Ons kleine ventje is nu bijna 11 maanden, een heerlijke baby. Altijd lachen nooit mopperen en huilen. Is erg snel met alles. Hij kruipt, wijst naar alles, zegt een paar woordjes, al 8 tandjes in de mond en zindelijk overdag, loopt aan 1 handje. Vorige week was hij niet lekker, erg verkouden en zeer zielig. Nu is de ergste verkoudheid weg maar het zielige blijft. Krijsen als hij alleen gelaten wordt om te slapen bijvoorbeeld, wil niet alleen spelen en alleen maar papa en mama hangen. als we er bij gaan zitten gaat hij heel zoet alleen spelen maar zodra we weg lopen is het krijsen en achter je aan kruipen. Hij slaapt al vanaf dat hij drie weken oud was de nacht door en nu brult hij 's nachts de hele boel bij elkaar. Sinds deze week is hij aan het oefenen om zelf 'los' te staan en gaat hier dan ook mee door tot het lukt. zo is hij, al vanaf het moment dat hij geboren is. driftig als het niet lukt en dan opnieuw proberen. Wil hij te snel voor zijn leeftijd en komt daar dit gedrag vandaan? of is het simpelweg verlatingsangst en hebben wij gewoon geluk gehad met deze kleine jongen tot nu toe en is het gewoon een fase waar we even doorheen moeten?!?
Haha! Ja dat denk ik wel als je al 326 dagen overtijd loopt! Om je vraag te beantwoorden, het is volgens mij echt een fase. Mijn dochtertje heeft precies hetzelfde gehad rond die leeftijd. En van vriendinnen hoorde ik dezelfde klachten . Mijn dochtertje ging zelfs mee naar de wc . Anders was ze zó overstuur alsof ik nooit meer terugkwam. Maar ja, dat besef hebben ze op die leeftijd nog niet dat je gewoon weer terugkomt. Een goed spelletje dat helpt is kiekeboe. Veel plezier met spelen!