Hi meiden! Mijn man en ik zijn sinds Juli echt aan het proberen voor ons eerste kindje. Bleek al in de eerste maand zwanger maar liep uit op een mk. Sindsdien ben ik er echt heeeel veel mee bezig. Veel om mij heen raken zwanger (heel toevallig natuurlijk ) er is een meid die al een jaartje probeerd maar nog niet lukt. Zij verteld het echt aan iedereen en daarom wil ik stiekem eerst zwanger raken en er eigenlijk een wedstrijd van maken. Ik vind dit heel erg van mijzelf. Gun het haar ook maar eerst ikzelf. Ben ik de enige die deze gemene kwaal heeft en er zelfs een wedstrijd van maakt?
Ik herken het gevoel wel...en ook het schuldgevoel over dat gevoel.. Zie mijn handtekening. Een vriendin van mij heeft vorige maand ook een miskraam gehad. Ik wist niet dat zij bezig waren met zwanger worden. Stiekem hoop ik nu ook eerder zwanger te worden dan haar. Maar ik vind het wel verschrikkelijk voor haar dat ze een miskraam heeft gehad en gun het haar natuurlijk ook. Ik probeer het gevoel los te laten, maar dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind het knap van je dat je jouw gevoel hier durft te uiten!
Nee dit herken ik niet helemaal... Als ik iemand zie die in de MMM zit of al een jaar bezig is voor een kindje gun ik het diegene extreem net zoveel als mijzelf. Als iemand minder lang bezig is gunde ik het mijzelf wel iets meer maar alsnog gun ik het die andere ook
Mm nee dat herken ik niet. Wij zijn nu in ronde 6 voor een tweede. Mijn schoonzusje was heel snel zwanger van de tweede en natuurlijk wil je het zelf ook, ik gun het hun ook. Ik wil er absoluut geen wedstrijdje van maken.... Iedereen op zijn/haar tijd kinderen.
Ik vind het een beetje raar dat je zo reageert op iemand die moeite heeft met zwanger raken en misschien al bezig is om zich te laten onderzoeken. De medische molen is allesbehalve een pretje. En jij wil er een wedstrijd van maken? Ff serieus zeg....En het dan nog ff lekker inwrijven mocht je eerder zwanger raken.
Ik snap TS op zich wel... Ze wil het zelf net zo graag als jij en ik. Ik vind je reactie erg overdreven. Zo bedoeld ze het vast niet en ze ziet heus wel dat meiden in de MMM het zwaar hebben.
Nee ik herken dat absoluut niet. En vind het ook een beetje apart.. Ik ben voor iedereen blij die graag een kindje wilt en in verwachting is. Vooral als ze het al langer proberen. Zag laatst iemand hier op het forum die eindelijk na 11 jaar!!! In verwachting is. Dat is echt een wonder, en vind ik juist fantastisch!! Wij hebben er 2 jaar over gedaan. Maar "jaloers" ben ik nooit geweest. En een wedstrijdje maak ik er al helemaal niet van.
Iemand die nooit in de MMM gezeten heeft zal nooit helemaal kunnen begrijpen / voelen hoe dat is, hoop voor ts dat ze er ook nooit mee te maken zal hebben. Die 'meid' waar ts het over heeft maakt er geen geheim van dat het niet lukt en zal daar ongetwijfeld verdrietig over zijn en ts denkt aan een wedstrijd. Ik kan oprecht niet begrijpen dat ze zo denkt.
Natuurlijk wil je snel zwanger worden. Maar dat wedstrijdgebeuren snap ik echt niet en vind ik raar ja.. Er staat dat je sneller zwanger wil raken OMDAT zij aan iedereen vertelt dat het niet lukt/gewoon aan iedereen vertelt bezig te zijn. Wil je dan graag tegen haar zeggen dat het jou wel lukt of waarom wil je dat zo graag? Ik denk zelf dat dat je het niet zo bedoelt tegenover de ander, maar dat je gewoon heel graag zelf een kindje wil en vooral omdat je een miskraam gehad hebt. Wat heel verdrietig is Begrijp ook dat sommige mensen het nodig hebben om hun verhaal kwijt te kunnen als het zwanger worden niet lukt. Ik had dit zelf ook heel erg
Poeh, ik kan me hier ook niet in vinden. Toen wij net begonnen had ik dit helemaal niet en ik zou me eerlijk gezegd ook doodschamen als ik zo'n gemene houding tegenover iemand zou hebben in de MMM. Juist fijn dat iemand zo open is over het hele proces, de MMM is al zwaar genoeg. Goed dat mensen dat uit de taboesfeer halen. Ik hoop dat die meid in je omgeving snel haar baby mag krijgen.
hoe voel jij je bij babynieuws van een ander? ben je dan verdrietig? vind je het jammer dat je nog moet wachten? je bent 4 maanden bezig.. hoe denk je dat deze meid dat na een jaar voelt? zou je haar werkelijk willen vertellen dat je de wedstrijd hebt gewonnen en zien hoe ze huilt om haar eigen onvervulde wens?
Bij nader inzien heb ik niet goed gelezen... ben het met je eens. Hopelijk bedoeld ze het niet zo zwart wit
Bedankt voor ieders reactie. Begrijp jullie meningen heel goed. Zoals ik al zei gun ik haar ook zeker dat ze zwanger mag raken en een pracht kindje krijgt! Ik zie ook haar verdriet als ze weer ongesteld is geworden. Vind het ook echt vreselijk voor haar! Maar wat ik niet begrijp dat ze het ook aan klanten verteld die hier niet om vragen. Mijn gevoel gaat misschien daarom ermee vandoor. Ik stond voordat wij met de kinderwens begonnen er heel nuchter in. Weet dat helaas veel stellen erg lang erover doen om een kindje te mogen krijgen. Het is niet vanzelfsprekend dat je gelijk zwanger raakt de eerste maand. Totdat ik ineens wel zwanger raakte, maar het niet mocht houden. Toen veranderde er heel veel in mijn hoofd. Was er de hele dag mee bezig en kreeg ik het rotte gevoel van "ik eerst". Zoals sommige zeggen is dit inderdaad erg raar omdat ik het haar ook net zo gun, maar het gevoel gaat vanzelf
Zoals je het nu beschrijft klinkt eea wel wat genuanceerder. Dat je graag opnieuw zwanger wordt begrijp ik heel goed, het is verdrietig om een miskraam door te maken. Maar.. zoals je hier boven leest is een jaar bezig zijn echt wel heftig en mag deze vrouw daar best wat begrip voor krijgen. Dat jij ook graag zwanger wordt staat hier in mijn optiek gewoon los van. Je moet hier geen wedstrijd van maken. vergelijk je niet zo met de ander en oordeel daar ook niet over, dat zou jij zelf ook niet fijn vinden. Richt je op je eigen proces en probeer je miskraam een plekje te geven. En ja ik weet waarover ik heb; inmiddels ruim 2 jaar bezig en 2 miskramen verder. Bij ons weet ook iedereen het, niet omdat wij dat willen maar omdat iedereen daar naar vraagt en wij niet willen liegen. Bovendien hebben wij de steun van mensen om ons heen hard nodig, want het is voor ons een hartstikke zwaar en emotioneel proces.
Maar TS zegt toch ook dat ze baalt van dat gevoel? En ik neem aan dat ze t niet zo zegt tegen die vriendin..... Ik was tegelijk met een vriendin bezig zwanger te raken, allebei de MMM. Ik was ook jaloers toen ik merkte dat zij zwanger was. Heel stom, ik gunde t haar ontzettend naar ergens dacht ik en ik dan?! Ik heb haar gewoon blij gefeliciteerd, ik was ook blij voor haar!! Maar ook jaloers. Een paar dagen later testte is zelf positief en we hebben nu allebei een heerlijk kind. Gevoelens zijn er, die kies je niet. Je actie erop kies je.. Gevoelens moet je k de ruimte geven dus TS, je mag dat best zo voelen. Als je er maar niks mee doet baar haar toe. Hopelijk ben je snel zwanger!
Bij mij was t net omgekeerd. Een vriendin van mij probeerde zwanger te worden en was al een half jaar bezig toen wij zwanger probeerden te worden. Ze heeft 2 miskramen gehad. Ik had in ronde 5 een miskraam, in ronde 6 was ik zwanger. Ik heb intens gehoopt dat ze voor mij zwanger zou zijn, ik vond het heel dubbel om haar te vertellen dat ik zwanger was en hoopte zo dat zij op hetzelfde moment ook goed nieuws zou hebben maar dat was niet zo. Enkele weken later hoorde ik dat ze ook zwanger was. Ze wist het al toen ik ons nieuws vertelde, maar dierf het nog niet uit te spreken ivm de eerdere miskramen. Uiteindelijk is ze een week na mij bevallen. Nu zijn we weer samen zwanger
Ik uit mijn gevoel zeker niet naar haar of iemand anders, alleen hier. Ik probeer haar te steunen en praat er met haar over haar, maar toch blijf ik het rot gevoel houden. Begrijp dat het voor jullie ook erg zwaar is dat het nog niet is gelukt. Hoop voor jullie dat je nu snel zwanger mag raken. Bedankt voor jullie duidelijke of lieve reacties!
Hoe je het omschrijft in je openingspost komt het inderdaad wat akelig over. Ik snap wel dat je hoopt dat het jullie ook snel weer gegund is maar zo te lezen heeft zij het ook niet makkelijk. En iedereen moet natuurlijk zelf weten wat ze vertellen over hun kinderwens, het is al zwaar genoeg als het niet lukt. Dat is niet aan jou om daar een oordeel over te hebben. Wij zijn nu bijna 2 jaar bezig. In het afgelopen jaar tot 4 keer toe een vriendin die in ronde 1 zwanger was. Zij hebben nu allemaal een baby en ik sta nog steeds met lege handen. Ik dacht ook wel: halloooo!! En ik dan?? Maar het iemand misgunnen en er een wedstrijd van maken, nee.