Ik ben het helemaal met Josje eens...hoe kan die nou nu feest gaan vieren in de wetenschap dat jullie dochter in het ziekenhuis ligt, jij als mama bij je kind wilt zijn (of hem er bij wilt hebben) en dan moet je morgen ook nog eens met je andere kind heen en weer zuilen omdat hij moet werken. Arme jij.....hele dikke virtuele knuffel voor jou!
Daarom laat ik m'n schoonouders ook niet bij Emma komen op het moment. Ze zijn heel even geweest en hebben haar eventjes gezien en we zijntoen koffie gaan drinken en toen ging het fout. Ik was laatst een dagje weg (tijd voor mezelf) en m'n vriend had beloofd dat z'n ouders niet langs zouden komen en wat kwam er dus zaterdag naar voren dat ze wel waren geweest! Hij had dus weer tegen me gelogen. Dus ik zei tegen hem, als je mij link wil hebben.. En toen begonnen zijn ouders natuurlijk, waarom mogen wij niet komen enz.. Ik wil namelijk niet dat zijn ouders alleen met m'n vriend en de kids zijn omdat ze niet naar ons luisteren als het over de kids gaat. Als wij zeggen dat ze iets niet mogen dan doen ze het toch. En als ik erbij ben kan ik er meteen wat van zeggen maar m'n vriend laat over zich heen lopen. Dus dat wil ik dan voorkomen. Wat een verhaal weer..
Dank jullie wel voor jullie meeleven,ik krijg hier meer meeleven en knuffels enz dan hier in m'n omgeving.. Bah ik voel me alleen..
Heb geen woorden die je kunnen helpen, dus ik doe maar dit: een hele dikke internet knuffel geven!!!!!
He, meis toch, wat een rotsituatie. Ik ken het gevoel van "het niet meer trekken" Zit momenteel ook in zo'n situatie, voel dus volkomen met je mee. Wil je echt veel sterkte wensen en veel beterschap voor je kleine meid, hopelijk word ze snel weer beter!!! Ik kan er verder wel van alles over gaan zeggen, wat je zou moeten doen of weet ik veel wat nog meer maar volgens mij is dat helemaal niet nodig. Ik zit niet in die situatie en weet dus ook echt niet hoe ik het zou oplossen. Ik hoop voor je dat je eruit komt met je vriend/man en zijn ouders, dat jullie een goede oplossing vinden die voor iedereen goed en fijn is! Goed van je om de stap naar psych te zetten, da's een heftige stap en daarom: respect! Hopelijk gaat dat jou helpen om te doen wat goed is! Knuffel!!
Juist! Laat je maar niet op de kop zitten meid. Jou regels, jullie dochter, en schoonmoeder/vader moet maar fijn de tuin bekijken als ze niet willen luisteren. Het komt goed. En het enige wat telt dan is Emma. Ik zou in ieder geval geen feest hebben als ik niet naar mijn zieke kindje kon gaan. Tuurlijk kan ik goed feesten, maar dan wel in gezonde omstandigheden. Sterkte. Knuffel Josje!
Ik snap best dat je vriend naar de bruiloft van zijn zus wil, maar ga dan alleen naar de plechtigheid. En daarna weer naar huis of naar het ziekenhuis. Maar zo te lezen gaat er meer niet goed in jullie relatie, misschien is relatie theraphie een optie?
Ik heb al eens relatietherapie voorgesteld maar dat wilde hij toen niet. Gister zei ik het ook maar kwam niet echt een antwoord uit. Ik heb er weleens naar gezocht, ik zal het nog eens opzoeken of we dat hier wel hebben.
Hij moet daar ook achter staan... overal is dat toch wel te krijgen? Misschien vragen bij de dokter Het is wat. Hoe gaat het nu met Emma? Kun je als mama naar de afdeling bellen om te vragen hoe het gaat? pfff... ik heb het echt met je te doen.
Ze gaat gelukkig al beter dan een paar dagen geleden maar ze drinkt nog niet goed. Ik kan altijd bellen hoe het gaat. En het liefste wil ik 24uur per dag bij haar zijn maar dat trek ik ook niet. Ik moet zo slim zijn om ook aan mezelf te denken. Maar ik mis haar enorm! En ik zie ook op tegen morgen omdat m'n vriend tot kwart voor zeven moet werken. Vrijdag werkt hij gelukkig tot twee uur. Maar het liefste wil ik hem thuis hebben zodat ik naar haar kan wanneer ik wil en zolang als ik wil kan blijven. Maar hij heeft geen uren meer om op te nemen omdat hij al veel uren kwijt was de weken voor de bevalling. Hij had wel zorgverlof maar ook niet meteen. We moeten nog maar eens goed praten denk ik.
Ja 24/7 is niet mogelijk. Begrijp ik.. maar het gaat mij er meer om dat je er niet naar toe kan omdat hij een feest heeft. Goed praten is inderdaad handig. Dat scheelt er hier ook vaak aan.
Daar gaat het mij ook om,vooral omdat er waarschijnlijk over me geluld gaat worden en dat hij z'n gang kan gaan en ik me verantwoordelijk voel voor alles enz. En hij zal ook wel weer te veel drinken..als dat zo is ben ik er nog meer klaar mee. Ik denk dat ik maar op tijd ons hondje ga uitlaten en douchen en in bed kruip.
Ja idd! Lekker slapen zo, misschien sta je er morgen al heel anders tegenover. Dit brengt heel veel spanning met zich mee.. sterkte ermee! XX
heb je al eens met je schoonouders en familie erover gepraat,.. ik bedoel dan niet gewoon praten.. maar echt alles vertellen wat je dwars zit, en hun ook eens een voorstelling laten maken van hoe het zou zijn als hun schoonfamilie zo smerig tegenover hun zouden doen(hebben gedaan vroeger bij je schoonouders).. en vragen wat hun dan zouden doen/zeggen die hun schoonfamilie? en je mannetje?.. tja hij lijkt me weinig keus te hebben.. hij zal wel in therapie moeten.. als hij nog lang verder wilt leven met jou, en gelukkig wilt zijn toch?.. het lijkt me echt zo klote voor jou, en dit kan je ook niet lang volhouden hoor.. mijn oma was precies zo tegen mijn moeder vroeger.. niemand was goed genoeg voor haar zoons.. de vrouwen van mijn ooms waren ook kutwijven, altijd steuken tegen die vrouwen. en als die vrouwen er wat van zeiden tegen mijn ooms dan zei mijn oma gewoon dat het niet waar was.. mijn 2 ooms waren gelukkig zo slim om de kant van hun vrouw te kiezen.. maar mijn vader niet, die koos altijd de kant van mijn oma.. alleen nu hij een nieuwe vrouw heeft, kies hij wel z'n vrouws kant.. terwijl dat wijf Juist steukt tussen hem en m'n oma.. nu ziet mijn oma dus dat mijn moeder helemaal geen kutwijf was, en ze heeft het er altijd over .. was hij nog maar bij je moeder... (dan lach ik me dood.. ze heeft gewoon gekregen wat ze wilt.. en echt vieze schoondochter, en m'n vader gewoon een kutwijf... ) maarja ik hoop natuurlijk dat het bij jullie niet zover komt.. maar dat jou man kiest voor jou en jullie kinderen.. hij is met jouw getrouwd, en niet met z'n moeder of z'n zus !!
Even los van alle andere dingen die gebeurd zijn; kan het niet zijn dat hij jou een smsje stuurt om je erbij te willen betrekken? Dat het gebaar op zich heel lief bedoeld is, maar dat hij niet zo tactisch is en dat het jou even helemaal in het verkeerde keelgat schiet vanwege alle spanningen? Ik weet natuurlijk de helft niet van jouw situatie maar ik denk even met je mee. In ieder geval, probeer jezelf niet al teveel op te fokken en een dikke knuffel van mij
Dat kan ook ja,het zal wel onbewust zijn geweest maar ik zit er weer mee in m'n kop dat ik niet op de foto's sta en dat het voelt alsof ik niet bij de familie hoor. En we zouden niet eens naar alles gaan want het waren al rot tijden en we zouden dus vanavond naar onze kids kijken hoe lang ze het vol zouden houden en dan naar huis gaan, en nu maakt hij dus wel alles mee terwijl dat niet eens de bedoeling was. Gister was dat ook zo,hij zou naar huis gaan zodra Martijn moe zou worden en dan was het eigenlijk al te laat want hij moest met de trein. Maar nee hij bleef tot het einde en Martijn was op het laatst aan het huilen dat hij moe was (gek hè om twee uur terwijl hij om tien uur naar bed gaat) dus hij is doodmoe in de trein in slaap gevallen. En ik kan nu weer eens niet slapen door het hele gebeuren.. Dat is altijd als we ruzie of discussies hebben gaat hij slapen en ik lig de hele nacht wakker. Sorry ik moet jullie hier niet allemaal mee opzadelen maar het is fijn om het kwijt te zijn. Ik zit nu te denken,hoe lang moet ik nog doorgaan met mezelf gek laten maken.. Maar ja uit elkaar gaan is ook weer zo definitief.