Mijn bevalling ging ook erg snel, om kwart voor 2 werd ik wakker en kwamen ze meteen om de 5 min. Na een half uur van twijfelen toch het ziekenhuis gebeld want ik was 15 dagen overtijd en zou de volgende ochtend ingeleid worden. Snel naar het ziekenhuis gereden. Jannick is om 7.10 geboren dus dat ging allemaal erg snel alleen heeft ie anderhalf uur vastgelegen op mijn rugzenuw en had daar had ik erg last. Na anderhalf uur van persen waren mijn persweeen op en ik was kapot en kreeg ik een infuus. In die tijd gingen zij de vacuumpomp halen maar wel het infuus opschroeven dus na een kwartier zei ik van waar blijven ze met dat rotding want ik heb het gehad. Daarna was hij er zomaar maar dat het het mooiste gevoel is als ze hem op je buik leggen was bij mij niet zo. Ik was echt kapot na een uur van bijkomen kon ik pas gaan genieten van hem. De mensen tijdens de bevalling waren geweldig alleen daarna in het ziekenhuis was echt verschrikkelijk. Daar heb ik nog het meeste last van gehad.
Ik denk dat het op zich niet heel veel uitmaakt of je een heeeeele lange bevalling hebt mee gemaakt of een supersnelle, ik denk dat jouw lichaam je tegen jezelf in bescherming neemt en je daardoor dingen als in een waas beleeft. Althans zo heb ik het wel ervaren. Ik zelf heb een bevalling gehad van ca 9 uur en ik vond het goed te doen (al heb ik geschreeuwd van de pijn, ik kan me daar niks van herinneren!) het enige nare wat me bijstaat is dat ik moest persen, maar geen persdrang had.... Ook ik mis hele delen en vraag geregeld aan mn man: wat gebeurde er toen en wat zei ik of jij? En huilde onze kleine man meteen en hoelang duurde dit of dat... door de endorfines in je lijf heb je geen benul van tijd! (heb geen pijnstilling gehad dus daar lag het niet aan). Ik heb ook "last" van het verwerken juist doordat ik sommige dingen niet zo bewust heb mee gemaakt. Kan me wel voorstellen dat jij dat nog eens extra beleeft doordat het extreem snel is gegaan allemaal...
Mijn bevalling was op zich ook best snel. Ging vrijdag 6 november om 7.30 aan de CTG en kreeg een hormoon veter. Ik kreeg in de loop van de ochtend om de 2 minuten weeen en dus hebben ze me getoucheerd laat in de middag. De weeen deden volgens hun niets omdat ik maar 2 centimeter ontsluiting had :S S'avonds hebben ze me weer getoucheerd en bleek er nog niets verder te zijn. De veter hadden ze eruit gehaald en de weeen kwamen toen nog maar heel onregelmatig maar wel steeds wat pijnlijker. Ik mocht naar de kraamsuite (mannetje mocht blijven slapen) en kreeg een prik met morfine en nog iets om me te laten slapen. (Ik had geen oog dicht gedaan). Ik kreeg om 1 uur s'nachts de prik en sliep tot half 4. Ik moest toen weer aan de CTG maar de weeen waren dusdanig pijnlijk dat ik gewoon op mijn zij wilde liggen, kon niet op mijn rug blijven liggen! Van 6 tot 8 uur geslapen en toen ik wakker werd kreeg ik wat te eten en de mededeling dat ze me in gingen leiden met een infuus. Op dat moment had ik 3 centimeter ontsluiting. Om 9.30 kreeg ik een infuus en hebben ze mijn water gebroken en de baby draadjes gegeven voor de hartslag, om 10.00 wilde ik graag een ruggenprik omdat de weeen ontzettend scherp en constant kwamen, kreeg geen moment om te ademen! Ze toucheerde me weer en ik bleek 8 centimeter te hebben! Ze vertelde me dat ik dus geen ruggeprik meer kreeg omdat ik te ver was, en op het moment dat ik terug op mijn zij rolde kreeg ik persweeen. Ze dachten dat de baby in de stress was en wilde (om dat uit te sluiten) bloed afnemen van het hoofdje. Dit was een moeilijke taak omdat ik constant persweeen had en nog steeds wilden hun niet geloven dat ik ze had. :S Alsof ik dat zelf dan niet het beste voel ofzo. De bloeduitslag was prima, ze was niet in de stress. Op dat moment bleef een assistente bij mijn bed omdat de verloskundige in de kamer naast mij was. Om 13.40 voelde ik bij de perswee branden, dit gaf ik aan bij mijn moeder die naar buiten liep om een verloskundige bij de kraag te vatten. Ze wilden niet te vaak toucheren ivm infectie gevaar maar omdat ik aangaf branderigheid te voelen ging ze toch kijken. Ik moest op mijn rug gaan liggen en kreeg prompt weer een perswee. Ik mocht meteen doorduwen want ze zat er al met haar hoofdje! Met 1 en dezelfde wee heb ik haar op de wereld gezet om 12.54. al met al viel het me dus reuze mee.
Hier ook een vlotte bevallig, zadag avond 18.15 braken mijn vliezen. Om 9 uur regelmatige weeen maar nog goed op te vangen. 23.45 VK gebeld na aandringen van mijn vriend. 24.00 VK ging kijken en zegt:'maar jij heb al voledige ontsluiting' Ik had daar helemaal niet op gerekend, en raakte een beetje in paniek, dus heeft ze me de weeen nog even laten wegpuffen. 2.30 was mannetje er...
Ik heb ook een snelle bevalling gehad. Om 12 uur ging in aan het infuus, omdat mijn weeen niet op gang kwamen, na 24 uur gebroken vliezen. Ik had al wel 3 a 4 cm ontsluiting. Om 2 uur kreeg ik de eerste wee, om 3 uur had ik een weeenstorm, die ik niet grappig kon noemen. Kreeg om kwart over 3 een pethadine prik, omdat ze dachten dat het nog heel erg lang ging duren en anders niet vol te houden was. Om 4 uur kreeg ik persdrang en had ik dus volledige ontsluiting. Om 16.48uur kwam ons kleine ventje ter wereld. Ik heb er dus iets minder dan 3 uur over gedaan. Op zich vond ik dit erg goed te doen. Alleen na de bevalling ging het niet goed met ons ventje (onrijpe longetjes/beademing) en ik heb 3 liter bloed verloren. Ik heb Roan 10 minuutjes om mijn buik gehad, om hem daarna pas na 12 uur weer te zien. Ik lag op de IC na een volledige narcose. En Roan lag op de Neo aan de beademing. 24 uur na de bevalling is hij overgebracht naar een academisch ziekenhuis omdat ze hem niet verder mochten helpen in dit ziekenhuis. Met alles wat erna gebeurde heb/had ik meer moeite.
Hier ook een mega snelle bevalling. Om 11.00 bij vk geweest maar was nog niets aan de hand, nog geen centimeter ontsluiting. Ik had last van rugpijn maar niet heel erg. Vk dacht aan blaasontsteking. Om 12.15 uur stond ik nog in de winkel om een potje te halen om wat urine in op te vangen. Eenmaal thuis voelde ik heftige pijn in benen, buik en rug dus toch maar weer vk gebeld. Zij was er om 13.20 uur en had ik 6 cm ontsluiting en om 14.00 was ons zoontje er! Erg heftig!
Hier toch ook wel een redelijk snelle bevalling gehad. Na 4,5 uur hield ik mijn schatje vast. Zonder kleerscheuren overigens. Er zijn wel wat dingen die ik door elkaar haal, of gewoon niet meer goed weet te herinneren. Maar ik heb echt een super bevalling gehad en een super kraamweek. Binnen 1 dag was ik weer bijna de oude. Mij hoor je dus ook echt niet klagen. Mocht ik ooit een tweede krijgen, dan teken ik hiervoor
Hier ook een snelle bevalling. Was op donderdag gestript, de hele dag krampen gehad waarvan ik dacht dat het nog steeds voorweeën waren. Vrijdag avond rond 22.30 kreeg ik meer last van "vooweeën". Rond 00.30 ging ik twijfelen of het toch geen echte weeën waren en heb mijn man gebeld dat hij toch maar naar huis moest komen. Toen hij thuis was heeft hij de VK gebeld, die was er om 01.30. Had toen 3 cm ontsluiting en dacht dat het nog een eeuwigheid zo gaan duren en wilde naar het ziekenhuis. Tijdens de autorit die 20 minuten duurde kreeg ik last van persweeën. Als een gek naar de verloskamers, daar had ik 9 cm ontsluiting, 1 minuut erna mocht ik gaan persen.
Toen ik 38.2 weken was, werd Jesse geboren. Ik moest naar het ziekenhuis, de gyn wilde de geboorte opwekken. Ik had alleen nog maar wat lichte voorweeën, toen we zagen op het CTG apparaat dat tijdens die lichte voorweeën zijn hartslagje wel erg daalde. De gyn. heeft het nog een uurtje aangezien, en toen zei hij (om 19.55 uur) ik ga de OK waarschuwen, we doen een spoedkeizersnede. En 19 minuten later was hij er al: ons kleine manneke. Maar het is een geweldige ervaring geweest. Helemaal niet eng. Wel snel hoor, maar dat was achteraf eigenlijk best leuk, want toen we iedereen opbelden, snapte niemand er iets van, m'n zus geloofde het zelfs niet, hihihi.
bij mij ook heel snel. De 2e keer dat de verloskundige kwam kijken was ik al zo ver dat we niet meer naar het ziekenhuis konden (wat verplicht is in de regio waar ik woon omdat het ziekenhuis te ver weg is mocht er iets mis zijn) Ik had een weeenstorm en wilde maar al te graag pijnstillers... wat dus niet kon. 20 min na de aankomst van de verloskundige werd mijn dochtertje geboren. Ik weet het ook allemaal niet goed meer. Mocht ik ooit nog zwanger raken ben ik heel bang voor de bevalling. Ik zou dan graag pijnstillers willen maar ik hoor altijd dat ze daar moeilijk in zijn.
Ik heb er 14 uren over gedaan maar sommige dingen kan ik mij echt niet meer herinneren (helaas) er zijn wel dingen terug gekomen die ik mij inm. wel weer kan herinneren maar veel dingen mis ik nog en dan vooral in het laatste gedeelte. Gelukkig kan ik mij nog wel herinneren dat ik voor het eerst het hoofdje zag van mijn zoon en dat hij op mijn buik werd gelegd e.d.
Ik had om 10 uur 2 cm maar dat had ik al weken en moest misschien weer naar huis terug. 2 uur later was mn manneke geboren. Ik weet alles nog wel maar had totaal geen tijd om me te beseffen dat ik aan het bevallen was! Dacht echt dat het de hele dag zou duren (en de verpleging ook pfff) Jammer dat niemand me serieus nam. (mn eerste was via ks dus dit was mijn eerste bevalling) Veeel erover praten helpt.
Ik had ook een snelle bevalling... Om 06.00 uur werd ik wakker en voelde wat weeen. Deze werden snel erger dus ben ik maar even wat gaan douchen. om 7.00 uur heb ik mijn ouders gebeld om mijn zoontje op te vangen want manlief was niet eens thuis die was aan het werk (booreiland). Om 7.30 arriveerde mijn moeder en heb ik de verloskundige gebeld. De verloskundige was er om 8.00 uur en toen mocht ik meteen gaan persen (nadat zij al rennend haar spullen uit de auto had gevist!!) Om 8.30 was mijn zoontje geboren!! Dus alles bij elkaar heeft het 2,5 uur geduurt. Als het mijn eerste bevalling was geweest was ik vast alleen bevallen want ik had helemaal niet door dat het al zo snel zo erg was. Mijn 1e bevalling was trouwens ook best vlot maar dit sloeg alles hihi. Maar zo mag het van mij nog een wel een x hoor, alles ging prima geen knip of scheurtje niets, lucky me!! (hmmm maar dan toch liever met mijn mannetje erbij)
5.00 eerste wee 9.00 vk 2 cm dacht zelf gaat wel over want absoluut niet pijnlijk 10.00 vk 5 cm weeën worden heftiger/pijnlijk 11.50 is hendrik geboren hier dus 7 uur over gedaan maar vanaf 10 uur was het meenens en pijnlijk dus vanaf 10 tot 10 voor 12 twee uurtjes
1.15uur eerste wee 4.30uur 4 cm ontsluiting 5.00uur in het ziekenhuis 6.00uur volledige ontsluiting en persweeen, Mocht helaas niet gelijk persen omdat ze eerst het hartslagje van de kleine moesten meten, 6.45uur vliezen gebroken 7.10uur was ie er Dat er ingeknipt zou worden en de pomp gebruikt zou worden is wel vermeld, niet echt meegekregen.. de weeen tot 4.30uur waren echt goed te doen, het is dat ze regelmatig kwamen en lang aanhielden anders had ik niet door dat het weeen waren.. deed totaal geen pijn.. Al met al heeft de bevalling 6uur geduurd, maar qua gevoel ging het veel sneller.. Helft van de bevalling zelf is een beetje vaag.. puur omdat alles zo snel ging.. we hadden er niet op gerekend omdat dit ons eerste kindje is en wij ervan overtuigd waren dat het wel even ging duren...
Hier juist andersom. Ik dacht, dat doe ik wel even. Over 4 uurtjes ben ik moeder. Nou niet dus. Sochtends om 07.00u eerste wee en gebroken vliezen. 31uur later werdt Milan geboren. Heeft toch ook wel zijn nadeel, als het zo lang duurt.
00:10 eerste krampjes 01:00 weer wakker geworden 02:00 besef dat het echt begonnen is 02:30 onder de douche gaan zitten 04:10 vk gebeld want ik had persweeën, uit de douche 04:32 nog een keer gebeld (Help! Schiet OP! ) 04:37 vk binnnen, volledige ontsluiting 05:21 baby Het had nog sneller kunnen gaan, maar ik heb een heleboel weeën weg moeten zuchten omdat het nog niet klaar stond allemaal, en omdat de hartslag een beetje dipte als ik een wee had. Bij de volgende moet ik bij de eerste wee meteen bellen... Ik heb het totaal niet als belastend ervaren, dat alles zo snel ging. Het was ook een complete verrassing, een paar uur ervoor was ik nog bij mijn ouders op bezoek omdat mijn vader de volgende dag jarig zou zijn. Mijn meisje is dus op de verjaardag van mijn vader geboren. Misschien wel omdat ik bij hoog en laag beweerde dat ik dat niet toe zou laten?
ik had een super snelle bevalling en ik herriner mij alles! van de eerste wee tot aan het moment dat mijn kindje is geboren. in slechts 1 uur en 43 min van eerste wee tot aan dat kleine er uit was, een turbo dus ik heb alles heel bewust meegemaakt en had niet eens tijd om te beseffen dat ik aan het bevallen was
Hé meiden, wat herkenbaar allemaal zeg. Ik ben bijna vijf jaar geleden bevallen van mijn zoontje en ik heb het inderdaad ook wel moeilijk gehad met alles. Nu ik weer in verwachting ben, komt het allemaal weer naar boven (niet in traumatische zin, maar wel dat ik er weer aan terug denk). Bij mij was bij een echo vastgesteld dat mijn zoontje vergrootte niertjes had en dat ik dus in het ziekenhuis moest bevallen, zodat hij gelijk na gekeken kon worden. Bij mij begon het overdag een beetje te rommelen, waren geen weeen te noemen, maar het klopte niet helemaal. Manlief had boerenkoolstampot gemaakt voor me, omdat ik er zo trek in had, maar ik heb er geen hap van gegeten, omdat op dat moment de weeen begonnen, dus rond 18.00 uur. Om 20.00 uur heb ik de vk gebeld, manlief geloofde niet dat ik al zo ver was, maar de vk kwam in ieder geval. Ik had op dat moment vier cm ontsluiting. Thuis heeft ze mijn vliezen gebroken en zijn mijn man en ik onderweg gegaan naar het ziekenhuis. Zij zou ongeveer twee uur later komen. In de auto kreeg ik vreselijke weeen en vlak voordat we bij het ziekenhuis waren had ik (achteraf gezien) al persweeen. Ik ging in een rolstoel zitten en moest toen echt 'poepen', paniek natuurlijk bij het personeel, want mijn verloskundige was er niet. Ik heb een tijdje mijn weeen weg moeten puffen, totdat er een vk kwam die net een andere bevalling gedaan had (in totaal zat er tien minuten tussen de bevallingen van mij en de andere vrouw). Een kwartier later kwam mijn eigen verloskundige, die onbewust al eerder van huis was gegaan, maar toch niet op tijd was. We moesten in eerste instantie een nachtje in het ziekenhuis blijven, maar omdat de kleine maar 2500 gram was, kreeg hij last van zijn bloedsuiker en moest hij aan een infuus. Dat was wel een heel moeilijke week. Het ventje kreeg antibiotica, een infuus met voeding, een slangetje in zijn neus en voordat we het ziekenhuis mochten verlaten lag hij eerst nog onder een blauwe lamp en kreeg hij zijn eerste echo. Omdat ik heel erg last had gehad van bekkenpijn kon ik de eerste dagen hem ook niet in badje doen of zelf optillen, maar gelukkig waren ze in de couveuse kamer wel heel aardig. Toch heb ik het best een tijdje moeilijk gehad met de bevalling. De eerste dagen/weken was ik heel erg in mezelf getrokken en bezig met het verwerken. Ik hoop maar dat het bij de volgende bevalling niet meer zo heftig verloopt met alles. Ze hebben me trouwens wel vast gewaarschuwd dat het de volgende keer waarschijnlijk weer vlot zal zijn.
Ik liep al 2 dagen met een scheurtje bovenin de vruchtzak waardoor een klein beetje vruchtwater was verloren. Ik wilde persee thuis bevallen, dus wachten, wachten, geen weeen. Toen toch maar naar ZK op uitgerekende datum. Even voelen en ik had 1cm maar de bm was nog niet verweekt. Dus die dag om 12:00 een hormoonveter ingebracht. Om 17:00 voelde ik een wee, viel me mee, dacht dit doe ik even.. om 20:30 stond ik kotsend aan het ziekenhuisbed vast, wow dat deed zeer.. naar de verloskamer waar ze om 21:00 de vliezen geheel braken.. toen binnen een uur van 2cm naar 8cm via een heerlijke weeenstorm, waar ik me volledig voor afgesloten had, zat echt in die cocon. En om 23:10 lag de kleine man op mijn buik. Dus tja al met al moet je het rekenen vanaf 20:30 tot 23:10. Dat was de echte bevalling. Snelle dus haha En ik doe t zo weer! Wauw wat een prachtige ervaring.