Lynn is nu 9,5 maand en heeft nu zeker al 2 maand last van eenkennigheid. Soms zwakt het wat af, om daarna weer in alle hevigheid naar boven te komen. Hoelang duurde deze fase bij jullie kindjes? En hoe gingen jullie daarmee om?
Ja, fijn hè, die eenkennigheid.... Als we ergens op bezoek gaan waar we niet zo vaak komen, dan zeg ik meestal van tevoren al dat ze last heeft van eenkennigheid. Dan vraag ik of ze haar even 5 minuten willen "negeren", dan kan ze even de kat uit de boom kijken Daarna is het meestal geen probleem meer. Maar ja, we lopen ook wel eens in de supermarkt ofzo en dan duikt er opeens een vreemd persoon in de kinderwagen om in haar wangetjes te knijpen..... brullen...! Ik ben ook wel benieuwd hoe lang deze fase duurt...
Ja hier ken ik het ook hoor! Vooal bij mannen heeft die het echt heel erg! Vrouwen gaat nog wel. Gelukkig in de supermarkt geen last van alleen kan die zo lekker vals kijken.... van ga weg! Ik hoop dat het snel overgaat want soms...
Joey heeft het niet heel erg, de ene keer erger dan de andere keer... hij begon ook met even ruim 9 maanden en is nu bijna 11 maanden. Vooral als hij moe is dan wil hij alleen bij mij, ook niet bij papa. In een onbekende omgeving is papa ook goed, maar liever nog bij mij. Vanmiddag ging ik alleen maar even mijn konijnen in de tuin een worteltje brengen en toen stond ie weer te gillen met zijn neusje tegen de ramen ... ik heb geen idee hoe lang het nog gaat duren en of het nog erger word.
Lynn zet het ook op een krijsen als ik de tuin in loop of naar de wc ga. Aan de leeftijd van jullie kindjes te zien kan het dus nog wel een tijdje duren.
Lieve is ook eenkennig! Bij mensen die ze vaak ziet is ze helemaal niet eenkennig maar bij mensen die ze weinig ziet zet ze het op het brullen als ze haar vastpakken! Ze kijkt ons dan ook echt zo aan van: Help me nouuuuu! Vindt het altijd zo zielig maar het hoort erbij. Ik neem dr als ze echt erg hard gaat huilen weer in mn armen en dan is ze weer rustig,op wat nasnikken. Dat werkt hier wel maar ik pak dr niet meteen weer uit de armen van de persoon bij wie ze eenkennig is want ze moet toch leren dat het niet eng is en mama en papa niet weg gaan. Maar als het echt zielig gaat worden dan neem ik dr wel over van de persoon bij wie ze huilt en dan is het snel weer over
youame heeft er alleen last van bij me schoonzus en schoonmoeder en als ze meziet weglopen maar blijf tegen haar praten dan is het goed
Pfff, het begint hier ook! Mensen die hij niet zo goed kent en die in de wagen duiken, daar draait hij zijn hoofd voor weg en zet het soms zelfs op een brullen! Laatst was hij met oma bij zijn overgrootouders, nou die vond hij helemaal niet leuk. Elke keer als ze te dichtbij kwamen begon het lipje alweer te trillen en was het brullen!
Bij Danique is het begonnen vanaf 7 maanden en ze is nu inmiddels 11 maanden en heeft het nog steeds, niet bij iedereen en het ligt er ook aan hoe haar bui is, van mijn schoonzusje moet ze helemaal niks hebben als die al naar haar kijkt is het brullen. Het zal wel een keer overgaan maak me er verder niet druk over en ga het zeker niet afdwingen want dan word het alleen maar erger.
Overigens is Joey wel selectief, hebben jullie kindjes dat ook? Zo was hij laatst bij mijn zusje en zwager (die pasten even op hem) en toen was hij gek met mijn zwager, de hele middag lachen en gieren... maar een paar dagen later was in het zelfde gezelschap mijn vader (opa dus) ook aanwezig, en toen wilde hij NIKS met mijn zwager te maken hebben, hij wilde alleen bij opa. Het lijkt wel of hij bij bepaalde mensen alleen gezellig wil zijn bij gebrek aan iemand anders... Het valt ook op dat hij eigenlijk altijd zoet is als iemand anders op hem past, als ik maar niet in de buurt ben. Zodra hij mij ziet gaat ie piepen