Even een lang verhaal kort maken.. Ik ben tegelijk zwanger geweest met een goede vriendin. We kennen elkaar al 10 jaar. Toen zij een paar maanden zwanger was, werd ik het ook. Hartstikke leuk, het leek mij super om dit met haar te delen. Alleen sloot ze zich compleet af, van alles en iedereen. Heb haar geloof ik maar 3 of 4 keer gezien in de zwangerschap. Ze zegt dat haar telefoon geen bereik heeft, dus we kunnen ook niet bellen. Al maanden kunnen we dus alleen paten per sms. Ik vind dit erg jammer, heb ik haar ook gestuurd. Ze vraagt erg weinig naar mijn zwangerschap, hoe het met ons is etc. Nu is ze bevallen, maar is ze met haar kindje in het kzh omdat de kleine niet goed kan drinken. Kan me echt voorstellen dat dit niet makkelijk is. 2 dagen geleden (via sms) afgesproken dat ik er vandaag heen zou gaan. Maar nu dus nog niks gehoord verder. Ik ken het ziekenhuis niet waar ze is, ik weet niet op welke afdeling etc. En eigenlijk heb ik er een beetje de balen van dat ze WEER niks laat horen. Graag of helemaal niet. Ik moet wel meer dan een uur reizen met rugpijn en ik heb avndaag maar 2 dag vrij! Heb gister met mn man gepraat en besloten het van haar af te laten hangen of ze iets laat horen vandaag en anders ga ik gewoon niet. Flauw, want normaal zou ik bellen, maar dat "gaat" dus niet. ZUCHT Stel ik me aan of is het terecht, ik weet het niet meer. Heb gewoon zo het gevoel dat die hele vriendschap alleen nog van mij af komt..
Uit ervaring zeg ik: bespreek je gevoel met haar voordat je een beslissing neemt! Wij hebben laatst voor onze voeten geworpen gekregen dat vrienden van ons het gevoel hadden dat alles van hun kant moest komen. In onze beleving was dat helemaal niet zo en was het misschien zelfs wel omgekeerd, maar ze hebben het zo lang laten 'sudderen' zonder iets te zeggen, dat het niet meer te repareren was. Dat is echt helemaal k*t natuurlijk, dus probeer het eerst ff te bespreken met haar. Misschien ziet ze het anders of is het tijdelijk of wat dan ook. Zou zonde zijn om zo'n lange vriendschap stuk te laten gaan...
ja, is ook zo, je hebt gelijk! Maar ik wordt er dus niet goed van dat we niet eens kunnen bellen! Ze wilde niet dat we langskwamen en ze reageert niet op smsjes. Heb dus echt zoiets van: hoe bereik ik haar?? IK wil dus graag met haar praten, maar het lukt niet. En ik vind het dna belachelijk dat ik m'n vrije dag op moet offeren, om naar haar toe te gaan, terwijl ze me al twee dagen negeert. Zou het liefst dus gewoon met haar praten, maar dat schermt ze voor mijn gevoel helemaal af. Heb er gewoon vandaag helemaal geen zin meer in...bah
Ze heeft net af- gesmst. Zal haar van de week wel mailen dat ik vind dat we een keer moeten praten...
Je weet neem ik aan in welk zkh ze ligt? Dan kun je rechtstreeks daar naartoe bellen en naar haar naam vragen. Maarrr... Ze ligt in het zkh met haar kindje. Wie weet gaat het de laatste 2 dagen slechter? Misschien heeft ze nu genoeg zorgen aan haar hoofd en kan ze even niet leuk doen en aan haar sociale contacten denken? Ik spreek uit eigen ervaring even. Toen mijn kinderen in het zkh lagen kon de hele wereld de pot op. Ik had geen kracht of puf om welke sociale contacten dan ook te onderhouden, wie dan ook te bellen. Ik heb toen mijn beste vriendin uitgenodigd voor visite, toen zij al op de parkeerplaats van het zkh stond heb ik mijn man haar weg laten sturen, omdat ik helemaal ingestort was van de zorgen om de kindjes, en het kolven wilde niet lukken. Daarna heb ik een week de tel niet opgenomen. Gelukkig kon zij dit heel goed begrijpen. Ik hoop dat er niks is, maar probeer je in te leven dat er op dit moment even iets belangrijker aan de hand is (of misschien gedurende de hele zwangerschap), waar zij al haar kracht een aandacht aan wil richten, en simpelweg even niet denkt aan jou en jullie afspraak.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Ik zou het even laten rusten en als zij in rustiger vaarwater zit eens face to face met haar praten. Ik zou haar zeker niet mailen en al helemaal niet nu in combi met net bevallen/kindje in het ziekenhuis.
Ben het ook met mijn 2 bovenstaande dames eens, zou het op dit moment even laten rusten... zou ook niet zitten te wachten op bezoek op zo´n moment en waarschijnlijk zit ze bomvol met emoties en is ze verdrietig dat de dingen niet zo gaan zoals ze zou willen met haar kleintje.
Ik ben het eens met Umm85... (ik wist trouwens niet dat je zonder bereik wel kunt sms-en...mij lukt dat namelijk niet)
Ik kan me heel goed voorstellen dat ze er nu even geen zin in heeft. Toen Kylian met spoed was opgenomen in het ziekenhuis heb ik (buiten onze ouders) ook niemend gebeld, had alleen op zijn site gezet dat hij met spoed was opgenomen. Mijn vriendin heeft toen rond gebeld naar ziekenhuizen en is er zo achter gekomen in welk ziekenhuis we waren, toen kregen we een smsje welke kamer we lagen en stond ze er dus al. Gelukkig waren we er toen al achter dat er niets ernstigs was en vonden we het fijn dat ze er was. groetjes Anita
Als ik op me werk ben kan ik ook niet bellen maar wel smsen!! Heb daar op sommige plekken maar 1 streepje dan net genoeg om te ontvangen en verzenden. Maaar bij bellen val je toch echt weg.
vreemd verhaal hoor..ik kan ook niet smsen als ik geen bereik heb dus dat is echt de grootste onzin!!!! ik zou dus wel met haar gaan praten...zou wel ff wachten tot ze uit zh zijn..of athans haar volgende week ofzo bellen..want gsm moet dan wel overgaan eigenlijk..misschien duwt ze je dan af maar dat hoor je eraan!
Eens! Tijdens mijn zwangerschap werd ik ook wereldvreemd. Vond zwanger zijn vreselijk, werd er depressief van en kon niks of niemand om me heen hebben. De enigste die ik wilde spreken (vnl de laatste 2/3 maanden) waren mijn man en 1 van mijn vriendinnen. Ik nam geen telefoon op, wilde geen bezoek. Zat totaal in mijn eigen wereld. Wel heeft mijn man mijn omgeving geinformeerd over "mijn toestand" zodat ze op de hoogte waren van wat er speelde en ze me met rust lieten.
Eens met voorstaande reacties. Erg vervelend dat ze jou soort van negeert en ook tijdens de zwangerschap niet erg met je opgetrokken heeft. Maar iedereen beleeft zn zwangerschap anders, ik moet zeggen dat ik ook een erge huismuts ben geworden, ik spreek bewust wel veel met vriendinnen af enzo maar ik vind 1x per week iemand zien bv al genoeg, voor de rest ben ik helemaal heppie in mn eentje thuis met mn man en kat. Helemaal als je dan een zware zwangerschap hebt en je kindje in het ziekenhuis ligt, kan ik me voorstellen dat je je afzondert. Voor jou is het dan weer erg vervelend dat je het gevoel hebt dat het van 1 kant komt. Als het kindje weer wat beter is, zou je daar eens over kunnen praten? Voor nu is het denk ik genoeg om haar te laten weten dat jullie aan ze denken, en snel weer contact hebt.
Dat kan ik dan nog wel aannemen, maar dat heb je toch niet overal? Dat ze nu even wat minder contact wil ivm de baby en de problemen daarrrond, tuurlijk! Dat snap ik prima! Maar alles daarvoor lijkt me een beetje...ja ik weet het niet, net zoals TS zegt, het lijkt eerder of de vriendschap van één kant komt. Maar goed, zoals mijn voorgangster zegt, iedereen beleeft een zwangerschap anders en wie weet heeft het daar heel veel mee te maken! Maar het zou fijn zijn als ze dat dan even zegt ipv je te 'negeren' terwijl je niet weet wat er is enz..
Een ouderwetse brief schrijven. Misschien is dat een idee. Zoals je het omschrijft krijg ik het gevoel dat het óf helemaal niet goed met haar gaat óf dat ze anders tegenover jou staat als jij tegenover haar maar dat ze het niet durft te bespreken met je.
Ze heeft uiteindelijk af gesmst gister. Denk dat het inderdaad ook een stuk hormonen/gevoel is bij haar. Heb besloten het er maar even bij te laten tot kindje weer wat opgeknapt is. En dan een gesprek met haar te regelen via sms. Inderdaad zal haar hoofd er nu ook niet naar staan en dat is logisch. Maar ik vind als alles straks beter is met de kleine dat we dan wel moeten praten. Ik weet dat ze ook relatieproblemen heeft en daarom vind ik het ook zo raar. Eerst praatten we overal over en nu hoor ik niks. Maak me daar ook wel zorgen om, hoop niet dat haar vriend de reden is.. Het zal allemaal wel tijd nodig hebben en ik moet maar niet de vriendschap van haar verwachten die ik nu mis.