Ben er zo zat van... Die teleurstellingen.. elke maand weer. Het lijkt wel alsof het elke keer erger wordt. Op de dag van een negatieve test of het begin van de menstruatie ben ik helemaal verdrietig en kan ik me moeilijk weer richten op een nieuwe maand. In de dagen die erna komen word het wel wat minder. Maar het blijft aanwezig: het spookt bijna de hele dag door mijn hoofd. Wij gaan nu de 10e maand in en zelfs mijn man zei nu dat hij er erg verdrietig van wordt. Hij wil graag een bezoek aan de ha brengen deze maand. Dus misschien dat we dat al wel vast gaan doen.. Wie kent dit en heeft hier ook zo'n last van..? Wie gaat er binnenkort ook naar de huisarts? Heeft je man/vriend het ook gehad? Ik wens jullie allemaal sterkte!
He meisje,ja hier ook hoor.....telkens weer stort ik en mijn partner in....huilen,huilen,huilen.... We moeten gewoon afwachten.....maar ga gewoon naar de huisarts als jullie dat willen! Ik ga maandag,ik ben lang overtijd en test steeds negatief.... Hierna aan de pil voor een maandje,daarna weer stoppen en opnieuw beginnen. Het schijnt te helpen..... Weet je ik vindt het erger om mijn vriend zo teleurgesteld te zien dan mijzelf....Hij wil zo ontzettend graag een kindje van ons samen....het breekt mijn hart soms wel hoor.....
Hoi hoi Ik ben het ook giga zat allemaal. Wij zijn nu ruim 9 maanden bezig..Ik ben al eens naar de huisarts geweest en die adviseerde mij om te tempen. Dit doe ik nu 5 maanden maar heb nog maar 3 keer een eisprong kunnen ontdekken. Mijn cyclus is ook best lang, tussen de 44 en 50 dagen. Het wachten duurt zooooo lang. Vriendlief houd zich erg groot maar toch merk ik aan hem ook iedere keer weer de teleurstelling als ik weer ongesteld wordt. Pas eind maart mogen wij weer terug naar de huisarts.... Tot die tijd maar weer diep zuchten en verder gaan
hoi hoi ik kan me je gevoel heeeeel goed voorstellen hor! wij zijn al sinds mei 2008 bezig en zijn in sept naar de huisarts gegaan. na 1,5jr dus pas!! (soms baal ik daar wel van want anders hadden we veel eerder actie gehad) en in oktober zijn we doorverwezen naar de gynaecoloog en heb net mn 2e iui behandeling gehad! en nogsteeds bij elke menstruatie baal ik ontzettend heb ik de nodige tranen en ben ik toch wel 1a2 dagen erg zaggo!! en afgelopen maand had mn man ook wel een klein beetje last van de teleurstelling! hij had ook wel het gevoel/vermoeden dat het gelukt was, dus dat was balen!! hopelijk kan ik m deze maand verblijden maar 1 ding...dames: jullie komen er wel doorheen
Ook wij zijn al lang bezig, zonder resultaat! Ben ook altijd zo teleurgesteld asl het weer niet gelukt is. En wordt nu ook wel een beetje bang waarom het niet lukt. Doen wij iets verkeerd, is er iets niet goed bij mij of mijn partner? Ben deze cyclus begonnen met temperaturen. Als ik WEER ongesteld wordt gaan wij ook naar de huisarts. Het heeft nu al lang genoeg geduurd. Ik trek het gewoon niet meer. Mijn vriend baalt er natuurlijk ook van maar blijft er wel erg nuchter onder.
He, hier ook al een tijdje bezig. De eerste keren was ik ook erg teleurgesteld. Ik was alleen nog maar bezig met het krijgen van een tweede kindje. Ook het vrijen was alleen nog maar gericht op het krijgen van een kindje. Niets anders telde meer, had alleen nog maar een roze wolk in mijn hoofd. De teleurstelling was telkens weer grandioos! Waarom lukt het nu niet? De eerste was in een maand tijd al gepiept! Ook mijn vriend was iedere keer weer enorm teleurgesteld. Op de dag dat mijn ongi doorbrak, kon je mij bij elkaar vegen. Tot we het allebei zat waren. Dit kon zo niet langer. We lasten een maand pauze in. Even rust en genieten van elkaar. Nu vrijen we om de dag, maar wel weer met oog voor elkaar. Het komt zoals het komt en proberen weer te genieten van de sex. Willen we niet vrijen, dan doen we dat niet. Het is nu gelukkig geen beladen iets meer! Dit is veel relaxter en we zien het wel. We hebben wel afgesproken dat als we twee jaar bezig zijn voor de tweede, dan gaan we naar de HA.
herken je verhaal helemaal, mijn man begin ook steeds meer teleur gesteld te zijn al kan hij het weer snel omdraaien naar iets positiefs maar bij mijn duurt het wel een paar dagen heb er vaak ook helemaal geen zin meer in om te proberen wij zitten moment in maand 14 echt ik begin er knetter van te worden:x al probeer ik het mij niet te laten beïnvloeden maar mijn hormonen spelen ook met mij dus huil heel snel of ben snel sagie . en net zoals andere hier zeggen vrijen wij niet meer voor een kindje maar voor elkaar en met elkaar, het is niet meer leuk zo op commando te moeten seksen xx je bent niet de enige
Hee meiden, ik wil jullie even heel veel sterkte en succes wensen! Ik ben dan wel nog niet zo lang bezig, maar door ervaringen in het verleden weet ik ook dat het allemaal niet zo vanzelfspreken is... Ik wil jullie heel veel sterkte en succes wensen en ik hoop dat jullie heel snel zwanger mogen worden en dat het helemaal goed mag gaan!
hier nog iemand die al wat langer bezig is. wij zitten nu in ronde 11 die over een paar dagen ten einde is. heb vanochtend weer getest maar negatief. 4 maart is mijn nod en we zijn deze maand druk met ovu testen in de weer geweest. ei gevonden, druk aan het klussen geweest maar ben bang dat het voor niks is geweest. ik begin me nu al weer down en zwaar verdrietig te voelen. elke keer als ongi doorbreekt denk ik, weer een nieuwe ronde, we gaan er weer voor, en dan kan ik mezelf weer aardig opkrikken. maar het wordt steeds moeilijker.... hoe lang houden we dit nog vol.... misschien moeten we ook eens naar de huisarts. maar het voelt als zo'n grote stap. een erkenning dat het niet lukt en alsof we dan opgeven. ik weet dat het niet zo is.. maar toch. gaan jullie naar de huisarts? en wat zeg je dan.....? succes lieve meis.... ik duim voor je.... en voor alle anderen hier dat het toch snel eens gaat lukken..... liefs, mir
Wildsphinks Wij gaan na deze ronde (als het WEER niet is gelukt) naar de huisarts. Wat je dan zecht? Dat we een jaar bezig zijn en dus zonder resultaat. Ben benieuwd wat de huisarts dan zecht!!! Wil natuurlijk doorverwezen worden naar de gynacoloog. Dan krijg je onderzoeken en de zwemmers van je man worden onderzocht. Wat er ook uit de uitslag van alle onderzoeken komt....je weet dan tenminste wat er aan de hand is. Vaak wil de huisarts een temperatuurkaartje zien, dus daar ben ik mee begonnen zodat ik die meteen kan overhandigen. Hoe is jullie cyclus meiden? Die van mij is redelijk regelmatig, en merk meestal me eisprong op. Heb dus het idee dat bij mij alles goed is. Ben zo bang dat de zwemmers van me vriend niet goed zijn. Ook ik ben erg bang wat er uit de onderzoeken komt, maar dan weet je tenminste wat er aan de hand is en kunnen ze je helpen. Dit trek ik echt niet langer meer.
Hallo dames, IK wil ook graag even reageren. Ik weet precies hoe jullie je voelen. Ook wij gaven soms de hoop op. Bij ons eerste zoontje duurde het 11 maanden en bij onze tweede zwangerschap hadden we de hoop dat 1 jaar misschien wel zou kunnen gaan lukken. Dat was niet het geval, naar de gynaecoloog geweest, onderzoekjes gehad. Allebei de hoop opgegeven en voor het tweede gesprek bij de gyn was ik zwanger, na 14 maanden. Het enige wat ik wil zeggen, geef de hoop niet op. Wij hebben ook weleens tegen elkaar gezegd er mee te stoppen. Maar dan dacht ik weer, misschien wel volgende maand, maar een maand duurt dan zo lang. Ik zal voor jullie allemaal duimen, groetjes lucky.
Hoi meiden, Hier nog iemand... in ronde 12... had deze maand zo'n goede hoop, maar nu een week voor m'n nod stort ik weer in Soms denk ik symptomen te hebben, maar dezelfde dag nog denk ik weer van niet. Ik maak mezelf helemaal gek! 2 weken geleden naar de huisarts geweest... hij wilde me wel doorsturen naar de gyn, maar stelde voor eerst een spermatest te doen. Nu ligt dat potje hier te wachten om gevuld te worden m'n vriend heeft niet zo veel haast... en ik durf niet aan te dringen... daarbij hoop ik nog steeds dat het deze maand dan misschien raak is, en dat onderzoek niet meer nodig is... Wat duurt dat wachten tot lang he meiden?
Gosh, dames... Hier sluit ik me ook bij aan. Afgelopen week gehoord dat Clomid bij mij niet help, en we zijn ook al 14 maanden en 13 rondes verder. Nu sta ik ingepland voor een kijkoperatie, en daarna gaan we samenwerken met een fertiliteitsarts en zullen er wel hormoonspuiten enz. bij aan de pas komen...:x Allemaal ook niet zo leuk dus... Ik ben ook elke keer weer zo verdrietig, en huil heel stilletjes alleen thuis, omdat ik het ook niemand wil vertellen dat we bezig zijn. Zeker nu niet meer, nu we weten dat het bij mij gewoon echt niet vanzelfsprekend is zwanger te worden. Manlief houdt zich wel erg sterk, en zegt altijd, het komt wanneer het moet komen, maar ik merk ook wel dat hij er erg mee bezig is. De ene maand dat we wisten dat ik echt een EI had, was hij ontzettend blij, en hebben we geklust zoals nog nooit eerder... Maar ja, toen ik ongi werd, waren we natuurlijk dubbel zo verdrietig, en snapten we niet, waarom het ons weer niet gegund was... Maar ja, deze cyclus weer geen EI, en nu dus maar weer wachten op de duivels... Dames, ik wens iedereen erg veel sterkte hier, en laten we de moed niet opgeven... LIEFS
Bedankt voor al jullie reacties..! Ik voel me ietsje minder alleen. Hoe verschrikkelijk het ook is, ergens ben ik wel blij dat ik niet de enige ben.. (Sorry). Wij zijn nog niet eens zolang bezig als de meesten van jullie, dus hoe moeten jullie je wel niet voelen..! Maar ik kan me niet meer opladen. Wil niet meer aan seks denken, wil niet meer verplicht. We hebben afgesproken dat we het deze maand laten voor wat het is. Mocht éen van ons over een aantal dagen er toch weer voor gaan, dan doen we dat. Maar zoals het er nu uit ziet even niet. Alleen seks als we willen. Even aandacht voor elkaar ipv voor een kindje. En ja.. die teleurstelling elke keer. Mij kun je ook elke keer weer oprapen. Het wordt elke keer erger. Ik blijf er helemaal in. Ik kan me niet concentreren en kan elk moment van de dag wel huilen. En dat maakt mijn man ook weer extra verdrietig, dus dat probeer ik zoveel mogelijk tegen te houden. Maandag ga ik de HA bellen en maak ik een afspraak voor ons. Ik neem alles mee wat ik heb bijgehouden en ik zie wel. Misschien dat we wel zeggen dat we een jaar bezig zijn (we gaan de 10e maand in), want ik wil eigenlijk niet weer naar huis gestuurd worden. Ik wil graag een verwijzing, laat ze ons maar onderzoeken. We zijn er 'klaar' voor, voor zover dat kan natuurlijk. Dus iedereen die hulp wil: wacht niet te lang. Als er iets mis is en je hebt hulp nodig, dan wil je niet te veel tijd verspillen. Wij zijn nog jong, 24 en 26. Maar dat maakt de drang zeker niet minder. Die rammelende eierstokken: die bestaan. En misschien juist omdat we jong zijn, zou het toch moeten lukken? We zijn nu toch op ons vruchtbaarst? Nou ja, dat zijn alle dingen die door mijn hoofd blijven spoken. Vraagje: dat zaadonderzoek, doet de ha dat? Of hoe werkt dat? Ben erg benieuwd, want dat zullen ze vast als eerste doen, toch? Allemaal heel erg bedankt voor jullie steun en medeleven! Ik wil je jullie allemaal heel veel sterkte wensen. Mijn moed is even kwijt, maar hou vol dames! We kunnen het! En we zijn niet alleen.
Hey... SUCCES en idd. eventjes een beetje overdrijven bij de HA is helemaal niet erg. Hopelijk staan jullie met een verwijzing in notime buiten. Want de HA zal zelf niet veel doen. De gyn. zal alle onderzoeken doen, en verder alles in de hand nemen. Evt. doet hij ook het zaadonderzoek, maar mijn man werd naar de uroloog doorgestuurd, dat maakt allemaal niet veel uit. Waarschijnlijk krijg je bij je eerste afspraak bij de gyn. ook meteen een inwendige echo, en wat er verder allemaal gebeurd hangt af van waar je in je cyclus bent. Houd ons maar op de hoogte hier, en idd. zeker hier in het forum sta je er niet alleen voor... XXX
Dankjewel voor je uitleg en bemoedigende woorden! Ik ben heel benieuwd! We hebben morgenochtend een afspraak bij de HA, we gaan samen! Heb er bijna zin in..!
Yups, ik ben 't ook zat. Bezig sinds juni 2008 en alleen nog maar een miskraam gehad. En ik ben 33 dus de druk zit er ook lekker achter. Je bent niet alleen, er zijn mensen die je maar al te goed begrijpen. Voor mij is dat persoonlijk een hele troost. Sterkte!
Jois Veel succes morgen bij de huisarts. Snap dat je er gewoon zin in hebt. Nu krijg je waarscheinlijk duidelijkheid. Laat je even weten hoe het was bij de huisarts? Weet ik meteen wat ik ook binnenkort kan verwachten. Hoeveel cyclussen heb jij getempt? Ben bang dat de huisarts 3 tempkaartjes wil zien en ik ben pas vanaf deze cyclus aan t tempen. Dus zit in twijfel of dat ik na deze cyclus naar de huisarts ga of als ik 3 tempkaartjes heb.
Hee lieve Dames!! Ik weet prescies wat jullie bedoelen, en ben dan ook echt onzettend blij met dit forum lekker met mensen kletsen die je begrijpen!! Ik zelf ben 14 maanden bezig bijna 15 maanden en loop zins 2 maanden in het ziekenhuis, en ik voel me er zo goed bij eindelijk wordt er naar de oorzaak gezocht, ik ben zo opgelucht. Heel gek maar kan het nu makkelijker een plekje geven, ik weet ok dat het voor mijn en me vriend heel moeilijk is om spontaan zwanger te worden en we worden nu onderzocht of we iui kunnen gaan proberen dus erg spannend allemaal!!! Ik weet dat het soms zo onzettend moeilijk is om positief te blijven maar geloof me het houd je wel sterk!! teminste zo voel ik het. Wens iedereen heel veel sterkte dikke kuss
Lieve dames, hou vol..! @ Gelukkig: Ik heb ook nog maar 1 maand getempt, maar ik ben niet zomaar van plan me we te laten sturen. Voordat er een afspraak bij de gyn vast staat, ben je ook zo 2 maanden verder, dus dat tempen blijf ik tussentijds wel doen. Ik zal laten weten hoe het ging en wat ze zei!