Hoi! Mijn kleine meid is een pittige tante die precies weet wat ze wil. Bij haar is het niet ik ben 2 en zeg nee, maar ik ben 1 en zeg nee. Hoe straffen jullie je dreumes als ze iets doen wat niet mag? Ik wil namelijk wel consequent blijven, hoe grappig maar toch ook weer niet acceptabel haar gedrag is. Zo pest ze haar grote broer van 7 jaar als ze samen op de bank zitten trappelt ze express tegen hem of gaat boven op zijn nintendo ds zitten wanneer ie ermee speelt omdat ze aandacht wil. Voor hem vervelend, want momenteel krijgt ie geen rust van haar. Ik wil niet dat onze zoon denkt dat zijn kleine zusje hem alles kan maken zonder dat wij er iets aan doen. Dus tips zijn van harte welkom!
hmm hier net zo'n 1tje mijn mannetje is nu bijna 13 maand en heel erg ondeugend. kruipt steeds in de gordijnen en als we nee roepen begint meneer hard te lachen. trekt ook steeds aan de staart van de poes en komt overal aan waar hij niet aan mag komen. Meestal zet ik hem ergens anders neer of in de box. Met een duidelijke nee.eerste keer vind hij het grappig maar ik ga net zolang door totdat hij het wel doorheeft. en dat gaat goed nu. Steeds nee roepen heeft in mijn ogen geen zin want dat woord begrijpen ze op die leeftijd nog niet denk ik. Ik verplaats hem gewoon steeds. En op een gegeven moment gaat hij er dan niet meer heen. Al hoewel dat maar voor korte duur is want de volgende dag doet hij het zo weer.Het is moeilijk maar een goed doorzettingsvermogen is een pre
Ik heb ook een ondernemend mannetje. Ik blijf ook consequent, meestal luistert hij wel als ik nee zeg. Als dat niet helpt, zeg ik voor de tweede keer nee, de derde keer gaat hij op de gang. Hij blijft maar 10 seconden staan, maar dat is genoeg om het duidelijk te maken.Dan doet hij het niet meer. Of als hij met iets gooit, na de tweede keer nee, leg ik het buiten zijn bereik. Wat hier ook goed helpt is, hij mag niet met de magnetron spelen, nu laat ik hem helpen als er iets in moet, hij doet de deur dicht en zet hem aan, hetzelfde met de vaatwasser, dan is het al een stuk minder interessant, omdat het regelmatig wel mag. Roepen doe ik niet, dat heeft geen effect, staat hij op de bank te springen, loop ik er naartoe, pak hem eraf en zeg nee. Doet hij het weer nog een keer, derde keer op de gang. Als hij probeert te bijten staat hij er na de 2e keer al. Toen hij nog kleiner was, de leeftijd van jou kindje zette ik hem of in de box, of in de kinderstoel die ik van me af draaide voor even, of gewoon negeren, dat doe ik ook nog steeds, maar ik andere gevallen de gang op.
Het ligt een beetje aan je kindje denk ik. Ik ga altijd bij Iris zitten en zeg nee. Ik leg ook uit wat ze niet mag. Als ze door blijft gaan dan zet ik haar ervan weg. Ze heeft ooit 1x op t matje in de gang gezeten, maar dat is uitzonderlijk. Meestal is ze er al erg van onder de indruk als ik haar van iets weg haal. Afleiden helpt ook goed; gewoon iets anders aanbieden waarmee ze kan spelen.
De box is ook wel een idee maar denk dan wel naar 3 keer waarschuwen of niet? Ze heeft trouwens ook al midden in de winkel op de grond liggen gillen omdat ze koekjes pakken wou...nachtmerrie van elke moeder! Nou ja ik weet wel hoe ze het ook went of keert ze moet altijd in de winkel wagen .
OWwww jee, wat staat me allemaal nog te wachten! Zal me niet verbazen als Valerie ook zo doet over een paar maanden.
Ik ben juist een beetje huiverig om de box als strafplek te gebruiken. Zou het fijn vinden als ik haar daar, indien nodig voor de veiligheid, in kon zetten en ze er even lief kon spelen zonder het als straf te ervaren. Ik probeer zo veel mogelijk goed gedrag te belonen en 'stout' gedrag te negeren. Als ik móét ingrijpen, dan zo simpel mogelijk (bv. iets afpakken en zonder stemverheffing zeggen waarom). Ik roep liever 'uh uh' als iets niet mag dan 'nee', omdat nee meer betekenissen heeft (nee ik hoef geen slokje, nee papa is niet op de gang, etc) en 'uh uh' dus duidelijker een stop-wat-je-nu-aan-het-doen-bent-woord is. En inderdaad een leuk alternatief bieden / afleiden van datgene wat niet mag. Lastig hè, als ze zo klein al 'stout' doen en je nog niet met ze kan praten over waarom je dat niet wilt hebben.
Ik heb mijn dreumes tot nu toe 1x op de gang gezet... mijn hart brak maar ik geloof wel dat hij er van geleerd heeft toen. en als het weer zo ver komt, zet ik hem weer op de gang. ben ook geen voorstander om hem in de box te zetten als ik kwaad ben, de box moet een veilige speelplaats zijn voor ze. ik probeer met waarschuwen en steeds herhalen hem dingen af te leren die niet mogen... en ze moeten meer afleren dan aanleren haha zo voelt het af en toe
Het is ook een lastige tijd voor een dreumes: waarom mag je je eten wél in je mond stoppen, maar niet op de grond gooien? Waarom applaudiseren ze voor je als je een propje in de prullenbak gooit, maar worden ze boos als je de telefoon daar opbergt? Wat is er erg aan bijten als je iets stom vindt, maar dat nog niet duidelijk kunt maken met woorden? Waarom moet je stil in bed liggen als je nog wil spelen? Ik zou er ook knettergek van worden als andere mensen steeds bepalen wat wel en niet mag en waar ik heen moet en wanneer ik weer wat te eten krijg en wanneer ik moet slapen, zeker als ik ze maar niet aan hun verstand kan pulken dat ik het ánders wil!
De box word hier niet meer in gespeeld dat is meer een opbergplaats voor haar speelgoed aangezien ze de box een ramp vind . Maar ben benieuwd wat me nog meer te wachten staat de komende paar jaar!
Al vanaf 1 jaar, 3x waarschuwen en dan apart zetten. Hij liep in het begin heel vaak weg, en dan terug zetten en terugzetten doodvermoeiend, maar het heeft wel effect. Wij zitten nu weer in de slaan en bijten periode, is een hele tijd weg geweest..........
Haha Chantico!!! Volgens mij begrijp jij kinderen heel goed. Nouja voortaan zullen we dus moeten toestaan dat de telefoon in de prullenbak wordt opgeruimd, eten niet in het buikje maar op de vloer en dat we gebeten worden als we het nog steeds niet (willen) begrijpen! Denk dat dochter dat wel wat vindt Dochter kan al "tellen" dankzij mijn aanpak. Als ze blijft treuzelen op straat of in de winkel tel ik langzaam "123" en bij 3 moet ze bij mij zijn en anders moet ze even in de kinderwagen. Als ik 1 zeg komt ze 9 v/d 10 keer al aanrennen en roept zelf 2,3. Dochter verdwijnt meteen de gang op als ze bijt, want dat weet ze goed. Andere stoute dingen wordt 2x gewaarschuwd 3de keer op de gang. Dochter zit in de mep en krabfase als andere kinderen iets hebben waarvan zij vindt dat zij het moet hebben. Het zijn mijn oppaskinderen dus dat kan al helemaal niet vind ik. Gelukkig zijn ze wat ouder en begrijpen ze dochter wel als ik het later uitleg (en dochter straf geef ervoor).
Mooi geschreven Chantico! Zoals ik je stukje lees denk ik dat dat idd in het hoofdje van dreumes speelt. Het is ook moeilijk voor ze allemaal, het 1 mag wel en het ander mag weer niet... Ze moeten het allemaal leren en dat levert wel eens een strijdt op met de mama's en de papa's Mijn zoontje gooit ook wel eens wat weg wat echt in de prullebak moet, maar dan verdwijnen de legoblokken er achteraan in de prullebak. Om deze acties moet ik altijd heel erg lachen, behalve dat mama het weer uit de prullebak mag halen haha.
Ik waarschuw haar meestal 3 keer en daarna zeg ik nog eens heel duidelijk vlak voor dr gezichtje dat het mag en waarom niet en dan lijd ik haar aan haar armpje ergens anders heen om daar verder te spelen. Afleiden lijkt mij op deze leeftijd de beste remedie.
Begrip is niet hetzelfde als toestaan Ik bedoelde mijn stukje inderdaad niet als vrijbrief voor alle dreumessen om maar te doen wat ze willen! Meer als uitleg bij dat het, in mijn ogen, voor zo'n dreumes onmogelijk is om alle regels die wij stellen in één keer te snappen én te volgen. Zo'n dreumes is, denk ik, keihard aan het leren over hoe dingen werken en wat wel en wat niet gewenst is. Juist door vanalles te proberen en de reacties te peilen. Dus daar moet je ze ook duidelijkheid over geven, over wat mag en wat niet. Maar ik wilde even wat 'tegenwicht' geven aan de gedachte dat ze expres stout zouden zijn. Een dreumes leeft in een wereld die héél groot is en waar héél veel nieuwe regels gelden die hij of zij zich allemaal nog eigen moet maken. Dus daarom probeer ik wel wat begrip op te brengen voor het leerproces van mijn dreumes, zonder dat ik haar maar alles laat doen!
Wat ik van het bureau begreep bij mijn zoon was dat het geheugen van die jonge kinderen nog niet zo ontwikkeld is dat ze morgen nog weten dat iets vandaag niet mog. Herhalen is de enige wat je kan doen om struktuur aan te leren, dus dat ze weten dat iets niet mag. De tel optie (1.2.3.) was bij ons ook geen succes, chris kwam ook al tellend aanlopen toen, hij zag het meer als spelletje dan als straf. Bij ons was de box op een gegeven moment ook de plek waar hij in moest als hij iets gedaan had. Maar wel na 1 keer waarschuwen, niet na 3 keer want dan had hij 3 keer de mogelijkheid om het toch te doen Nu bij Lisa is het weer anders, want tja elk kind is anders. Zij is nu pas 10 maanden en we kunnen er nu nog niet veel van zeggen hoe het gaat lopen. We zien wel en kiesen tegen die tijd de beste oplossing wat bij haar past.
Is toch alleen maar beter: als je én het gewenste gedrag krijgt én hij het ook nog ziet als spelletje?!
Eens met Chantico! Hoewel ik soms wel eens moe word van het herhaaldelijk doen wat niet mag probeer ik NEE toch vermijden, want het werkt alleen maar averechts momenteel. Niet alleen is nee nee nee ontzettend vervelend voor mezelf, ik denk dat je er ook een negatieve, afwijzende sfeer mee creeert. En dat juist nu je dreumes leert wat wel en niet ok is, en wat dus wel en niet mag - ik denk dat je dan juist een positieve leer-sfeer moet hebben. Onze uk haalt steeds vanalles uit de plantenpot en strooit het dan in het rond. Sinds een paar dagen geven we er geen negatieve aandacht meer aan (dwz, we roepen niet steeds NEE als ze het doet), maar proberen haar aandacht af te leiden, of gaan naar haar toe en "leggen uit" dat ze er niet aan moet zitten (handjes legen boven de pot (handjes schoonwrijven is al een leuk ritueel, ook voor buiten als ze valt en haar handjes zitten onder het zand - leidt af en dan huilt ze ook niet zomaar, hup, opstaan, handjes wrijven, SCHOON), oh ooooh, vieze handjes, BAH he?). Al heel snel zijn we nu zover dat ze het belonen van goed gedrag heel erg leuk vindt. Ze maakt er nu een spelletje van: ze loopt naar de plantenpot, kijkt dan om of er een reactie komt, en als ze 1 van ons ziet kijken loopt ze op ons af voor een knuffel. GOED ZO, niet aan de plant zitten he, het is vies, bah. Idem met de kat pesten (op zn kop timmeren met een stuk speelgoed, kat kijkt niet op of om, maar toch...). Ik ken een liedje over aaien, dus zingen we aai aai aai. Nu aait ze de kat meteen heel lief als ik alleen nog maar aai aai zeg. Kat blij, zij blij. Sommige dingen moet ze toch echt zelf uitvinden: dat zand niet om te eten is, dat je kletsnatte voeten krijgt als je het drinkbakje van de kat omgooit, en dat dingen kunnen omvallen als je er tegen blijijijft duwen (dan schrikt ze zich kapot). Ik probeer simpel NEE zoveel mogelijk te mijden nog.