Klopt! Je hebt helemaal gelijk. Ik heb bv een goede vriendin waarvan ik weet dat ze net deze maand begonnen zijn om te kijken of het lukt om een tweede kindje te krijgen. Het is heel stom, maar ik ben dus bang dat ik straks eerder zwanger zou zijn dan haar en ik denk dan dat ze dat heel stom zou vinden. Waar maak ik me druk om he
Onze jongste vier zijn in 4,5 jaar geboren, elke keer anderhalf jaar ertussen. Het is pittig! maar zo ontzettend leuk, we genieten zo van ze! Zou niet anders willen
Wat goed om te horen! Nog een stapje verder, 4 in 4 1/2 jaar, geweldig! Ik weet nog helemaal niet zeker of ik zwanger ben, maar (op de bevalling na), klinkt het steeds aantrekkelijker
Hier was de oudste net 3 geworden toen de jongste geboren werd, dus hier 3 van 0-3jaar. Nummer 3 was hier ook een kadootje, maar het is mij heel erg meegevallen. Dit was echt de makkelijkste van de 3 en gaat inderdaad gewoon mee in het ritme. Ook geen negatieve reacties gehad, was zelf meer bang van hoe het zou gaan met die 3e erbij, omdat de anderen 2 ook nog veel aandacht nodig hebben natuurlijk. Het hebben van een 3e is niet lastig denk ik, maar meer de leeftijden van de andere 2.
Wat goed om te horen, geen negatieve reacties gelukkig! Maar als het 'lastige' inderdaad zit in de leeftijd van de oudste twee, dan maakt 't op zich niet uit dat er nog een derde is, toch? Helemaal als dat een makkelijk kindje is.
Vroeg me ook nog af... Hoe reageren jullie op opmerkingen zoals; 'Is het een ongelukje?' of 'Dat was zeker niet gepland he?'
Ik heb gelukkig nooit zulke opmerkingen gehad, maar ik zou denk ik zeggen: tja, in hoeverre kun je een zwangerschap plannen?
Wij hadden er 3 binnen 3 jaar (zometeen 5 binnen 6 jaar tijd) en ik vond de derde ook een eitje Natuurlijk moet je weer een nieuwe balans zoeken, met name omdat je dan meer kinderen dan volwassenen hebt. Maar aan de andere kant speelden de oudste 2 al met elkaar, dat was erg fijn met voedingen enzo. Ik vond zelf dat je bij de 1e niet weet wat je overkomt, bij de 2e weet je wat je moet doen maar is het kind opeens heel anders, bij de 3e red je alles
Hier 2 jaar en ruim 2,5 jaar ertussen straks dus niet kort op elkaar, maar alsnog heel heel veel opmerkingen gehad. Van was het wel gepland, wilden jullie een groot gezin tot zelfs: is het wel gewenst? Met name die laatste had ik geen woorden voor. Standaard antwoord was: kindjes kun je nu eenmaal niet plannen, die mag je krijgen of niet of dit kindje is zeer gewenst. De brutaliteit in de omgeving vond ik echt verschrikkelijk.
Bizar he... mensen doen het niet bewust, maar het kan zo kwetsend zijn. Helemaal de term ‘ongelukje’ vind ik stom! Misschien in antwoord daarop maar iets zeggen van; ‘nee hor, het is zeer gewenst!’
Mijn zusjes schelen 11 maanden. Super leuk trouwens want die 2 hebben echt een onvoorwaardelijke band een beetje net als tweelingen. Mensen denken ook vaak dat ze tweeling zijn.
Ik zou me niet druk maken om de omgeving maar om jezelf. Hier straks drie kinderen in vier jaar en ik vind deze derde zwangerschap echt heel zwaar. Barst van schuldgevoel naar de andere twee en heb lichamelijk gewoon minder bij te zetten doordat je lichaam nauwelijks heeft kunnen bijkomen. En ik heb nog wel 1 jaar na de eerste en 10 maanden na de tweede gewacht. Het is gewoon zwaar. En als ik mijn leeftijd mee had gehad (dat ik jonger was, ben nu 38) dan had ik er meer tijd tussen gelaten.