Als je zo gaat zitten praten op het gesprek zoals je nu doet op het forum dan weet ik zeker dat je niet aan zal worden genomen .. Je wekt de indruk dat je totaal niet wilt werken en eigenlijk omdat je '' moet '' solliciteren je dit dan ook maar doet .. Ik persoonlijk zou een moord doen voor een baantje, al word het een hema worsten verkoop baantje ... Ik zal ook verder mijn mening niet geven want denk niet dat je dat leuk vind. Succes bij je gesprek vanmiddag .
Ik kan me voorstellen dat je je beroerd voelt. Ik vond het de 1e weken ook zo loodzwaar met een kleintje al en die vermoeidheid waardoor ik amper op de been kon blijven. Als je dan nog behoorlijk misselijk bent daarbij, kan ik me helemaal voorstellen dat je zoiets hebt van... pleaaaase... niet vandáág! Ik trek het niet.... Ik had en heb, (door de hormonen?) ook wel behoorlijke dips nu af en toe hoor. En ik kan me voorstellen dat het anders voelt, omdat het om een 'verplichte' sollicitatie gaat. Maar goed dat je oppas gezocht hebt, ook al is je mannetje ziek -lijkt me toch moeilijk om hem nu achter te laten... ! Ik hoop dat het allemaal niet te lang duurt voor je, dat je gewoon op tijd je gesprek hebt en ook dat het gewoon een leuk gesprek is . Zodat je achteraf ook met een goed gevoel weggaat! Heel veel succes met je gesprek! groetjes athina
Kom op meid, zet je beste beentje voor vanmiddag. Misselijkheid is geen pretje (weet het!) maar geef jezelf er niet aan toe en neem een mintje in voordat je naar je gesprek gaat, dat ebte de misselijkheid bij mij altijd voor een kwartiertje weg dus hoop ook voor jou. Succes!
Toen ik 'moest' solliciteren en mijn oppas afzei heb ik mijn meiden van toen 1,5 en 3 jaar meegenomen. En mooi dat ík die baan heb gekregen!
Nee natuurlijk niet, maar dat geeft niets, ik heb toen laten zien dat ik graag wilde werken. Ik heb toen ook gezegd dat ik de keus had óf ze meenemen óf niet op het gesprek komen. Dát was dus het laten zien van inzet. Veel hebben we toen idd niet gesproken maar het was van hun kant hierdoor al snel bekeken!
heb je de andere berichten ook gelezen? zo erg is het nou ook weer niet. denk dat ts een beetje een off-day heeft. dat heeft iedereen toch wel eens? en inderdaad vervelend dat het net op de dag van je sollicitatie gesprek is, maar dat kan gebeuren en ts gaat toch naar het gesprek nu? ik snap opzich wel waar ze vandaan komt, ik was niet eens misselijk maar had gewoon ook echt geen puf voor wat dan ook tijdens de 1e 3 maanden. gelukkig had ik toen werk en zette ik gewoon door, maar als je al thuis zit kan ik me wel voorstellen dat je er af en toe ff door heen zit... succes met je gesprek vandaag, hoop dat je de baan krijgt. wie weet zorgt dat ook weer voor wat energie en afleiding!!
Wat moet het een ongelofelijk goed gevoel geven zo perfect te zijn..of niet Miniman? Een mening geven of iemand de grond instampen zijn nog altijd 2 hele verschillende dingen. TS, succes met je gesprek vandaag en hopelijk voel je je gauw weer beter!
Iedereen beleeft z'n misselijkheid/ziek zijn tijdens de zwangerschap anders. Ook ik ben zo ziek geweest dat ik de helft van mijn zwangerschap thuis heb gezeten. Gelukkig werk ik al 10 jaar bij dezelfde baas dus ik had mijn inzet al jaren kunnen aantonen. Maar ik vind niet dat iemand kan beoordelen hoe zij zichzelf momenteel voelt en wat ze kan. Iemand die ervaringen heeft met sollicitatie's afnemen kan vanmiddag echt wel goed zien of iemand zich beroerd voelt of niet. En kan daaruit ook zijn conclusie trekken hoe graag iemand de baan wilt hebben. Zie dus gewoon rustig af hoe het gaat vanmiddag en meer als je best kun je niet doen. Mijn advies is niet om je kind mee te nemen. Niet elke werkgever accepteert dit. De mijne is van mening dat je bij ziekte ook dat werkelijk iemand achter de hand moet hebben om op te passen en zou het niet accepteren als het kind op de zaak kwam.
Mijn lieve buurvrouw gaat op mijn zoontje passen.. Ik ga heus geen slechte indruk geven bij de werkgever.. wil ik ook niet.. Ik ga gewoon naar de werkgever hoe ik altijd ben.. Zij mogen beslissen of ik wel of niet aangenomen wordt..
Maar ze schrijft in haar eerste bericht dat ze geen zin heeft om te werken, maar dat ze moet omdat ze ww heeft en dus een solicitatie plicht. En dat ze eigenlijk pas na de bevalling weer wil werken. Dan zeg ik of soliciteren of niet maar dan ook geen ww.
Als je besluit je mening voor je te houden, waarom moet je het dan wel even melden? Dit zie ik in zoveel topics voorbij komen, iemand die zegt 'ik zeg maar niks', maar dát dus wel even zegt. Zo zinloos. Niet reageren=niet reageren, dit is gewoon onzinnig