We zijn met 3 zussen thuis. Mijn ouders hadden 1 biologische dochter en 2 adoptie dochters. We zijn thuis altijd alle 3 gelijk geweest en hebben ons dan ondanks dat we het altijd geweten hebben nooit anders gevoeld. Ouders hebben ook altijd stukje bij beetje verteld waar we vandaan komen en waarom we afgestaan zijn. Mijn zus komt uit Oekraïne. Was baby tijdens de Chernobyl-ramp en woonde in besmet gebied. Net buiten de verboden-zone. Ze hadden een groot gezin en leefde in armoede . ze heeft haar afgestaan zodat ze een kans op een beter leven had. Mijn zus als kind onderzoeken gehad om eventuele gevolgen te kunnen voorspellen. Ze weet dat zij een vergrote kans op kanker heeft endan voornamelijk schildklier-kanker. Later heeft ze laten onderzoeken of het wel verstandig is om kinderen te krijgen. Daaruit kwam een negatief advies om kinderen te krijgen. De kans op handicap of mutatie's is te groot. Ze heeft zich laten steriliseren. En zit met haar man sinds een jaar in het adoptie proces. Ze woont bij onze moeder in Denemarken dis er is voornamelijk telefonisch of via Social media contact. Ik ben op mijn 15de zwanger geraakt. Wat voor haar ook best heftig was omdat ze toen net te horen had gekregen dat ze beter geen kinderen kon krijgen. Contact is een tijd waterig geweest. Vorig jaar weer helemaal goed gekomen. Heb haar 2 maanden geleden verteld dat ik wéér 'perongeluk' zwanger was. Baby is heel welkom maar voor ons wel even schrikken. Voor mijn zus even slikken. Ze had net geaccepteerd dat ze zelf geen kinderen zou krijgen. Heeft zich laten helpen. En hebben de grote stap genomen door het adoptie proces in te gaan en zullen nog een lange tijd moeten wachten. Bij haar voelde het een beetje als een steek in de rug. Voor haar gevoel heeft het 5 jaar geleden een ruime tijd allemaal om mij gedraaid. Ik woonde toen ook bij moeder, ben later toen baby uit het zieke huis kwam naar vader verhuisd. We hebben toen als gezin het best wel heftig gehad. Ik van 15 was zwanger de vader die wist niet helemaal of hij er wel zin in heeft. Vader is nog steeds een beetje een flierefluiter. Mijn zoon werd te vroeg geboren. Ik wist dat ik het bij mijn vader beter zou hebben als mij moeder ook kwa hulp en helpen een leven op te bouwen. Dus ik vertrok. Mijn zus heeft dus geruime tijd alweer voor haar gevoel op de achtergrond gestaan. Draaid altijd om een ander als haar. Onze andere zus woont in Griekenland is daar getrouwd. Wat kan ik doen om haar te helpen of te steunen?
Ik denk dat je weinig kunt doen om haar echt ge steunen want jij bent nu best confronterend voor haar. Maar je kunt wel aangeven dat je haar begrijpt en ook als ze even niet zo enthousiast is over je zwangerschap. Toon ook veel interesse in hun adoptie proces zodat zij het gevoel heeft ook in de belangstelling te staan.
Ik zou der aanbieden je te betrekken bij je zwangerschap, vraag bv (als je er achter staat) of ze peettante wil worden, zo krijgt ze ook een gevoel dat ze er nauw aan betrokken is, Ik heb zelf in de situatie gezeten van je zus, kon geen kinderen krijgen, en broertje had al een zoon, en werdt ook weer vader van de 2de, ze hebben me bij de 2de zwangerschap alle vrijheid gegeven zoals ik het wilde, ze gaven me ruimte, ze drongen niks op, en hielden zich wel bewust iets meer gedeist omtrend de zwangerschap, (denk ik zo voelde het) Tis toch een kwestie van ook hoe je zus er mee omgaat, het is heel moeilijk, de gevoelens die je zus nu heeft zijn erg heftig, onderschat dat niet. steun haar in haar adoptie proces, vraag vaak hoe het gaat er mee, of er vorderingen zijn enz, geef haar het gevoel dat ook zij er toe doet, en leef niet alleen in je zwangerschap,
In elk geval niet voor haar denken.. (Ik zeg niet dat je het nu al doet) Toen wij probeerden zwanger te worden en het niet lukte dacht iedereen het beste te doen op zijn manier maar zonder bij iets te vragen en dat kon soms kwetsend zijn. Veel sterkte zijn veel emoties van alle kanten, heftig!