Met een week of 12 begon ik last te krijgen van m'n bekken. Ik liep toen nog 4 keer per dag heen en weer naar school (a 5 kilometer per dag), om onze zoon te brengen en te halen. Het deed zeer, maar het lukte nog. Na een tijdje werd het steeds zwaarder en regelden we dat m'n man onze zoon kon brengen, zodat ik een keertje minder per dag heen en weer hoefde. Toen ook dat te zwaar werd, ging onze zoon naar de overblijf, zodat ik alleen aan het eind van de dag heen en weer hoefde om 'm op te halen. Omdat alles steeds zwaarder bleef worden en ik inmiddels niet meer dan 500 meter achter elkaar meer kon lopen, hebben we met 17 weken een rolstoel van de thuiszorg geleend. In eerste instantie alleen voor als we een dag weg gingen (pretpark, dierentuin e.d.) en voor als we inderdaad een keer een hele dag gingen winkelen. Toen liep ik nog gewoon zelf als we bijvoorbeeld boodschappen gingen doen en ik bleef onze zoon uit school halen. Alles werd steeds pijnlijker en sinds een week of 24 zit ik fulltime in de rolstoel. Eerst liep ik de kleine stukjes naar de afdeling in het ziekenhuis nog zelf, maar nu onze zoon weer naar school gaat (een andere school, gelukkig, waarvoor ik alleen de straat over hoef te steken), lukt dat ook niet meer. Ik zie het altijd maar alsof ik 100 meter per dag heb, en heb ik die verbruikt, dan is het ook echt op. Dan kan ik niet meer. Het is regelmatig zo dat ik m'n voet niet opgetild krijg, omdat dat gewoon téveel pijn doet. Ontzettend kut, natuurlijk, maar op dit moment zie ik alles positief in. Ik heb straks een lief klein meisje in m'n armen en zij is het absoluut meer dan waard, voor haar heb ik dit allemaal over. Maar.. Dat kleine meisje moet straks ook verzorgd worden en dat is iets waar ik de laatste tijd best wel mee in m'n maag zit. Als ik nu de trap oploop, houd ik me met één hand vast aan de leuning om me een beetje omhoog te trekken en met m'n andere hand zet ik me af op een traptree, omdat ik anders niet omhoog kom. Ik heb dan dus geen arm over om een baby te dragen. Staan? Lukt prima, maar niet langer dan 5 minuten. De gewassen babykleertjes hangen al een week aan de lijn, omdat ik ze per se zelf wil strijken, maar het gewoon niet lukt om een tijd achter de strijkplank te gaan staan. Voorovergebogen staan? Misschien maximaal twee minuten, met heel veel moeite. Als dit zo blijft, hoe ga ik dat kleine meisje dan straks in bad doen en daarna ook nog afdrogen en aankleden? Natuurlijk heb ik m'n man, die dit allemaal zou kunnen doen, maar ik wil zélf ook zo graag. Wandelen met ons mooie meisje, het liefst zo ver en veel mogelijk, zodat de hele wereld ons achter de kinderwagen kan zien lopen. Onze zoon naar school brengen en daarna lekker tutten met ons meisje. Dagjes weg als gezin van 4.. 80% van de vrouwen met bekkeninstabiliteit schijnt binnen 3 maanden na de bevalling weer te herstellen. Bij anderen duurt het langer en sommige vrouwen hebben na 8 jaar nog klachten of zelfs een operatie nodig.. Ik weet dus dat het bij iedereen helemaal anders verloopt, maar ik wilde hier toch graag vragen hoe het bij jullie ging, na de bevalling.. Ik hoop op een aantal positieve verhalen (maar de minder positieve mogen ook, natuurlijk )!
Wat enorm vervelend Shaddixxx! Zelf bij de tweede vooral heel erg b.i. gehad. Heb zelf nooit toe willen geven aan een rolstoel, al had dat misschien wel slim geweest. Eigenlijk alles deed me pijn. Traplopen was een hel, lopen überhaupt, staan, zitten: eigenlijk alles. Na de bevalling ging het vrij goed. Heel snel verlichting van de pijn en beweeglijker kunnen zijn. Heb echter wel goed mijn rust moeten pakken. In bad doen van de baby lukte bijv echt niet: moest ik te lang voor stil staan. Lopen heb ik wel weer op moeten bouwen. Bij mijn derde zwangerschap veel minder klachten, maar nu ruim 1,5 jaar na die zwangerschap blijft het wel een zwakke plek. Een volle boodschappenkar duwen gaat eigenlijk niet, te vaak een trap op en af levert pijn op, te lang staan of zitten ook, maar het is goed te doen. Helemaal ten opzichte van de pijn in die 2e zwangerschap: hels vond ik het. Misschien kun je een fysio raadplegen die kan adviseren over hoe weer langzaam alles op te bouwen. Wat te mijden e.d. Vooral rust blijven pakken en niet teveel tegelijk willen gaan doen waren hier dus erg belangrijk.
Bedankt voor je reactie! Ik heb dat ook een tijd gehad hoor, met die rolstoel; ik ga écht niet in zo'n ding zitten! Maar tja, na een tijdje had ik niet zoveel andere opties meer.. Wel fijn om te horen dat het na de bevalling redelijk goed ging. Het in bad doen zal dan misschien iets zijn wat ik de eerste tijd moet laten varen, maar dat beweeglijker zijn, klinkt érg goed Dat van die fysio voor tips ná de bevalling is een goede, trouwens! Je hoort artsen vaak alleen maar over fysiotherapie tijdens de zwangerschap, maar nooit over ná de zwangerschap. Dankjewel!
Ik ben pas bij de fysio terecht gekomen 10 maanden na mijn tweede zwangerschap. Want het ging echt niet over. De eerste 3 maanden leek het af te nemen, daarna werd het steeds slechter. Toch heb ik er veel baat bij gehad, ik heb nu sinds gisteren pas echt weer klachten. Had ze veel eerder al weer verwacht (zie banner). Ik hoop ook dat ik ze met de tips en trucs van de fysio dragelijk kan houden de laatste weekjes en daarna weer op kan gaan bouwen.
Hier ook zware bekken instabiliteit gehad. Plus hypermobiliteit/instabiliteit. Meteen na de bevalling wel een stuk minder pijn. Kon weer lopen. 4 welen heel rustig aan gedaan. Ik had al fysio en dit weer gestart. Nu 11 maanden later is het een stuk beter. Ik kan weer zitten. En instabiliteit in mijn lichaam is een stuk verbetert. Ik mag nu mijn spieren weer gaan trainen. En hoop dat het daarmee nog weer verbetert.
Ik lees helemaal niets over bekkentherapie? Heb je dat helemaal niet? Ik heb bekkentherapie en dat gaat ook na de bevalling gewoon door...mijn bekkentherapeute is trouwens volledig tegen het gebruik van een rolstoel omdat je dan juist hard achteruitgaat. Heb je geen begeleiding hierbij? Ik ben ook heel benieuwd wat het gaat doen na de bevalling. Heb vaak geen controle meer over mn benen..kan ze willen bewegen wat ik wil maar er gebeurd gewoon niets. heel vervelend..
Ik heb alle zwangerschappen bekkeninstabiliteit gehad, maar kon altijd nog wel (kleine) stukjes lopen (al deed het zeer). Bij nr 1 begon het zo rond de 18 wkn en was ook mede de reden dat ik met 26 wkn volledig in de ziektewet kwam. Het ging gewoon niet meer. Binnen een paar dagen na de bevalling was ik zo goed al pijnvrij. Ik bouwde mijn conditie weer langzaam op en kon steeds meer zonder pijn. Na ongeveer 6-7 wkn kreeg ik terugval en bezocht ik fysio. Die gaf aan dat ik door tillen van baby toch te veel belastte. Nou ja, oefeningen gekregen, gemasseerd en dat is toen langzaam verdwenen. Ik was 6 maanden na bevalling echt geheel pijnvrij. Pijn kwam terug in zwangerschap van nr 2, toen zo rond de 8-9 wkn. Omdat ik ook een grote, zware dreumes moest tillen (met ontwikkelingsachterstand, hij kon nog niet lopen) heb ik die zwangerschap echt veel pijn gehad. Helaas ook erg misselijk en vreselijk moe, was echt heel erg afzien. Maar binnen paar dagen na bevalling kon ik al weer veel doen. Met ook wat oefeningen was ik zo'n 3-4 maanden na bevalling pijnvrij. Tijdens zwangerschap van nr 3 kwam de pijn ook weer, zo rond de 8-9 wkn. Maar ik hoefde niets te tillen en ik was bedlegerig door hyperemesis gravidarum, dus werd er ook nauwelijks iets belast. Pijn viel hierdoor ontzettend mee. Na bevalling ook nauwelijks last van gehad. Voelde het wel af en toe, als ik iets teveel deed (ik had echt 0,0 conditie door de HG), maar dat stelde naar mijn idee niet veel voor. Ik dacht, dat verdwijnt vanzelf wel met ontzwangeren. Toen mijn dochter 9 maanden was zette ik de box en haar ledikantje naar beneden en moest ik dus dieper reiken om haar te pakken. Heel slechte belasting voor je bekken... Binnen een maand kon ik geen stap meer zetten zonder pijn. Ben toen (weer) naar bekkenfysio gegaan en heb samen met hem oefenprogramma van Cecile Rost doorlopen. En dat werkte heel goed! Na een 4-tal maanden kon ik vrijwel alles weer zonder pijn. Ik voel het nu nog wel eens mijn bekken, in tegenstelling tot de vorige 2 keer is het nu niet meer 'helemaal' over gegaan, maar dat is sporadisch en weet ik ook eigenlijk altijd wel hoe het komt. Kan het goed in de hand houden dan en eventueel teruggrijpen op de oefeningen. Ik heb gemerkt dat spierkracht echt het allerbelangrijkste is om geen pijn te hebben. Fysio heeft me uitgelegd dat bij alle vrouwen het bekken verweekt cq instabiel wordt, maar dat het pas pijn gaat doen als het uit balans wordt getrokken. Door overbelasting en 'onevenwichtig' kracht van spiergroepen. Het trainen van specifieke spiergroepen is belangrijk onderdeel van behandeling. Mocht je het nog niet hebben, NU op zoek naar een goed bekkenfysio, er zijn (pijnverlichtende) oefeningen die je ook tijdens zwangerschap kunt doen. Heel veel sterkte!
Herkenbare verhalen. Bij mij begon rond 17 wkn BI. Eerst nog doorgelopen tot ik letterlijk knakte. Sinds 23 wkn zwangerschap in de ziektewet beland en kon ik steeds minder. Ook een rolstoel weigerde ik want ook mijn bekkenfysio zei, probeer in beweging te blijven. Lopen,staan en zitten was en is nog steeds een groot probleem. Mijn zoon is inmiddels ruim 6 mnd en er is nog weinig verbetering. Ik snap je zorgen over de verzorging van je kindje heel goed! Ik heb regelmatig met de handen in het haar gestaan. 'S nachts mijn kindje wel eens niet uit de wieg kunnen krijgen omdat ik niet uit bed kon komen. stofzuigen/dweilen en strijken zijn nog altijd dingen die ik niet kan. Ook mijn bekkenfysio weet geen echte oplossingen meer. Achteraf had ik ook veel rustiger aan moeten doen in de zwangerschap, dus probeer echt je rust te pakken!!! Niet echt een opbeurend verhaal maar als je uitgaat van het ergste kan het meevallen
Hier ook hele erge bekkeninstabiliteit gehad, vanaf 25 weken kon ik niet meer werken en trappen lopen. Toen bekkenfysio gehad en heb tot het einde kunnen lopen maar sommige dagen met extreem veel pijn. Boodschappen enz. dragen ging niet meer. Gelijk na de bevalling was de pijn weg! alleen bij afstanden kwam het terug, maar de stukjes binnenshuis nergens last van, wat een opluchting. Nu is het alleen na lang staan/slenteren weer aanwezig en ik kan nog steeds niet hardlopen. Maar verder gaat het heel goed.
Bij mijn dochter heeft het herstel ongeveer een jaar geduurd. En daarna werd het nog altijd pijnlijk als ik ongesteld was. Ook lang staan heb ik niet meer gekund. Nu had ik nog meer klachten tijdens de zwangerschap, maar na de bevalling ging het beter als de vorige keer. Ik kan nu al mn zoontje in bad doen. En met wandelen opbouwen red ik al 20 minuten. Maar ik ga gewoon weer van een jaar herstel uit. En helemaal over zal het niet gaan bij mij. Ik ben trouwens ook hypermobiel, waardoor de klachten ook erger zijn.
Die van mij is nu pas over... Dochter is over 2 weken 10 maanden. Ik leef met je je mee. Die pijn is echt verschrikkelijk
Ik had ook zo'n zware bi. Bij de oudste was het direct na de bevalling weg, bij de tweede na een maand en daarna alleen nog als ik ongesteld was. Toen hij 1,5 was nooit meer gehad. Ik ben dus 100% hersteld.
Bij beide zwangerschappen BI. Bij de eerste begon het met 22 weken en nu was het met 16 weken al raak. Geen rolstoel, dus niet zo heftig als bij jou, maar flink last. Ik zak ook vaak door mijn linkerbeen heen, au . Ik heb trouwens wel baat gehad bij bekkenfysio, oefeningen en tips. Vooral tijdens de zwangerschap, ik denk ook dat dat de reden is dat het op een gegeven moment niet meer verder achteruit ging maar stabiel bleef. Maar goed, het posititieve verhaal. Ongeveer zes weken na de keizersnede van mijn dochter vroeg iemand me hoe het met mijn rug ging. En toen dacht ik, o ja, dat was ook zo, daar had ik zoveel last van. Met andere woorden, binnen 2 maanden was het weg. Daar hoop ik nu ook weer op...
Ik ben een tijdje niet op ZP geweest en dit topic helemaal vergeten, alsnog allemaal bedankt voor de reacties! Gelukkig toch ook een aantal positieve verhalen ertussen, we gaan maar hopen dat ik over een paar maanden ook een positief verhaal te vertellen heb!