Zoals de titel dus zegt.. Iedereen zegt altijd dat de eerste 3 maanden het moeilijkste zijn en het daarna allemaal makkelijker wordt.. en na het eerste jaar wordt het nog makkelijker.. M'n meisje is nu 2 maanden en ik heb het heel zwaar (krijg ook hulp verder voor mezelf). Ik kijk nu echt uit naar die 3 maanden grens laat maar zeggen.. dat het allemaal wat makkelijker zou zijn. Ben dus benieuwd of het echt zo is, wordt het na 3 maanden makkelijker? Wat merkte jullie na 3 maanden waardoor het makkelijker werd?
Ik zou je niet gaan focussen op een bepaalde grens. De kans dat je vreselijk teleurgesteld bent straks, is vrij groot namelijk. De ene baby is vanaf de geboorte gemakkelijk, het andere kind is altijd bewerkelijk en de redenen daarvoor zijn talloos. Als jij het nu zwaar hebt, omdat je zelf ergens mee zit, dan moet je daar hulp bij krijgen en vooral focussen op de vraag: heb ik genoeg hulp, of heb ik toch nog meer nodig?
Niet wat je wilt horen, maar hier (dochter met kma en reflux) vond ik de eerste tien maand loodzwaar. Daarna kon ze lopen en werd ze meteen heel wat gelukkiger. Ik denk eigenlijk dat het heel erg afhangt van kind tot kind. En van mama tot mama.
Qua hulp kan het eigenlijk niet beter Dat zit wel goed. En idd omdat ik me niet teveel wil focussen op z'n grens vraag ik me af is het echt zo? Verschilt natuurlijk ook per kindje en je eigen gevoel maar over het algemeen gezien.
Dat hangt gewoon echt van je kind af en hoe je uit de bevalling bent gekomen lijkt me. Ik kan niet zeggen dat ik de eerste maanden echt zwaarder vond dan rond een halfjaar bijv. Ik vind de kleuterleeftijd veel zwaarder dan de babytijd
Focus je idd niet op een grens, iedereen zei tegen mij dat het na 6 weken beter werd en toen het na 7 weken nogsteeds even k.. was dacht ik dat het écht nooit meer beter zou worden. Ieder kind en iedere situatie is anders. Onze dochter bleek reflux te hebben en toen we dat na 10/11 weken gingen behandelen werd het beter. Maar.. ik moet zeggen dat ik een baby an sich wel leuker begon te vinden na een maand of 3/4. Ze toonde meer interactie, begon met geluidjes maken, echt op mij reageren dingetjes vasthouden, 's ochtends wakker met een grote lach en betere nachten etc. Vanaf toen is het écht niet alleen maar makkelijk geweest, maar zo 'zwart' als ik het die eerste 10 weken vond is het tot nu toe niet meer geweest.
Grappig. Ik vind de kleutertijd echt een eitje in vergelijking met die eerste maanden. Zo zie je maar..
Eerste 3 maanden zijn zwaar (omdat alles nieuw is), maar zeker niet het zwaarst! Ik denk dat je je beter kan voorbereiden op een langere 'zware' periode, dan kan het alleen maar meevallen! Sterkte en goed dat je hulp hebt!
Nee. Maar na drie maanden gaat je kindje steeds meer contact maken, lachen, eerste keer een rammelaar pakken, ben jij weer redelijk opgeknapt.van de bevalling.... Went alles een beetje, gaat t allemaal steeds makkelijker. Maar een kindje hebben, ik vind t soms echt zwaar! Niet slapem, huildagen, tandjes, kapotte billen. Met alle liefde hoor en nooit spijt, maar t is naast alle leuke dingen soms ook gewoon heel pittig!
Nooit gehoord dat de eerste drie maanden het zwaarst zouden zijn, zelf ook geen duidelijk verschil ervaren. Zijn meer momenten die soms zwaarder zijn en soms juist weer makkelijker. Zou er dus geen 'tijd' aan hangen....
Ik vind het nu veel zwaarder dan tijdens babytijd. Nu begint het opvoeden en dat vind ik stuk zwaarder dan hele dag alleen te voeden en wel of geen slaaptekort hebben. Want je kunt je slaap gewoon inhalen.
De eerste 3 maanden voelen vaak zwaar. Jij bent net moeder geworden, zit vol hormonen, bent erg vermoeid. De baby heeft heel veel aandacht nodig in ee zin van voedingen dag en nacht wat het extra vermoeiend maakt. Meestal begin je na een maand of 3 goed te wennen, de baby kan vaak wat langer zonder voeding. Echter er zijn zoveel meer zaken die het makkelijker of zwaarder maken. Een droombaby die rustig is, goed slaapt en heel tevreden is of bijv een huilbaby. Maar ook hoe ben jezelf en hoe sta je erin? Ben je perfectionistisch of juist heel makkelijk?
Ik vond het wel de zwaarste tijd, maar bij ons was dat dan nog relatief. Het was niet onwijs zwaar. Beide kinderen sliepen bij die termijn snachts door, dus dat scheelt een hoop. En ja, het wordt leuker door het contact. Ik kan me voorstellen dat als je kind kma of reflux heeft of nog niet doorslaapt, wat helemaal niet gek is op die termijn, het na 3 maanden niet opeens makkelijk is.
Loslaten, want je weet het nooit. Mijn oudste was een huilbaby en daar leefde ik ook van grens tot grens maar het werd steeds een teleurstelling. Ooit gaat het over, dat zeker! maar wanneer is maar de vraag... Probeer het te accepteren en ermee om te gaan zo goed mogelijk en pak alle hulp aan die je kunt krijgen zodat je zelf ook soms aan je rust komt.
Ik vond de eerste 8 weken het zwaarst. Vanaf het moment dat ik mijn nachtrust enigzins terug had vond ik het allemaal prima. Ik had HELLP syndroom en een traumatische bevallingsdag, maar echt, na die 8 weken had ik mijn draai gevonden en was ik aan het herstellen. Soms denk ik weleens dat mensen echt een roze wolk verwachten, maar ik ken echt niemand die als een troetelbeertje heeft zitten genieten op zo'n wolk. Wel genoeg die op een grijze wolk hebben gezeten met tepelkloven, wallen, aambeien en oververmoeidheidstranen
Nou die roze wolk kan wel, ook als je veel pijn hebt, slecht slaapt en een drukke baby hebt. Maar dan moet je als mama goed in je vel zitten. En daar schort het vaak aan. Dat heeft talloze oorzaken die zowel binnen als buiten ons liggen. Ik was bij de eerste echt depressief, bij de tweede steeg ik op van geluk. Het grootste verschil was hoe mijn bevalling was verlopen. Bij de eerste eea ellende, bij de 2e een powervolle ervaring. Ga na wat jij nodig hebt. Zorg goed voor jezelf. Geef aan dat je hulp nodig hebt. Maak het jezelf niet te moeilijk. En een dikke knuffel aan alle mama's die het zwaar hebben. Liefde en zorg voor jezelf, dat is de enige manier om eruit te komen. Gun jezelf dat.
Ik vond het tot acht maanden echt appeltje eitje pas daarna werd het pittiger, slechter slapen, ze willen dan dingen doen die ze nog niet kunnen dus frustraties alom en het werd weer wat makkelijker toen ze kon kruipen en nu is het weer pittig omdat ze nonstop aan me vastgeplakt zit en de hele tijd wil lopen. Denk dat het steeds fases zullen zijn die elkaar zullen afwisselen met dat het wat makkelijker gaat en vervolgens weer wat pittiger is. Mama zijn is gewoon een echte pittige job maar ook zo ontzettend leuk!!!
Ik heb een makkelijke man die niet zo veel slaap nodig heeft en me in de weekend liet uitslapen, hij hoefde s'nachts ook niet op te staan en werd ook niet wakker van de baby. Ik gaf bv s'morgens en daarna nam hij het over en ik ging verder slapen. Maar ik had ook een heel makkelijke baby die niet eens huilde als hij honger had, nu wel een hele actieve dreumes die een overduidelijke eigen wil heeft. Hij huilt nog steeds niet, heeft wel leren schreeuwen.