Teveel terugtrekken

Wat is de reden dat jullie altijd langs moeten gaan? Ik zou daar normaal al geen zin in hebben, laat staan als je zo moe en beroerd bent.

Een heftige zwangerschap kan echt een wissel trekken op je lijf en je gemoed... Natuurlijk is dit ook voor je man niet simpel, maar hij moet zijn verwachtingen omtrent die familiebezoeken toch bijstellen, vind ik.

Praat erover, maak duidelijk hoe je je voelt.

 

In mijn ogen is het normaal en zelfs gezond dat je je wat terug trekt nu het einde van de zwangerschap nadert. Je wordt door de hormonen veel prikkel gevoeliger terwijl je minder kunt hebben. Daarbij is het zwaar om voor jezelf, een dreumes en een baby in de maak te zorgen.
Je man zou zn verwachtingen iets bij mogen stellen. Hij zorgt nu voor meer druk, terwijl je behoefte hebt aan rust. Is er een rustig moment deze week? Dan kan het misschien helpen om uit te leggen waarom je je rust nodig hebt. En erbij te vertellen dat het niets met je man of zijn familie te maken heeft. Mannen kunnen zich snel afgewezen voelen en moeten dat soms wat vaker horen. Zeker in een tijd dat je wat minder aandacht en puf voor hem hebt.
Sterkte en zorg goed voor jezelf nu

 

Met al dit soort dingen denk ik 'het is maar tijdelijk'. Dus ja misschien vervelend voor familie of je man, maar dat komt allemaal wel weer. Ik ben zelf ook heel selectief geworden in waar ik heen ga of niet en schaam me er ook niet voor te vragen of vriendinnen overdag af willen spreken omdat ik 's avonds zo verschrikkelijk moe ben. Het is zo jammer dat we een man niet even een weekje kunnen laten voelen wat wij voelen als we echt even beroerd zijn van de zwangerschap. Ik hoor hier wel vaker dat mannen denken dat we ons aanstellen terwijl een zwangerschap iets prachtigs is, maar ook verschrikkelijk veel van je vergt.

 

Ik zou op dit moment wel in een soort cocon willen zitten. Ik heb ook geen zin om op visite te gaan bij mensen of om andere dingen te ondernemen. Het liefst ben ik op dit moment thuis, maar dat gaat natuurlijk niet altijd. Dus ik snap je!

 

herkenbaar hier ook totaal geen zin in maar wij zijn verhuisd in de zwangerschap en nog flink aan het klussen intussen zo moe waardoor ik ook merk dat ik vroeger mijn cocon in wil.

 

Ik vind dat jij nu voor gaat; luister naar je lichaam en ook naar waar jij mentaal behoefte aan hebt. Ik zou dat ook zo tegen familie zeggen; je hebt nu fysiek en mentaal gewoon rust nodig af en toe.

 

O wat herkenbaar! Mijn man zei ook van de week; waarom kan je na een hele dag werken niet in je eentje koken, je kan toch ook koffie halen op je werk?? (Lijkt bijna op elkaar he haha). Weetje, ik denk dat die mannen veel proberen mee te leven, maar het soms voor zichzelf ook wel een beetje vervelend vinden dat wij ons oude ik even niet meer zijn.

Ik zou het toch nogmaals op een rustig moment aan je man aangeven, en vragen of hij anders bij de betreffende familie wil vragen of ze eens zin hebben bij jullie een bakkie te komen doen . En als ze dat gek vinden of willen weten waarom kan hij naar mijns inzien gewoon melden dat het een beetje zwaar voor je is de laatste loodjes. Niet zo gek toch?! Tja en als je familie dat dan niet wilt... dan hebben ze toch pech denk hoor. Je moet jezelf niet voorbij lopen!

 

Volgens mij is t heel normaal dat je je laatste weken van je zwangerschap terug trekt.
Ik deed dat ook en hoor t ook veel van andere. Ook van m'n moeder. Dus zal wel iets natuurlijks zijn.

En ja als je een keer niet of korter op bezoek gaat ergens is dat aan jou/jullie.
Zie dat je nog ma

Precies dit.
Het is echt normaal hoor en tijdelijk

 

Ik heb gelezen dat het terugtrekken een heel natuurlijk iets is.
De moeder bewaart de laatste weken/dagen voor de bevalling haar energie om het huis klaar te maken en voor tijdens en na de bevalling.
Gewoon iets wat de natuur zo geregeld heeft en wat je ook terug ziet bij dieren.
Niks geks dus!

Ik had het ook en iedereen vond het maar raar dat ik met 34 weken het liefst binnen zat en niet naar buiten wilde omdat ik nog best we even te gaan had.
Bleek ik dus met 36 weken te bevallen en mijn lichaam (en geest) ging dus al in de 'bespaar' stand.

 

Ik deed het idd ook, zeker het laatste trimester. Ik had echt behoefte aan rust en echt alleen zijn. Was sowieso ook echt moe, dus lag al vroeg in bed telkens.

 

Ik herken het wel een beetje hoor.
Ik denk dat veel mannen zich gewoon niet zo goed kunnen inleven in zwangere vrouwen.

Ik heb een vrij zware zwangerschap met veel harde buiken, bekken klachten en vooral veel moeheid. Ik werk nu halve dagen en val dan nog soms op de bank in slaap om 20.00 uur.
Mijn vriend zegt dan ook gewoon doodleuk, hoe kan je nou moe zijn je heb bijna niks gedaan vandaag.
Ik laat het maar voor wat het is en negeer dit soort dingen gewoon. Vindt mezelf op het moment belangrijker en weet dat het ook wel weer over gaat na de zwangerschap.

 

Ik herken het heel goed. Mijn zwangerschappen lopen ook niet van een leien dakje.
Ik ben nu ook alle dagen ziek, moe en heb ook nog eens bekkenpijn. Ik ben gewoon niet mezelf tijdens de zwangerschap en heb dus ook niet zoveel zin om dingen te gaan ondernemen.
Over het algemeen doet hij wel zijn best om het te accepteren, maar er zijn ook dagen dat ik de hele dag aan het spugen ben en ziek op de bank ligt en hij vervolgens staat te klagen dat hij zijn schone onderbroeken uit een mand moet vissen ipv dat ze netjes in de kast liggen
Nou dan kan ik wel even flink uit mijn slof schieten hoor pfff. Maar ja dat soort dingetjes hou je toch zolang het zo gaat.