Ik moet het even van mij afschrijven, zit alleen thuis.. Vriend belde net op dat onze zwager had gebeld dat zijn vrouw (mijn schoonzus) zojuist geopereerd was aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze had al 2 dagen gevloeid en kreeg vannacht zo veel pijn, dat ze vanmorgen naar het ziekenhuis zijn gegaan, gelijk geopereerd. Een eileider is verwijderd. Op het moment dat zij op de operatietafel lag, haar kindje en een eileider verloor, kreeg ik mijn aller eerste echo.. Het voelt zo dubbel! Voor ons een onverwacht cadeautje wat het tot nu toe goed doet en zij, die 'al' 7 maanden bezig waren is het nu niet gegund. Wij, die vandaag blij zijn dat alles goed is en dan dit bericht.. We vonden het zo gek om samen zwanger te zijn en 3 weken na elkaar uitgerekend te zijn.. Maar ook zo leuk! Natuurlijk wisten we, het kan altijd mis gaan.. maar zo op deze manier hadden we echt niet verwacht. Wij wonen aan de andere kant van het land en zullen ze pas vrijdag zien.. Zal ze mij wel willen zien? Misschien maak ik haar verdriet alleen maar erger.. Ik zal haar natuurlijk zeggen dat ze eerlijk mag zijn als ze mij even niet wil zien, zou ik verder nog iets kunnen doen? Verdorie! Dat het leven oneerlijk is, dat wist ik al.. Ik geloof ook echt dat ze op een dag hun tweede kindje in hun armen zullen houden.. maar dit is echt een domper op voor ons een mooie dag.. Ik moest het even van mij afschrijven..
Wat erg ! Heel veel sterkte voor hun en voor jullie. Ik denk dat je vrij weinig kunt doen. Ben er voor haar en luister naar haar gevoel... ze zal het zwaar hebben.
Dit heb ik precies meegemaakt met mijn schoozusje. Precies hetzelfde verhaal. Ze was3 dagen eerder uitgerekend dan ik. Ik smste haar voor steun (ze woont in Azie). En verder geen fotos heb gestuurd van mijn zwangerschap tenzij zij het vroeg. Maar ik ken haar heel goed en wij hadden het ook over de miskraam of zij het echt moeilijk vond dat ik nog zwanger was en zij niet. En natuurlijk was het moeilijk voor haar maar ze was ook blij voor mij en had geen moeite om fotos van mij te zien. Maar ik stuurde toch geen fotos. Volg jouw gevoel. Mijn schoonzus heeft nu een zoon van 2 maanden oud. Gefeliciteerd en toch veel sterkte toegewenst.
Jeetje wat moet dit moeilijk zijn. Probeer er voor haar te zijn, natuurlijk zal ze het moeilijk vinden dat jij wel een kindje krijgt en zij niet... Maar dat heeft niks met jou te maken, realiseer je dat wel. Vraag het haar desnoods, als je denkt dat het kan op het moment. Sterkte.
Ik heb helaas hetzelfde meegemaakt met mijn schoonzusje toen ik zwanger was van de jongste en jammer genoeg is hierdoor ons contact wel veel minder geworden. Je kunt niet veel meer doen dan er voor haar zijn op dit moment en vooral blijven praten over jullie gevoelens naar elkaar toe.
ik begrijp heel goed hoe je je moet voelen nu... mijn zusje is al 18 maanden bezig om zwanger te worden, ze lopen sinds een half jaar in het ziekenhuis. Ik heb voordat ik mijn spiraal liet verwijderen met haar overlegd of ze hier problemen mee zou hebben, en omdat ik al wat ouder ben en wij niet gedacht hadden dat het erg snel zou lukken heb ik mijn mirena laten verwijderen. Bij ons was het binnen 4 maanden raak en ondanks dat ons kindje heel gewenst is voelde ik me toch schuldig tegenover mijn zusje. omdat ik het haar zo gun. nu zou ze vorige week vrijdag een inkijk operatie krijgen om te kijken of haar eileiders open waren en 4 dagen van te voren testte ze positief. Ze moest meteen hcg laten prikken en kreeg een echo waarop er wel iets in de baarmoeder te zien was. Hcg was ook heel erg hoog. Afgelopen vrijdag moest ze weer hcg laten prikken en kreeg vandaag telefoon dat dit niet meer gestegen is, terwijl dit binnen 4 dagen wel het geval had moeten zijn. ze mag nu kiezen voor tabletten of een curretage. vind het zo vreselijk voor haar, had het haar zo gegund...
Mijn advies... Omhels haar zachtjes, geef geen tips en adviezen. Hoe goed bedoeld ook. Wees er gewoon voor haar door er te zijn en geef haar de ruimte om naast jouw blijdschap ook haar verdriet te laten mogen zijn.
Weten zij dat jullie ook bezig waren met zwanger worden? Ik denk dat je opzich gewoon naar ze toe kunt gaan en er gewoon alleen even voor ze zijn, arm om de schouder. Ik zou zelf nog even gewacht hebben met mijn eigen blije nieuws te vertellen, ook al zou ze het niet erg gevonden hebben.
Ik heb het andersom meegemaakt, mijn zusje zwanger van haar derde en wij van de eerste. 3 weken verschil en was 14 weken toen het verkeerd ging. Zij voelde zich zo rot eronder en vroeg of ik het haar niet kwalijk wou nemen. Zij had mijn lot wel willen dragen. Ik heb haar gezegd dat ik nog altijd blij ben voor haar en dat ze niet zo raar moest praten en toen mijn nichtje geboren werd was het even moeilijk, maar ook mooi. Mijn advies zou zijn om haar te bellen en te laten weten dat je meeleeft. Hou je eigen zwangerschap even achterwege. Ze vraagt er vanzelf wel naar als ze daar aan toe is.
Wat een vreselijk nieuws voor jullie zeg! Heel veel sterkte! En vergeet niet dat jij er niets aan kunt doen, dus wel van je zwangerschap mag genieten
Wij waren niet bezig, cadeautje door de pil heen.. We hadden ze vorig weekend verteld dat ik zwanger ben toen zij vertelden dat ze ook weer een kindje verwachten.. Wij wonen ook aan de andere kant van het land. Vanavond even iets uitgebreider bellen met haar man, misschien dat we er morgen naar tor gaan en anders vrijdag.. Iedereen bedankt voor de lieve woorden en tips.