Hoi allemaal, Ik heb 1 1/2 jaar geleden een miskraam gehad. En we zijn daarna niet meer zwanger geraakt. Ziekenhuis laatst bezocht en alles was goed maar toch wil het maar niet lukken. Nu vertelde afgelopen weekend twee goede vriendinnen dat ze zwanger zijn geraakt... Ik heb hier zoveel verdriet van... Echt voor hun vind ik het super leuk maar het is zo'n confrontatie met mijn eigen gemis en het niet vervullen van mijn enorme wens. Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.. Ook merk ik dat steeds meer de onzekerheid toeslaat van is alles wel goed bij me en komt het toch wel... Ik begin het vertrouwen te verliezen. Wie kent dit? liefs
ik herken dit ook.. ben dan nog wel niet zo lang bezig als jou,, maar toen een goede vriendin van mij vertelde dat ze zwanger was, terwijl hun relatie helemaal niet super is, hakte dit er behoorlijk in, heb echt een paar dagen gehuild!! Wat voor mij wel heeft geholpen is met d'r gepraat en uitgelegd waarom ik verdrietig was! (heb toen ze het vertelde niet gehuild, maar was het wel aan het wegslikken). Weten ze van jou dat je bezig bent (en ook al heel lang) erover praten is denk ik wel goed!! Dan kunnen ze ook rekening houden met jouw gevoelens en er niet telkens over praten als ze je zien!
Herkenbaar, die gevoelens, ook over: gaat het nog wel lukken? Wat heb je tot nu toe eraan gedaan? Heb je bijvoorbeeld getempt om je ei te achterhalen, of ovutestjes gebruikt? Bij mensen die erg blij zijn met een zwangerschap probeer ik wel blij voor ze te zijn, maar vertel ik ook wel over onze ervaringen van het afgelopen half jaar, zodat daar ook ruimte voor is. Merk dat mensen die blij zijn met een zwangerschap dat wel lastig vinden, 't is lastig om een goed evenwicht te vinden daarin, maar ik geef op bepaalde momenten gewoon aan of ik het even wel of even niet kan hebben om te praten over zwangerschap en baby's en omgekeerd moeten anderen ook aan kunnen geven dat ze hun blijdschap even niet willen verstoren door allerlei somberte...
Nog geen vriendinnen maar nichten schoonzussen enz. enz. Meid tranen met tuinen is voor mij 2maanden geleden. En wat ik heb gelezen heel veel meiden die een miskraam hebben gehad!! Voor mijzelf geld zo lang het lukt thuis huilen buiten lachen en veel over praten vooral met de mensen doe dicht bij je staan. XXX Marinka
Hi Yses, Heel herkenbaar! Ik heb zelf vorig jaar september miskraam gehad en nu 10 rondes verder en helaas nog niet opnieuw zwanger... Ik vraag me ook steeds af of alles wel goed is. Op het oog lijkt alles er goed uit te zien. Ik heb super regelmatige cyclus en mijn baarmoeder en eierstokken zien er prima uit. Bij de 1e zwangerschap was het 1e ronde raak, dus vind het zo vreemd dat het nu zolang duurt, maakt je toch aan het twijfelen. En het komt echt keihard aan als familie of vriendinnen vertellen dat ze zwanger zijn! Nooit gedacht dat ik zo jaloers kon zijn (ook al gun ik het ze natuurlijk wel), maar ik wil het ook! Ik had zelfs al moeder moeten zijn als het niet mis was gegaan. Ik weet ook niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Ik geef ook maar gewoon toe aan mijn verdriet en in de tussentijd probeer ik te genieten van dingen die met kindjes niet zo makkelijk meer zijn (reizen, spontane avondjes weg, sporten, etc) zonder te hoeven plannen. Maar uiteindelijk is het elke maand natuurlijk weer verdriet als het WEER niet gelukt is... x
Hoi lex, zo herkenbaar je verhaal. Ik was ook de eerste maand meteen zwanger en na acht weken één echo gehad, hartje klopte. Maar paar weken later bleek dat niet ouder is geworden dan op dag van de echo. Mijn zusje en nog paar bekenden werden zelfde periode zwanger em zijn nu heel gelukkig met hun kindje. Ze gaan nu voor tweede ronde. Ben zo bang dat bij mij uitblijft en hun weer zwanger worden en bang heeft te maken met zoveel verdriet te hebben gehad met eerste ronde en weer opnieuwr geconfronteerd worden met weer zien groeien van hun buik, geluk met zwangerschap. Vind dat zo moeilijk.
Hi Lex, Hier hetzelfde verhaal. Eerste kindje in ronde 1 zwanger, nu een mooie zoon. Tweede kindje zwanger in 2 rondes, maar met 6 weken ging het mis. Dat was april 2010! AL die tijd heel serieus opnieuw geprobeerd, maar geen succes. Ik begrijp er helemaal niets van. Afgelopen maand voelde ik me anders en was er van overtuigd dat ik eindelijk weer zwanger was, maar werd uiteindelijk wel ongesteld. Zo frustrerend! Met een clubje vriendinnen waren we van de eerste allemaal met een tussenpoze van een maand uitgerekend. Inmiddels hebben zij allemaal een tweede en eentje is nu zelfs zwanger van nummer 3. Bizar hoe dingen ineens anders kunnen gaan dan je je van te voren voorsteld. Ik ben in februari al een keer bij de gyn geweest voor een onderzoek, omdat ik echt dacht dat er bij mij iets mis zat. De inwendige echo leek gewoon goed, dus geen belemmering in principe. Maar waarom lukt het dan niet?? Heb nu besloten dat ik voor het bloedonderzoek ga als het deze ronde weer niet raak is. Ik kreeg de vorige keer formulieren mee voor bloedonderzoek en mijn man een potje. Dat zou de volgende stap zijn. Toen vonden we dat nog wat te heftig en hebben we het uitgesteld. Nu gaan we toch maar die stap nemen, mocht ik over 2 weken weer gewoon ongesteld zijn.... Sterkte!
hey meid.. ken het niet zoals jij. wel een mk gehad maar meteen daarna weer raak. kan me echter wel heel goed voorstellen dat je dat verschrikkelijk vind en hoe dat moet zijn. toch wil ik even zeggen; er zijn heel veel mensen die al heel lang bezig zijn die niet weten of ze het kunnen. het is een schrale troost maar jullie weten iig wel dat het kan, zwanger worden. weet natuuriljk niet wat jullie allemal al geprobeerd hebben maar ik geef altijd ff aan; probeer vooral te genieten van elkaar. je denkt er altijd aan als die wens er eenmaal is maar probeer toch echt de liefde te bedrijven ipv alleen maar proberen zwanger te worden. heeeeeel veel succes meid.. hoop dat je snel weer zwanger zult zijn en een gezond plakbeebje zult hebben.