Fijn, ik nu ook...dochter vond ze lange tijd helemaal t einde...is ook een tekenfilm serie van... "op zoek naar avontuur.." @ts krijspaleis kom ik preventief al niet in, dat trek ik geloof ik echt niet maar dat standpunt had ik al VOOR corona. Kantoortuin is voor mij al doodvermoeiend, ik overleef dat alleen met noise cancelling headset. Degene die dat concept heeft bedacht mogen ze opsluiten wat mij betreft, alsjeblieft weer gewoon kamertjes of laat mij gewoon maar remote. @Cobon ik heb nooit smalltalk gekund. Ik moet me er echt toe zetten om "goed weekend gehad?" te vragen. Niet omdat ik geen interesse heb in die persoon maar ik wil dan ook weer niet iemand lastig vallen ofzo. Als ze me wat willen vertellen komen ze er zelf wel mee, althans in mijn hersenpan dan.
Geen tips, maar wel heel herkenbaar. Wij zijn vorige week voor het eerst weer naar Monkey Town geweest sinds de corona periode en ik vond het ook echt vreselijk. Zoveel drukte, lawaai en beweging om me heen.. terwijl ik daar voorheen nooit last van had.
Ook hier super veel herkenning! Ik heb ‘t een beetje (zeker bij monkeytown of zwemmen op zaterdag met de kinderen) maar mijn man héél erg. Hij was altijd al meer introvert, maar wel sociaal: maar heeft nu met 2 jaar thuiswerken helemaal geen sociaal contact gehad. Behalve af en toe een meeting via Zoom ofzo geen enkel contact met collega’s. En hij kán het gewoon niet meer. Zelfs met gewoon visite is hij na een uurtje klaar. Hij zou dan ‘t liefst gewoon in een hoekje gaan zitten met z’n mobiel en zich afsluiten (en doet dit soms ook). Hij is na een paar uur dan ook gesloopt. Etentje op vrijdagavond = rest van het weekend bijkomen. Weekendje hotel kan wel: maar de stad in, uit eten, etc erbij is teveel. Hoe meer geluid, hoe sneller een probleem. Hoewel ik snap hoe ‘t komt, vind ik het stiekem ook super irritant. Ik hoop dat het toch weer over gaat, dat we er allemaal weer aan wennen. Van mij hoeft het allemaal niet zoveel als “voor corona” - ik zeg nu ook echt veel vaker nee tegen dingen omdat ik er eigenlijk geen zin in heb. Maar dat we gewoon weer plezier kunnen hebben in normale dingen zoals een etentje of thuis met visite zou wel relaxt zijn.
Nou, in ieder geval "fijn" dat ik niet de enige ben... In onze familie lijkt er verder niemand last van te hebben. Vooral de kant van mijn man; die zijn verbaasd als ik geen zin heb in een lang weekend met al zijn ooms, tantes, neven en nichten in één huis. Het is best lastig soms. Ik hoop maar dat t niet nog erger wordt
Heel herkenbaar. Ik heb dit ook voor het coronatijdperk gehad. Hele leuke dag voor de kids in zo een binnenspeeltuin, zelf ben ik na zo een dag helemaal gesloopt en heb knallende hoofdpijn. Je bent zeker niet de enige.
Dat vind ik dus ook vervelend. Ik kan niet van m'n man en kinderen (of vrienden/familie) verwachten dat ze altijd rekening houden met mij... En ik wil ook niet zo'n moeder zijn die altijd alleen thuis blijft als de rest op pad gaat zegmaar. Soms doe ik dat wel, bij "extreme uitjes" Maar een gewone verjaardag oid wil ik toch wel graag mee kunnen doen. Hopelijk kan ik er nog weer aan wennen...
Ik dacht dat het aan mij lag. We hebben gisteren een feestje gehad. Er kwamen 4 mensen en het was super gezellig maar ben nu echt gesloopt. Het liefste zou ik nu even slapen op de bank Het is me nu al snel te druk. Erg vervelend, wij hebben ook een lnul die constant aan staat en dus nunook vol energie zit. Onze energielevels zitten nu niet gelijk Ik denk dat ik vanavond heel vroeg slaap Dus helaas geen tips alleen herkenning.
Ik merk dat beweging mij wat helpt bij het verwerken. Maar dan wel alleen en op een overzichtelijke plek.
Zo’n weekend weg doe ik wel, maar ik trek mijzelf wel elke dag even terug op m’n slaapkamer. Anders trek ik het echt niet.
Ik herken het ook. Ik was nooit zo’n sociaal dier, maar nu heb ik er nog meer moeite mee. Kleinschalig sociaal contact ben ik trouwens beter in geworden. Dat vond ik lastig, maar nu waardeer ik het meer. Maar winkelcentra, krijspaleizen, zwembaden vind ik echt een verschrikking. Onlangs waren wij voor het eerst in maanden in de stad en ik voelde me echt overweldigd door al die mensen om me heen. Dat was ik niet meer gewend
Ik ben sowieso snel overprikkeld, vooral als het gaat om veel geluiden. Sinds kort de diagnose ADHD en daar medicatie voor. WAT EEN VERSCHIL!
Ik heb er nooit aan kunnen wennen. Verjaardagen ga ik altijd wel mee, maar ik vind het heel lastig om dan op een gesprek te concenteren. Zeker als er ook kinderen bij zijn. Wat dat betreft was corona wel een uitkomst met de maatregelen, niet alle visite op 1 dag haha.
Ik snap t ook echt. Ik merk het bij mezelf ook, terwijl ik een redelijk “normaal” leven heb gehad met werk in de zorg. Wij wonen niet in Nederland - dus winkels en restaurants enzo waren gewoon open. Maar ik verlang er wel echt naar. Dat we uit eten kunnen gaan en niet daarna ZO uitgeput zijn dat we de rest van de avond (of weekend) niks meer kunnen doen, omdat vooral hij helemaal gesloopt is