Lol! Maar dat duurt dan ookweer langer dan de platte babyfase. Ook als je er drie jaar tussen laat zitten ze samen in de pubertijd Fijn om te horen dat je het opnieuw zou doen!
Onze kindjes schelen ruim 16 maanden. Een bewuste keus. En natuurlijk zijn er pittige dagen, als ze beiden hun dag (of nacht..) niet hebben. Maar over het algemeen genomen vind ik het vooral ontzettend leuk! Wat mij wel "tegenviel" is dat je oudste zelf nog vrij klein was toen de baby kwam. Dingen als voorbereiden op de komst van een baby, oudste laten helpen met de baby enzo, dat zat er allemaal nog niet in. Dat had ik me iets romantischer voorgesteld Maar groot voordeel is dat ze echt samen opgroeien, alsof ze altijd samen zijn geweest. In het begin is het best even zoeken naar een ritme, maar het went toch best snel. En 2 kindjes in de luiers..ach dat gaat gewoon allemaal in 1 moeite door. Uiteindelijk is het absoluut genieten, 2 van die kleine ukkies!
Mwah...nee, ik had niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn. Mijn dochter was een supermakkelijke baby die al snel doorsliep en nauwelijks huilde. Heel naief natuurlijk, maar ik ben er (onbewust) toch wel een beetje van uitgegaan dat de 2e net zo zou zijn. Niets was minder waar helaas, mijn zoontje huilde vreselijk veel en was onmogelijk stil te krijgen. Mijn dochter raakte daar vreselijk van overstuur en ging dan dus ook huilen. Daarbij kwam nog dat ik me echt aan huis gekluisterd voelde; mijn dochter sliep nog 2x per dag, dus ik kon niet wanneer ik zin had lekker gaan wandelen ofzo. Toen mijn dochter nog een baby was legde ik haar als ze moe was vaak in de wandelwagen te slapen en dan kon ik vertrekken wanneer ik zin had. Maar mijn zoontje wilde niet slapen in de reiswieg van de duowagen dus die legde ik in bed of de box, maar ja, als mijn dochter dan na haar ochtendslaapje wakker werd, sliep mijn zoontje nog en die kon ik echt niet overleggen in de reiswieg zonder dat hij helemaal hysterisch werd, dus nou ja....zo kon ik dus weinig naar buiten.
Als ik alles zo lees denk ik als je je gewoon instelt op dat het zwaar wordt dat het alleen maar mee kan vallen. Ons mannetje is echt een huilbaby geweest maar ook daar zijn manlief en ik prima door gekomen. Ik stel me erop in dat de tweede misschien hetzelfde wordt maar hoop er natuurlijk niet op ... Mij lijkt het idd vooral fijn dat ze samen opgroeien en eigenlijk beiden niet anders weten dan dat ze met zijn tweetjes zijn
Bedenk wel dat een klein leeftijdverschil geen garantie is voor een goede band tussen je kinderen. Mijn man en zijn zus schelen slechts 12 maanden, maar hebben helemaal niks met elkaar. Nooit gehad ook. Ik scheel 4 jaar met mijn zusje en 6,5 jaar met mijn broertje en mijn band met hun beiden is vele malen beter dan die tussen mijn man en zijn zus.
Dit is dus ook zo , maar het is ook niet omdat ze 4 a 5 jaar schelen dat ze wel goede b1nd hebben , echt afhankelijk van persoon tot persoon en situatie tot situatie
Nee, dat lijkt me nogal logisch, dat een groter leeftijdverschil ook niet automatisch voor een goede band zorgt. Maar het valt mij gewoon op dat mensen zo vaak schijnen te denken dat een klein leeftijdverschil dus ook garant staat voor een goede band.
Dat lees ik inderdaad ook vaak , ze spelen denk ik als ze kleiner zijn veel meer samen of ruzieeen juist veel . Maar later is ht idd wat jij zegt . Daar ben ik me persoonlijk wel van bewust
Overigens, mijn kindjes zijn nu dus 3 en bijna 2 en het is nu zo leuk! Ik kan er zo van genieten om ze samen te zien. Ik vond/vind het dus echt geen on going kommer en kwel, maar de eerste maanden vond ik er eerlijk gezegd weinig leuks aan. Maar goed, het is allemaal zo afhankelijk van allerlei factoren, je kunt er eigenlijk weinig zinnigs over zeggen. Misschien als mijn zoontje wel net zo makkelijk was geweest als mijn dochter had ik een heel andere reactie geplaatst hier.
Hier 14 maanden verschil. Ik had wel verwacht dat het de eerste tijd zwaar zou zijn. En dat is het zeker ! Maar vooral ook omdat ongeveer alle zorg op mij neerkomt en ik weinig backup heb van familie. En mijn tweede nogal veel aandacht opeist Maar dan nog heb ik geen spijt. Ik vind het wel fijn dat ze straks een beetje in dezelfde fases zitten. Als je genoeg hulp kunt krijgen van mensen om je heen dan zou ik het je zeker aanraden.
Nouja dat is nou ook weer niet zo dat ik dat denk... Mijn broer en ik schelen 4 jaar en we hebben een prima band, vind het zelf persoonlijk fijner om een kleiner leeftijdsverschil tussen mijn kinderen te hebben. Vooral omdat ze dan in dezelfde fases zitten, niet omdat ik er vanzelf vanuit ga dat ze dan een goede band meteen hebben
Prima toch ? Het is ook zo persoonlijk allemaal , wij hebben er bewust voor gekozen om zo snel zwanger te worden n1 de eerste waar we bijna 1, 5 jaar op gewacht hebben , hier zijn ze van feb 2011 , juni 2012 en straks oktober 2013 , gewoon omdat wij dat willen en het ons ook fijn lijkt dat we de luier fases in 1 keer doorkunnen
Mijn eerste kinderen schelen 12 maanden. Wij wilden heel graag dat ze weinig in leeftijd zouden schelen en dat is gelukt Nou het was retezwaar, zeker omdat het bewerkelijke peuters waren. Maar ik vond het geweldig en ze zijn altijd samen, altijd samen aan het spelen (wat helaas niet betekent dat ze nooit ruzie hebben Uiteraard een hoop commentaar op gekregen, maar daar heb ik me nog nooit in mn leven iets van aangetrokken gelukkig. mn tweede en derde schelen vier jaar, heeft zeker ook zijn charmes, maar als het aan mij had gelegen was zij er ook jaren eerder geweest.
Hier straks in 4,5 jaar tijd 3 kids. Dus wat is snel? Iedereen vind het hier enorm snel maar ik vind het heerlijk. De eerste 2 spelen echt hele dagen met mekaar tuurlijk slaan ze mekaar ook de harses wel eens in. Maar dat is normaal. Zwaar ja de eerste weken met een baby erbij is pittig maar dat komt goed.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik door de reacties van mama's met weinig verschil toch wel zeker weet dat het begin zwaar zal zijn maar dat het daarna beter wordt haha... Van de ene kant snap ik dat mensen negatieve reacties hebben zo van ja en hoe kun je dan genieten van ze allebei, aan de andere kant denk ik ja maar dan kun je wel echt dingen met ze samen ondernemen, bijv. zoiets praktisch als een pretpark.. Als er 4 jaar verschil tussen zit heb je dan toch dat de een het wel leuk vind en de ander te groot cq klein er voor is.... Of romantiseer ik dat soort dingen hahahahaha
Het eerste jaar is onwijs zwaar en je eigen vrijheid is weg met 2 kids omdat oppas vinden voor 1 kind toch veel makkelijker is dan voor 2 lukken. Maar toch ben ik blij met dit leeftijdsverschil. Want nu gaat het steeds vaker goed tussen de 2 heren en kunnen ze samen flink doerakken en zelfs soms even lief spelen Wat ik het zwaarst vond waren de gebroken nachten icm een peuter die om 7 uur morgens weer aan je bed stond en de periode waarin hun slaaptijden elkaar precies opvolgen. Ook jaloezie van de oudste en schuldgevoel dat je de jongste bij lange na niet zoveel aandacht kunt geven als je de oudste hebt gegeven. Voordeel is dat ze straks op vakantie en met dagjes weg dezelfde dezelfde soort dingen leuk vinden (kwa speeltuin, zwembad, attracties etc.)
Oja omdat ze bij mij maar een jaar scheelden, heb ik ze vanaf het begin tegelijk laten slapen.. heel erg nodig.. voor mama Juist dat ze samen kunnen spelen, in dezelfde fasen zitten maakt het zo super leuk en zorgt er hier ook voor dat ze nooit uitgespeeld zijn. Hoe kapotmoe we ook zijn geweest af en toe in de eerste jaren: dat is het helemaal waard als je ziet dat hier twee vriendinnetje dag in dag uit aan de wandel zijn
Als ik het over mocht doen, zou ik veel meer leeftijdsverschil tussen de kinderen willen. Deze derde zwangerschap was niet gepland, dus dat was sowieso niet echt de bedoeling . Maar toevallig scheelt het net zoveel als tussen de oudste en de middelste. Mijn dochter is nu zoveel zelfstandiger en dat is gewoon fijn! Ze snapt ook veel beter dat ze even moet wachten als ik ergens mee bezig ben. Dat was wel anders toen mijn zoon geboren was. Midden in de peuterpubertijd. En daar zit mijn zoon nu in, dus ik bereid me vast voor! En ik vond de overgang van 1 naar 2 veel zwaarder dan van geen kinderen naar een leven met een kind. Heb echt heel wat afgehuild!