Ik wil het hier graag even van mij afschrijven, Misschien is het herkenbaar voor velen en is het fijn om hier gewoon je hart over te kunnen luchten. Dat moment waarin je zo'n gevoel hebt dat eigenlijk alles te goed gaat.. Dingen gaan vanzelf, bijna geen tegenslagen en je jezelf afvraagt hoelang dit goed blijft gaan.... Op dit moment zit ik dus in zo'n situatie en geloof mij soms word ik er echt gek van! Zo reageer je maanden op woningen en zit er niks voor je bij en heb je gewoon pech, en zet je het op een lager pitje.. Op dat moment raak je zwanger, waardoor je besloten hebt de woningen helemaal op een standje 0 te zetten.. Want dan kun je al het geld in dit geval aan de baby uitzet betalen, want onderdak heb je toch al. Maar dan... Ineens krijg je een mailtje over een bezichtiging van een huis wat je eigenlijk allang weer vergeten was, eerste wat je doet is het goed doorlezen en dan tot je grote schrik zie je staan dat je tweede kandidaat bent. Dus nog grotere kans dat nummer één weigert, niet komt opdagen of papieren niet van in orde zijn. Eenmaal van de schrik bekomen te zijn, ga je als een lopende band al je papieren bij elkaar verzamelen.. De voor en nadelen opwegen tegenover je huidige huis. Shit.. Nieuwe huis zou in alle fronten voor ons beter zijn. Ik dacht dat ik langzamerhand niet gekker kon worden.. Maar helaas het houdt nog niet op. Auto van vriendlief mankeert wat dingen en grote vraag of de auto volgende maand door de keuring komt. Mocht dat niet het geval zijn.. Gezien de staat en de leeftijd van de auto zullen we dan daarna autoloos zijn. We hebben ons natuurlijk voorbereid op dat moment dat we ooit afscheid moeten nemen van die auto, maar alsof het zo moet zijn kon dit er ook nog wel tussendoor. Ik denk dat het voornamelijk de hormonen zijn bij mij, maar ik zie er zo tegenop om misschien op korte termijn hier alles te moeten inpakken, daar het huis woon klaar te maken en dan over te gaan. Daarnaast nog verder met de babyuitzet compleet maken.. Want langzaam aan tikt de tijd ook steeds maar door en voordat we het weten is de kleine er. Wilde het gewoon even van me afschrijven, merkte gewoon dat mijn hoofd te vol zit waardoor ik 's nachts ook gewoon niet in slaap kan komen door het vele malen. Ik weet dat het leven onverwachte wendingen kan hebben.. Maar zoveel dingen ineens achter elkaar terwijl het eigenlijk niet uitkomt. Geeft gewoon veel stress en een hoop geregel. Al zal ik vast en zeker ook blij zijn wanneer we definitief ergens anders (groter) wonen, misschien maar goed dat het dan nog kan gaan gebeuren voordat de kleine er is. Want verhuizen nadat de kleine geboren is of tegen de bevalling aan verhuizen zie ik helemaal niet zitten. Volgende week zullen we het weten of het huis voor ons is bestemd. Dit was zo'n beetje mijn verhaal, Leuke is dan ook weer dat je onbewust toch ook in je hoofd bezig bent met dat huisje inrichten (plattegrond al gekregen) en raak je enthousiast waardoor je jezelf ook geen valse hoop wilt geven mocht toch nummer één het accepteren. meer mensen hier die dit soort dingen herkennen? Het is wat haha
Joh, kalm aan. Nog een half jaar tot de bevalling. Tijd genoeg om alles te regelen wat nodig is. En een baby heeft nog niet veel nodig hè. En duur hoeft het ook niet te zijn. Marktplaats, weggeefhoeken, je netwerk etc. Het huis is echt super als dat lukt. En natuurlijk is verhuizen niet leuk, maar ook dat overleef je wel. Gewoon rustig aan dingetjes inpakken en weggooien. Of je nu wel of niet het huis krijgt, daar zou je wel al mee kunnen beginnen, met zaken uitzoeken en wegdoen of verkopen. Probeer te relativeren. En stap voor stap te nemen wat er komt.
Staat het nieuwe huis eventueel ook op een gunstigere plek? Ivm de auto die misschien niet door de keuring komt? Scheelt misschien ook weer! En inderdaad, je hebt nog dik een halfjaar om alles te regelen mocht het doorgaan. Verhuizen vind ik sowieso een heel gedoe/geregel. Maar als het eenmaal achter de rug is kun je je geluk niet op.
Jep herkenbaar, ons leven lijkt af en toe wel een rollercoaster in positieve en negatieve gebeurtenissen. We stappen altijd maar gewoon en en zien wel wat er allemaal op ons af komt
Na 7 goede jaren komen 7 slechte jaren. We zitten nu duidelijk in de goede jaren, maar jeetje die 7 slechte waren pittig.
Herkenbaar zowel als positieve als negatieve zin. Toen ik bij mijn man weg ging, ging mijn werk over naar de gemeente. Nieuwe werkgever, nieuwe collega's en heel ander werk. Ik moest verhuizen met de kinderen en verloor mijn moeder van de een op andere dag. Nu was ik met mijn nieuwe partner opzoek naar een koopwoning maar vonden niks wat betaalbaar was en aan onze wensen voldeed. De kids wilde ook graag met vakantie en na die heftige jaren hadden we dat ook wel nodig. Huis zat er voorlopig niet aan te komen want waren al maanden op zoek dus besloten we net voor de vakantie toch een vakantie te boeken. Onze auto moest vervangen worden en als klap op de vuurpijl was na de betaling van de vakantie ons perfecte huis op internet. Wij met 25 anderen brachten een bod uit en..... wij kregen het! Alles komt zoals het komt. Ga mee met wat er gebeurd, je kan er toch niks aan veranderen. Alles gebeurd met een reden.
Toen ik 37 weken zwanger was had ik een sollicitatiegesprek bij mijn droom werkgever. En ik werd het! Shit, vaste baan opzeggen voor onzekerheid terwijl je hoogzwanger bent. 2 maanden later plots besloten ons huis op te zeggen want er was nog 1 kavel in onze droomwijk beschikbaar en oh oh oh wat heb ik toch altijd graag een nieuwbouwhuis gewild. Als een wonder binnen een dag ons huis verkocht. Dus in een tijdelijke tussenwoning met 2 kamers en 2 kleine kinderen. Laten we zeggen: pittig jaar met nieuw kind, nieuw huis, nieuwe baan. Maar nu alles achter de rug is ben ik er zooooooo blij mee!
Je bent bijna 13 weken zwanger. Alle tijd nog voor de baby uitzet enz. Enne het hoeft niet allemaal nieuw hè. Auto: private lease kan evt ook voor 1-2 jaar. Wel eerst je huis regelen hoor. Voor elk probleem is er vaak een oplossing
Ik weet ook zeker dat het allemaal wel weer goed op zijn pootjes terecht komt. We vinden daar onze draai wel in, Maar soms heb je dan van die momenten dat je dan gewoon denkt hoe moeten we dat allemaal gaan doen? En waarom allemaal zo achter elkaar.. Maar goed hoort erbij.
Mocht willen dat het allemaal ineens op zn plek ging vallen. Nah, valt best mee hoor, maar kan wel wat meevallertjes gebruiken.
Och man ik ken het, twee jaar rust gehad maar nu is het weer vol raak. Vader weer herseninfarct, moeder operatie, heftige periode na bevalling met daarbij gezeik met vorige werkgever, grote kostenposten gehad dus hap uit spaargeld. Nu sneuvelde gisteren de wasmachine en over een maand moet de auto nog naar de garage voor APK. Soms... Ik hoop voor jullie dat jullie het huisje krijgen! Verhuizen is even rot, maar dan heb je het mooi gehad voor de kleine er is en een baby heeft qua spullen inderdaad nog weinig nodig. Als ik zie hoeveel spullen hier ongebruikt zijn na bijna een jaar.... (gelukkig veel ervan gekregen maar toch zonde).
Ik herken t, gevoel dat er heel veel tegelijk gebeurt... Hier ook hectische periode... onverwacht zwanger geraakt van derde, daar veel stress over ook met man, daarna stress om zwangerschap vw risicos, stress om huis dat te klein is en nu in de laatste maand van mijn zwangerschap een ander huis gekocht en ook nog deze week snel ons huis verkocht want dat leek me beter dan na de bevalling. Allemaal lijkt t nu op zijn pootjes te komen maar tis wel een race tegen de klok en veel werk en stress en rollercoasterride ... en die is nog niet voorbij... met straks een kleine erbij en een verhuizing. Heb wel t idee dat t wel logisch is dat t allemaal tegelijk komt want zwanger icm ruimtegebrek en nesteldrang, dus huis gezocht en verkocht... zijn ook wel keuzes die ik maak maar relaxt is anders...
Heel herkenbaar, bij ons afgelopen voorjaar. Man nieuwe baan, minder salaris, mijn vervangingsuren voorbij dus minder salaris. Dan gaan de auto, tv, wasmachine en cv-ketel allemaal kapot. Wat een ramp was dat.
Het is ook net hoe je er naar kijkt denk ik. Het is toch juist heel fijn als het nu ineens wel lukt om een leuk huis te krijgen. Ik ben zelf in het verleden uiteindelijk hoogzwanger verhuisd. Natuurlijk is dat anders dan als je niet zwanger bent, maar wel heel fijn dat het dan lukt voor de baby er is. Probeer het stap voor stap te bekijken. Zet de mogelijkheden op een rij en ga er gewoon voor.