiteindelijk is mijn ex ook bij mij weggegaan omdat we geen seks konden hebben en hij wist niet waarom.
Mijn huidige partner heb ik het wel verteld, dat was heel moeilijk maar hij heeft mij wel enorm gesteund.
Maar ik ben van mening dat je niet altijd alles hoeft te vertellen, zeker als het geen effect op de relatie heeft.

 

Neuh, je hoeft niet álles te vertellen. En je kunt het ook in etappes doen he. Na 10 jaar samen heb ik mijn man nog regelmatig een anekdote te vertellen waar zijn oren van klapperen. Dat heeft ook wel wat.

 

Ik vind dat je alleen iets hoeft te vertellen als het echt noodzakelijk is. Ik ben verder enorm open en vertel vaak veel te veel. Maar goed, zo ben ik. Maar dingen die heftig zijn geweest vertel ik alleen als het ter sprake komt of als iemand er naar vraagt, sommige dingen vertel ik niet uit mezelf omdat dat ook niet nodig is. Maar als mijn vriend iets vraagt krijgt hij altijd eerlijk antwoord en ik hoop van hem hetzelfde.

 

Ja, ik vind dat je over alles eerlijk moet zijn tegen een nieuwe partner. Het is iemand waarmee je wellicht je leven gaat delen, bij sommigen iemand waarmee je misschien kinderen gaat krijgen. Dan hoor je alles van elkaar te weten.
Maar jij schrijft bv: hij weet dat ik dingen gedaan heb"
Ik ben dan heel benieuwd wat dat voor dingen zijn waardoor je twijfelt het te vertellen.

 

Ik denk dat t vooral ligt aan wat t voor dingen zijn.
Partner hoeft voor mij niet van elke scheet die ik ooit gelaten heb te weten bijv
Maar zijn t meer ingrijpende gebeurtenissen geweest die je gevormd hebben en waar je potentieel in de toekomst vanuit kunt reageren in situaties dan vind ik ze wel relevant....

Of te wel, heb je een x op de bar gedanst who cares
Maar ben je bijv mishandeld/aangerand/verkracht/misbruikt/gepest en weet ik t wat allemaal, ja dat vind ik wel de basisdingen die je je partner vertelt. Hoeft natuurlijk niet in 1 keer allemaal en op de 1e date maar zeker als de relatie serieus is ga ik ervan uit dat je dus zeker wel elkaars verleden kent. Voor zover t dus daadwerkelijk relevant is

 

Bij een serieuze langere relatie is openheid van zaken wel belangrijk. Zeker ook als het minder leuke dingen zijn. Het hoeft niet tot in de detail maar als je een verleden hebt met veel vriendjes, drugs, drank, wilde nachten met allerlei avonturen zou ik dat wel gewoon delen, maar ook misbruik of moeilijke (familie) relaties. Dit zijn dingen die je leven vorm hebben gegeven en die in je toekomst ook zeker van belang kunnen zijn. Bijv. Een puberende tiener die met van alles experimenteert krijgt van een ouder met een zelfde verleden een ander oordeel, andere reactie, dan van een ouder met een heel ingetogen en brave jeugd.

 

Als je zelf alles wil weten van de ander, moet je zelf ook overal eerlijk over zijn. Als je zelf niet alles hoeft te weten hoef je niet alles te vertellen. Mits je partner er ook zo instaat! Als hij alles van je wil weten maar jij niet alles wil delen, kan dit tussen jullie in komen te staan.

Persoonlijk snap ik niet zo waarom je een verleden niet deelt. Het verleden maakt je nou eenmaal tot wie je nu bent. En het is verleden tijd.

 

Heeft iedereen hier dan zo’n heftig verleden? Mijn man en ik kennen elkaar al zo ongelofelijk lang en daarvoor had ik ook maar een heel gewoon leven, dus zo veel schokkends is er niet te vertellen. Gewoon de normale ‘doe eens gek in de discotheek’-dingen, of een leuk vakantievriendje, waar heus niet ieder detail ooit van besproken is, maar dat is omdat er weinig bijzonders over te melden is. Alle ‘grote’ dingen weten wij van elkaar en persoonlijk zou ik binnen een relatie niet anders willen.

 

Ligt voor mij wel aan waar het over gaat. Ik ben ernstig ziek geweest en heb altijd geleerd dat ik geen kinderen kon krijgen, daar ben ik vrij snel open en eerlijk in geweest omdat dat direct invloed heeft op mijn partner zijn leven. Wanneer iets dus echt invloed heeft op het leven die jullie samen hebben dan zou ik dat wel vertellen. Dat geldt dus wat mij betreft voor bijvoorbeeld angsten die je hebt ontwikkeld of juridische problemen die je hebt gehad (die kunnen namelijk nog wel eens invloed hebben op iemand zijn carrière of bijv bij leningen), maar alle andere dingen zou ik niet zo snel vertellen tenzij het een keer ter sprake komt. Dat kan binnen een korte periode zijn, jaren later of nooit.

 

Nee, ik vind dat je niet verplicht bent om alles over je verleden te vertellen. Waarom?
Mijn man weet heus niet alles wat ik heb gedaan voor ik hem kende, eerlijk gezegd ook niet alles wat ik heb gedaan tijdens dat ik hem kende. Er zijn vast ook dingen die ik niet van hem weet, prima! We zijn niet alleen een stel, ook nog individuen.

 

Mijn man en ik zijn al zo lang samen dat we nauwelijks een verleden van vóór ons hebben.
We hadden beiden nog nooit een echte relatie gehad of seksuele ervaring. En over onze jeugdzonden hebben we al vaak genoeg samen gelachen.

Ik zou overigens mijn verleden wel delen, maar zoveel zou er niet te vertellen zijn. Heb nooit foute dingen gedaan of me echt raar gedragen.

 

Eerlijk duurt het langst, maar sommige dingen zou ik een nieuwe partner niet meer vertellen. Bijvoorbeeld ervaringen uit mijn jeugd die voor mij heel pijnlijk zijn, maar waarvan ik niet goed uit kan leggen waarom. Ik heb een extreme vorm van emotionele mishandeling meegemaakt, maar veel mensen denken dat het niks voorstelt als het niet fysiek is. Ik heb echt geen zin meer in die discussie, naast dat mijn relatie met mijn ouders nu goed is en het verleden zo goed als vergeven. Ik heb zelfs een leuke opa en oma voor mijn zoon.
Ik zou nergens geheimzinnig over doen maar ik heb geen biechtplicht. In veel opzichten ben ik een ander persoon dan vroeger. Sommige dingen doen er niet meer toe.

 

Je hoeft niet alles te vertellen aan elkaar. Als het iets is waar je mee zit, dan zou ik het delen, maar anders niet.

 

Je hoeft toch niet alles te vertellen?
Ik heb ook best het een en ander uitgevreten en dat hoeft mijn man echt niet allemaal te weten. Ik was nog jong en onbezonnen en ik heb geen misdaad gepleegd